Πάω για σπουδές και φοβάμαι
Χαιρετώ όλους όσους το βλέπετε.Με λένε Χρίστο και μετά από μια απαιτητική χρόνια κατάφερα και πέρασα σε μια σχολή που ενδιαφέρομαι πραγματικά να παρακολουθήσω. Το πρόβλημα μου όμως είναι ότι η χρονιά αυτή παρόλο που μου έδωσε κάποιο χρόνο για τον εαυτό μου (δεν πολύ έβγαινα). Νιώθω πως με κούρασαν ψυχολογικά παρά πολύ οι σκέψεις που έκανα σχετικά με τη ζωή μου . Και δυστυχώς δεν έχω βρει ακόμα το κουράγιο να το πω σε κάποιον δικό μου άνθρωπο. Εξ'αιτιας λοιπόν αυτών των σκέψεων άρχισα να μη βλέπω την ώρα να φύγω από το σπίτι μου και να ξεκινήσω μια νέα ζωή την οποία θα ελέγχω εγώ, μακριά από την πόλη η οποία μου δημιούργησε μίσος. Πέρασε λοιπόν ο καιρός τα αποτελέσματα βγήκαν και τότε κατάλαβα πως δεν θα με ακολουθήσει κανείς στη νέα μου αυτή ζωή. Γιατί ο καθένας παίρνει το δρόμο του . Αυτό που θέλω να πω είναι πως η παρέα χωρίζετε,και το κακό είναι ότι είμαι φίλος με αυτά τα άτομα (της παρέας)από το δημοτικό και δεν νιώθω καθόλου έτοιμος να τους αποχωριστώ. Και ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ότι θα προχωρήσουν με τις ζωές τους και θα με ξεχάσουν και θα μείνω μόνος μου τελικά . Να πω σε αυτό το σημείο ότι είμαι πολύ εσωστρεφής σαν άτομο και δυσκολεύομαι αρκετά στις δημόσιες σχέσεις. Επίσης θέλω τόσο πολύ να τους πω ότι τους ευχαριστώ και τους αγαπώ για όλα όσα περάσαμε μαζί αλλά απλά δεν μπορώ να το κάνω. Όσοι από εσάς είστε φοιτητές πως αντιμετωπίσατε μια τέτοια κατάσταση;;;
