Τοξικος παιδικός φίλος...

Ο παιδικός φίλος μου με τον οποίο βρισκόμαστε λιγότερο..έχει γίνει τοξικος προς εμένα, χειριστικος ή προσβλητικος.. Ίσως δεν το κάνει επίτηδες, αλλού είναι αυτός αλλού είμαι εγώ.. Βρισκόμαστε κάπου κάπου. Αλλά αυτήν η συμπεριφορά του με κάνει να θέλω να τον αποφεύγω. Με παίρνει τηλέφωνο και σκέφτομαι αν να τον απαντήσω ή αν να βρεθούμε;

Όσο ήμασταν ανήλικοι βρισκασταν καθημερινά, μετά αφού πήγαμε να σπουδάσουμε έχουμε ψυχράνθει.. Του δίνω ευκαιρίες και ξανά βρισκόμαστε αλλά κάπου μέσα μου καμιά φορά λέω ότι ότι φτάνει.. Τι θα κάνατε εσείς;

εγώ πλέον στην ηλικία που είμαι, με παίρνει να "πετάω έξω" ανθρώπους απο τη ζωή μου, διότι έχω ανεχτεί πολλά τελευταία και χωρίς να τα θέλω.
εσύ τώρα σκέψου το ότι κάποτε ήσασταν καλοί φίλοι σημαίνει ότι συνεχίζετε να είστε καλοί φίλοι; σε αυτή τη σχέση δεν ήσουν μόνος σου, ήσασταν δύο. μην νομίζεις ότι του χρωστάς δηλαδή.
την επόμενη φορά που θα φερθεί έτσι πες του το στα ίσια, να δεις πώς θα αντιδράσει. ίσως να μην το καταλαβαίνει κι όλας.

Quote:

---

Originally Posted by menis_644

Ο παιδικός φίλος μου με τον οποίο βρισκόμαστε λιγότερο..έχει γίνει τοξικος προς εμένα, χειριστικος ή προσβλητικος...

---

Για δώσε ένα παράδειγμα.

Quote:

---

Βρισκόμαστε κάπου κάπου.

---

Δηλαδή κάθε πότε;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Για δώσε ένα παράδειγμα.



Δηλαδή κάθε πότε;

---

θα πρεπει να αναφερθω σε συγκεκριμενα παραδειγματα... ξερω εγω, καναμε μπαρπεικιου παρτυ, ειδε οτι τα πιατα ηταν πανω στο παλιο χαρτι που ηταν τα κρεατα ωμα πριν ψηθουν και αρχισε να λεει ολοκληρο κατεβατο, ποσο κακο ειναι για την υγεια μας αυτο το πραγμα και οτι δεν εκανα καλα που δεν το πεταξα

καναμε μια εργασια με ρευμα και ειδε την παλατεζα το καλωδιο που δεν ηταν απλωμενο, ηταν κουλουρα και αρχισε να αναλυει ολοκληρο κατεβατο ποσο λαθος ειναι αυτο και οτι μπορει να περναμε φωτια

ηταν μια μερα βροχερη και με ρωτησε πως περναω, τον ειπα οτι απλα βαριεμαι σημερα και αρχισε ολοκληρο κηρυγμα και οτι δεν θα επρεπε να βαριεμαι και τα σχετικα, οτι θα επρεπε να ειμαι γραμμενος σε διαφορες δραστηριοτητες και τα σχετικα...
εδωσα μονο καποια συγκεκριμενα παραδειγματα, αλλα παντοτε θα εχει μια αφορμη ή εναν λογο κατι να διαμαρτυρηθει ή να σχολιασει κατι..δυο ειναι τα πραγματα που μπορω να κανω ή εκεινη την στιγμη να αρχισω να μαλωνω μαζι του ή το αφηνω να λεει μονο και προσπαθω να μειωσω την συναναστροφη μαζι του, που γενικα αυτο εχω αρχισει να κανω απο το να τσακανωνομαι...

Έχεις δοκιμάσει να του πεις ότι σε ενοχλεί η συμπεριφορά του; Όχι με ένταση και όχι εκείνη τη στιγμή σώνει και καλά και επί του συγκεκριμένου θέματος που είναι η αφορμή για να ρητορεύει, αλλά σε άσχετη στιγμή; Να του πεις "Ξέρεις κάτι, αισθάνομαι ότι έχουμε απομακρυνθεί γιατί ακόμα και δίκιο να έχεις, πολλές φορές νοιώθω ότι με βάζεις σε μία γωνιά και με πυροβολείς ή ότι προσπαθείς να με πατρονάρεις κι ότι δεν αφήνεις τίποτα να πέσει κάτω που λέμε. Εγώ εκτιμώ ότι μπλα μπλα μπλα, αλλά πρέπει να δούμε αν μπορούμε να το δουλέψουμε το θέμα που σου είπα γιατί έχω αρχίσει και σπάζομαι¨" Όπου το μπλα μπλα μπλα φυσικά είναι τα σημεία που σας ενώνουν και σας έφεραν κοντά και καλό είναι να τα εκτιμάτε και οι δύο. Άμα σε δει σοβαρό και ήρεμο στη συζήτηση, μπορεί να κάτσει να το σκεφτεί πιο σοβαρά κι αυτός αντί να αντιδράσει με ένταση και τσακωμούς.

Δεν είναι κακό να κάνεις μία προσπάθεια να δεις αν θα δουλέψει όλο αυτό. Βέβαια καλό θα είναι αυτό το μπλα μπλα να είναι κάτι πιο ουσιαστικό και πρόσφατο από κοινές παιδικές αναμνήσεις, αλλά και πάλι δεν χάνεις τίποτα να δεις αν μπορεί να μπει η σχέση σας σε νέα βάση. Αν πάλι η απομάκρυνση είναι τόσο μεγάλη, δεν έχει νόημα να τσακώνεστε, απλά κόβεις τις πολλές επαφές. Μπορεί στο μέλλον να έρθετε πάλι κοντά, μπορεί και όχι. Συχνά οι φιλίες περνάνε τις φάσεις τους πάντως...

το ειχα συζητησει μαζι του οτι η συμπεριφορα του δεν ειναι τελειως αρεστη, και παραδεχτηκε και ο ιδιος οτι καποιες φορες λογο της πιεσης της δουλειας μπορει να γινει αποτομος ή επιβλητικος... και οτι και αυτος ειναι μεσα στο αγχος πολλες φορες και αυτο περναει και στην επικοινωνια προς τους αλλους ανθρωπους αλλα παρολα αυτα εγω θα ελεγα με σιγουρια οτι αυτην η ταση του εχω παντα δικιο την ειχε απο μικρος.... ισως τοτε το δεχομουν αλλα τωρα δεν μπορω να δεχομαι ανθρωπους που ειναι καταπιεστικους και για αυτο αναρωτιεμαι αν πρεπει να εχει δευτερη ευκαιρια ή καθε ευκαιρια ή αν απλα να απομακρυνομαι απο αυτον για να κρατησω μια φιλια οσο γινετε εστω μια ανθρωπινη επικοινωνια

Αραίωσε και δες αν θα σε ψάξει κι αν θα σου ανοίξει συζήτηση. Το να μη μιλάς όταν ενοχλείσαι πάντως δεν είναι λύση.

κι εγω, ετσι θα αντιδρουσα, παντως.
θα το συζητουσα ηρεμα σε ασχετο χρονο μια φορα, το πολυ δυο, κι αν εβλεπα οτι συνεχιζεται, θ αρχιζα να αραιωνω.