Είναι εμμονή ή λογική ? Μπορώ να βοηθήσω κάπως εμένα ή εκεινον ?

Καλησπέρα,
Πρώτη φορά βρίσκομαι σε φορουμ και πρώτη φορά νίωθω τέτοια πίεση και απόγνωση σε ερωτική σχέση.
Θα προσπαθήσω να μην ειμαι κουραστική.
Εδώ και ένα χρόνο περίπου έχω σχέση με ένα παιδί περίπου 7 χρόνια μεγαλύτερο μου (το αναφέρω γιατι θεωρεί οτι εχω ανωριμες συμπεριφορες) ο οποίος ισχυρίζεται οτι θέλει χρόνο και χώρο μόνος. (απολύτως κατανοητό και αποδεκτό) (έχει χάσει απρόσμενα τον πατερα του πριν 2 χρονια -του στοιχισε πολύ)
Αυτό που συμβαίνει όμως είναι οτι ο άνθρωπος αυτός ειναι σχεδον απομονωμένος από τα πάντα καθεται μόνος του στο σπίτι του αποκλεισμένος από κάθε επαφή. Ενα χρονο εχει βγει με παρέα 2 φορές με το ζορί και εχουμε παει 5-6 φορες μια βολτα με το αυτοκινητο. Ξυπνάει και παέι στη δουλεια του (προσωπική επιχειρηση) μπορεί και στις 12 με τη δικαιολογία οτι δεν κοιμαται και ειναι εξαντλημενος, ενω υπαρχουν μερες που επιλεγει να μη παει καν στη δουλεια του και να κατσει να κοιμαται γιατι δεν εχει διαθεση και νιωθει κουρασμενος. (περιπου 4 μερες δουέυει 12-8 και 3 ειναι κομματια) . Πολλες απο τις μερες που καθεται μονος του δεν επικοινωνει καν μαζι μου και μετα απο πολυ κοπο κατεκτησα τουλαχιστον να με ενημερωνει. Αν εχω δυσανασχτισω επικαλειται το δικαιωματα του να μεινει μονος και οτι δεν ειμαστε παντρεμενοι ... θεωρει οτι τον πολιορκω γιατι ρωταω σχεδον καθημερινα αν θα μεινουμε μαζι για να ξερω ... λεει παντα οτι πιεζεται απο ολους και απο ολα... μονο πιεση νιωθει ακομη και απ τον αερα που αναπνεει... δεν κανει τιποτα αλλο στη ζωη του μονο δουλεια και να δει εμενα και τα δυο νιωθω οτι τα κανει αναγκαστικά.
Ειναι τοσο πολλα για να δωσω σαφή εικόνα που θα πρεπει να γραφω ωρες αλλά πραγαμτικά εχω φτάσει σε σημείο που παρακαλάω να με αποκλείει επειδη υπάρχει καποια αλλη γυναικα και ας με στεναχωρησει γιατι αυτο ειναι μια λογικη εξηγηση τουλαχιστον στο μυαλο μου. Η εστω να αποδεχτω οτι απλώς δεν με θελει. ( κατι που το αρνειται και οταν ειμαστε μαζι το εκφραζει με τον τροπο του) Από την αλλη αναρωτιεμαι μηπως εγω ειμαι εμμονικη μαζι του και τον εχω τοσο αναγκη που τον πιεζει το ενδιαφερον μου και η αναγκη μου να τον δω σχεδον καθημερινα. Τέλος , εκει που κλίνω είναι η αίσθηση οτι έχει καποια μορφή ή ταση προς καταθλιψη ? και αν ναι τι κάνω ? Ειμαι καθημερινα σχεδόν απ το 0 στο 100 μαζι του οση χαρα μπορει να μου δωσει με την ιδια ευκολια τοσο αγχος και δυσαρκεια ... Δεν ξέρω πλεον τι να πω και τι να κάνω εχω δοκιμάσει ολους τους πιθανους τροπους προσέγγισης του ζητηματος και ειτε καταφερνω καποιες μερες ευτυχιας και των δυο μας ειτε αντιδραση και απομονωση που με στεναχωρει ισως υπερβολικα πολυ θα ελεγα για αυτο σκεφτομαι μηπως εχω και εγω το θεμα...

Είναι λάθος να κάνεις σχέση με κάποιον αν δεν σου κάνει και να θες να τον αλλάξεις ή να αλλάξεις εσένα. Σχέση θα κάνεις με κάποιον που ταιριάζετε.
Όλα τα άλλα είναι να 'χαμε να λέγαμε.

Quote:

---

Originally Posted by Dalia_Black

Καλησπέρα,
Πρώτη φορά βρίσκομαι σε φορουμ και πρώτη φορά νίωθω τέτοια πίεση και απόγνωση σε ερωτική σχέση.
Θα προσπαθήσω να μην ειμαι κουραστική.
Εδώ και ένα χρόνο περίπου έχω σχέση με ένα παιδί περίπου 7 χρόνια μεγαλύτερο μου (το αναφέρω γιατι θεωρεί οτι εχω ανωριμες συμπεριφορες) ο οποίος ισχυρίζεται οτι θέλει χρόνο και χώρο μόνος. (απολύτως κατανοητό και αποδεκτό) (έχει χάσει απρόσμενα τον πατερα του πριν 2 χρονια -του στοιχισε πολύ)
Αυτό που συμβαίνει όμως είναι οτι ο άνθρωπος αυτός ειναι σχεδον απομονωμένος από τα πάντα καθεται μόνος του στο σπίτι του αποκλεισμένος από κάθε επαφή. Ενα χρονο εχει βγει με παρέα 2 φορές με το ζορί και εχουμε παει 5-6 φορες μια βολτα με το αυτοκινητο. Ξυπνάει και παέι στη δουλεια του (προσωπική επιχειρηση) μπορεί και στις 12 με τη δικαιολογία οτι δεν κοιμαται και ειναι εξαντλημενος, ενω υπαρχουν μερες που επιλεγει να μη παει καν στη δουλεια του και να κατσει να κοιμαται γιατι δεν εχει διαθεση και νιωθει κουρασμενος. (περιπου 4 μερες δουέυει 12-8 και 3 ειναι κομματια) . Πολλες απο τις μερες που καθεται μονος του δεν επικοινωνει καν μαζι μου και μετα απο πολυ κοπο κατεκτησα τουλαχιστον να με ενημερωνει. Αν εχω δυσανασχτισω επικαλειται το δικαιωματα του να μεινει μονος και οτι δεν ειμαστε παντρεμενοι ... θεωρει οτι τον πολιορκω γιατι ρωταω σχεδον καθημερινα αν θα μεινουμε μαζι για να ξερω ... λεει παντα οτι πιεζεται απο ολους και απο ολα... μονο πιεση νιωθει ακομη και απ τον αερα που αναπνεει... δεν κανει τιποτα αλλο στη ζωη του μονο δουλεια και να δει εμενα και τα δυο νιωθω οτι τα κανει αναγκαστικά.
Ειναι τοσο πολλα για να δωσω σαφή εικόνα που θα πρεπει να γραφω ωρες αλλά πραγαμτικά εχω φτάσει σε σημείο που παρακαλάω να με αποκλείει επειδη υπάρχει καποια αλλη γυναικα και ας με στεναχωρησει γιατι αυτο ειναι μια λογικη εξηγηση τουλαχιστον στο μυαλο μου. Η εστω να αποδεχτω οτι απλώς δεν με θελει. ( κατι που το αρνειται και οταν ειμαστε μαζι το εκφραζει με τον τροπο του) Από την αλλη αναρωτιεμαι μηπως εγω ειμαι εμμονικη μαζι του και τον εχω τοσο αναγκη που τον πιεζει το ενδιαφερον μου και η αναγκη μου να τον δω σχεδον καθημερινα. Τέλος , εκει που κλίνω είναι η αίσθηση οτι έχει καποια μορφή ή ταση προς καταθλιψη ? και αν ναι τι κάνω ? Ειμαι καθημερινα σχεδόν απ το 0 στο 100 μαζι του οση χαρα μπορει να μου δωσει με την ιδια ευκολια τοσο αγχος και δυσαρκεια ... Δεν ξέρω πλεον τι να πω και τι να κάνω εχω δοκιμάσει ολους τους πιθανους τροπους προσέγγισης του ζητηματος και ειτε καταφερνω καποιες μερες ευτυχιας και των δυο μας ειτε αντιδραση και απομονωση που με στεναχωρει ισως υπερβολικα πολυ θα ελεγα για αυτο σκεφτομαι μηπως εχω και εγω το θεμα...

---

το θεμα που "εχεις εσυ", ειναι οτι επιμενεις σε μια ιστορια που ο αλλος θελει πολυ λιγοτερο.
το αν θελει λιγοτερο, γιατι ασχολειται και με αλλες, γιατι εχει καταθλιψη, γιατι δεν σε θελει αρκετα, ή γιατι "ετσι", ειναι αλλο θεμα.
το σιγουρο ειναι ομως οτι αυτος θελει λιγο κι εσυ πιεζεις για περισσοτερο...
αυτο, ειναι προβληματικο απο μονο του. αν δεν θελει ο αλλος, οποιος και ναναι ο λογος, δεν ειναι καλο να επιμενεις.

ενας χρονος σχεσης ειναι πολυ λιγος οταν υπαρχει τοση απομακρυνση εξ αρχης και δηλωσεις απο τον εναν οτι "θελει χρονο και χωρο"... ειναι στανταρ απαντηση καποιου που ειναι χλιαρος απεναντι σου.
επισης, δεν καταλαβαινω πως εσυ, ενω εχετε τοσο χλιαρη επαφη , σε σημειο να ζητας συνεχεια κι αυτος να αμυνεται συνεχεια, με ποια λογικη ρωτας αν θα συζησεις.. συζεις με καποιον που ειναι ολα (προς το παρον) ειδυλλιακα, δεν συζεις με καποιον που σου δηλωνει ξεκαθαρα οτι θελει "χωρο και χρονο"... αυτος δειχνει να φευγει κι εσυ ζητας συγκατοικηση;; δεν μου φαινεται καν λογικο..

τον πατερα λες τον εχασε πριν δυο χρονια. εσεις κανατε σχεση πριν εναν, επομενως δεν ξερεις καν αν πριν χασει τον πατερα του ηταν διαφορετικος..

αν υπαρχει καποιο θεμα καταθλιψης, απλα δεν ειναι δικο σου θεμα. δεν εισαι γιατρος, ουτε νοσοκομα. αλλα και να ησουν, δεν μπορεις να χειραγωγεις καποιον στον οποιο προσφερεις υπηρεσιες υγειας...
αλλα δεν ξερουμε καθολου αν υπαρχει τετοιο θεμα. το να μην θελει καποιος αρκετα, δεν σημαινει οτι εχει καταθλιψη. λες σε πολλα σημεια οτι μενει μερες μονος στο σπιτι, η στο κρεβατι κλπ. εφοσον δεν μενετε μαζι, που ξερεις αν ειναι μονος η αν σου λεει αληθεια για το που ακριβως βρισκεται;

το ρεζουμε για μενα ειναι οτι αυτα που λες ειναι προβληματικα για μια σχεση, που ειναι ηδη συντομη. δεν ειναι οτι ηταν μια χαρα και ξαφνικα αλλαξε. εκεινος δηλωνει ξεκαθαρα οτι τον πιεζεις κι εσυ κανεις οτι δεν καταλαβαινεις και μιλας για συγκατοικησεις...
κατα την γνωμη μου, αν δεν σε ικανοποιει η σχεση, πρεπει να βαλεις στον εαυτο σου καποιο χρονικο περιθωριο κι αν δεν αλλαξει κατι, να απομακρυνθεις. αλλα δεν μπορεις να τον κανεις να σε θελει οσο εσυ, ή να θελει μια σχεση οπως την θελεις εσυ, ουτε να αλλαξεις τον χαρακτηρα του...

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Είναι λάθος να κάνεις σχέση με κάποιον αν δεν σου κάνει και να θες να τον αλλάξεις ή να αλλάξεις εσένα. Σχέση θα κάνεις με κάποιον που ταιριάζετε.
Όλα τα άλλα είναι να 'χαμε να λέγαμε.

---

Να σου κάνω μια ερώτηση θα ήμουν μεγάλος αλήτης αν έμπλεκα με κάποια όταν ήμουν 102 κιλά και εκείνη 100 εγώ έλεγα θα τα χάσω θα γινω φιτ και γινομουν φιτ ενώ εκείνη συνέχιζε την αναβλητικότητα του να ξεκινήσει και έβλεπα πως εφόσον δεν ξεκινάει και η καθημερινότητα μου πλέον δεν ταίριαζε με τη δική της της έλεγα χωρίζουμε έστω και μετά από 3 χρόνια σχεση;

Ισως δεν τα εχω περιγράψει σωστά. Δεν επιθυμώ να τον αλλάξω δεν ήταν έτσι εξ αρχής. Ειχαμ και οι δυο το χρονο μας μονοι μας αλλά οταν αρχισε να βγαζει την απομόνωση κατα αυτον τον τροπο στην επιφάνεια και καποια στιγμη ρωτησα ευγενικα αν ειναι καλα αν χρειαζεται κατι αρχισε να λεει οτι νιωθει πιεση απο παντου ... και σιγα σιγα αρχισαν και τα υπολοιπα ... δεν μιλαω ... δεν παω δουλεια κτλ... Οτι ισως προσπαθω για κατι ανουσια το κατανοω με τη λογική μου αλλά δυσκολευω να φυγω και να το αποδεχτω γιατι με ποναει ... ειναι αυτη η κατασταση που στην αρχη ειναι τοοοσο υπεροχα ολα που δημιουργεις προσδοκιες και λες μια νορμαλ ηρεμη σχεση και ξαφνικα βλεπεις αλλα πραγματα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

το θεμα που "εχεις εσυ", ειναι οτι επιμενεις σε μια ιστορια που ο αλλος θελει πολυ λιγοτερο.
το αν θελει λιγοτερο, γιατι ασχολειται και με αλλες, γιατι εχει καταθλιψη, γιατι δεν σε θελει αρκετα, ή γιατι "ετσι", ειναι αλλο θεμα.
το σιγουρο ειναι ομως οτι αυτος θελει λιγο κι εσυ πιεζεις για περισσοτερο...
αυτο, ειναι προβληματικο απο μονο του. αν δεν θελει ο αλλος, οποιος και ναναι ο λογος, δεν ειναι καλο να επιμενεις.

ενας χρονος σχεσης ειναι πολυ λιγος οταν υπαρχει τοση απομακρυνση εξ αρχης και δηλωσεις απο τον εναν οτι "θελει χρονο και χωρο"... ειναι στανταρ απαντηση καποιου που ειναι χλιαρος απεναντι σου.
επισης, δεν καταλαβαινω πως εσυ, ενω εχετε τοσο χλιαρη επαφη , σε σημειο να ζητας συνεχεια κι αυτος να αμυνεται συνεχεια, με ποια λογικη ρωτας αν θα συζησεις.. συζεις με καποιον που ειναι ολα (προς το παρον) ειδυλλιακα, δεν συζεις με καποιον που σου δηλωνει ξεκαθαρα οτι θελει "χωρο και χρονο"... αυτος δειχνει να φευγει κι εσυ ζητας συγκατοικηση;; δεν μου φαινεται καν λογικο..

τον πατερα λες τον εχασε πριν δυο χρονια. εσεις κανατε σχεση πριν εναν, επομενως δεν ξερεις καν αν πριν χασει τον πατερα του ηταν διαφορετικος..

αν υπαρχει καποιο θεμα καταθλιψης, απλα δεν ειναι δικο σου θεμα. δεν εισαι γιατρος, ουτε νοσοκομα. αλλα και να ησουν, δεν μπορεις να χειραγωγεις καποιον στον οποιο προσφερεις υπηρεσιες υγειας...
αλλα δεν ξερουμε καθολου αν υπαρχει τετοιο θεμα. το να μην θελει καποιος αρκετα, δεν σημαινει οτι εχει καταθλιψη. λες σε πολλα σημεια οτι μενει μερες μονος στο σπιτι, η στο κρεβατι κλπ. εφοσον δεν μενετε μαζι, που ξερεις αν ειναι μονος η αν σου λεει αληθεια για το που ακριβως βρισκεται;

το ρεζουμε για μενα ειναι οτι αυτα που λες ειναι προβληματικα για μια σχεση, που ειναι ηδη συντομη. δεν ειναι οτι ηταν μια χαρα και ξαφνικα αλλαξε. εκεινος δηλωνει ξεκαθαρα οτι τον πιεζεις κι εσυ κανεις οτι δεν καταλαβαινεις και μιλας για συγκατοικησεις...
κατα την γνωμη μου, αν δεν σε ικανοποιει η σχεση, πρεπει να βαλεις στον εαυτο σου καποιο χρονικο περιθωριο κι αν δεν αλλαξει κατι, να απομακρυνθεις. αλλα δεν μπορεις να τον κανεις να σε θελει οσο εσυ, ή να θελει μια σχεση οπως την θελεις εσυ, ουτε να αλλαξεις τον χαρακτηρα του...

---

Δεν το προσδιορισα αλλα δεν ηταν έτσι εξ αρχης. Ειχε τρομερη διαθεση να με δει και να κανουμε πραγματα ... επισης οταν λεω να μεινουμε μαζι δεν εννοουσα να συγκατοικησουμε... εννοουσα το αν θα βρισκομασταν να περασουμε λιγο χρονο μαζι και να κοιμηθουμε το βραδυ μετα τις δουλειες μας. Δεν εχεις αδικο οτι δεν μ θέλει αρκετα προφανως πλεον για να εκφραζεται ετσι αλλά αυτό που με αποπροσανατολίζει είναι οτι οταν βρισκομαστε ειναι τρομερα εκδηλωτικος και λεει οτι με θελει... οτι δεν ειναι πολυ καλα... οτι του λειπω.... Δλδ ασ πουμε μπορει να χαθει μια μερα να μην ενοχλησω και ν ασηκωθει το επομενο πρωι και ν αμου στειλει ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ... ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ? ... ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕΣ.... !!! και οταν δεν βρεθουμε και το ζητησω εγω και δεν θελει λεει ολα αυτα που περιγραφω στο αρχικο μνμ...

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Να σου κάνω μια ερώτηση θα ήμουν μεγάλος αλήτης αν έμπλεκα με κάποια όταν ήμουν 102 κιλά και εκείνη 100 εγώ έλεγα θα τα χάσω θα γινω φιτ και γινομουν φιτ ενώ εκείνη συνέχιζε την αναβλητικότητα του να ξεκινήσει και έβλεπα πως εφόσον δεν ξεκινάει και η καθημερινότητα μου πλέον δεν ταίριαζε με τη δική της της έλεγα χωρίζουμε έστω και μετά από 3 χρόνια σχεση;

---

Όχι, δεν θα ήσουν αλήτης αν πλέον δεν ταιρίάζατε, αλλά δεν ξεκινάς μία σχέση με τη λογική ότι θα σε καλύπτει ο άλλος ΑΝ ισχύσει το ένα και το άλλο, αλλά με τη λογική ότι σε καλύπτει όπως είναι. Και οι αλλαγές μέσα στη ζωή είναι, αρκεί να συμβαδίζουν και να αισθάνονται καλά και οι δύο, όχι να ψυχαναγκάζει ο ένας τον άλλο μέσα στη σχέση.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Να σου κάνω μια ερώτηση θα ήμουν μεγάλος αλήτης αν έμπλεκα με κάποια όταν ήμουν 102 κιλά και εκείνη 100 εγώ έλεγα θα τα χάσω θα γινω φιτ και γινομουν φιτ ενώ εκείνη συνέχιζε την αναβλητικότητα του να ξεκινήσει και έβλεπα πως εφόσον δεν ξεκινάει και η καθημερινότητα μου πλέον δεν ταίριαζε με τη δική της της έλεγα χωρίζουμε έστω και μετά από 3 χρόνια σχεση;

---

Οχι δεν θα σε θεωρουσα αλητη σε καμία περίπτωση ... αλλάζουν οι συνηθειες και οι συνθήκες! Αλλά ποιος άλλαξε ή ποιος δεν ειδε κατι στον αλλο εξ αρχης δεν ξέρω. Ισως δεν ειμαι σε θεση να παρω την αποφαση για ν αποφυγω το μεγαλο πονο. Απ την αλλή αυτο που βιωνω τωρα δεν το βιωνα στην αρχή αλλίως απ οσο μ εξέρω δεν θα ερωτευουμουν ετσι ... δεν θα εκανα τη προσπαθεια για αυτη τη σχεση.

Quote:

---

Originally Posted by Dalia_Black

Ισως δεν τα εχω περιγράψει σωστά. Δεν επιθυμώ να τον αλλάξω δεν ήταν έτσι εξ αρχής. Ειχαμ και οι δυο το χρονο μας μονοι μας αλλά οταν αρχισε να βγαζει την απομόνωση κατα αυτον τον τροπο στην επιφάνεια και καποια στιγμη ρωτησα ευγενικα αν ειναι καλα αν χρειαζεται κατι αρχισε να λεει οτι νιωθει πιεση απο παντου ... και σιγα σιγα αρχισαν και τα υπολοιπα ... δεν μιλαω ... δεν παω δουλεια κτλ... Οτι ισως προσπαθω για κατι ανουσια το κατανοω με τη λογική μου αλλά δυσκολευω να φυγω και να το αποδεχτω γιατι με ποναει ... ειναι αυτη η κατασταση που στην αρχη ειναι τοοοσο υπεροχα ολα που δημιουργεις προσδοκιες και λες μια νορμαλ ηρεμη σχεση και ξαφνικα βλεπεις αλλα πραγματα.

---

Ε, πως δεν ήταν έτσι από την αρχή; Αφού λες ότι 2 φορές έχει βγει με παρέα σε ένα χρόνο και 5-6 φορές έχετε κάνει βόλτα με το αυτοκίνητο, άντε λέμε να έγιναν μαζεμένα όλα αυτά την πρώτη βδομάδα, και τη δεύτερη βδομάδα πάλι αρχή είναι. Δεν βλέπεις από την αρχή ότι έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο κλειστό; Αν μιλούσατε ως τώρα κάθε μέρα και έδειχνε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αλλά και πάλι ήθελε να πηγαίνεις με τους ρυθμούς του και να βρίσκεστε μια στο τόσο στο σπίτι του ξέρω κι εγώ πάλι δεν θα ήταν απομόνωση; Θα σε κάλυπτε αυτός ο τρόπος ζωής;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Ε, πως δεν ήταν έτσι από την αρχή; Αφού λες ότι 2 φορές έχει βγει με παρέα σε ένα χρόνο και 5-6 φορές έχετε κάνει βόλτα με το αυτοκίνητο, άντε λέμε να έγιναν μαζεμένα όλα αυτά την πρώτη βδομάδα, και τη δεύτερη βδομάδα πάλι αρχή είναι. Δεν βλέπεις από την αρχή ότι έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο κλειστό; Αν μιλούσατε ως τώρα κάθε μέρα και έδειχνε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αλλά και πάλι ήθελε να πηγαίνεις με τους ρυθμούς του και να βρίσκεστε μια στο τόσο στο σπίτι του ξέρω κι εγώ πάλι δεν θα ήταν απομόνωση; Θα σε κάλυπτε αυτός ο τρόπος ζωής;

---

Ναι με παρεα δεν εχει βγει ουτε μονος του και τις 5-6 φορες εννοω κατι οργανωσαμε και βγηκαμε παρα εξω .. μαζι πηγαιναμε βολτα πηγαιναμε να φαμε κατι πηγαιναμε ψωνιζαμε και μαγειρευαμε μαζι ασ πουμε.. βρισκομασταν τα απογευματα και εκανε ο καθενας τη δουλεια του για παρεα ... πάντα ομως αν δεν ηταν μαζι μου ηταν μονος στο σπιτι... αυτα ας πουμε 4-5 μηνες μετα αρχισε να κοβει εξοδους τελειως μέχρι και σημερα που βρισκομαστε μονο σπιτι τηλεοραση και φαγητο ... Απλωσ λεω οτι παντα ήταν μονος ουσιαστικα... και εγω στην αρχη δεν το καταλαβαινα γιατι ειχε διαθεση και ελεγα ειναι η δουλεια αλλα μετα αρχισε να μη πηγαινει καν στη δουλεια του κιολας ... εστιασα στο να περιγραψω τη δικη του κατασταση με καποιο σαφή τροπο νομιζω ... επειδη φοβαμαι οτι κατι εχει ή οτι εγω ειμαι παράλογη για καποιο λογο και δεν ειναι ΑΠΛΑ οτι δεν με θελει αρκετά...

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Όχι, δεν θα ήσουν αλήτης αν πλέον δεν ταιρίάζατε, αλλά δεν ξεκινάς μία σχέση με τη λογική ότι θα σε καλύπτει ο άλλος ΑΝ ισχύσει το ένα και το άλλο, αλλά με τη λογική ότι σε καλύπτει όπως είναι. Και οι αλλαγές μέσα στη ζωή είναι, αρκεί να συμβαδίζουν και να αισθάνονται καλά και οι δύο, όχι να ψυχαναγκάζει ο ένας τον άλλο μέσα στη σχέση.

---

Υπόθεση έκανα ξέρεις καμία ξεκινάς αλλιώς αλλά όλα αλλάζουν άρδην και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό πάρα μόνο να προστατέψεις τον εαυτό σου

Quote:

---

Originally Posted by Dalia_Black

Ναι με παρεα δεν εχει βγει ουτε μονος του και τις 5-6 φορες εννοω κατι οργανωσαμε και βγηκαμε παρα εξω .. μαζι πηγαιναμε βολτα πηγαιναμε να φαμε κατι πηγαιναμε ψωνιζαμε και μαγειρευαμε μαζι ασ πουμε.. βρισκομασταν τα απογευματα και εκανε ο καθενας τη δουλεια του για παρεα ... πάντα ομως αν δεν ηταν μαζι μου ηταν μονος στο σπιτι... αυτα ας πουμε 4-5 μηνες μετα αρχισε να κοβει εξοδους τελειως μέχρι και σημερα που βρισκομαστε μονο σπιτι τηλεοραση και φαγητο ... Απλωσ λεω οτι παντα ήταν μονος ουσιαστικα... και εγω στην αρχη δεν το καταλαβαινα γιατι ειχε διαθεση και ελεγα ειναι η δουλεια αλλα μετα αρχισε να μη πηγαινει καν στη δουλεια του κιολας ... εστιασα στο να περιγραψω τη δικη του κατασταση με καποιο σαφή τροπο νομιζω ... επειδη φοβαμαι οτι κατι εχει ή οτι εγω ειμαι παράλογη για καποιο λογο και δεν ειναι ΑΠΛΑ οτι δεν με θελει αρκετά...

---

Έχει τα θεματάκια του και αν δεν θέλει να τα λύσει ο ίδιος δεν μπορεί με το έτσι θέλω να του τα λύσει κάνεις. Πόσο χρόνων είναι αυτος; Οικονομικά είναι οκ αυτος; Τι πιστευεις;

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Έχει τα θεματάκια του και αν δεν θέλει να τα λύσει ο ίδιος δεν μπορεί με το έτσι θέλω να του τα λύσει κάνεις. Πόσο χρόνων είναι αυτος; Οικονομικά είναι οκ αυτος; Τι πιστευεις;

---

Ειναι 37 έχει δικό του μαγαζι και σπιτι ( κληρονομια ) δεν θεωρω οτι εχει τρομερό θεμά αλλά δεν ειναι και ανετος. Μα έτσι κι αλλιώς κάνει οτι θελει για να μη πιεζεται οπως λεει αν δεν εχει ορεξη δεν παει να δουλεψει.. δεν πα να τον ψαχνουν πελατες ουτε τηλ δεν σηκωνει .. οποτε στη περιπτωση του ειναι καπως λογικο να μην βγαζει αρκετα αλλά δεν ξερω κατα ποσο τον απασχολει κιολας. Αναγει τα παντα στη πιεση και το γενικευει κιολας οτι ολοι κατι θελουν απο εκεινον παντα οτι ολοι τον κανουμε να νιωθει ανεπαρκης οτι δεν τον καταλαβαινουμε που ειναι διαφορετικος κλπ και οσο του λες κατι τοσο αντιδραει παραπανω και κλεινεται...
Ωστοσο μπορω να περιγραψω περιστατικο το προηγουμενο τριημρο οπου προσπθουσα με ηρεμια να κανονισουμε κατι και ελεγα απλως πες μου αν ειναι νωρις γιατι πρεπει να κανονισω τη δουλεια μου.. για να μην πλατιαζω την Τεταρτη μου λεει να το αφησουμ επιο χαλαρα μην κλεισουμε κατι συγκριμενο και εφτασε Πεμπτη απόγευμα του λεω να βρεθουμε μου λεει δεν εχει ορεξη (ενω τη νπροηγουμενη μου ειχε πει να κοιμηθυουμε μαζι να ξυπνησουμε χαλαρα αργια την επομενη) και εξαφανιζεται μεχρι Κυριακη βραδυ... μετα απο ενα τηλ μιας φιλης του που με ανησυχησε σηκωθηκα να παω σπιτι του (κατι που δεν εχω κανει ποτε μου απροσκλητη) και μου ανοιγει του λεω με εχεις φτασει στο οριο πες μου καλε μου θελεις να χωρισουμε και δεν το λες?.. ολα καλα αμα θες...!!και αρχισα να κλαει στην αγκαλαι μου λεγοντας μου οχι σε θελω πολυ σ αγαπαω κτλ και σε ευχαριστω που ηρθες κοντευω να τρελαθω δεν ειμαι καλα! Περναμε μαζί Δευτερα ηρεμει καπως μιλαμε Τριτη και μετα παλι αρχισε να κοβει να με λεει πιεστικη που του ζητησα να βρεθουμε μεχρι και εχθες που επαιρνα τηλ και με αγνοουσε. Τι συμπερασμα να βγαλω για συναισθηματα και τη κατασταση αυτου του ανθρωπου?

Οτι θελει ψυχιατρο και να σταματησει να συμπεριφέρεται σαν παιδάκι 5χρονο γιατί η συμπεριφορά του διαλύει τη δική σου ζωή και αν πραγματικά σε θέλει να πάει σε ψυχίατρο να του γράψει κάνα φάρμακο διαφορετικά εσύ πρέπει να φύγεις εκτός αν θες να είσαι μια πάνω μια κάτω ανάλογα με το πώς νιώθει αυτος

η δουλεια που "κληρονομησε" του αρεσει, η ειναι εντελως αλλου (πχ καλλιτεχνης) και την κανει απο υποχρεωση; πριν πεθανει ο μπαμπας του, παλι εκει δουλευε, η ανελαβε μετα τον θανατο του;
υπαρχει περιπτωση να πινει αλκοολ η ναρκωτικα;