Τι να κάνω ;

Είναι κάποιες μέρες που νιώθω πως η αυτοκτονία είναι η μόνη λύση ,που σκέφτομαι πως αν πάρω όλα τα χάπια που εχω για την κατάθλιψη όλα θα γίνουν καλύτερα ,θα σταματήσω τις αρνητικές σκέψεις ,τον πόνο ,την στεναχώρια ,την ταλαιπωρία και όλα αυτά που με κουράζουν κάθε μέρα ,θα σταματήσουν όλα μαγικά !κρατιεμαι με νύχια και με δόντια γιατί σκέφτομαι την μητέρα μου ,αλλά πολλές φορές λυγίζω και σπαραζω στο κλάμα για να μην αυτοκτονήσω ,ψάχνω τρόπους να ζήσω για τους άλλους και όχι για εμένα ,σκέφτομαι ποσό ωραία θα ήταν να πέθαινα έτσι ξαφνικά χωρίς κανείς να με κατηγορήσει για κάτι ,αν έβγαινα έξω και με χτυπούσε ένα αυτοκίνητο ,κανείς δεν θα έλεγε αυτοκτόνησε αλλά ήταν θύμα τροχαίου ,θα υπήρχε μια δικαιολογία. Νιώθω πως με εγκαταλείπει ο εαυτός μου όλο και πιο πολύ και νιώθω μόνη γιατί είναι μόνη ,αντιμετωπίζω σε όλα προβλήματα ,στην ψυχική μου υγεία ..στα οικονομικά μου ,στα προσωπικά μου ! Τίποτα δεν πάει καλά εδώ και παρα πολύ καιρό ! Θελω απλά μια φορά να φτιάξει κάτι ! Να γίνει κάτι καλό να καταλάβω πως νου αξίζει κάτι καλό !Δηλαδη γιατί εμένα δεν μου πάει τίποτα καλά ;ένα θετικό νέο δεν εχω ακούσει από τον περασμένο Ιούλιο ! Σκέφτομαι συνέχεια πως είμαι 20 χρόνων και πάσχω από κατάθλιψη ήδη 5 χρόνια ! Δηλαδή πως θα είναι η υπόλοιπη ζωή μου ; Αντιμετωπίζω την ζωή ως μαρτύριο πλέον ! Ξυπναω και σκέφτομαι πως πρέπει να κάνω ότι κάνει ένας άνθρωπος με καλύτερη ψυχολογία από ότι εγώ ,πιέζω και πιέζω τον εαυτό μου όλο και πιο πολύ όσο εκεί που δεν πάει λέγοντας μ θα περάσει ! Δεν περνάει όμως ! Μεγαλώνει όλο και πιο πολύ !Με συντροφεύει σε όλα !

Ομοιοπαθής εδώ...Εχω χρόνια κατάθλιψη με κρισεις πανικού απο μικρό παιδί,αλλά μετά τα 22 παγιώθηκε...Τώρα είμαι 37...Ακόμα περιμένω να ζήσω...Περιμένω πως θα ξυπνήσω ένα πρωί και ως δια μαγείας η αρρώστια θα έχει εξαφανιστεί.
Τυφλές ελπίδες θα μου πείς, αλλά ελπίζω...Εχω γαμήσει την νευροχημεία μου με τα χάπια τα τελευταία 8 χρόνια...Δεν ξέρω αν είναι αναστρέψιμη η κατάσταση...Νοιώθω νεκρός,ψυχικά,πνευματικά, σωματικά...
Η αυτοκτονία θα ήταν η εύκολη λύση,αλλά δεν θα δώσω τέτοια συμφορά στην μαμά μου που με υπεραγαπάει και στους υπόλοιπους δικούς μου ανθρώπους...Μόλις έχασα τον πατέρα μου και ο θάνατος μου είναι πιο ελκυστικός μιας και θα είναι αυτός εκει.
Αλλά όχι,δεν θα το κάνω...Θα το παλέψω...Θέλω να αγαπήσω την ζωή και να την ζήσω..Νοιώθω νοσταλγία για μια ζωή που δεν έζησα.
Είσαι πιτσιρίκι στα 20 για να σκέφτεσαι να αποχωρήσεις...Εχεις ακόμα φυσικά αποθέματα ζωτικής ενέργειας, ακόμη και αν νοιώθεις πως δεν τα έχεις.

Μήπως χρειάζεται ενίσχυση δόσης ή αλλαγή το φάρμακο; Αν δεν είχες οικονομικά προβλήματα θα πρότεινα και ψυχοθεραπεία. Επίσης ένας έλεγχος σε θυρεοειδή και στις βιταμίνες b12, φυλλικό οξύ, σίδηρο και βιταμίνη d είναι απαραίτητος γιατί συνδέονται με το νευρικό σύστημα

Μια απο τα ιδια...Αλλα εισαι και 20 ετων εσυ.Τοσο νεα.