ΘΕΛΩ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ...

Καταρχήν καλημέρα σας, είμαι κανούρια στο φορουμ αυτο και ισως αν σασ απευθυνω το προβληματισμο μου να μπορω να παρω μια αποφαση τελικα...

ειμαι 24 ετων και εχω μια σχεση εδω και ενα χρονο και κατι μηνες...Απο τη πρωτη στιγμη ενιωσα οτι αυτος ο ανθρωπος εχει ολα τα χααχτηριστικα εκεινα που ηθελα να εχει το ταιρι μου και να ειμαι ευτυχισμενη..Πανω στους 4 μηνες, όμως, που ημασταν μαζι εφυγε για να υπηρετησει τη πατριδα...Οταν εφυγε δεν σκεφτομουν καθολου την αποσταση και το οτι θα ειμαστε χωρια και ετσι αποφασισα να περασω μαζι του αυτην την δυσκολη οπως λενε περιοδο τησ ζωησ του αντρα....Ετσι και εγινε...Ολα πηγαιναν μια χαρα...Ερχοταν τακτικα στην αρχη και μετα ολο και πιο σπανια....Ενα διαστημα ειχα να τον δω περιπου 3 μηνες....Απο τοτε και μετα λοιπον...αρχισε ο πολεμοσ μεσα μου....Δεν ηξερα τι ενιωθα για αυτον....Και επειδη πολλοι μπορει να πουν διαφορα...Σημειωνω οτι δεν ειχε τυχει ουτε καν γνωριμια με κανενα αλλον σε ολο το διαστημα που ελειπε....Επίσης, ειχαμε μια αψογη επικοινωνια χωρις ζηλειεσ και τσακωμουσ...μπορουσα να βγαινω και να βγαινει ελευθερα και ειχαμε εμπιστοσυνη ο ενασ στον αλλο....

Τωρα λοιπον....ειμαστε στα τελιωματα της θητειας...Ειναι ηδη στο μερος οπου μενουμε μονιμα και ετσι εχουν τελειωσει τα ταξιδια και οι αποχωρισμοι.....

Ομως εγω??Δεν μπορω να καταλαβω τι νιωθω μεσα μου...Δεν ξερω αν αυτο που νιωθω λεγεται αγαπη ή καπωσ αλλιως...Αυτος ειναι καλοσ οσο ποτε αλλοτε μαζι μου και μου εχει πει οτι απο τοτε που εφυγε νιωθει πολλα περισσοτερα τωρα..παρα τοτε....
Εγω περναω καλα μαζι του αλλα μεσα μου σαν να νιωθω ενα κενο....Καθε πρωι που ξυπναω και τον σκεφτομαι νιωθω ενα κομπο στο λαιμο μου....
Μπορει κανεισ να μου εξηγησει τι ειναι αυτο που νιωθω???
Το οτι περιμενα ενα χρονο δεν σημαινει κατι???


Σασ ευχαριστω για το χρονο σας...

Νομίζω ότι δεν είσαι σίγουρη για τα αισθήματά σου και η πιθανότητα δέσμευσης σε αγχώνει

Συμφωνώ κατ\' αρχή με τη γιώτα ...
Κατά δεύτερο λόγο όμως, ίσως η απόσταση και η αλλαγή στις συνήθειες σας να σε \"αποσυντόνισε\" κατά κάποιο τρόπο - ελπίζω να είναι μόνο αυτό..
Θα έλεγα να δώσεις ακόμη μια ευκαιρία τώρα που θα τελειώσει τη θητεία του και να δεις τώρα που θα είστε συνέχεια μαζί αν συνεχίσεις να έχεις ακόμη αυτό το κόμπο όπως λες στο λαιμό σου κάθε πρωί που ξυπνάς και τον σκέφτεσαι...
Αν συνεχίσεις να νοιώθεις και πάλι αυτό το κενό, όσο καλά και να περνάς, κατά πάσα πιθανότητα δεν ήταν το παλληκάρι αυτό ο πρίγκηπας του παραμυθιού...

Νομίζω πως μια μικρούλα ευκαιρία για να σιγουρευτείς εντελώς, πρέπει να του τη δώσεις...

Quote:

---

Originally posted by anapofasisti24
Ενα διαστημα ειχα να τον δω περιπου 3 μηνες....Απο τοτε και μετα λοιπον...αρχισε ο πολεμοσ μεσα μου....Δεν ηξερα τι ενιωθα για αυτον....

Ομως εγω??Δεν μπορω να καταλαβω τι νιωθω μεσα μου...Δεν ξερω αν αυτο που νιωθω λεγεται αγαπη ή καπωσ αλλιως...Αυτος ειναι καλοσ οσο ποτε αλλοτε μαζι μου και μου εχει πει οτι απο τοτε που εφυγε νιωθει πολλα περισσοτερα τωρα..παρα τοτε....

---

Anapofasisti γεια σου.
Πιστεύω πως όλο το πρόβλημα βρίσκεται εδώ(όπως είπε και η Γιώτα).
Τα συναισθήματα σου για το φίλο σου είναι μπερδεμένα και επιπλέον βλέποντας αυτόν σε πελάγη ευτυχίας και αγάπης αγχώνεσαι ακόμα περισσότερο.
Πως θα του κόψεις τον ενθουσιασμό?Πως θα του πεις πως και για σένα αλλάξαν πολλά αλλά αρνητικά και όχι θετικά?Δύσκολα...εξ ου και ο κόμπος στο λαιμό...
Σίγουρα πάντως δεν είναι μια τυχαία σχέση αφού αντεξες να περάσετε αυτή τη δύσκολη περίοδο μαζί.
Νομίζω πως πρέπει να ξεκαθαρίσεις τι νιώθεις γι\'αυτόν,να το παραδεχτείς εσύ πρώτη κ μετά να το συζητήσετε.

Δυστυχώς για τον ιδιο λόγο ένιωσα και εγώ αυτόν τον κόμπο ήμουν μικρή δεν είχα το θάρρος της γνώμης μου ζήτησα βοήθεια αλλά επικράτησε το τι θα πεί ο κόσμος.Κορίτσι μου δώσε μια ευκαιρία να καταλάβεις τι αισθάνεσαι και αν εξακολουθεί ο κόμπος πάρε πρωτοβουλίες γιατί είναι άδικο και για σένα και για τον νεαρό να προχωρίσετε γιατί ο κόμπος γίνεται θηλιά.Παθούσα...

anapofasisti,

καλως ήρθες:)

έχοντας λάβει κ εγω μια παρομοια αποφαση στο παρελθον, με την προοπτικη \"βλεποντας κ κανοντας\" μπορω να σου πώ, πώς εγω τουλάχιστον ειχα σκαμπανεβάσματα στα συναισθηματα μου. Το βρισκω λογικο, οταν ουσιαστικα περισσοτερο φανταζομαστε παρά ζουμε την καθημερινοτητα με τον ανθρωπο που εχουμε την σχεση...

Το οτι περιμενες τοσο καιρο, σιγουρα κατι σημαινει. Για το τί θελεις κ τί αναγκες εχεις. Ειναι το τί περιμενες απο τη σχέση, απο την εξελιξη της σχεσης, απο τον συντροφο σου, ο φοβος δεν ξερω....ψαχνοντας θα βρεις τις απαντησεις. Αλλωστε πολλες απαντησεις ειναι μπροστα στα ματια μας, αλλα αδυνατουμε παντα να τις δουμε αυτοματως:)

Η επιστροφη, η καθημερινοτητα, η νεα σχεση οπως διαμορφωνεται πλεον καθημερινα θα σου δώσεις τις απαντησεις που θες.

Κοίτα πάντα μα πάντα ο χρόνος φέρνει τις πιο ακριβής και 100% εμπιστεύσιμες ενδείξεις. Φαντάζομαι δεν ετοιμάζεστε για γάμο. Άρα έχετε αρκετό χρόνο και οι 2 να καταλάβετε το τι σας συμβαίνει. Επίσης η σχέση πρέπει να είναι ειληκρινής, οπότε αν ο χρόνος δεν βοηθήσει, προσπάθησε να το συζητήσεις μαζί του... Ίσως κατι να βγει απο αυτό....

Ελπίζω να βοήθησα

anapofasisti επειδη το παιδι αμεσως μετα την γνωριμια σας πηγε φανταρος μηπως δεν ειχατε αναπτυξει ενα ισχυρο δεσμο ωστε να κρατησει στον χρονο?

Μπορει και αυτη η αποσταση που ειχατε, να εχει κανει την σχεση σας να φαινετε πιο απομακρη.

Quote:

---

Originally posted by anapofasisti24
Καταρχήν καλημέρα σας, είμαι κανούρια στο φορουμ αυτο και ισως αν σασ απευθυνω το προβληματισμο μου να μπορω να παρω μια αποφαση τελικα...

ειμαι 24 ετων και εχω μια σχεση εδω και ενα χρονο και κατι μηνες...Απο τη πρωτη στιγμη ενιωσα οτι αυτος ο ανθρωπος εχει ολα τα χααχτηριστικα εκεινα που ηθελα να εχει το ταιρι μου και να ειμαι ευτυχισμενη..Πανω στους 4 μηνες, όμως, που ημασταν μαζι εφυγε για να υπηρετησει τη πατριδα...Οταν εφυγε δεν σκεφτομουν καθολου την αποσταση και το οτι θα ειμαστε χωρια και ετσι αποφασισα να περασω μαζι του αυτην την δυσκολη οπως λενε περιοδο τησ ζωησ του αντρα....Ετσι και εγινε...Ολα πηγαιναν μια χαρα...Ερχοταν τακτικα στην αρχη και μετα ολο και πιο σπανια....Ενα διαστημα ειχα να τον δω περιπου 3 μηνες....Απο τοτε και μετα λοιπον...αρχισε ο πολεμοσ μεσα μου....Δεν ηξερα τι ενιωθα για αυτον....Και επειδη πολλοι μπορει να πουν διαφορα...Σημειωνω οτι δεν ειχε τυχει ουτε καν γνωριμια με κανενα αλλον σε ολο το διαστημα που ελειπε....Επίσης, ειχαμε μια αψογη επικοινωνια χωρις ζηλειεσ και τσακωμουσ...μπορουσα να βγαινω και να βγαινει ελευθερα και ειχαμε εμπιστοσυνη ο ενασ στον αλλο....

Τωρα λοιπον....ειμαστε στα τελιωματα της θητειας...Ειναι ηδη στο μερος οπου μενουμε μονιμα και ετσι εχουν τελειωσει τα ταξιδια και οι αποχωρισμοι.....

Ομως εγω??Δεν μπορω να καταλαβω τι νιωθω μεσα μου...Δεν ξερω αν αυτο που νιωθω λεγεται αγαπη ή καπωσ αλλιως...Αυτος ειναι καλοσ οσο ποτε αλλοτε μαζι μου και μου εχει πει οτι απο τοτε που εφυγε νιωθει πολλα περισσοτερα τωρα..παρα τοτε....
Εγω περναω καλα μαζι του αλλα μεσα μου σαν να νιωθω ενα κενο....Καθε πρωι που ξυπναω και τον σκεφτομαι νιωθω ενα κομπο στο λαιμο μου....
Μπορει κανεισ να μου εξηγησει τι ειναι αυτο που νιωθω???
Το οτι περιμενα ενα χρονο δεν σημαινει κατι???


Σασ ευχαριστω για το χρονο σας...

---

\"Ερχοταν τακτικα στην αρχη και μετα ολο και πιο σπανια....Ενα διαστημα ειχα να τον δω περιπου 3 μηνες....Απο τοτε και μετα λοιπον...αρχισε ο πολεμοσ μεσα μου..\"σου εβγαλα απο τα γραφομενα σου νομιζω μια ενδειξη του πως θα πρεπει να δεις το σημερινο σου κενο σε σχεση με τον στρατιωτη σου ...
Πολλες φορες , η αποσταση λειτουργει αρνητικα σε μια σχεση και ποτε δεν τα πηγα καλα με την ιδεα οτι θα μπορουσε πραγματι να λυσει τα οποια προβληματα..
Ο λογος ειναι οτι βγαινουν ασυνειδητες η υποσυνειδητες φοβιες που δεν εχουν καμμια σχεση με την παρουσα , αλλα ειναι στερεοτυπες ιδεες και εμπεριες που βγαινουν στην επιφανεια λογω του αγχους που γεννα η απουσια ...
Μην αποφασισης τποτα πριν παραδωσει τον σακο του...
Θα το μετανοιωσεις πιστευω αργοτερα...