Μου αρέσει ο συνεργάτης/καθηγητής μου
Όπως το λέει ο τίτλος. Δεν είμαι σίγουρος για το ρήμα. Είμαι ομοφυλόφιλος, αυτός δεν το ξέρει (τουλάχιστον όχι από εμένα αν το υποψιάζεται είναι άλλο θέμα). Δεν έχω προσδοκίες ανταπόκρισης είναι παντρεμένος με παιδιά. Δεν περιμένω ότι μια μέρα θα με φιλήσει και θα ζήσουμε ευτυχισμένοι. Είμαι 31 είναι 46 και είναι πολύ γοητευτικός. Δουλεύω μαζί του κάμποσα χρόνια, η σχέση μας είναι αρκετά προσωπική. Δηλαδή σε καυγά θα βριστούμε αλλά θα βγουμε και για ποτό μαζί. Τον λέω συνεργάτη γιατί δεν είμαι φοιτητής του αλλά είναι καθηγητής και είμαι το δεξί του χέρι. Περισσότερο τα γράφω όλα αυτά γιατί δεν μπορώ να τα πω αλλού. Δεν ξέρω αν είναι έρωτας ή όχι. Χαίρομαι όταν τον κοιτάω το πρόσωπο του μου προκαλεί ευχαρίστηση. Πρόσφατα σε μια δουλειά μας βίωσα μια κρίση άγχους και από τότε φοβάμαι ότι τον άγχωσα. Θεωρώ ότι είναι "περήφανος" για μενα γιατί τον βγάζω ασπροπρόσωπο σε πολλά. Έχω μια ανάγκη να με επιβεβαιώνει. Τα συναισθήματά μου είναι μπερδεμένα. Δεν μου αρέσει να είμαι υποτακτικός του θέλω όταν φτάσω στην ηλικία του να είμαι καλύτερος από αυτόν, να "ξεπεράσω τον δάσκαλό μου". Έχει έναν δυνατό συνδυασμό. Είναι νόστιμος, έξυπνος και φιλόδοξος. Εμένα όλα αυτά είναι τα κουμπιά μου. Και γκει να ήταν δεν έχει λόγο να είναι μαζί μου, μας χωρίζει ταξικό χάος. Αλλά είναι πολύ σημαντικός στην ζωή μου.
Ευχαριστώ όποιον έκατσε να το διαβάσει :)
