Απόψεις σε σχέση με χρόνιο άγχος, ΙΔΨ, Κρίσεις πανικού
Καλησπέρα σας,
γράφω μετά από χρόνια παρόλο που παρακολουθώ συνέχεια το forum.
Πάσχω από τα 15 από κρίσεις πανικού, γενικευμένο άγχος και ΙΔΨ.
Όλα αυτά τα χρόνια, είμαι 35, έχω κάνει πολλές αγωγές με αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικα, β αναστολείς για τις ταχυκαρδίες, γενικά πολλά φάρμακα.
Αυτό που με έπιασε ήταν το αναφρανιλ όπου για 6 περίπου χρόνια ήμουν σαν να μην είχα τίποτα.
Μετά ξανακυλισα, άλλαξα γιατρούς, το αναφρανιλ παραμένει σταθερό ως και τώρα και αλλάζουμε αγχολυτικα ή προσθέτουμε κάποιο αντιψυχωσικο τύπου abilify σε πολύ μικρή ποσότητα για τα κολλήματα που παθαίνω με ψυχαναγκασμούς.
Από το 12 μέχρι σήμερα είμαι σε μια μεσαία κατάσταση όπου κάνω κάποια πράγματα, π.χ
δουλεύω, παντρεύτηκα, κάνω ταξίδια με το αμάξι αλλά έχω φτιάξει ένα περιβάλλον που κινούμαι μέσα σε αυτό, περιβάλλον ασφαλείας, που ζω μέσα σε αυτό με μικρές παρεκκλίσεις.
Δεν χαίρομαι καθόλου με αυτό, κάθε μέρα πάω στη δουλειά με το ζόρι, φοβάμαι να βάψω τα μαλλιά μου μη πάθω αλλεργικό σοκ, φοβάμαι να μπω σε πλοίο, σε αεροπλάνο, και δεν ξέρω κι εγώ πόσα ακόμη απλά φυσιολογικά πράγματα.
Όλα γυρνάνε γύρω από την υγεία μου, όλο κάτι έχω, και φοβάμαι νομίζω άπειρα πράγματα.
Πήρα την απόφαση γιατί βλέπω ότι δεν είναι καλά τα πράγματα και δεν με ευχαριστεί τίποτα να πάω στον παλιό ψυχίατρο που μου πρωτοεδωσε το αναφρανιλ. Ψυχοθεραπεία δεν κάνει. Είναι των φαρμάκων.
Δεν ξέρω τι θα κάνω και τι θα του πρωτοπω στο ραντεβού. Να μου κάνει μια νέα αγωγή να πατήσω στα πόδια μου ή ψυχοθεραπεία με όποιον μου προτείνει;
Πλέον δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς άγχος. Τόσο πολύ έχει γίνει ένα με εμένα. Δεν ξέρω αν έχω τη διάθεση να προσπαθώ άλλο για τόσο απλά πράγματα της καθημερινότητας που για άλλους είναι αυτονόητα, εγώ καταβάλλω προσπάθεια.
Είμαι σε απόγνωση. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να ξυπνάω με άγχος και να μου χαλάει τη διάθεση για όλα.
Είναι πολλά τα χρόνια, νομίζω έχω εξαντλήσει την υπομονή μου και θα πάθω σίγουρα πλέον κάτι από το άγχος μου.
