Θέλω επιτέλους να σταματήσω να προσπαθώ..

Έχουν περάσει 4 χρόνια απο το χωρισμό.. Χωρίς καμία επικοινωνία, μόνο μια τυχαία συνάντηση που απέφυγα μέχρι και να τον κοιτάξω..
Πολύ έντονη σχέση 3.5 χρ, πολύ δύσκολος χωρισμός και πολύ εγωισμός και απο τους 2..Προσπάθησα να αποφασίσω οτι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί και είπα ξέχνα τον..
Και προσπάθησα, όλα τα προσπάθησα.. Πέρασα όλα τα στάδια.. Έκλαψα, γέλασα, βγήκα, ήπια, έκανα σεξ με πολύ κόσμο χωρίς να νιώθω τίποτα, κενή τελείως, προσπάθησα να κάνω σχέση, προσπάθησα να αισθανθώ κάτι για κάποιον άλλο άνθρωπο, δούλεψα πολύ, ταξίδεψα, έκανα οτι μπορούσα για να ξεχάσω αλλά μάταια..
Σαν να μην μπορεί το μυαλό μου να πάει παρακάτω κι όλο τα παρατάω.. Σαν να έχει συνηθίσει ο εαυτός μου να τον αγαπάει και να μην μπορεί να δεχτεί οτι δεν γίνεται..
Δεν ξέρω πια τι συμβαίνει με μένα.. Είναι τόσο παράλογο και παθολογικό όλο αυτό που με τρομάζει.. Δεν είμαι παιδάκι να μην μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό..
Μου περνάει συνέχεια απο το μυαλό να επικοινωνήσω.. Αλλά δεν έχω το δικαίωμα να ενοχλήσω.. Ήταν και για τους 2 πολύ δύσκολο το ξέρω και πρέπει να τον αφήσω ήσυχο να ζήσει τη ζωή του..
Αλλά εμένα με πνίγουν τα ανείπωτα, με πνίγει που δεν μπορώ να ξεχάσω..
Είναι πολύ εγωιστικό εκ μέρους μου να επικοινωνήσω μετά απο τόσο καιρό?
Δεν θα ζητήσω τίποτα, απλά να του πω όλα αυτά που σκέφτομαι για να μπορέσω να λυτρωθώ.. Δεν με νοιάζει κάτι άλλο..

Ψάξε μέσα σου ποια ανάγκη είναι, πώς σε κάνει να νιώθεις, τι σου λέει που δε στο λέει άλλος, μήπως βρεις αυτό το κάτι που λείπει ως τώρα.

Κάποιες φορες δεν αρκεί να προσπαθούμε απλα να ξεχνάμε.
Για ποιους λόγους θεωρεις ότι το μυαλό σου έχει κολλησει σε αυτήν τη σχέση; τι είχε αυτός ο άνθρωπος παραπανω από ότι κάποιος άλλος; ποια είναι η ηλικία σου;

Quote:

---

Originally Posted by Black_Opium

Κάποιες φορες δεν αρκεί να προσπαθούμε απλα να ξεχνάμε.
Για ποιους λόγους θεωρεις ότι το μυαλό σου έχει κολλησει σε αυτήν τη σχέση; τι είχε αυτός ο άνθρωπος παραπανω από ότι κάποιος άλλος; ποια είναι η ηλικία σου;

---

Είμαι 33 χρ. με άλλες 3 προηγούμενες, μεγάλες σχέσεις των οποίων το χωρισμό διαχειρίστηκα αποτελεσματικά και σχετικά γρήγορα. Στη συγκεκριμένη σχέση ήταν η πρώτη φορά που αγάπησα και αφέθηκα και υπήρξαν άπειρες παρεμβάσεις τρίτων και τελικά επίσης χωρίσαμε απο ψέματα τρίτων τα οποία πίστεψα γιατι ήμουν ευάλωτη και κουρασμένη απο τους τσακωμούς και απομακρύνθηκα απότομα. Όταν συνειδητοποίησα τι συνέβη ήταν πολύ αργά, αυτός πολύ πληγωμένος και δεν ήθελε ούτε να με δει καθώς όπως είπε του κατέστρεψα κι εγώ και αυτοί (οι τριτοι) τη ζωή. Κι εγώ δεν προσπάθησα παραπάνω, το σεβάστηκα και τα έπνιξα όλα μέσα μου πληγώνοντας τον εαυτό μου ακόμα πιο πολύ..
Υπήρχε ακόμα τόσο αγάπη θεωρώ και απο τους 2 που με τον χωρισμό δεν μπόρεσε να θαφτεί. Αλλά και πολύς εγωισμός κι έτσι χαθήκαμε . Έθαψα κάθε συναίσθημα για να μην πονάω που πραγματικά δεν ένιωθα τίποτα γενικά στη ζωή μου και ακόμα πιστεύω έτσι είμαι, κενή.
Δεν ξέρω αν είχε κάτι ο συγκεκριμένος άνθρωπος παραπάνω ή αν έχω κολλήσει στο τι ένιωθα για αυτόν κι αυτός για μένα και τις προσπάθειες που κάναμε παρά τις δυσκολίες μέχρι και τη τελευταία στιγμή.
Θα ήθελα πολύ να του πω όλα όσα νιώθω και σκέφτομαι σαν τελευταία προσπάθεια να λυτρωθώ, χωρίς να του ζητήσω τίποτα και χωρίς φυσικά να περιμένω καμία απάντηση.

Quote:

---

Originally Posted by kopela93

Ψάξε μέσα σου ποια ανάγκη είναι, πώς σε κάνει να νιώθεις, τι σου λέει που δε στο λέει άλλος, μήπως βρεις αυτό το κάτι που λείπει ως τώρα.

---

Μακάρι να μπορούσα να βρω την απάντηση σε αυτά που λες, έχω αναρωτηθεί τόσες φορές που πραγματικά πιστεύω άκρη δεν θα βρώ ποτέ.
Το πως με έκανε να νιώθω είναι το μόνο σίγουρο οτι δεν με έχει κάνει άλλος να νιώσω και θεωρώ ούτε θα ξαναυπάρξει..Κι ενώ κάποιες φορές αυτό το αποδέχομαι σαν δεδομένο, υπάρχουν άλλες φορές που με πληγώνει πολύ που άφησα αυτή τη κατάσταση και αυτον τον άνθρωπο να χαθεί έτσι απο τη ζωή μου και δεν προσπάθησα με όλη μου τη δύναμη βάζοντας στην άκρη εγωισμό και τα πάντα.

Γειά σου,
Ποιος ήταν ο λόγος που χωρίσατε?
Εσύ έχεις κάνει κάποια άλλη σχέση από τότε η αυτός?

Τώρα είδα την απάντηση σου, για εμένα προσωπικά αν αυτό σε κάνει να αισθανθείς καλά καντο, αρκεί βέβαια αυτός ο άνθρωπος να μην έχει κάποια άλλη σχέση στη ζωή του.
Επίσης σκέψου ότι αν το καλό σενάριο ήταν να τα ξαναβρείτε πιστεύεις ότι όλα αυτά που έχουν συμβεί μεταξύ σας θα μπορούσατε να τα προσπεράστε η πάντα θα υπάρχουν στο πίσω μέρος του μυαλού σας.

Quote:

---

Originally Posted by konstantina m

Μακάρι να μπορούσα να βρω την απάντηση σε αυτά που λες, έχω αναρωτηθεί τόσες φορές που πραγματικά πιστεύω άκρη δεν θα βρώ ποτέ.
Το πως με έκανε να νιώθω είναι το μόνο σίγουρο οτι δεν με έχει κάνει άλλος να νιώσω και θεωρώ ούτε θα ξαναυπάρξει..Κι ενώ κάποιες φορές αυτό το αποδέχομαι σαν δεδομένο, υπάρχουν άλλες φορές που με πληγώνει πολύ που άφησα αυτή τη κατάσταση και αυτον τον άνθρωπο να χαθεί έτσι απο τη ζωή μου και δεν προσπάθησα με όλη μου τη δύναμη βάζοντας στην άκρη εγωισμό και τα πάντα.

---

Το πρόβλημα ξεκινάει από το βαρέθηκα να προσπαθώ.

Δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις για κάτι, απλά πρέπει να σβήσεις το παρελθόν και να κάνεις κανονικά τη ζωή σου χωρίς να γυρνάς πίσω.Εσύ η ίδια συντηρείς μια κατάσταση στο μυαλό σου. Και την παίζεις σαν ταινία που προβάλλεις συνέχεια στο κεφάλι σου. Κρατάς αυτόν τον άνθρωπο ζωντανό μέσα σου , που δεν είναι δίπλα σου εδώ και πολλά χρόνια.

Για ποιο λόγο ;

είναι επειδή κάτι λείπει από τη ζωή σου και προσπαθείς να σκεφτείς κάτι ευχάριστο μεν αλλα τελειωμένο δε?

Είναι επειδη καταβαθος πιστεύεις ότι υπάρχει μέλλον για εσάς τους δύο και δε τελείωσε η ιστορία σας?

Ή είναι επειδή έχεις πληγωθεί πολύ, και δεν είσαι έτοιμη ψυχικά να ρισκάρεις και να επενδύσεις σε μια νέα ρεαλιστική γνωριμία, οπότε το χρησιμοποιείς και σαν δικαιολογία, ότι εγώ θα μείνω στα παλιά γνωστά. Ξέρεις μια τελειωμένη ιστορία δεν μπορεί να μας ξαναπληγωσει, και είναι πλήρως υπό τον έλεγχο μας γιατί ειναι μια σχέση νεκρή και όχι σε εξέλιξη.

Ενώ αντίθετα μια ενδεχόμενη νέα γνωριμία θα ειναι σε εξέλιξη και άρα μη προβλεψιμη, πράγμα που απαιτεί χρονο,ρίσκο και συναισθηματικη επένδυση από τη δική σου πλευρά. (Και από του άλλου)

Διάβασα το προηγούμενο θρεντ σου με τη παλιά σχέση που νοσταλγεις και απορώ πραγματικά τι από όλη αυτή τη τόσο τοξική σχέση θες ξανά;
Η πρώην σχέση σου ήταν μια πολύ ψυχοφθόρα και τοξική σχέση. Με έναν άνθρωπο που ήσουν συνεχώς στη πρίζα.

Μάλλον έχεις μάθει ότι ο έρωτας ισούται με τον πόνο και νομίζεις ότι κάθε πραγματικη σχέση πρέπει οπωσδήποτε να είναι και τραυματική. Για αυτό φοβάσαι να αφεθεις και να ζήσεις. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια.

Υπάρχουν και σχέσεις που αγαπάς και ηρεμεις. Που νιώθεις ολοκληρωμένος και ασφαλής. Σίγουρα καμία σχέση δεν είναι τέλεια και υπάρχουν δυσκολιες, όμως υπάρχουν και άνθρωποι που θα νιώσεις υποστήριξη και θα είσαι χαρούμενη μαζί τους. Και θα νιώθεις και έλξη....
Δεν υπάρχουν μόνο σύντροφοι με χειριστικες και εξαρτητικες συμπεριφορες.

Γνώμη μου ,δούλεψε με τον εαυτό σου. Και όλα θα πάνε καλά.

Quote:

---

Originally Posted by Glo

Τώρα είδα την απάντηση σου, για εμένα προσωπικά αν αυτό σε κάνει να αισθανθείς καλά καντο, αρκεί βέβαια αυτός ο άνθρωπος να μην έχει κάποια άλλη σχέση στη ζωή του.
Επίσης σκέψου ότι αν το καλό σενάριο ήταν να τα ξαναβρείτε πιστεύεις ότι όλα αυτά που έχουν συμβεί μεταξύ σας θα μπορούσατε να τα προσπεράστε η πάντα θα υπάρχουν στο πίσω μέρος του μυαλού σας.

---

Δεν ξέρω τι κάνει στη ζωή του όλα αυτά τα χρόνια, πιθανότατα κάτι να υπάρχει γιατί είναι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος αλλά δεν σκοπεύω να ζητήσω το οτιδήποτε στην επικοινωνία μου απλά να πω όλα αυτά που σκέφτομαι για να βγούν απο μέσα μου επιτέλους.
Δεν υπάρχει καλό και κακό σενάριο ούτε μέλλον, τη λύτρωση και το closure ψάχνω..

Quote:

---

Originally Posted by Black_Opium

Το πρόβλημα ξεκινάει από το βαρέθηκα να προσπαθώ.

Δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις για κάτι, απλά πρέπει να σβήσεις το παρελθόν και να κάνεις κανονικά τη ζωή σου χωρίς να γυρνάς πίσω. Εσύ η ίδια συντηρείς μια κατάσταση στο μυαλό σου. Και την παίζεις σαν ταινία που προβάλλεις συνέχεια στο κεφάλι σου. Κρατάς αυτόν τον άνθρωπο ζωντανό μέσα σου , που δεν είναι δίπλα σου εδώ και πολλά χρόνια.

Για ποιο λόγο ;

είναι επειδή κάτι λείπει από τη ζωή σου και προσπαθείς να σκεφτείς κάτι ευχάριστο μεν αλλα τελειωμένο δε?

Είναι επειδη καταβαθος πιστεύεις ότι υπάρχει μέλλον για εσάς τους δύο και δε τελείωσε η ιστορία σας?

Ή είναι επειδή έχεις πληγωθεί πολύ, και δεν είσαι έτοιμη ψυχικά να ρισκάρεις και να επενδύσεις σε μια νέα ρεαλιστική γνωριμία, οπότε το χρησιμοποιείς και σαν δικαιολογία, ότι εγώ θα μείνω στα παλιά γνωστά. Ξέρεις μια τελειωμένη ιστορία δεν μπορεί να μας ξαναπληγωσει, και είναι πλήρως υπό τον έλεγχο μας γιατί ειναι μια σχέση νεκρή και όχι σε εξέλιξη.

Ενώ αντίθετα μια ενδεχόμενη νέα γνωριμία θα ειναι σε εξέλιξη και άρα μη προβλεψιμη, πράγμα που απαιτεί χρονο,ρίσκο και συναισθηματικη επένδυση από τη δική σου πλευρά. (Και από του άλλου)

Διάβασα το προηγούμενο θρεντ σου με τη παλιά σχέση που νοσταλγεις και απορώ πραγματικά τι από όλη αυτή τη τόσο τοξική σχέση θες ξανά;
Η πρώην σχέση σου ήταν μια πολύ ψυχοφθόρα και τοξική σχέση. Με έναν άνθρωπο που ήσουν συνεχώς στη πρίζα.

Μάλλον έχεις μάθει ότι ο έρωτας ισούται με τον πόνο και νομίζεις ότι κάθε πραγματικη σχέση πρέπει οπωσδήποτε να είναι και τραυματική. Για αυτό φοβάσαι να αφεθεις και να ζήσεις. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια.

Υπάρχουν και σχέσεις που αγαπάς και ηρεμεις. Που νιώθεις ολοκληρωμένος και ασφαλής. Σίγουρα καμία σχέση δεν είναι τέλεια και υπάρχουν δυσκολιες, όμως υπάρχουν και άνθρωποι που θα νιώσεις υποστήριξη και θα είσαι χαρούμενη μαζί τους. Και θα νιώθεις και έλξη....
Δεν υπάρχουν μόνο σύντροφοι με χειριστικες και εξαρτητικες συμπεριφορες.

Γνώμη μου ,δούλεψε με τον εαυτό σου. Και όλα θα πάνε καλά.

---

Κι όμως το παλιό thread που διάβασες για τον ίδιο άνθρωπο μίλαγε.. Ο οποίος ξαναγύρισε και ξαναήμασταν μαζί 1 χρόνο.

Υπήρξαν τόσες παρεμβάσεις απο τρίτους που όσο και να το προσπαθήσαμε δεν μπορέσαμε, ήμασταν πολύ κουρασμένοι και οι 2. Αλλά υπήρχε τόση αγάπη που δεν έχω ξανααισθανθεί ποτέ μου. Και πληγωθήκαμε πολύ και κανένας μας δεν το διαχειρίστηκε σωστά και ανθρώπινα με αποτέλεσμα απλά να εξαφανιστούμε και να μην μιλήσουμε ποτέ. Μόνο μια φορά 7 μήνες μετά το χωρισμό σε μια τυχαία συνάντηση που απλά πήγα να τον πάρω μια αγκαλιά και κλάψαμε και ειπώθηκαν λόγια βαριά και απο τους 2, πράγμα που εγώ δεν μπόρεσα να διαχειριστώ και ξαναεξαφανίστηκα για να μπορέσουμε να ηρεμήσουμε και οι 2.

Κι όμως τόσο καιρό μετά δεν μπορώ ακόμα να ξεχάσω.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που λείπει απο τη ζωή μου αλλά το γεγονός οτι δεν ειπώθηκαν όλα αυτά που ήθελα με βαραίνει ακόμα..

Η υπόλοιπη ζωή μου κυλά κανονικά αλλά αυτό είναι το αγκάθι μου και το κουβαλάω σε όλες τις διαπροσωπικές μου σχέσεις με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αφεθώ, να μην μπορώ να αισθανθώ και να παραμένω κενή και ωμή απέναντι στον οποιονδήποτε άνθρωπο που προσπαθεί να με πλησιάσει.

Δεν θεωρώ οτι υπάρχουν τέλειες σχέσεις αλλά καθώς εμένα μου ήταν πάντα πολύ δύσκολο να αφεθώ κι αυτός ήταν ο μόνος άνθρωπος που το κατάφερε και τα πράγματα εξελίχτηκαν έτσι είναι κάτι το οποίο με πονάει πολύ και δεν μπορώ να διαχειριστώ τη συναισθηματική ένταση που μου προκαλεί. Είναι τόσο έντονο που η μόνη λύση που έχω βρει είναι απλά να μην πηγαίνω στη πόλη καταγωγής μου που μένει κι αυτός τόσα χρόνια για να αποφεύγω την οποιαδήποτε τυχαία συνάντηση.

Είναι πολύ τοξικό όλο αυτό και με έχει επηρεάσει ακραία στη συναισθηματική μου κατάσταση που με τρομάζει.

Θέλω να δώσω ένα τέλος κι αν αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω αυτής της επικοινωνίας είναι πραγματικά μια λύση που σκέφτομαι πλέον πολύ σοβαρά..

εχεις σκεφτει να κανεις ψυχοθεραπεια για να το διαχειριστεις;

Quote:

---

Originally Posted by konstantina m

Κι όμως το παλιό thread που διάβασες για τον ίδιο άνθρωπο μίλαγε.. Ο οποίος ξαναγύρισε και ξαναήμασταν μαζί 1 χρόνο.

Υπήρξαν τόσες παρεμβάσεις απο τρίτους που όσο και να το προσπαθήσαμε δεν μπορέσαμε, ήμασταν πολύ κουρασμένοι και οι 2. Αλλά υπήρχε τόση αγάπη που δεν έχω ξανααισθανθεί ποτέ μου. Και πληγωθήκαμε πολύ και κανένας μας δεν το διαχειρίστηκε σωστά και ανθρώπινα με αποτέλεσμα απλά να εξαφανιστούμε και να μην μιλήσουμε ποτέ. Μόνο μια φορά 7 μήνες μετά το χωρισμό σε μια τυχαία συνάντηση που απλά πήγα να τον πάρω μια αγκαλιά και κλάψαμε και ειπώθηκαν λόγια βαριά και απο τους 2, πράγμα που εγώ δεν μπόρεσα να διαχειριστώ και ξαναεξαφανίστηκα για να μπορέσουμε να ηρεμήσουμε και οι 2.

Κι όμως τόσο καιρό μετά δεν μπορώ ακόμα να ξεχάσω.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που λείπει απο τη ζωή μου αλλά το γεγονός οτι δεν ειπώθηκαν όλα αυτά που ήθελα με βαραίνει ακόμα..

Η υπόλοιπη ζωή μου κυλά κανονικά αλλά αυτό είναι το αγκάθι μου και το κουβαλάω σε όλες τις διαπροσωπικές μου σχέσεις με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αφεθώ, να μην μπορώ να αισθανθώ και να παραμένω κενή και ωμή απέναντι στον οποιονδήποτε άνθρωπο που προσπαθεί να με πλησιάσει.

Δεν θεωρώ οτι υπάρχουν τέλειες σχέσεις αλλά καθώς εμένα μου ήταν πάντα πολύ δύσκολο να αφεθώ κι αυτός ήταν ο μόνος άνθρωπος που το κατάφερε και τα πράγματα εξελίχτηκαν έτσι είναι κάτι το οποίο με πονάει πολύ και δεν μπορώ να διαχειριστώ τη συναισθηματική ένταση που μου προκαλεί. Είναι τόσο έντονο που η μόνη λύση που έχω βρει είναι απλά να μην πηγαίνω στη πόλη καταγωγής μου που μένει κι αυτός τόσα χρόνια για να αποφεύγω την οποιαδήποτε τυχαία συνάντηση.

Είναι πολύ τοξικό όλο αυτό και με έχει επηρεάσει ακραία στη συναισθηματική μου κατάσταση που με τρομάζει.

Θέλω να δώσω ένα τέλος κι αν αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω αυτής της επικοινωνίας είναι πραγματικά μια λύση που σκέφτομαι πλέον πολύ σοβαρά..

---

Όλα αυτά που γράφεις για τον τρόπο που τελείωσε η σχέση σας δεν σε προβληματίζουν να σκεφτείς ότι σωστά τελείωσε ,όπως τελείωσε αυτή η σχέση? Η σχέση σας φαίνεται να είχε πολλα προβλήματα τα οποία δεν κατάφερε να ξεπεράσει, δεν είναι τυχαίο που κάποιες σχέσεις επιβιώνουν και ανθίζουν μέσα από δυσκολίες ενώ άλλες σβήνουν και πεθαίνουν. Η δική σας δεν τα κατάφερε, την ζορισαν τα προβλήματα που δεν ξεπεράσετε. Και αυτο δεν είναι τυχαίο.

Νομίζω ότι αυτό που νοσταλγεις και θες πίσω είναι η σχέση που είχατε όταν ήσασταν αγαπημένοι, πριν τους καυγαδες. Και ένα μέλλον που ιδανικά θα μπορούσατε να εχετε αλλά δεν είχατε ποτέ, που όμως ονειρεύεσαι εσύ στο μυαλό σου.Όμως το καλό κομμάτι της σχέσης σας που αναπολείς ήταν μόνο ένα μικρό κομμάτι από τη μεγάλη πορεία αυτής της σχεσης που στο τέλος έφερε πόνο,απογοήτευση, ένταση.

Ουσιαστικά η σχέση που νοσταλγίες είναι μια σχέση που στη πραγματικότητα σου δημιουργει πιο πολλά αρνητικά πάρα θετικά συναισθήματα..

Ίσως να μη μπορείς να το ξεπεράσεις γιατί ήταν μια επώδυνη και τραυματική εμπειρία για σένα. Ίσως να μην μπορείς να αποδεχτείς το γεγονός ότι αυτή η τόσο "τέλεια" και "ιδανική" κατά τη γνώμη σου σχέση δεν είχε και το αναμενόμενο ιδανικό και ονειρικό τέλος. Ο πληγωμένος σου εγωισμός, και η ματωμένη σου καρδιά επιθυμούν τόσο να γιατρέψουν τη πληγή και να γράψουν το αισιόδοξο σενάριο του "ζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια. Όμως πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι δεν σήμαινει πως μια σχέση στη πραγματικότητα πρέπει να έχει και το τέλος που εμείς ονειρευόμαστε. Γιατι η πραγματικότητα πλάθει τα δικά της σενάρια.

Χωρις αυτό να σημαίνει πως δεν αξίζεις το αίσιο τέλος και πως δεν θα βρεις τον άνθρωπο που θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τα εμπόδια και να είστε μαζί γιατι η αγάπη σας θα είναι πιο δυνατή από εγωισμούς και γνώμες τρίτων.

Quote:

---

Originally Posted by Black_Opium

Όλα αυτά που γράφεις για τον τρόπο που τελείωσε η σχέση σας δεν σε προβληματίζουν να σκεφτείς ότι σωστά τελείωσε ,όπως τελείωσε αυτή η σχέση? Η σχέση σας φαίνεται να είχε πολλα προβλήματα τα οποία δεν κατάφερε να ξεπεράσει, δεν είναι τυχαίο που κάποιες σχέσεις επιβιώνουν και ανθίζουν μέσα από δυσκολίες ενώ άλλες σβήνουν και πεθαίνουν. Η δική σας δεν τα κατάφερε, την ζορισαν τα προβλήματα που δεν ξεπεράσετε. Και αυτο δεν είναι τυχαίο.

Νομίζω ότι αυτό που νοσταλγεις και θες πίσω είναι η σχέση που είχατε όταν ήσασταν αγαπημένοι, πριν τους καυγαδες. Και ένα μέλλον που ιδανικά θα μπορούσατε να εχετε αλλά δεν είχατε ποτέ, που όμως ονειρεύεσαι εσύ στο μυαλό σου.Όμως το καλό κομμάτι της σχέσης σας που αναπολείς ήταν μόνο ένα μικρό κομμάτι από τη μεγάλη πορεία αυτής της σχεσης που στο τέλος έφερε πόνο,απογοήτευση, ένταση.

Ουσιαστικά η σχέση που νοσταλγίες είναι μια σχέση που στη πραγματικότητα σου δημιουργει πιο πολλά αρνητικά πάρα θετικά συναισθήματα..

Ίσως να μη μπορείς να το ξεπεράσεις γιατί ήταν μια επώδυνη και τραυματική εμπειρία για σένα. Ίσως να μην μπορείς να αποδεχτείς το γεγονός ότι αυτή η τόσο "τέλεια" και "ιδανική" κατά τη γνώμη σου σχέση δεν είχε και το αναμενόμενο ιδανικό και ονειρικό τέλος. Ο πληγωμένος σου εγωισμός, και η ματωμένη σου καρδιά επιθυμούν τόσο να γιατρέψουν τη πληγή και να γράψουν το αισιόδοξο σενάριο του "ζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια. Όμως πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι δεν σήμαινει πως μια σχέση στη πραγματικότητα πρέπει να έχει και το τέλος που εμείς ονειρευόμαστε. Γιατι η πραγματικότητα πλάθει τα δικά της σενάρια.

Χωρις αυτό να σημαίνει πως δεν αξίζεις το αίσιο τέλος και πως δεν θα βρεις τον άνθρωπο που θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τα εμπόδια και να είστε μαζί γιατι η αγάπη σας θα είναι πιο δυνατή από εγωισμούς και γνώμες τρίτων.

---

Έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα..

Παρόλα ταύτα με την οποιαδήποτε, πιθανή επικοινωνία δεν θέλω να επιδιώξω κάτι και πραγματικά μετά απο όλα αυτά δεν νομίζω κι οτι θέλω κάτι παραπάνω απο αυτόν τον άνθρωπο.
Θέλω απλά να πω αυτά που θέλω, χωρίς καμία ερώτηση, χωρίς καμία ανάγκη απάντησης.

Σαν μια εγωιστική προσπάθεια λύτρωσης μου καθώς σε εμένα γενικά τα ανείπωτα λειτουργούν πολύ επιβαρυντικά σε όλους τους τομείς της ζωής μου.
Κι επειδή στη προκειμένη φάση πονάνε ακόμα και μου δημιουργούν πρόβλημα στις σχέσεις μου για αυτό και θέλω να το κάνω..

Δεν έχω ξεχάσει τα άσχημα σε καμία περίπτωση κι ούτε πρόκειται, ούτε στέκομαι μόνο στα καλά, την δικιά μου θέση θέλω να πω και ας έιναι αργά καθώς το closure δεν ήρθε ποτέ αφού κέρδισε ο εγωισμός..

Δεν με ενδιαφέρει ούτε η όποια απάντηση αν υπάρξει ούτε κάποια συνέχιση της επικοινωνίας. Είναι απλά μια εξομολόγηση καθυστερημένη αλλά που έχω την ανάγκη να τη κάνω έστω και τώρα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

εχεις σκεφτει να κανεις ψυχοθεραπεια για να το διαχειριστεις;

---

Ναι εννοείται κι επειδή κινούμαι στο χώρο (σε ΜΚΟ) έχω συζητήσει το θέμα με διάφορους επιβλέποντες μου χωρίς να θέλω να εμβαθύνω τότε για διάφορους λόγους αλλά θέλω να πάω να κάνω ατομική, έχει έρθει σίγουρα η ώρα και γενικά όχι μόνο για αυτή την κατάσταση..

Έχεις συζητήσει το θέμα αυτό με κάποιον δικό σου άνθρωπο; Μήπως αν πήγαινες και συζητούσες με έναν ειδικό και του έλεγες όλα αυτά που λες εδώ και αυτά που ήθελες να πεις στον πρώην θα σε ξαλάφρωνε;