Το σύνδρομο του καλού παιδιού

Ναι λοιπον, οσο κι’ αν το παλευω, οση εξασκηση κι’ αν εχω προσπαθησει να κανω κατα καιρους, παντα κυλαω. Ειμαι το καλο παιδι που γινομαι παντα κομματια για τους αλλους, αλλα οχι, λαθος τα λεω, για μενα κυριως, για να νιωθω εγω καλα, με την συνειδηση μου, οτι προσπαθησα, οτι δεν στεναχωρησα καποιον, οτι ο απεναντι αξιζει μια ευκαιρια και εγω που εχω ενσυναισθηση και εχω περασει 1-2 πραγματακια (ψυχικη ασθενεια και αλλες δυσκολιες) πρεπει να καταλαβαινω και να δινω ευκαιριες. Αλλα ως ποσο; Δεν εχει γινει κατι σοβαρο. Ειμαι καλα. Τελειωσα το πτυχιο μαθηματικων σε αγγλικο πανεπιστημιο και δεν εχω προχωρησει στη ζωη μου, επειδη νιωθω πως δεν αξιζω και δεν ειμαι εξυπνη. Τελειωσα με αριστα αλλα παντα βρισκω δικαιολογιες και τα βαζω με το μυαλο μου. Βρηκα μια δουλεια που συναναστρεφομαι με κοσμο την οποια λατρευω, κοινωνικοποιουμαι καπως αλλα με τα τοσα ατομα εκει μεσα αντιμετωπιζω θεματα. Οχι σοβαρα. Τα νορμαλ και τα αντιμετωπισιμα. Αλλα μεχρι ποτε θα σε πατανε; Πως μπορω να σταματησω να νιωθω και να βαζω ορια στους αλλους ωστε να σταματησουν να με αγγιζουν και να με πληγωνουν; Και πως μπορω να παψω να νιωθω κακος ανθρωπος οταν λεω οχι, οταν πρεπει να μιλησω λιγο καπως για να καταλαβουν αυτοι που δεν θελουν να καταλαβουν και πως να μην με νοιαζει τι σκεφτεται και πιστευει καποιος για μενα; Οταν εγω η ιδια δεν εκτιμω τον εαυτο μου, πως περιμενω να νιωσω ποτε «υγιης» και να μην πληγωνομαι; Ο κοσμος δεν ειναι στα καλα του αλλα τις πλειστες συμπεριφορες τις επιτρεπουμε στους αλλους, τις πιστευουμε, τις λαμβανουμε σοβαρα, δεν αμυνομαστε, δεν αντιδραμε, δεν βαζουμε τον αλλο στην θεση του - ουτε καν με ευγενεια δεν νιωθουμε οτι μπορουμε, γιατι αν αυξησεις λιγο τονο φωνης, αν αλλαξεις λιγο λεξιλογιο (περα απο τα γνωστα «ολα ενταξει μωρε», «ε δεν πειραζει» ενω ΠΕΙΡΑΖΕΙ) ο κοσμος θα συνεχιζει να μην ειναι στα καλα του και να μην νιωθει. Αν καταλαβατε τι θελω να πω.

Νιώθεις πως δεν είσαι έξυπνη ε; Κάθε χρόνο τα τελευταία 38 χρονια τώρα πάω για το 39ο έτος κάνω ένα τεστ με τον εαυτό μου που τώρα ειναι η εποχή του. Λυνω τα θέματα των Πανελλαδικών εξετάσεων σε μαθηματικα, φυσική, χημεία, βιολογία. Θα μου κάνεις μια χάρη; Θα προσπαθήσεις με χρονόμετρο να λύσεις τα φετινά θέματα στα μαθηματικά, να δούμε κάτι;

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Νιώθεις πως δεν είσαι έξυπνη ε; Κάθε χρόνο τα τελευταία 38 χρονια τώρα πάω για το 39ο έτος κάνω ένα τεστ με τον εαυτό μου που τώρα ειναι η εποχή του. Λυνω τα θέματα των Πανελλαδικών εξετάσεων σε μαθηματικα, φυσική, χημεία, βιολογία. Θα μου κάνεις μια χάρη; Θα προσπαθήσεις με χρονόμετρο να λύσεις τα φετινά θέματα στα μαθηματικά, να δούμε κάτι;

---

Τι ακριβως να δουμε; Το οτι δεν ειμαι εξυπνη;

Αν κάποιος έχει απορία για το αν είναι "έξυπνος" μπορεί να κάνει τεστ εδώ
https://www.mensa.org.gr/join/practice
Δεν είναι κάποιο επίσημο τεστ απο ότι έχω καταλάβει, αλλά θα πάρει μια ιδέα για το που είναι.
Υπάρχουν άνθρωποι που νοιώθουν "χαζοί" ενώ ισχύει ακριβώς το αντίθετο.
Επισημαίνω πως αυτό δεν σημαίνει κάτι για την προσωπικότητα κάποιου, ούτε το θεωρώ κριτήριο αξιολόγησης ανθρώπων.

για την ιστορια, του αισταιν ζητηθηκε να κανει τεστ ευφυιας και αρνηθηκε.

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

για την ιστορια, του αισταιν ζητηθηκε να κανει τεστ ευφυιας και αρνηθηκε.

---

αυτό δεν σημαίνει πως δεν το έκανε μόνος του!

Quote:

---

Originally Posted by Cmos

αυτό δεν σημαίνει πως δεν το έκανε μόνος του!

---

με τον χαρακτηρα που ειχε, αμφιβαλλω πολυ εαν μπηκε στον κοπο να το κανει και αν το αποτελεσμα ειχε καποια αξια για αυτον.

Quote:

---

Originally Posted by Serenity.

Ναι λοιπον, οσο κι’ αν το παλευω, οση εξασκηση κι’ αν εχω προσπαθησει να κανω κατα καιρους, παντα κυλαω. Ειμαι το καλο παιδι που γινομαι παντα κομματια για τους αλλους, αλλα οχι, λαθος τα λεω, για μενα κυριως, για να νιωθω εγω καλα, με την συνειδηση μου, οτι προσπαθησα, οτι δεν στεναχωρησα καποιον, οτι ο απεναντι αξιζει μια ευκαιρια και εγω που εχω ενσυναισθηση και εχω περασει 1-2 πραγματακια (ψυχικη ασθενεια και αλλες δυσκολιες) πρεπει να καταλαβαινω και να δινω ευκαιριες. Αλλα ως ποσο; Δεν εχει γινει κατι σοβαρο. Ειμαι καλα. Τελειωσα το πτυχιο μαθηματικων σε αγγλικο πανεπιστημιο και δεν εχω προχωρησει στη ζωη μου, επειδη νιωθω πως δεν αξιζω και δεν ειμαι εξυπνη. Τελειωσα με αριστα αλλα παντα βρισκω δικαιολογιες και τα βαζω με το μυαλο μου. Βρηκα μια δουλεια που συναναστρεφομαι με κοσμο την οποια λατρευω, κοινωνικοποιουμαι καπως αλλα με τα τοσα ατομα εκει μεσα αντιμετωπιζω θεματα. Οχι σοβαρα. Τα νορμαλ και τα αντιμετωπισιμα. Αλλα μεχρι ποτε θα σε πατανε; Πως μπορω να σταματησω να νιωθω και να βαζω ορια στους αλλους ωστε να σταματησουν να με αγγιζουν και να με πληγωνουν; Και πως μπορω να παψω να νιωθω κακος ανθρωπος οταν λεω οχι, οταν πρεπει να μιλησω λιγο καπως για να καταλαβουν αυτοι που δεν θελουν να καταλαβουν και πως να μην με νοιαζει τι σκεφτεται και πιστευει καποιος για μενα; Οταν εγω η ιδια δεν εκτιμω τον εαυτο μου, πως περιμενω να νιωσω ποτε «υγιης» και να μην πληγωνομαι; Ο κοσμος δεν ειναι στα καλα του αλλα τις πλειστες συμπεριφορες τις επιτρεπουμε στους αλλους, τις πιστευουμε, τις λαμβανουμε σοβαρα, δεν αμυνομαστε, δεν αντιδραμε, δεν βαζουμε τον αλλο στην θεση του - ουτε καν με ευγενεια δεν νιωθουμε οτι μπορουμε, γιατι αν αυξησεις λιγο τονο φωνης, αν αλλαξεις λιγο λεξιλογιο (περα απο τα γνωστα «ολα ενταξει μωρε», «ε δεν πειραζει» ενω ΠΕΙΡΑΖΕΙ) ο κοσμος θα συνεχιζει να μην ειναι στα καλα του και να μην νιωθει. Αν καταλαβατε τι θελω να πω.

---

Κατά την άποψη μου πρέπει να αρχίσεις να ξεχωρίζεις τις έννοιες «καλοσύνη» και «χαζομάρα» γιατί μάλλον τις έχεις μπερδέψει όπως και πολύς κόσμος εκεί έξω. Ο καλός επειδή κάνει όλα τα χατήρια σε όλους και δεν φέρνει αντιρρήσεις περνιέται για «χαζός» από πολλούς επειδή θεωρούν ότι είναι άβουλος. Και σου λέει αυτός/η για να δέχεται και να υπακούει στα πάντα δεν έχει προσωπικότητα και βούληση άρα είναι και χαζός. Έλα όμως που δεν είναι έτσι. Για μένα ο «καλός» είναι έξυπνος γιατί λειτουργεί διπλωματικά αποφεύγοντας τους καβγάδες.

Βέβαια ως προς το θέμα που θίγεις είναι πολύ σημαντικό να βάλεις όρια γιατί με το να λες συνέχεια ναι δεν βοηθάς τον εαυτό σου, αλλά ούτε και τους άλλους να καταλάβουν ότι δεν περνάνε όλα σε σένα. Πρέπει να προσέχεις γιατί άτομα σαν εσένα πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης λόγω της «καλοσύνης» τους. Είπαμε να είμαστε καλοί, αλλά όχι και να θυσιάσουμε όσα έχουμε για χάρη των άλλων. Πρώτα από όλα κοιτάμε τον εαυτό μας και μετά τους άλλους. Και όταν θελουμε να πούμε «όχι» να το λέμε. Δεν είσαι σε καμία περίπτωση κακός άνθρωπος αν το πεις αυτό. Πρέπει να το απομυθοποιήσεις γιατί δεν σου κάνει καλό. Στη τελική δεν νομίζω ότι είμαστε υποχρεωμένοι να λέμε σε όλα ναι μόνο και μόνο για να φανούμε ευγενικοί. Αν δεν μας αρέσει κάτι οφείλουμε να το εκφράζουμε στον συνομιλητή μας. Γιατί μόνο έτσι οι σχέσεις σου θα είναι «υγιείς». Με αυτό τον τρόπο ΚΑΙ θα βάζεις όρια στους άλλους ΚΑΙ θα νιώθεις παράλληλα καλά και εσύ. Το να λες συνέχεια ναι χωρίς να το θες είναι πολύ ψυχοφθόρο. Οι άλλοι θα παίρνουν ικανοποίηση και εσύ θα καταπιέζεσαι μια ζωή. Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση είναι όταν νιώθεις ότι θες να πεις όχι να αρνείσαι ευγενικά χωρίς να υψώνεις τόνο φωνής κλπ. Εκτός και αν κάποιος παρά την άρνηση σου συνεχίζει να σου ζητάει/επιβάλει πράγματα που δεν θες. Εκεί μπορείς να πας το θέμα παραπέρα. Αλλά σε καμία περίπτωση μην αφήνεις τους άλλους να σε «κουμαντάρουν» και να παίζουν με την ψυχολογία σου.
Όσο για αυτό που λες: «Τι θα σκέφτονται για μένα» πίστεψε με τότε θα σε εκτιμήσουν πραγματικά. Γιατί θα δουν ένα άτομο με δυναμισμό και προσωπικότητα που δεν τα δέχεται όλα και όχι ένα άτομο που κάνει πάντα πίσω για χάρη τους.