Printable View
Ένας κοντινός μου άνθρωπος μου είπε χθες ότι είναι λυπημένος και δεν τον νοιάζει που είναι λυπημένος. Το έχει συνηθίσει και δεν κάνει κάτι για αυτό. Ξέρει ότι χάνει πράγματα της ζωής επειδή δεν προσπαθεί αλλά δεν τον νοιάζει. Ήξερα ότι τον τελευταίο καιρό δεν είναι καλά και προσπαθούσα να συζητήσω μαζί του για να τον βοηθήσω να το αντιμετωπίσει αλλά αυτό το "δεν με νοιάζει" με ανησύχησε πολύ. Τι πρέπει να κάνω εγώ από την μεριά μου; Γιατί πρέπει να κάνω κάτι.
Έγινε κάτι και άλλαξε η ψυχολογία του; Μπορείς να μείνεις διαθέσιμος για αυτόν. Θέλει λεπτό χειρισμό γιατί κάποιοι παρεξηγούνται αν τους συστήσεις να επισκεφθούν ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Πάντως πιστεύω ότι εμείς δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα των άλλων.
Καταρχάς ο άνθρωπος αυτός είναι η κοπέλα μου που την αγαπώ και προφανώς θα έκανα τα πάντα για αυτή! Τι έγινε; Πολλά! Η κατάσταση που βιώνουμε, προβλήματα υγείας των γονιών, δύσκολη δουλειά, δύσκολο ωράριο. Το είμαι λυπημένος και δεν με νοιάζει ξεκίνησε από μία παλιά σχέση που πέρασε δύσκολα και δέχτηκε ψυχολογικό πόλεμο. Μπορεί να το αποβάλει ανά διαστήματα αλλά πάντα γυρίζει σε αυτό. Γενικά ότι και να γίνει τα παίρνει όλα πάνω της και θεωρεί πως φταίει για όλα. Επομένως δεν θέλει πολύ για να έχει κακή ψυχολογία. Σήμερα μου λέει ότι δεν έχει κανέναν και έχει κουραστεί. Επίσης μου είπε ότι ξεκίνησε να τρώει και πήγε να τα βγάλει όλα. Δεν το έχει ξανακάνει αυτό. Λέω συνέχεια ότι είμαι εδώ για εκείνη και σήμερα μου λέει ότι δεν θέλει κανέναν. Προφανώς είναι σοβαρά τα πράγματα. Επομένως δεν μπορώ να πω ότι άλλαξε κάτι. Απλά είναι άνθρωπος που αν το πάρει απόφαση θα ξεχάσει κάποια άσχημα πράγματα και θα είναι καλά. Αλλά ακόμη πιο εύκολα μπορεί να τα θυμηθεί όλα και να πέσει.
Παράδειγμα είναι ότι εδώ και πολλούς μήνες λέμε να προχωρήσουμε και μιλάμε για γάμο, αλλά υπάρχουν μέρες που θα θυμηθεί ότι έχει γίνει (μεταξύ μας καβγάδεις ένα χρόνο πίσω, άσχημες εμπειρίες από την προηγούμενη σχέση, άσχημες καταστάσεις λόγω προβλημάτων υγείας των γονιών της) και δεν θα μιλάει, θα κλειστεί στον εαυτό της, θα νομίζει ότι όλα είναι άσχημα. Αλλά δεν είναι. Έχει μία πολύ δεμένη οικογένεια, την αγαπάνε όλοι, την αγαπάω και με αγαπάει. Έχει να πιαστεί από πολλά πράγματα. Πρόσφατα, η αγαπημένη της φίλη έφυγε για Αγγλία και την έχει επηρεάσει. Οι άλλες φίλες της (γενικά όλη η παρέα) είναι μία κρύο μία ζέστη. Μία θα βρίσκονται όλοι μαζί, μία δεν θα παίρνει τηλέφωνο η μία την άλλη.
Είμαι έτοιμος να ακούσω οτιδήποτε για να μπορέσω να την βοηθήσω. Σίγουρα και εγώ κάποιες φορές δεν το χειρίστηκα σωστά. Απλά δεν το έχω ξαναζήσει και σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να βιώνει όλα αυτά ο άνθρωπός σου.
Από όσα μου περιγράφεις θεωρώ ότι θα βοηθούσε η ψυχοθεραπεία. Όχι γιατί δεν υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα όπως το ωράριο, τα προβλήματα υγείας γονιών, η απουσία φίλων κατά καιρούς, αλλά η κατά καιρούς εστίαση στα αρνητικά υποδηλώνει ένα τραύμα. Το σημαντικότερο βέβαια είναι η δική της οπτική η οποία μπορεί να μην ταυτίζεται με τη δική σου και μπορεί να μην αισθάνεται την ανάγκη να δεχθεί βοήθεια. Γιατί το πρώτο πράγμα που χρειάζεται για την ψυχοθεραπεία είναι αποδοχή του προβλήματος και βούληση να κάνω κάτι για αυτό.