ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΠΛΑΪ ΤΟΥ

Ο φίλος μου νοσηλεύτηκε για 50 ημέρες σε ψυχιατρική κλινική. Η οικογένεια και ο γιατρός του μου είπαν ότι πάσχει από βαριά κατάθλιψη με κάποια ψυχωτικά χαρακτηριστικά (φωνές) τα οποία υποχώρησαν πολύ γρήγορα με φαρμακευτική αγωγή. Ξέρω ότι παίρνει risperdal, akineton και trileptal. Γνωρίζει κανείς κάτι για αυτό το συνδυασμό?
Πρόκειται για άτομο ιδιαίτερα ευαίσθητο με καλλιτεχνική φύση. Βγήκε πριν τρεις ημέρες και προσπαθεί να προσαρμοστεί σε αυτό που ονομάζουμε "κανονική" ζωή. Η κατάσταση αυτή οδήγησε στην απώλεια της εργασίας του και τώρα πρέπει να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Είναι 36 ετών.
Δεν γνωρίζω από ψυχικές παθήσεις και δεν σας κρύβω ότι όταν μπήκε στην κλινική ένιωσα πως όλα διαλύονται γύρω μου και όπως ο καθένας μέσα στην άγνοιά του, αναρωτήθηκα αν έπρεπε να μείνω ή να φύγω.
Αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο και μαζί έχουμε όνειρα για το μέλλον. Θα μπορέσει να εργαστεί? Θα μπορέσει να γίνει πατέρας όπως θέλει? Θα μπορέσω εγώ να τον κάνω ευτυχισμένο? Θα είναι ποτέ πάλι ο παλιός του εαυτός?
Ποιά θα πρέπει να είναι η στάση μου? Πώς μπορώ να τον βοηθήσω? Κάθε συμβουλή δεκτή!
Για ένα μόνο είμαι βέβαιη: ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΠΛΑΪ ΤΟΥ!

Γεια σου firefly:)[quote]Originally posted by firefly
Δεν γνωρίζω από ψυχικές παθήσεις και δεν σας κρύβω ότι όταν μπήκε στην κλινική ένιωσα πως όλα διαλύονται γύρω μου και όπως ο καθένας μέσα στην άγνοιά του, αναρωτήθηκα αν έπρεπε να μείνω ή να φύγω.

Φυσιολογικό είναι να ένιωσες έτσι,ειδικά αν συνέβη ξαφνικά.Αλήθεια ήσουν εντελώς απροετοίμαστη για το συμβάν???

Αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο και μαζί έχουμε όνειρα για το μέλλον. Θα μπορέσει να εργαστεί? Θα μπορέσει να γίνει πατέρας όπως θέλει? Θα μπορέσω εγώ να τον κάνω ευτυχισμένο? Θα είναι ποτέ πάλι ο παλιός του εαυτός?

Ευτυχώς οι περισσότερες(αν όχι όλες)ψυχικές ασθένειες αντιμετωπίζονται ικανοποιητικά με την κατάλληλη θεραπεία κι έτσι γνώμη μου είναι πως ναι θα μπορέσει να ξαναεργαστεί,να κάνει οικογένεια,να διεκδικήσετε τα όνειρά σας.Απλά χρειάζεται η κατάλληλη θεραπεία και υποστήριξη.Πως είναι ο φίλος σου τώρα???

Ποιά θα πρέπει να είναι η στάση μου? Πώς μπορώ να τον βοηθήσω? Κάθε συμβουλή δεκτή!

Για μένα μπορείς να τον βοηθήσεις με την αγάπη σου και την αποδοχή σου αλλά την ουσιαστική βοήθεια θα την πάρει απ\'τον ειδικό-ους.Κάνει και ψυχοθεραπεία ή παίρνει μόνο φαρμακευτική αγωγή?

Για ένα μόνο είμαι βέβαιη: ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΠΛΑΪ ΤΟΥ!

Πολύ ωραίο αυτό!Κ πολύ σημαντικό στο να συνεισφέρεις στη θεραπεία του!Μείνε πλάι του λοιπόν firefly.

Ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο να ασχοληθείς με το δικό μου πρόβλημα!
Όχι, δεν ήμουν εντελώς απροετοίμαστη, ήξερα από την αρχή της σχέσης ότι παίρνει zoloft, το οποίο - όπως αποδείχτηκε -δεν ήταν αρκετό.
Κατά καιρούς γινόταν χειρότερα , αλλά το απέδιδε στην επαγγελματική ανασφάλεια. Με την καλλιτεχνική κατεύθυνση που έχουν οι σπουδές του ήταν δύσκολο να βρει κάτι αντίστοιχο και έτσι δούλευε σαν πωλητής και μάλιστα στην τελευταία του δουλειά ανασφάλιστος! (ο εργοδότης του ήταν ένας από τους πολλούς καιροσκόπους , τάχα \"θύμα\" της οικονομικής κρίσης....αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα!).
Μπήκε στην κλινική μετά από ένα \"ατύχημα\" με το αυτοκίνητο όπου όλοι φοβηθήκαμε ότι ήταν απόπειρα. Μετά από κάποιο διάστημα οι γιατροί ήταν σε θέση να μας διαβεβαιώσουν ότι το συμβάν ήταν περισσότερο μία κραυγή για βοήθεια και ότι δεν είχε καμία πρόθεση να αφαιρέσει τη ζωή του (καρφώθηκε σε μία κολώνα με 50 χιλ και φορώντας ζώνη ασφαλείας....). Επίσης, λίγο πριν εισαχθεί και μετά το ατύχημα, έκανε λόγο για κάποια φωνή ή φωνές που τον γέμιζαν ενοχές, που είχε όμως συναίσθηση ότι επρόκειτο για δημιουργήματα του μυαλού του.

Οι φωνές υποχώρησαν πολύ γρήγορα με τα φάρμακα και από την αρχή σχεδόν της θεραπείας δεν είναι πια εκεί...
Στην κλινική από ότι γνωρίζω έκανε και ψυχοθεραπεία. Τώρα που είναι πια εκτός, θα συνεχίσει την αγωγή που του δόθηκε και αναφέρω παραπάνω και θα βλέπει κατά διαστήματα το γιατρό του και μία ψυχολόγο που τον παρακολουθούσε και στην κλινική.
Πως είναι τώρα? Τα φάρμακα φαίνεται πως κάνουν τους ρυθμούς του κάπως πιο αργούς, αλλά είναι γενικά καλύτερα από πριν. Έχει σχέδια για το μέλλον, θέλει να βρει δουλειά, θέλει συνεχώς να βγαίνει από το σπίτι, θέλει να πάμε διακοπές!
Κάπου- κάπου ανησυχεί μήπως μιλάει πιο αργά από το κανονικό και ακόμη χρειάζεται αρκετό ύπνο. Έχω διαβάσει ότι χρειάζεται αρκετός χρόνος για να \"ισορροπήσει\" η χημεία του εγκεφάλου με τα αντιψυχωτικά.
Δεν ξέρω αν είναι ακόμη έτοιμος να βγει στο στίβο εργασίας. Μήπως θα ήταν καλύτερα να περιμένει λίγο ακόμη?
Και πάλι, ευχαριστώ πολύ!

από αυτά που γράφεις καταλαβαίνω ότι είχε κάποιο επεισόδιο παλαιότερα (εξού και το zoloft) και ίσως διένυε μία (μακρυά..?) φάση συντήρησης. σε μείζονα επεισόδια κατάθλιψης με αυτοκτονικό ιδεασμό εμφανίζονται και φωνές που ουσιαστικά υπενθυμίζουν και μεγαλοποιούν το αίσθημα απαξίωσης και υποβιβασμού που έχει ήδη σε μεγάλο βαθμό ο πάσχων. δεν έχουν διάρκεια (μετά από αγωγή βέβαια) δεν είναι το βασικό σύμπτωμα αλλά επακόλουθο της μεγάλης κατάθλιψης που βιώνει ο ασθενής.
με κατάλληλη αγωγή και παρακολούθηση στο μέλλον (γιατί καταλαβαίνω ότι δεν υπήρχε παρακολούθηση από γιατρό) υπάρχει θετική πρόβλεψη.
σημαντικό είναι να έχει ανθρώπους δίπλα του που να του δείχνουν ότι ενδιαφέρονται και τον αγαπούν χωρίς όμως να του θυμιζουν την ¨απόπειρα¨
προσοχή στο διάστημα που θα ακολουθήσει από την σταδιακή βελτίωσή του! μπορεί να φαίνεται αδιάφορος αλλά το συναίσθημά του είναι έντονο (καταθλιπτικό) και ενώ νοσεί μπορεί να σκέφτεται ακόμα τα περί απόπειρας. εκεί έχει τη πιο μεγάλη ανάγκη από παρακολούθηση και υποστήριξη!!!
εύχομαι ό,τι καλύτερο!

Ευχαριστώ πολύ!
Τις τελευταίες ημέρες νιώθει ότι έχει μειωμένη ενέργεια. Αύριο θα δει πάλι το γιατρό. Ελπίζω αυτό να ρυθμίζεται φαρμακευτικά.
Κατά τα άλλα, σε δέκα ημέρες περίπου πηγαίνουμε διακοπές! Σε ένα μικρό ελληνικό παράδεισο... Ελπίζω να του κάνει καλό!