Η πρώην του (τι πρωτότυπο!)
Καλησπέρα σε όλους, έχω σχέση με κάποιον με τον οποίο είμαι πολύ ερωτευμένη. Από τη μία όμως η "πρώην" που μόνο παρελθόν δε λέει να γίνει τόσους μήνες, από την άλλη οι αντιδράσεις μου και οι επικοί μας καβγάδες σχεδόν μέρα παρά μέρα για την κατάσταση αυτή, κάνουν να είναι απορίας άξιο το πώς είμαστε ακόμα μαζί.
Αυτή, που λέτε, του στέλνει μηνύματα κάθε μέρα -και ακόμα περισσότερο κάθε νύχτα- , όπου τα σορόπια εναλλάσσονται με λόγια και φωτογραφίες ...αυστηρώς ακατάλληλα για ανηλίκους. Αυτός απαντάει τυπικά και λακωνικά, αλλά γενικά είναι το στυλ του έτσι. Και συνήθως καταλήγουν ως εξής: Αυτή:Να σε πάρω; Αυτός: Πάρε.
Η αλήθεια είναι ότι όσες φορές μπόρεσα να δω το κινητό του, την επικοινωνία την ξεκινούσε αυτή. Τώρα πια το κρύβει προκλητικά και επιδεικτικά, ενώ αυτός εξακολουθεί να κοιτάει πότε-πότε το δικό μου. Έφτασα να του ζητάω -με κρυα καρδιά μεν, αλλά επανειλημμένα και επίμονα- να χωρίσουμε και να γυρίσει σε αυτήν αφού την έχει τόση ανάγκη στη ζωή του και αρνείται να ξεκόψει μαζί της. Επιμένει παρόλα αυτά να μην ξεκόβει με καμία. Και να ισχυρίζεται στους πιο έντονους τόνους ότι "δεν έχει κάτι μαζί της". Το να του μιλάει κάποια κάθε μέρα με τέτοιο τρόπο, κατά τη γνώμη του δεν είνα "κάτι". Επίσης παραδέχεται ότι του έχει ζητήσει να βρεθούν από κοντά (αυτό έλειπε, να πίστευα το αντίθετο) αλλά λέει ότι δε δέχτηκε. Μα είναι δυνατον να συνεχίζει αυτή στο ίδιο βιολί καθημερινά για 8 μήνες χωρίς να βρίσκονται;!; Όσο ερωτευμένη / απελπισμένη / φορτική / αδίστακτη κι αν είναι!
Βρισκόμαστε κάθε μέρα, και τις περισσότερες φορές που τον έχω τσεκάρει ενώ δεν είμαστε μαζί αποδεικνύεται αθώος. Παρόλα αυτά, χρόνος υπάρχει για να βρεθούν αν θέλουν.
Εν τω μεταξύ, είναι και το άλλο: Ο σύντροφός μου έχει κατάστημα στο οποίο αυτή είναι πελάτισσα. Εγώ και τα άτομα του μέχρι τώρα κύκλου μου δεν είχαμε σχέση με την αγορά και τις επιχειρήσεις και δεν ξέραμε το χώρο αυτό, βλέπω όμως ότι για να μη χάσει πελάτες αναγκάζεται να κάνει πολλά πράγματα που δε θελει, ακόμα κι αν φοβάται για την υγεία του. Και αναρωτιέμαι πολλές φορές, όταν ένας άνθρωπος που έχει περάσει πολύ βαριά την covid τρέχει σε κάθε συνωστισμο που τον καλούν για να μην τους χάσει από πελάτες κι ας "αρρωσταίνει" από το άγχος του το διάστημα πριν την εκδήλωση, δε θα ανεχτεί την πολιορκία μιας γυναίκας; Και όταν το βλέπω έτσι με πιάνουν και ενοχές, σκέφτομαι "δε φτάνει που αναγκάζεται να κάθεται σούζα στον καθένα, έχει κι εμένα να του γκρινιάζω".
Επίσης είναι και πάρα πολύ προληπτικός και μου περνάνε και ιδέες μήπως αυτή τον "παίζει" και με αυτό το θέμα όπως ο Γκιωνάκης το Σταυρίδη στην ταινία "Τρίτη και 13".
Να πω εδώ ότι στις αρχές όχι μόνο αντάλλασσαν μηνύματα αλλά και τηλεφωνιόντουσαν μπροστά μου, στο σπίτι μου, στο κρεβάτι μου (και κάπου εδώ αισθάνομαι ότι με φασκελώνετε όλοι μαζί) . Μετά από πολλούς καβγάδες, το "μπροστά μου", τουλάχιστον, κόπηκε. Βλέπω βέβαια τη μούρη της να σκάει κάθε τόσο στο κινητό του και τρελαίνομαι, αλλά τουλάχιστον δεν ασχολείται αυτός μαζί της όσο μπορώ εγώ να το αντιληφθώ.
Να σημειώσω επίσης ότι απ' ό,τι λέει, αυτή την είχε τον πρώτο καιρό που ήμασταν μαζί και τη "χώρισε" λίγο μετά από όταν ξεκινήσαμε μαζί, ενώ νωρίτερα είχε χωρίσει με κάποια άλλη για χάρη αυτηνής.
Άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι τη μία και μοναδική φορά που από αντίδραση προσποιήθηκα ότι κάποιος μου έστελνε πονηρά μηνύματα, αυτός νευρίασε και σηκώθηκε κι έφυγε. Και ανάλογα μου έχει πει ότι αντιδρούσε και σε παλιότερες σχέσεις του σε ανάλογη περίπτωση. Και εκεί νευρίασα ακόμα περισσότερο: Εσύ δεν το ανέχεσαι ούτε μια φορά, εγώ γιατί να το ανέχομαι τόσους μήνες;
Δε θέλω να χωρίσουμε, δε μου αρέσει να του φέρομαι άσχημα, αλλά δε μπορώ και να είμαι εντάξει με αυτή την κατάσταση. Περιμένω με ενδιαφέρον τις απόψεις σας.