Δεν ξέρω τι θα απογινω

Καλημέρα σας, θα προσπαθήσω να γράψω όσο πιο περιεκτικά γίνεται μερικά πράγματα για μένα για το που ζω πως, που μεγάλωσα κλπ κλπ με αποτέλεσμα να καταλήξω στο σήμερα και τις μελλοντικές σκέψεις που έχω κάνει.
Το όνομα ας αφήσουμε αυτό που βλέπεται...είμαι 25 χρονών και ζω με τους δικούς μου δυστυχώς ακόμη σε επαρχία
Από μικρό παιδί ήμουν κλειστός, σε χλευασμούς και κοροιδεματα έβαζα τα κλάματα πάντα ότι κάνανε οι άλλοι εγώ έκανα το αντίθετο...ένα παράδειγμα στην παιδική μου ηλικία που μου έχει μείνει είναι όταν με τα παιδιά στην τάξη ζωγραφιζαμε όλοι ζωγραφιζανε κλασσικά τον ουρανό όπως είναι ενώ εγώ είχα ζωγραφίσει τον ήλιο μαύρο.
Απλά σαν παιδί σκεφτόμουν να το κάνω διαφορετικό.
Τεσπά δεν ξέρω κατά πόσο έχει σημασία αυτή η πληροφορία απλώς την ανέφερα.
Στην πορεία της ζωής μου κάπως έμαθα το να αποφεύγω το μπουλινγκ αλλά όχι απευθείας.
Θέλω να πω σχεδόν σε όλες τις φάσεις του σχολείου (δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο) υπήρξε μπουλινγκ.
Όμως δεν είχα μάθει απευθείας να μιλάω για αυτό εκεί που πρέπει οπότε και υποθέτω έχει επηρεάσει κάπως και αυτό έως έναν βαθμό.
Με τους δικούς μου στο σπίτι τις καλύτερες σχέσεις πάντα είχα με την μάνα μου.
Με τον πατέρα μου δυστυχώς θυμάμαι κάποιες καταστάσεις όπου εάν η μάνα μου ή ακόμη και εγώ σαν παιδί μπορούσα να κάνω κάτι ή που θα τον κρινανε ανίκανο για να μεγαλώσει παιδί ή που θα έμπαινε φυλακή διότι παλαιότερα έπινε και έφτανε σε σημείο όπου όταν τσακωνόταν με την μάνα μου να της έκανε κακό πάντα όμως φρόντιζε όταν δεν έβλεπα.
Μία από τις καταστάσεις που θυμάμαι τώρα και νοιώθω άβολα είναι όταν είχε πιει πάλι και είχαν τσακωθεί.
Είχα πάει προς το δωμάτιο γιατί δεν μπορούσα να ακούω άλλο και τότε ήταν όταν προσπάθησε να της κάνει κακό το θυμάμαι γιατί τότε μου είχαν μείνει και οι φωνές της μάνας μου έντονα.
Ίσως γι αυτό ενοχλούμε κιόλας που όταν μιλάει κάπως πιο έντονα η μάνα μου είτε όταν είναι φοβισμένη είτε θυμωμένη?
Δεν ξέρω.
Με τον πατέρα μου δυστυχώς ποτέ δεν είχα τις καλύτερες σχέσεις....αυτό που λένε σαν φίλοι.
Μα ποτέ.
Ακόμη και σήμερα δυστυχώς έχει έναν πολύ ιδιαίτερο μυαλό που επειδή το έχει θεωρεί τον εαυτό πως είναι ο πιο έξυπνος στο σπίτι και πως αυτός κάνει κουμάντο κ δεν ξέρω τι
Καλά ευτυχώς για την μάνα μου κατάφερε και βγήκε από όλο αυτό και πλέον δεν είναι αυτό που ήταν παλαιότερα.
Θέλω να πω πως δεν την επηρεάζει πλέον γιατί δεν του δίνει τα περιθώρια.
Οπότε σε οτιδήποτε που είναι νορμάλ πει όχι λόγο του παρολογισμου του πατέρα μου δεν του αφήνει πολλά περιθώρια.
Θέλω να πω πως παλαιότερα δεν ήταν τόσο δυναμική.
Οπότε και έκανε αυτά που έκανε ο πατέρας μου.
Τώρα απλά το ότιδηποτε θέλει να το κάνει η μάνα μου θα το κάνει χωρίς να του αφήνει περιθώρια.
Μέχρι και κάτι δικό της κατάφερε κ άνοιξε επαγγελματικά που παλαιότερα δεν θα το έκανε όχι μόνο επειδή δεν είχε την πείρα στο αντικείμενο αλλά και επειδή επηρεαζόταν πολύ από εκείνον.
Και δυστυχώς ακόμη και εγώ...μόνο που στην περίπτωση της μάνας μου κατάφερε και το έσπασε όλο αυτό.
Ενώ εγώ απλά ακόμη μέχρι και σήμερα νοιώθω φοβισμένος
Φτάνω σε σημεία που κάνω υπερβολικές σκέψεις κ αναλύσεις δίχως λόγο και αιτία.
Κ ενώ ξέρω ότι δεν έχουν ουσία συνεχίζεται διότι δεν έχω εμπυστοσυνη στον ευατο μου ποτέ.
Απλά ότι πάω να πιάσω να κάνω θεωρώ ότι δεν μπορώ να το κάνω καλά ενώ άλλοι μπορούν καλύτερα.
Και αυτό θεωρώ στο γεγονός επειδή ο πατέρας μου παλαιότερα με έλεγε άχρηστο.
Φοβάμαι πως μου έχει μένει.
Όπως και το εξής γεγονός που το σκέφτομαι τρ και νοιώθω εξίσου άβολα.
Όταν παλαιότερα διάβαζα ιστορία με την μάνα μ και δεν μπορούσα να μάθω με τίποτα θυμάμαι το περιστατικό που με είχε κάνει ο πατέρας μ να κλαίω κ να τρέμω από φόβο ή άλλες φορές που με κοροιδευε για τον τρόπο που περπατάω...και αυτό πάλι ερχόταν από εκείνον γιατί ήμουν υπερβολικά μαζεμένος.
Σε φάση απλά πάντα κοιτούσα χαμηλά και φοβόμουν.
Αυτό θεωρώ πως είχε πολλές επιπτώσεις που μέχρι και σήμερα ισχύουν.
Θέλω να πω πως θυμάμαι άλλη μια κατάσταση πάλι παλιά στο γυμνάσιο όπου γνωρίζαμε τον μαθηματικό μας εκείνην την στιγμή.
Και με ρώτησε μια δυο φορές.
Γιατί τρέμω και εάν τον φοβάμαι.
Αυτό επίσης το είχα βιώσει και όταν είχα πάει σε περίπτερο βασικά παντοπωλείο τεσπά δεν έχει σημασία...σημασία έχει πως πήγα να πάρω κάτι πράγματα θυμάμαι χαρακτηριστικά και επειδή ο άνθρωπος που ήταν στο ταμείο έτυχε να ήταν όρθιος και είχα ακριβώς τα χρήματα του έδινα τα χρήματα με φόβο.
Έτρεμαν τα χέρια μου σκημενος.... το θυμάμαι έντονα αυτό διότι θυμάμαι και το βλέμμα του που με έβλεπε έτσι όπως ήμουν.
Αυτό το έχω μέχρι και σήμερα...βασικά νοιώθω γενικά πως αυτό το αίσθημα δεν έχει φύγει ποτέ....απλά συνηοαρχω με αυτό.
Μέχρι και τα πιο πρόσφατα περιστατικά είναι στην τελευταία δουλειά που ήμουν (είχα κάνει και εδώ post αναφερόμενος σε αυτήν) όταν μου είχε πει το αφεντικό να πάω κάπου κάτι πράγματα εγώ φάνηκε να τρέμω.
Λογικά με είχε πιάσει αυτό του δεν ήμουν σίγουρος πάλι.
Και ένα ακόμη πιο πρόσφατο περιστατικό όπου προχθές σε μια δουλειά σε παντοπωλείο.
Και κάπου εδώ ερχόμαστε στο σήμερα....θέλω να πω πως στο σήμερα μετά σχεδόν από ένα μήνα χωρίς δουλειά βρήκα αυτό το παντοπωλείο σαν βραδινή βάρδια μέχρι το πρωί.
Επειδή είναι 24ωρο.
Σε αυτές τις ώρες που είμαι εγώ είναι συγκεκριμένα πράγματα όπου πρέπει να γίνουν όπως οι προετοιμασία των σάντουιτς και σφολιατοειδοι γενικά καφέδες να ετοιμάζω ταμείο γενικά ότι παίρνει ο κόσμος.
Στην ουσία θέλει να είσαι σε εγρήγορση πράγμα που δεν το έχω και να είσαι αριθμομνημων.
Και κάπου εδώ έρχεται αυτό που μου είπε χθες βράδυ όταν τον πήρα τηλ.
Ο ίδιος μου είχε ζητήσει προχθές να τον έπαιρνα για να του έλεγα εάν θα συνέχιζα.
Δεν του είχα αναφέρει κάτι εγώ μόνος του μου είχε πει να τον πάρω τηλέφωνο.
Δεν ξέρω εάν διαπίστωσε κάτι (που μάλλον ναι)
Διότι μου είπε σε βλέπω πρόθυμο αλλά δεν σε βλέπω χαλαρό.
Και αυτός αλλά και ο προηγούμενος εργοδότης μου είπαν δεν ξέρω τι έχει συμβεί στην ζωή σου...που μόνο που δεν λύγισα...βασικά το κράτησα...και έτσι είμαι πολύ προβληματισμένος και δεν ξέρω τι να κάνω.
Στην χθεσινή μας κουβέντα κατέληξε στο εξής
Μου λέει εάν δεν έρθεις αύριο θα καταλάβω ότι δεν θες να συνεχίσεις
Κ είμαι μισό μισό γιατί από την μια θέλω για να πάρω μια εμπειρία αν γίνεται από αυτό διότι σκεφτόμουν να προσπαθήσω να φύγω από εδώ που είμαι και να πάω σε καμιά άλλη πόλη να προσπαθήσω να ζήσω μόνος.
Και λέω να πάρω κ αυτήν την εμπειρία για να λέω ότι έχω ασχοληθεί και με τον καφέ...αν και για κάποιο λόγο με δυσκόλευε.
Από την άλλην λέω να μην συνεχίσω διότι δεν θέλω να κάνω και ζημιά στον άνθρωπο από την στιγμή πουβεξηγηται καλά.
Θέλω να πω πως μέσα σε μια βδομάδα θέλει να του έχω καταφέρει να τα μάθω από τι κατάλαβα από σιφραζομενα που επειδή με ξέρω δύσκολο έως ακατόρθωτο για μένα
Και το δικαιολογώ σαν ούτως ή άλλως και να συνέχιζα δεν θα καθόμουν για πολύ εάν κατάφερνα να μείνω διότι θέλω να φύγω.
Αν μείνω...λεω να μείνω μόνο αυτόν τον ένα μήνα που θα έχει δουλειά εκείνος γτ μου είπε πως πέφτει η δουλειά ειδικά η βραδινή βάρδια που θα είμαι.
Δεν με κρατεί πια αυτό το μέρος που ζω...θέλω να πω θέλω να κάνω νέο ξεκίνημα
Δεν έχω καν παρέες.
Κ η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο για να μπορείς να είσαι αποδοτικός.
Αυτό έτυχε και το άκουσα από έναν από το άθλημα που κάνω σαν χόμπυ και πιθανολογω πως ισχύει και σε θέμα δουλειάς.
Γι'αυτό και δεν θέλω να κάνω ζημιά του ανθρώπου.
Λεφτά για να φύγω έχω μαζέψει...απλά περιμένω να έρθει ο ξάδερφος μου εδώ για διακοπές και έλεγα να τραβήξω μαζί του μετά για να δοκιμάσω να φύγω από εδώ που είμαι.
Γι αυτό και δεν κάνω κάτι άμεσα.
Πάντως εάν πάρω την απόφαση να μην συνεχίσω λόγο ότι πιστεύω ότι δεν θα ανταπεξέλθω με βάζει πολύ σε σκέψη εάν θα μπορώ να ανταπεξέλθω για μόνος.
Προβληματίζομαι...σόρρυ για όλο αυτό.