Κάνω προπόνηση τύπου καλισθενικής (με στοιχεία κροσφιτ και πολεμικών τεχνών). Θέλω να πω ότι είναι κάπως σαν άθλημα και ότι εμείς δεν είμαστε 1000 άσχετοι σε ένα τεράστιο γυμναστήριο αλλά σε ένα συνοικειακό και ψιλοείμαστε σταθεροί. Και επειδή είμαστε με γκρουπάκια γνωριζόμαστε. Έχει έρθει ένας τυπας ο οποίος ήταν χοντρούλης, όχι υπερβολικά αλλά ήταν. Όταν μπήκε πρώτη προπόνηση, επειδή όλοι γνωριζόμαστε ήταν κάπως άβολο. Όλοι χαζολογούσαν πριν αρχίσουμε και αυτό μόνος του. Του έπιασα την κουβέντα και φαινόταν ότι ένιωθε άβολα. Από αυτά που μου είπε κατάλαβα ότι αυτός ήθελε καιρό να πάει γυμ αλλά ντρεπόταν. Του είπα έλα και αύριο και ήρθε. Τελικά ο τύπος ήταν σκυλί. Τυπικότατος στις προπονήσεις, έχασε βάρος. Κάπως ένιωθα ένα τραύμα με αυτό το παιδί. Φοβόταν πολλά πράγματα. Να κάνει μονόζυγο πίστευε δεν θα τα κατάφερνε. Να κάνει κάποια άλματα επίσης. Δυσκολευόταν. Πλέον είναι πολύ καλός. Από τις κάμψεις με γόνατα κάνει κάμψεις με πλαϊνή μετατόπιση και ανεβαίνει το σκοινί μέχρι το ταβάνι. Μπορεί να ακούγεται χαζό. Την στιγμή που ανέβηκε το σκοινί ήταν συγκινητικό. Γιατί ήξερα από που είχε ξεκινήσει και που είχε φτάσει.
Από την άλλη βλέπω τους και καλά body positives. Δεν ξέρω αν συμφωνώ. Είναι οκ δηλαδή να βλέπουμε έναν υπέρβαρο/παχύσαρκο και να λεμε οκ cool άμα νιώθεις άνετα μην σκας. Αφού είσαι υγιής. Το ότι αυτός σύντομα θα έχει πρόβλημα με αρθρώσεις, καρδιά, διαβήτη ή δεν ξέρω και εγώ τι δεν το εξετάζει κανείς. Για μενα η άσκηση θα έπρεπε να ήταν υποχρεωτική. Πως πλένουμε κάθε μέρα τα δόντια μας κτλ, έτσι να κάνουμε και άσκηση. Δεν πιστεύω ότι κάποιος θα έβγαινε ζημειωμένος. Και βέβαια θα έπρεπε να υπήρχε μέριμνα από το κράτος. Γιατί αν σε ξεπατώνουν οι εργασιακές συνθήκες και δεν έχεις δυνατότητα να αγοράσεις φρούτα και λαχανικά τι να κάνεις;