Τσιμπιες στα μυνυγκια

Εδω και 4 μερες ενω παω να ηρεμησω απο 3 κρησεις απανωτες,με ταλεπωρει ενας πονο στα μινιγκια.τσιμπιες πολυ ενοχλιτικες.:(

Πανικούλα όλα ψυχωσωματικά είναι όσο ψάχνεσαι κάτι θα αισθάνεσαι άστο κι αυτό θα περάσει

το κερατο μου πια.αιδια κατανταει.σευχαρηστω πολυ π μου μιλας συνεχια μ δινεις κουραγιο.εσυ πως πας με την θλυψη?εγω ειχα 3 μερες καταθλυψη αλλα μ περασε.

Εγώ καλύτερα αισθάνομαι πιο ήρεμη αλλά παίρνω τα αντικαταθλιπτικά θα πάω στον γιατρό μήπως αρχίσω και τα μειώνω αλλά έχω δρόμο ακόμα.Πίνω και τραξεν κάθε βράδυ εμ με τόσα χαίρω πολύ άν τα σταματήσω να δώ πως θα είμαι

και εγω περνω ζαναξ μια εβδομαδα το βραδυ.ξυπναω ξαφνικα με τα χιπαλμια η μ κοβεται η ανασα.χωρις βεβαια να βλεπω καπιον εφιαλτη.ποτε δεν εχω δει εφιαλτη.σημερα σε μια εβδομαδα θα το μειωσω το βραδυνο και σε 3 μηνες 8α αρχισω να κοβω με συνβουλη γιατρου και το αντικαταθλυπτικο το πρωινο.αντε μπας και μου ερθουν και καυλες γιατι δεν εχω κα8ολου.λολολ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!ΠΑΝΙΚΟΥΛΑ, Η ΓΙΩΤΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ, ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΨΑΧΝΕΣΑΙ ΤΟΣΟ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΕΓΩ ΝΙΩΘΩ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑΤΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟ ΔΕΞΙ.
ΓΙΩΤΑ, ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΟΥ! ΠΡΕΠΕΙ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΚΩΣ ΤΟ ΤΡΕΝΑΡΩ. ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΧΩ ΕΝΟΧΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΝΤΕΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ

Το πρώτο που παθαίνουμε είναι η σπαστική κολίτιδα.Εγώ την έπαθα 21 χρόνων.Εχει άμεση σχέση με την ψυχολογία μας γιατι γλινεται το έντερο υπερκινητικό.Πάντως εκείνο που παρατηρώ είναι πως όλοι σχεδόν έχουμε κάποια προβλήματα απο τους γονείς μας.Ερχονται και τα βάσανα της ζωής και λυγίζουμε.Εγώ βλέπω την μάνα μου μια ζωή τσακωνόταν με τον πατέρα μου για τα χρήματα.Ηταν τσιγγούνης ο πατέρας μου και τησ έκανε φοβερό έλεγχο.Το αποτέλεσμα να γίνονται φασαρίες αυτοί ξεσπούσαν και εγώ γινόμουν κουρέλι.Ο ένας έλεγε στον άλλον θα τρελλάνεις το παιδί αλλά κανείς δεν υποχωρούσε.Ηδη στα 20 ήμουν πολύ ευαίσθητη.Παντρεύτηκα και μπήκα σε μια οικογένεια να τρώει η μάνα το παιδί ήλθαν αρρώστεις πολλά προβλήματα και έμεινα μόνη να τα αντιμετωπίζω.Απορώ πως μπόρεσα να αντέξω.Χρόνια το σώμα μου έδινε σήματα πότε ίλιγγοι που με έριχναν στο κρεββάτι 10 μέρες πότε υπόταση 7 η μεγάλη πότε το έντερό πότε μουδιάσματα και δεν έδινα σημασία είχα υποχρεώσεις και βοήθεια μηδέν τουλάχιστον ψυχολογική στο τέλος η κατάθλιψη.Ημουν μια μηχανή που ποτέ δεν έκανε σέρβις.Το χειρότερο είναι να τα κρατάς όλα μέσα σου.Αυτό έκανα και έγινε στο τέλος η έκρηξη.Πραγματικά αισθάνομαι ανακούφιση που επικοινωνώ μαζί σας.Ισως η ανωνυμία μου δείνει μεγαλύτερη ελευθερία να εκφραστώ.Εύχομαι όλοι να βρούμε την γαλήνη και αυτή η εμπειρία να μας κάνει πιο σοφούς.

ΓΙΩΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΕΣ ΠΟΛΛΑ..ΣΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΣΟΥ ΒΛΕΠΩ ΑΡΚΕΤΕΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ...Η ΚΑΛΟΛΑΔΩΜΕΝΗ ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΑΚΟΥΕΙ...ΩΣΠΟΥ ΗΡΘΕ Η ΕΚΡΗΞΗ-ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΕΝΤΟΝΑ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ. ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ...

εγω ρε παιδια δεν ειχα ιδιαιτερα ροβληματα με τους γονεις.οσοτους θυμαμαι ηταν ερωτευμενοι και αγαπημενοι και κανανε κ κανουν τα [αντα για τα παιδια τους.απλα το μονο μ παραπαονο ειναι οτι δεν ενιωσα ποτε το μητρικο χαδι και αγαπη.ποτε η μανα μου δεν με αγγαλιασε η με φιλισε.