Μια συμβουλή, παρακαλώ;

Σορρυ που το ανεβάζω εδώ , είδα ότι υπήρχε άλλο φόρουμ για σχέσεις και επικοινωνία.

Καλημέρα σας, αρχικά θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι η πρώτη φορά που γράφω σε τέτοιου είδος φόρουμ και νιώθω λίγο άβολα, αλλά πραγματικά έχω ανάγκη να ακούσω κι άλλες γνώμες. Θα ήθελα να σημειώσω ότι είμαι 25 χρονών. Όταν ήμουν σε ηλικία 18, γνώρισα ένα αγόρι μέσω μιας φίλης μου, ο οποίος ήταν 2-3 χρόνια μεγαλύτερος μου. Όταν πρωτοβγήκαμε παρέα, εγώ δεν ενδιαφερόμουνα για εκείνος ίσα ίσα είχε κανονιστεί το ραντεβού για να γνωρίσω τον φίλο του και είχαμε βγει ζευγαράκια. Όταν πήγε ο καθένας σπίτι του ο φίλος του μου είπε πολύ ξεκάθαρα ότι ‘όλη την ώρα σε κοίταζε ο φίλος μου’…εγώ όμως δεν ήθελα να δώσω σημασία γιατί ήξερα ότι της φίλης μου της ψιλό άρεσε και μάλιστα όταν μου έστειλε τον αγνόησα εντελώς και ήμουν πολύ απότομη. Εννοείται πως αυτό αναφέρθηκε και στην τότε κολλητή η οποία ύστερα από συζητήσεις κατέληξε τελικά με τον δικό του κολλητό. Εν τέλη, βγήκα με αυτό το αγόρι 1-2 φορές, μου άρεσε πιθανότατα κι εγώ σε εκείνον αλλά αυτός δεν ήθελε δεσμούς κτλ όποτε είπαμε να μην ξαναμιλήσουμε διότι εγώ δεν ήθελα. Αυτός επέμενε κάμποσες φορές, μέσω μηνύματα τσακωνόμασταν και γενικά υπήρχαν πολλές φορές που συναντιόμασταν και μαλώναμε. Ήμασταν και οι δυο εγωιστές και δεν θέλαμε να παραδεχτούμε τι αισθανόμασταν. Αυτό το έργο συνεχίστηκε περίπου 6 μήνες, κι όταν πήγα διακοπές ξανά μιλήσαμε, με έκανε να γυρίσω νωρίτερα για να βρεθούμε. Τότε εκείνες τις μέρες πάλι τσακωθήκαμε κι ύστερα από μήνα ξαναδέχτηκε να βγούμε μετά από μήνυμα του, αλλά εκείνη την ημέρα κάναμε σεξ. Μετά από εκείνη την ημέρα εμείς δεν ξανά μιλήσαμε, εννοείται κι εγώ δεν ξανά έστειλα λόγω ντροπής και απογοήτευσης, μιας και δεν είχα ξανακάνει κάτι παρόμοιο. Ένιωθα πολύ ταπεινωμένη, γιατί πραγματικά πίστεψα ότι θα ήταν διαφορετικά. Ήμουν πολύ ερωτευμένη και πληγωμένη. Ύστερα από εκείνον ένιωσα ότι δεν θα βρω κανέναν άλλον που να θέλω έτσι κ κατέληξα στην πιο σίγουρη λύση, τον πρώην μου. Γενικά αυτό συνέχισα να το κάνω πολλά χρόνια, κάθε φορά ξεκίναγα κάτι καινούριο, μάζευα τα κομμάτια μου και άρχιζα καινούργια σχέση. Όμως κάθε φορά εκείνος όταν κατέληγε μόνος του μου έστελνε, με έψαχνε. Υπήρχαν φορές που χώριζα και τον περίμενα, ενώ αυτός ήταν σε σχέση. Ποτέ δεν ήταν σωστός συγχρονισμός. Όταν εγω ήμουν ελεύθερη, αυτός ήταν σε σχέση και το αντίθετο. Ομολογώ να πω ότι με κάποιον τρόπο τον έδιωχνα και άρχιζα να του συμπεριφέρομαι άσχημα επειδή είχε πληγωθεί ο εγωισμός μου. Η τελευταία μου σχέση ήταν 3 χρόνια κι ύστερα από καυγά που είχαμε εξαιτίας του εγώ δεν ξανά άκουσα νέα του. Ώσπου κάτι κακό συνέβη, εγώ ήμουν αρραβωνιασμένη πλέον και περιμέναμε μωρό, δυστυχώς απέβαλα και η σχέση μου καταστράφηκε, μαζί με αυτή και η μόνιμη δουλειά που είχα. Πέρασα μια πολύ κακή χρονιά, ο τότε αρραβωνιαστικός μου είχε και κάποιες υποχρεώσεις και εγω ήμουν μόνη μου 9-10 μήνες, έγινε και το κακό με την πανδημία και τότε αποφάσισα να φύγω εξωτερικό. Ύστερα από πολλούς καβγάδες, χωρίσαμε και έμεινα μόνη μου στην χώρα που είμαι τώρα. Εκεί όμως γνώρισα άλλο έναν άντρα, με το οποίο δεν είμαι ερωτευμένη και μπορώ να πω είμαι μαζί του για να μη μείνω μόνη. Δεν έχουμε καλή σεξουαλική ζωή, είναι μεγαλύτερος μου κατά 8 χρόνια κι έχει παιδί με την πρώην του. Την πρώτη χρόνια της σχέσης μας, το γνωστό πρόσωπο που είχα να ακούσω χρόνια νέα του, ξανά επικοινώνησε μαζί μου και ξέροντας ότι βρίσκεται στην Ελλάδα του έδωσα να καταλάβει ότι δεν υπάρχει περίπτωση για οτιδήποτε, ύστερα από μήνα όμως αυτός μετακόμισε στην ίδια χώρα. Από τότε έχει προσπαθήσει άπειρες φορές να επικοινωνήσει μαζί μου αλλά ποτέ δεν ρώτησε να βρεθούμε ( βρισκόμαστε περίπου 5-6 ώρες μακρυά) ούτε κι εγώ γιατί περίμενα από εκείνον να κάνει το βήμα. Του ξεκαθάρισα ότι δεν είμαι για παιχνίδια πια και ότι έχω περάσει κάποιας καταστάσεις που με έχουν απογοητεύσει.Εν τέλη να σημειώσω ότι πριν λίγο καιρό πάλι μου έστειλε μήνυμα, ανακοινώνοντας μου ότι παντρεύτηκε και του έκοψα κάθε δικαίωμα να μου ξανά στέλνει. Πολύ σημαντικό, έχω κάνει ψυχοθεραπεία για περίπου ένα χρόνο μετά την έκτρωση. Το θέμα είναι ότι ύστερα από τόσα χρόνια εγώ έχω ακόμα βαθιά συναισθήματα για εκείνον και αυτός το ξέρει. Νιώθω ευάλωτη κάθε φορά που μιλάμε και το τελευταίο διάστημα είμαι σε δίλημμα για την τωρινή μου σχέση, νιώθω άσχημα που του λέω ψέματα και έχω κρύψει ότι έχω μιλήσει μαζί του. Πραγματικά οτιδήποτε συμβουλή θα μου είναι χρήσιμη γιατί βρίσκομαι σε αδιέξοδο και είμαι κοντά στο να τα μαζέψω όλα και να γυρίσω Ελλάδα. Ευχαριστώ παρά πολύ!

Θέλω να σημειώσω ότι με την τωρινή μου σχέση δεν είμαστε και τόσο καλά, όταν γνωρίστηκαμε ήταν σε εξέλιξη η πανδημία και ενώ μέναμε μαζί ήταν δύσκολα να καταλάβουμε τι αρέσει στον καθένα όσο αφορά εξόδους. Αλλά αυτό που με στεναχώρησε κυρίως όταν ελαφρώσαν τα μέτρα είναι ότι δεν έκανε κάτι για να με εντυπωσιάσει, ίσα ίσα αν θυμάμαι καλά πλήρωσα εγω γιατί εκείνος ήταν οικονομικά δύσκολα. Έχουμε μετακομίσει τους τελευταίους 8 μήνες μόνοι μας και πραγματικά είναι εφιάλτης. Δέχομαι το γεγονός ότι κάνουμε οικονομία σε όλα, αλλά για γενέθλια κτλ δεν θεωρούσα ότι θα γινόταν το ίδιο. Πχ όταν εκείνος είχε τα γενέθλια του εγω του έφτιαξα τούρτα και του έκανα έκπληξη, ενώ για τα δικά μου παράγγειλα εγω και περίμενα μέχρι τελευταία στιγμή να μου κάνει καποια έκπληξη, η οποία δεν έγινε… γτ δεν είχε χρήματα. Που εκείνος κάθε φορά όταν είναι να κάνει κάτι πάντα δανιζεται από μένα και μου τα γυρνάει σε ένα μήνα κι όταν του το έθεσα έτσι μου είπε ότι θα τον ρώταγα και δεν ήθελε. Τέλος πάντων, μετά από 2-3 μήνες ( που δεν έχουμε ούτε κρεβάτι ακόμα κοιμόμαστε σε στρώμα), ήρθαν τα γενέθλια της γιαγιάς του και 1η Ιουνίου που είναι η μέρα του παιδιού και ως συνήθως του έδωσα για να στείλει για δώρα. Εκείνο το διάστημα έλεγε ότι θα αγόραζε και τσιγάρα και σε λίγες μέρες κατάλαβα ότι αγόρασε λιγότερα πακέτα από ότι ήθελε και τον ρώτησα που θα βρει μετά, κι είπε ότι προτιμάει να μην έχει να καπνίσει παρά να μη στείλει για το παιδί του ..κι εκεί όπως καταλαβαίνετε εγω τρελάθηκα γιατί θεωρώ ότι ποτέ δεν θα σκεφτεί για μένα έτσι. Δεν έχω κανένα θέμα που στέλνει για το παιδί του, εκείνος τη διατροφή πληρώνει αλλά δεν γίνεται να μην εκτιμάει τον άνθρωπο που τον βοηθάει σε όλα. Εκείνη την ημέρα τον ρώτησα τι σκοπεύει να κάνει με την σχέση μας αν αξίζει να κάνω ολες αυτές Τις θυσίες, αν σκέφτεται για μέλλον μαζί μου, η απάντηση ήταν ότι έχει αλλες προτεραιότητες και για τώρα δεν θέλει να σκέφτεται. Από τότε που τον γνώρισα είχε οικονομικά θέματα και μια μέρα έκανα το λάθος να του πω να τον βοηθήσω και δεν σταματάει. Από τότε τσακώθηκα πολλές φορές μαζί του για αυτό το θέμα. Το θέμα είναι ότι είμαι σε ξένη χώρα και φοβάμαι να μετακομίσω μόνη μου. Πραγματικά είναι πολύ μπερδεμένα τα πράγματα, έκανα και το λάθος είπα κάποια από τα γεγονότα στους γονείς μου και μου είπαν ότι είμαι ακόμα νέα και να φύγω. Αλλά εγώ έχω ανασφάλειες, δεν ξέρω γιατί….

Δεν καταλαβα.ποιο ακριβως ειναι το ερωτημα σου. Το λογικο ειναι να κοψεις οποιαδηποτε επικοινωνια με τον ανθρωπο αυτον που μπανοβγαινει στη ζωη σου γιατι ειναι πασιφανες πως ειναι αδιεξοδη μια.επαφη μαζι του (ηταν ακομη κι οταν δεν ηταν παντρεμενος, τωρα που ειναι, τι ακριβως περιμενεις απο αυτον;) Οσο για τη σχεση που εισαι τωρα, εσυ πρεπει να σταθμισεις τα πραγματα και να δεις τι θες. Σου φθανει να 'σαι με εναν ανθρωπο με τον οποιο οπως λες δε εισαι ερωτευμενη για να μην εισαι μονη; Εαν αυτο για σενα ειναι οκ, συνεχισε. Εαν δεν σου φθανει, εαν κατι σε τρωει μεσα σου, βρες τη δυναμη και πηγαινε για αλλα. Εγω βεβαια στη θεση σου θα αναρωτιομουνα τι εναι αυτο που με κανει να θελω να.μπλεκω σε αδιεξοδες καταστασεις (αναφερομαι στο προσωπο που μπαινοβγαινε στη ζω σου). Και επειδη λες πως ηδη εχεις κανει στη ζωη σου ψυχοθεραπεια, ισως να μπορουσε να σε βοηθησει και σε αυτο το κομματι.

Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Σχετικά για τον άνθρωπο που μπαινοβγαίνει στη ζωή μου, από ότι μου είχε πει είχε κάποια θέματα με τα χαρτιά του και έλεγε πριν παντρευτεί ότι ίσως κάνει λευκό γάμο. Σε καμία περίπτωση δεν έχω προσπαθήσει εγω να επικοινωνήσω μαζί του ανεξάρτητα το αν ο γάμος είναι ψεύτικος η όχι. Έχω παρατηρήσει ότι κάθε φορά που μιλάμε εχω μια μικρή ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά και επιτέλους θα καταλήξει σε σχέση, γιατί εμείς ποτέ δεν ήμασταν σε τέτοια, κάποιες φορές σαν να ζήλευα κι ολας και το καταλάβαινε. Απλά θεωρώ με πάει πίσω αυτός ο άνθρωπος, σαν να έχω πείσει τον εαυτό μου ότι δεν θα βρω καλύτερα. Είμαι πολύ δύσκολος άνθρωπος και σαν χαρακτήρας, εχω υπάρξει πολύ ερωτευμένη στο παρελθόν και έκανα τα πάντα για τον άνθρωπο δίπλα μου, άλλοι όμως το εκμεταλλεύτηκαν αυτό και πραγματικά προσπαθώ να προσέχω τον εαυτό μου να μη γίνομαι το ‘πιονι’ του καθενός και από την μια αυτος ειναι ο λόγος ίσως που δεν ερωτεύομαι εύκολα πια, από την άλλη όμως νιώθω κενή, σαν να μην εχω τον παραμικρό λόγο να κάνω το οτιδήποτε. Δεν ξέρω μήπως φταίει και ο άνθρωπος που είμαι μαζί του, δεν ειναι και ιδιαίτερα δραστήριος, το μόνο που κάνει καθε μέρα όταν έχουμε ρεπό ειναι να πίνει καφέδες, να καπνίζει, να βλέπει τηλεόραση και να παίζει παιχνίδια στο κινητό του, άντε και να πάμε κανένα σουπερμάρκετ μαζί και να βλέπουμε ταινίες. Κι όσο αφορά το σεξουαλικο κομμάτι, αν δεν κάνω κίνηση εγω, αυτός τίποτα. Μου είχε υποσχεθεί ταξίδι γενεθλίων (στο οποίο σίγουρα εγω θα πλήρωνα τα περισσότερα) και το ακύρωσα εγω γιατί δεν τα έβγαζα οικονομικά, αυτός δεν έκανε ούτε κίνηση να πληρώσει, κάτι τέτοια μικρά προβλήματα με ξενερώσαν σε αυτή τη σχέση και είμαι στο όριο.

Εισαι λοιπον σε μια σχεση στην οποια δεν εισαι ευτυχισμενη. Καταλαβα καλα; Ακου, το θεμα στη ζωη ειναι να περναμε καλα κι οχι να ειμαστε οπωσδηποτε ζευγαρωμενοι. Παρε τις αποφασεις εκεινες που θα σε οδηγησουν σε μια πιο ευτυχισμενη ζωη. Καταλαβα καλα οτι οι γονεις σου ειναι υποστηρικτικοι; Ξερεις ποσο σημαντικο ειναι αυτο; Κανε ψυχοθεραπεια να διαχειριστεις τα θεματα που αναδυεις.

Εισαι μολις 25 χρονων. Δεν εχεις ιδεα ποσο νεα εισαι. Εχεις ολη τη ζωη σου μπροστα. Δεν εχεις κανεναν λογο να κανεις συμβιβασμους.

Τα έχω συζητήσει όλα αυτά μαζί του, μάλιστα μου έχει πει ότι το νιώθει ότι δεν τον αγαπάω, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί κι εκείνος δεν κάνει κάτι. Τα συζητάμε και μετά κάνει λες και δεν έγινε τίποτα, είναι μεγαλύτερος μου και ώριμος. Έχει περάσει δύσκολα κ εκείνος με τη πρώην του που έχει παιδί μαζί της, αλλά αυτό δεν του δίνει δικαίωμα να μη μου δείχνει εκτίμηση η να με κάνει να νιώθω γυναίκα. Δεν ξέρω πως να τον κάνω να δει ότι αν μου δείξει λίγο παραπάνω πως με θέλει στη ζωή του και με συμβουλεύεται για οτιδήποτε ίσως μπορεί και να βγει κάτι ωραίο, αλλά βαρέθηκα σχεδόν δυο χρόνια να περιμένω κάποια αλλαγή… νομίζω κάτι παίζεται και με την μητέρα του (η οποία βρίσκεται σε άλλη χώρα εκεί που είναι και το παιδί του). Μπορεί να του βάζει λόγια για μένα, γιατί κάθε μέρα τον πέρνει τηλέφωνο το τελευταίο διάστημα και καμία δυο φορές εκείνος πήγε στο δωμάτιο να μιλήσει.

Όσο αφορά τους γονείς μου, ναι είναι τέρμα υποστηρικτικοι και ήταν μαζί μου σε οποιαδήποτε απόφαση έχω πάρει. Βέβαια είχαμε κάποιες ταραχές αλλά και πάλι, τώρα μου λένε συνέχεια είτε να γυρίσω Ελλάδα, μιας και έχω ήδη έτοιμη δουλειά, είτε να γυρίσω στη χώρα μου, αλλά εκεί δεν μου αρέσει ιδιαίτερα, έχω εμπεδώσει ελληνικό χαρακτήρα και εκεί νιώθω ότι δεν ταιριάζω.

Δεν μπορεις να αλλαξεις τον αλλον! Ουτε μπορεις να τον κανεις να αισθανθει οπως θες εσυ ή να κανει αυτα που θες εσυ. Οταν δεν μας καλυπτει μια σχεση φευγουμε..Τι ειναι αυτο που σε φοβιζει; Το οικονομικο; Το οτι θα μεινεις μονη σου; .Τι; Αυτο πρεπει να απαντησεις. Παντως δεν σου προσφερει τιποτα επειδη φοβασαι ειτε να τρεφεις φρουδες ελπιδες οτι ο αλλος θα αλλαξει ειτε να εναποθετεις τις ελπιδες σου οτι κατι θα παιξει με τον αλλον και θα σε βγαλει απο το αδιεξοδο. Εσυ θα βγαλεις τον εαυτο σου απο το αδιεξοδο.

Εκμεταλλευσου.το με.τον καλο.τροπο το οτι οι γονεις σου σε στηριζουνε. Οπως και το οτι εχεις επιλογες.

Βγες μια φορά για καφέ με τον τύπο απο τα παλιά να δεις τι θα σου πει, μην παίρνεις δεδομένο το τι θέλει. Για καφέ, δεν σου λέω για κατι παραπάνω.