Ας ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΟΥΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ

Εχει λιγο καιρο που εχω γραφτει στο forum και διαβαζοντας τα διαφορα θεματα το συναισθημα που μου μενιε φευγοντας απο δω ειναι μια τερασται θλιψη..γιατι διαβαζοντας τα δεν στεναχωριεμαι πια μονο για μενα αλλα κ για τοσους αλλους αποτι διαβαζω που μαλλον ειναι σε χειροτερη μοιρα απο μενα..υποφερω κ εγω απο κρισεις πανικου τα τελευταια 2 χρονια και τωρα που πια ξερω με τι εχω να κανω νομιζω οτι πρεπει να προτεινω κατι που μου τριβελιζει το μυαλο ολο αυτο τον καιρο που ειμαι μελος εδω...διαβασα τοσες φορες τη λεξη προβλημα που μου δημιουργησε ενα κομπο στο στομαχι..αντι να χρησιμοποιουμε ολους αυτους τους ορους που μας βαζουν οι ψυχιατροι κ εμεις οι ψυχολογοι νομιζω οτι θα βοηθουσε αν αρχιζαμε δειλα δειλα να το ονομαζουμε ιδιαιτεροτητα..σαν μια κρυφη δυναμη να αντιδραμε μένα συγκεκριμενο τροπο κατω απο στρεσσογονες συνθηκες..εναν τροπο που ειναι μεν τρομαχτικος αλλα μαλλον προσπαθει να ειναι διδακτικος(ασχετα αν εμεις τον αντιλαμβανομαστε σαν εχθρικο..)...ξερω οτι ακουγονται λιγο φιλοσοφικα ολα αυτα αλλα ξεκινωντας απο την αλλαγη ονοματος ισωσ σιγα σιγα προχωρησουμε κ στην αλλαγη στασης απεναντι στην ιδιατεροτητα μας..

Ναι μια ιδιαιτεροτητα που μας κανει να βλαστημησουμε την ωρα που γεννηθηκαμε.Να μας λυπει τετια ιδιαιτεροτητα.Που ολα πανε καλα καιμεεχουν ριμαξει μια εβδομαδα οι κρησεις πανικου.Δεν μπορω να κλεισω ματι.δεν μπορω να ανασαω ,νιωθω απυστευτη δυσφορια και καποια καταθληψη,ξυπναω μεσα στα μεσανυκτα (αν κοιμηθω) με ταχιπαλμιες και τρεμοντας απο φοβο και νιωθω οτι τρελλενομαι και σβινω.δεν πυστευω οτι θα την βγαλω καθαρη τελικα.κατι θα παθω,κανενα εφραγμα η θα σκασει ο εγκεφαλος μου σαν καρπουζι.ετσι νιωθω.9 μηνες περνω τα φλουξετιν και δεν με πιανουν πλεον.δεν θελω παλι να αλλαξω φαρμακα.δεν αντεχω τις παρενεργειες π προκαλουν η μια μετα την αλλη αλαγη.γαμοτο το εχω συχαθει αυτο π κουβαλαω.τον νιωθω σαν σταυρο βαρι στην πλατη μου.Πανω π παω να παρω τα πανω μ με χτυπαει αλυπητα ο παλιοπανικος.οχι δεν μπορω να τον δεκτω και να συνφιλιωθω μαζι του.με ποναει κ με χτυπαει αλυπιτα.μου χει φαει την μιση ζωη μου.αχ οταν πλισιαζει το βραδι,να μην μπορω να κελισω ματι ρε γμτ..............

ρε παιδια πειτε μου τι να κανω,να μαζεψω λευτα να κανω μια νορμαλ ψυχοθεραπεια η θα πανε αδικα τα χρηματα.δεν εχω κιολας.

ξυπνιστεεεεεεεε.:P

Quote:

---

Originally posted by panikoula
ρε παιδια πειτε μου τι να κανω,να μαζεψω λευτα να κανω μια νορμαλ ψυχοθεραπεια η θα πανε αδικα τα χρηματα.δεν εχω κιολας.

---

Tο σίγουρο είναι Μαρία ότι χρειάζεται μια καλή θεραπεία.Τώρα θα είναι δωρεάν,θα είναι επί πληρωμή....
Πήγες σε κέντρο ψυχικής υγιεινής?
Εγώ ήμουν πολύ ευχαριστημένη.Ήταν σχεδόν δωρεάν αλλά η ψυχολόγος ήταν πολύ καλή και είχε εμπειρία.
Εσύ τι κάνεις αυτήν την περίοδο?Θυμάμαι νομίζω ότι πήγαινες σε κάποια 1 φορά το μήνα αν δεν κάνω λάθος.Στο κ.ψ.υ. είναι μια φορά τη βδομάδα και κάνουν δουλειά.

στο κεντρο ψυχηκης υγειας πηγενα ητν μια φορα τον μηνα στην ψυχολογο και στον ψυχιατρο για φαρμακα αγανακτουσα να κλεισω και να βρω ρανετευου,εχει και κεντρο ψυχικης υγειηνης..θα το επισκευτω.

Καταλαβαινω την αγανακτηση σου...ετσι ημουν την πρωτη βδομαδα πριν αρχισω τα seroxat και την ψυχοθεραπεια...τωρα σου μιλαω εχοντας καιρο να παθω κριση κ πιθανων σου ακουγονται πολυ ουτοπικα και ροματνικα ολα αυτα περι ιδιαιτεροτητας αλλα πιστευω οτι θα φτασεις στη συνφιλιωση αφου πρωτα κατευνασεις την καταιγιδα..τωρα προφανως εισαι στο peak των κρισεων και σου φαινεται βουνο να αντιμετωπισεις οτιδηποτε αλλο...θες πρωτα να μπορεσεις να ανασανεις σαν ανθρωπος και μετα νάρχισεις να ακους τις βλακειες που ενδεχομενως σου φαινονται οσα λεω...νομιζω οτι θα σε βοηθησει πολυ να επισκεφτεις το κεντρο ψυχικης υγειας βλεποντας καποιο ψυχολογο...καλα τα φαρμακα αλλα αν οπως λες δεν εχουν βοηθησει και πολυ πρεπει να δοκιμασεις και την συζητηση ...πες μου υπαρχουν στιγμες που νιωθεις απαλαγμενη απο αυτο?δηλαδη ωρες που λες τωρα ανασαινω?

ναι υπαρχουν πολλες δορες π ειμαι καλα και πολλες φορες που ειμαι χαλια.1 μιση χρονο παλευω και δεν μ περναει γμτ.

Quote:

---

Originally posted by panikoula
ναι υπαρχουν πολλες δορες π ειμαι καλα και πολλες φορες που ειμαι χαλια.1 μιση χρονο παλευω και δεν μ περναει γμτ.

---

Ρε συ panikoula, δεν ξερω πως ειναι οι κρισεις πανικου, εγω μονο κρισεις αναισθησιας αντιμετωπιζω!!! (ελπιζω να εσκασες ενα μειδιαμα στο χειλακι σου)
Αλλα αυτο που περιγραφεις ακουγεται τρομακτικο ρε Μαρακι.
Το περνας μονη σου ολο αυτο; θελω να πω εχεις καποιον που μενει μαζι σου;

Φιλικα Σοφια

Quote:

---

Originally posted by coyotaki
Εχει λιγο καιρο που εχω γραφτει στο forum και διαβαζοντας τα διαφορα θεματα το συναισθημα που μου μενιε φευγοντας απο δω ειναι μια τερασται θλιψη..γιατι διαβαζοντας τα δεν στεναχωριεμαι πια μονο για μενα αλλα κ για τοσους αλλους αποτι διαβαζω που μαλλον ειναι σε χειροτερη μοιρα απο μενα..υποφερω κ εγω απο κρισεις πανικου τα τελευταια 2 χρονια και τωρα που πια ξερω με τι εχω να κανω νομιζω οτι πρεπει να προτεινω κατι που μου τριβελιζει το μυαλο ολο αυτο τον καιρο που ειμαι μελος εδω...διαβασα τοσες φορες τη λεξη προβλημα που μου δημιουργησε ενα κομπο στο στομαχι..αντι να χρησιμοποιουμε ολους αυτους τους ορους που μας βαζουν οι ψυχιατροι κ εμεις οι ψυχολογοι νομιζω οτι θα βοηθουσε αν αρχιζαμε δειλα δειλα να το ονομαζουμε ιδιαιτεροτητα..σαν μια κρυφη δυναμη να αντιδραμε μένα συγκεκριμενο τροπο κατω απο στρεσσογονες συνθηκες..εναν τροπο που ειναι μεν τρομαχτικος αλλα μαλλον προσπαθει να ειναι διδακτικος(ασχετα αν εμεις τον αντιλαμβανομαστε σαν εχθρικο..)...ξερω οτι ακουγονται λιγο φιλοσοφικα ολα αυτα αλλα ξεκινωντας απο την αλλαγη ονοματος ισωσ σιγα σιγα προχωρησουμε κ στην αλλαγη στασης απεναντι στην ιδιατεροτητα μας..

---

coyotaki,

ειναι αληθεια πώς υπάρχουν δυσάρεστα Post εδω μεσα. Το πιο δυσάρεστο για μενα ειναι οτι δεν υπάρχει χωρος για τοσο δυσάρεστα μνμ εκει εξω...κι αυτο τουλαχιστον εμενα με λυπει παραπανω.

Παρολα αυτα θα θελα να σου πω, πώς υπάρχουν μελη που ειναι σημερα πολυ καλα κ εχουν προχωρησει στη ζωη τους. Κ δεν στο λεω θεωτηρικα, το γραφω γνωριζοντας καποιους ανθρωπους. Αυτο ειναι αισιοδοξο κ ενδεικτικο οτι αλλαγες μπορουν να γινουν κ μεσα μας κ στην ζωη μας. Οχι ευκολα, αλλα γινονται.

Το οποιο προβλημα, ιδιαιτεροτητα οπως θελεις πες το νομιζω πώς μπορει να αντιμετωπιστει σε μικρο ή μεγαλυτερο βαθμο. Πιστευω πώς εξαρταται πολυ απο το πώς θα δουμε κ ποσο αυτο που μας βασανιζει κ οχι απο το να κανουμε οτι δεν το βλεπουμε. Ετσι κ αλλιως οπως κ αν το πουμε, αν το κουβαλαμε σαν κατι μεμπτο ή για το οποιο πρεπει να ντρεπομαστε, μενουμε στασιμοι...με το προβλημα μας ή την ιδιαιτεροτητα.

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ! ΠΑΝΙΚΟΥΛΑ, ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ COYOTAKI ΣΤΟ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΗ ΦΑΣΗ ΤΩΡΑ, ΓΙ\' ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΥΤΟΠΙΚΑ...Η ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΛΘΕΙ ΟΤΑΝ ΒΓΕΙΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ, ΑΛΛΑ ΣΚΕΨΟΥ ΟΤΙ ΕΓΩ ΠΕΡΑΣΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΥΠΟΤΡΟΠΗ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΦΟΒΕΡΑ - ΜΑ ΦΟΒΕΡΑ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΑ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΣΤΟ 24ΩΡΟ, ΔΗΛ. ΗΜΟΥΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ! ΗΜΟΥΝ ΣΕ ΦΡΙΚΤΗ, ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΕΡΑΣΕ! ΕΚΑΝΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΠΕΡΑΣΕ! ΕΣΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΧΕΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΔΕΣ ΤΟ.

παιδια δεν νομιζω να εχειτε περασει οσα εγω σχετικα με τις κρησεις.ειχα κρηση πανικου επι 48 ωρες με εντονη καταθλυψη.σερνομουνα παγματικα.

τουλαχιστον πανικούλα μου-αυτη η ρημαδοκατασταση κανει τον καθενα να αισθανεται πολυ μοναδικος...ολοι νομιζουμε πως οι δικες μας κρισεις ειναι οι χειροτερες..!
ειναι πραγματικα βασανιστικο να περνας κρισεις για πολλες ωρες και οσες πιο πολλες ωρες το υφιστασαι, τοσο πιο πολυ εμπεδωνεται μεσα σου η μαυριλα και δυσκολευεσαι να ανακαμψεις..αλλα οσο και να σερνεσαι..οσο και αν υποφερεις ξερεις οτι ουτε εμραγμα θα παθεις, ουτε θα σκασει το κεφαλακι σου..εκει θα ειναι ολα στη θεση τους...

και ειναι πολυ παραξενο πως εχουμε την αισθηση την ωρα η τις ωρες ακομη και ημερες των κρισεων πως ξεσπαει μια εξωτερικη καταιγιδα που μας βιαζει το μυαλο και την ψυχη. κατι εξω και πανω απο εμας, που παλευουμε να το διωξουμε απο πανω μας...αυτο ολο ομως ειμαστε εμεις και πηγαζει απο μεσα μας..πως να αποδεχθεις οτι ο ιδιος σου ο εαυτος σου προκαλει το πιο φριχτο βασανιστηριο;

καποτε πανικουλα ομως πρεπει να το αποδεχθεις πως εισαι εσυ και μεσα στον πανικο σου και πριν και μετα απο αυτον..και να αποφασισεις να δεις βαθια μεσα σου για ποιο λογο ο εαυτος σου διαλεγει αυτον τον τοσο επιπονο τροπο για να σου πει αυτα που θελει..τα φαρμακα ισως να ειναι απαραιτητα , καποια αγχολυτικα ισως για να κατευνασουν προσωρινα την ταραχη σου..ομως χρειαζεται αληθινη προσπαθεια εκ μερους σου για να μπεις σε μια συστηματικη ψυχοθεραπεια...και αν χρειαζεται να ψαχνεις μια μερα ή ένα μηνα για αν βρεις γιατρο ή ψυχολογο θα πρεπει να κανεις τη χαρη στον εαυτο σου και να επιμενεις! τι ειναι πιο σημαντικο τελικα αν οχι να βελτιωσεις τη ζωη σου με οποιο κοστος και αν εχει αυτο, με οση επιμονη και υπομονη αν χρειαστει να επιδειξεις;

φιλικα, ανταρα-μανταρα

σευχαρηστω ανταρα για τα λογια σου.αλλα το θεμα ειναι οτι ουτε με ψυχολογο ουτε μονη μπορω να βρω τι ειναι αυτο μεσα μου π πρεπει να αλλαξω για να φυγουν οι κρησεις πανικου.αφου πανε ολα τελεια δεν υπαρχει καποια λογικη εξηγηση.τελικα ισως φταιει η διαιτα,εχασα σε 2 εβδομαδες 4 κιλα αλλα αυτο θα επρεπε να με κανει να πεταω απο χαρα.τελος παντων σημερα ειμαι καλτερα.,μαλλον ετσι θα ειμαι για αρκετες μερες και θα προσπαθησω να μαζεψω δυναμη για τις επομενες επιθεσεις πανικου.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Ετσι κ αλλιως οπως κ αν το πουμε, αν το κουβαλαμε σαν κατι μεμπτο ή για το οποιο πρεπει να ντρεπομαστε, μενουμε στασιμοι...με το προβλημα μας ή την ιδιαιτεροτητα.

---

Πολύ συμφωνώ Sofia:)