Originally posted by weird
Quote:
Originally posted by VelvetUnderground
\'Ανοιξα ένα θέμα για την κατάθλιψη μου. Επισκέπτομαι γιατρό όπως έγραψα σε αυτό το θέμα της κατάθλιψης, εδώ θέλω να περνάω στο εξής γιατί εκτός από όλα τα άλλα νοιώθω το εξής παράδοξο φαινόμενο όταν είμαι με την γιατρό μου. Νοιώθω ένα απίστευτο άγχος ότι έχω πολύ λίγο χρόνο και πρέπει να της πω όσο μπορώ πιο γρήγορα πάρα πολλά πράγματα μέσα σε μία ώρα. Νοιώθω όταν φεύγω από εκεί προσωρινά καλύτερα, αλλά πάντα την ανάγκη να μιλάω πάρα πολύ. Μιλάω ακατάσχετα και δεν μπορώ να σταματήσω εύκολα. Σταματάω όταν με διακόψουν, δεν είμαι στον κόσμο μου, αλλά νοιώθω ενόχληση, θέλω να μιλάω πάρα πολύ. \'Οταν είμαι μόνος μου μιλάω πάρα πολύ λες και είναι κάποιος άλλος στο χώρο. Ξέρω ότι δεν είναι κανένας, αλλά δεν μπορώ να το συγκρατήσω, παραμιλάω διαρκώς όταν έχω πολύ στρες αλλά και όταν είμαι σε σχετική ηρεμία μιλώ πολύ. Παράδειγμα λέω \"μα στο είπα, αυτή δεν είναι εντάξει, από την πρώτη μέρα την κατάλαβα\", και απαντώ μόνος μου \"κι εγώ πιστεύω δεν είναι εντάξει\". Αυτό όμως όλο γίνεται έχοντας επίγνωση ότι κανένας δεν υπάρχει στο χώρο, ούτε ακούω φωνές ούτε έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου φωνές. \'Ομως μια ακατανίκτη δύναμη να μιλάω πολύ και μόνος μου είναι σαν συνήθεια που δεν καταλαβαίνω πως την απέκτησα. \'Οταν έχω σοβαρή κρίση στρες ή θυμού, τότε μιλάω πιο πολύ και είναι σαν να γίνονται ολόκληροι διάλογοι. Ποτέ δημόσια, ποτέ σε λεοφωρείο, σε ταξί ή σε μια αίθουσα με άλλους. Πάντα μόνος μου. Σε παρέα με άλλους πχ σε ένα εστιατόριο ή σε μια καφετέρια, είμαι πολύ συγκρατημένος στον λόγο και μετρημένος. Μιλάω αλλά όχι ακατάσχετα.
Απο μια πρώτη ανάγνωση του μηνύματός σου, αποκομίζω την αίσθηση, οτι χρειάζεσαι να ακούς την φωνή σου, για να ακούς την σκέψη σου....
Σου προτείνω να μιλήσεις στην γιατρό σου για το άγχος σου και για το πόσο νιώθεις να μην προλαβαίνεις όσα θα ήθελες να πεις, μέσα στην ώρα.
Δες τι θα σου πει πάνω σε αυτό :)
Πάντως, μου είναι ένα γνώριμο άγχος.
