Συγκεκριμενα μοτιβα σε σχεσεις- μοναξια- τρομερη δυσκολια - ισως ψυχοπαθης (?

Θελω να μοιραστω 2 ιστοριες. 1) Διχως επισημη διαγνωση αλλα με βαση οσα διαβαζω απο ειδικους, πρεπει να ειμαι Psychopath κ αυτο ισως εξηγει πολλα. και 2) σχετικα με τις γυναικοκτονιες κτλ, ολα μα ολα ξεκινανε απο το σπιτι κ πως μεγαλωνουν τα παιδια κ τα αγορια. Μεγαλωσα σε ενα σπιτι με πολυ ενταση, ποτε δε χωρισαν ομως. Απεκτησα ομως πολυ αγχος, νευρα και αντιδραση , προβληματα με υπνο, τρομερα προβληματα να διατηρησω φιλιες . Δε το εκανα απο κακια, αλλα ειχα μια ρομαντικη ιδεα για τους ανθρωπους, ξερετε οτι ειναι ολοι ειλικρινεις, οτι οι σχεσεις κρατανε για παντα, οτι ακομα κ αν εχεις προβληματα ( οπως ειχαν οι γονεις μ) θα εισαι για παντα μαζι κτλ. Οταν πηγα φοιτητης , παιδι απο επαρχια κ μεγαλωμενος σε φουσκα, φουλ προστατευμενος κ με ιδεες που καμια σχεση δεν ειχαν με την πραγματικοτητα, επαθα μεγαλο σοκ. Οταν ειδα οτι οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι χαλαρες και αναλωσιμες τις περισσοτερες φορες, επαθα καταθλιψη. Κλειστηκα πολυ στον εαυτο μου κ πλακωνομουν συνεχεια με τις φιλιες μου γιατι ηθελα παραπανω. Τελικα κατεληγα να ζηταω και συγνωμη και αν γυρναω μετανιωμενος αλλα ποτε χαρουμενος . καθαρα απο αναγκη κ να αποφυγω τη μοναξια...
Οσον αφορα τα ερωτικα... εφτασα 26 χρ για να κανω κατι. Ενω ημουν εμφανισιμος, φοβομουν κ ακομα φοβαμαι τις γυναικες. ποτε δεν απεκτησα παιδεια, ανεση με το αλλο φυλο. κ ολα ξεκινησαν απο το σπιτι. Εφαγα πολυ απορριψη απο το αλλο φυλο, σε σημειο που δε μπορουσα να το εξηγησω. καποια στιγμη με το γυμναστηριο κτλ, απεκτησα αυτοπεποιθηση και καταφερα να κανω καποια πραγματα. Ομως σε ολες τις σχεσεις, ενω ξεκιναγα σαν απιαστο ονειρο για τις κοπελες, κατεληγα να με χωριζουν κ μαλιστα να μην θελουν ουτε να με δουν ζωγραφιστο. κ αυτο με πληγωνε παντα περισσοτερο. Προσπαθησα να δω τι κανω λαθος, προσπαθησα να διορθωσω τα δικα μου λαθη, καθως παντα κοιταγα εμενα πρωτα κ παντα η καταληξη η ιδια. Καπως εκανα καποιες παρεες, παντα φαινομουν κατι ''εξωτικο '' και αξιο διερευνησης να το πω για τους αλλους κ παντα ειχα κοσμο να θελει να με γνωρισει ή ή να κανουμε παρεα. Λιγο η καλη εμφανιση, λιγο το μυστηριο οτι δν μιλαγα πολυ, παντα προκαλουσε το ενδιαφερον. Στη πορεια απογοητευομουν απο τις προσδοκιες απο τις φιλιες μου. Δε μπορουσα να δεχτω βασικα οτι υπαρχουν και χαλαρες φιλιες, πχ φιλιες που θα πας απλα για καφε κ τπτ παραπανω. Ενιωθα οτι με χρησιμοποιουν, ηθελα βαθυτερες σχεσεις και σεβασμο! οι περισσοτερες φιλιες μου ακολουθουσαν ενα μοτιβο ( οπως και οι ερωτικες...) Τρομερη περιεργεια ποιος ειμαι, πολυ μεγαλο ενδιαφερον , μετα οκ χαλαρα, και στο τελος φτησιμο. απο τη πλευρα μου τι αλλαζε παντα? κ το αναγνωριζω... ειχα κ εχω τοση αναγκη να συναναστραφω με κοσμο ( ειμαι σαν τον πεινασμενο , ειδικα πλεον) που ανοιγομουν πιο ευκολα κ εντονα. + ολοι καταλαβαιναν οτι ειμαι καλο παιδι...
Δε ξερω αν αυτο ξενερωνε τον κοσμο ή αν δημιοργουσε μια αντιθεση ξενερωτικη σε σχεση με το μυστηριο-κακο παιδι που φαινοταν απο μακρια...


Καποιες απο αυτες τις σκεψεις μου τις εχουν πει παιδια που εκανα παρεα, ως παρατηρησεις της ''αποτυχιας μου''.
οτι ειμαι αυτοκαταστροφικος επισης...
Παραλληλα, ισως να γνωριζα κ καποια κοπελα μεσω της παρεεας που εκανα κατα καιρους με κοσμο.
Το μοτιβο το ιδιο.
Εχω ακουσει ενδεικτικα ατακες του στυλ ''πιο πιθανο να πεσει μετεωρητης παρα να ασχοληθει αυτος με μενα'' ή να ΜΗΝ μου απανταει κοπελα στην προταση μου για ραντεβου γιατι δεν πιστευε οτι ασχοληθηκα μαζι της... (και δεν μιλαμε για ασχημες η μετριες η τοσο ανασφαλεις κοπελες). Η αληθεια ειναι οτι ολοι νομιζαν οτι εκανα τρελα οργια κ εμπειριες με κοπελες. Ειχα αυτο το στυλ. Η αληθεια ειναι οτι πηγα 26 χρ να κανω κατι,( φοβος, ανασφαλειες, ισως κ μισογυνισμος) .
Στις λιγες (2-3) αποκλειστικες σχεσεις που εχω κανει απο τα 26 μεχρι 38 , παντα ξεκιναγα τρομερα ψηλα, οι κοπελες γουσταραν παρα πολυ, εγω ημουν ψιλοαδιαφορος σχεδον φιλικα απο εμενα ( ισως κ λογω αποχης ή συνηθειας στη μοναξια μου), κ κατεληγα να κανουμε σχεση, να κολλαω και να με χωριζουν τρεχωντας μετα απο μηνες /χρονια.
Αυτα για τις αποκλειστικες σχεσεις που εκανα. Που γουσταρα δηλαδη κι εγω... Παντα κατεληγα χαμηλα στα ματια τους, μετα απο 1-2 χρονια κ παντα μεσα απο τρομερους καυγαδες....
Στις πιο χαλαρες σχεσεις και στα εφημερα, παντα εφευγα εγω. Οταν δεν γουσταρα πολυ ( γουσταρα αλλα οχι πολυ ειτε χαρακτηρα ειτε εμφανιση), παντα ειχα αλλο προσωπο σε σχεση με τις αποκλειστικες σχεσεις μου. Μολις αντιλάμβανομουν οτι δεν γουσταρα πολυ ( μονο αν γουσταρεις πολυ αξιζει πιστευω), η αντιλαμβανομουν ασυμφωνια αμοιβαιοτητα διαφορα νοοτροπιας κτλ / 'η ακομα κι ελλέιψη σεβασμου, εφευγα πολυ γρηγορα και χωρις δραματα...
Σε αντιθεση με τις αποκλειστικες σχεσεις που ΠΑΝΤΑ ακολουθουμε το παραπανω μοτιβο, παντα φυσικα με χωριζουν εκεινες και παντα με δραματα...
η καταληξη μετα τους χωρισμους ξερετε ποιος ηταν ? 2-3 χρονια μονος διχως καν να μιλησω σε κοπελα, προφανως ουτε ραντεβου ή φλερτ...
κ καποια στιγμη καποια κακομοιρα τυφλη που δεν ηξερε με τι τερας εμπλεκε, εμφανιζοταν
(ολο κ πιο σπανια λογω ελλειψης παρεας). η τελέυταια φανταστειτε ηταν κονε της μανας μου μετα απο 3 χρονια που δεν ειχα μιλησει καν σε κοπελα. Και ηταν μια κοπελά που με ειχε δει στο οικογενειακο κυκλο κ ειχε πολυ μεγαλο ενδιαφερον για εμενα για πολύ καιρο διχως εγω να το γνωριζω φυσικα.. Οταν αποφασισα να ξανασχοληθω με το αλλο φυλο, προφανως δεχτηκε να βγουμε ( δε το πιστευε οταν της εστειλα...) και φυσικα κατεληξε σε μια πολυ ομορφη ρομαντικη σχεση . καποια στιγμη προφανως επισης, με χωρισε κ εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μ. Εκεινη προχωρησε κ μαλιστα παρα πολυ γρηγορα κ μαλιστα ειναι πολυ καλυτερα μακρια μου οπως ολες. Εγω μονος κλασσικα, ουτε εχω μιλησει σε κοπελα εδω κ 1.5 χρονο. Το ιδιο μοτιβο ολης της ζωης μου. Μια βασικη διαφορα που το κανει ακομα πιο δυσκολο? οτι πλεον εχω κουραστει πολυ, δεν εχω κ τη ψυχολογικη δυναμη ουτε τη σωματικη να ασχοληθω με αλλη. Δεν πιστευα οτι θα κατεληγε ετσι παλι . Πλεον δε βρισκω κ νοημα να ξανακανω κατι καθως ειναι σα να βλεπω ταινια σε επαναληψη! + με καλυπτε παρα παρα πολυ σε πολλα κομματια οποτε πλεον εχει μπει και κατι πολυ απλο κ πρακτικο, δηλ δεν μ αρεσουν ευκολα κοπελες που βλεπω! δε θα εβγαινα με καποια που δεν μ θα αρεσε εξισου! να το πω κ κυνικα, δυσκολα να συναντησω κοπελα να μ αρεσει τοσο εξωτερικα για αρχη κ στη συνεχεια να ειναι αμοιβαιο αλλα και να με κερδισει με εσωτερικα χαρακτηριστικα.
Δε λεω οτι ηταν ιδανικη,. ισα ισα εχω δει εναν αλλο ανθρωπο απο τοτε που χωρισαμε. δν εχει καμια σχεση με αυτο που γνωρισα κ εβγαινα. και δεν ειμαι σιγουρος οτι θα μ αρεσε αν την γνωριζα τωρα...
Σιγουρα δεν εχει βοηθησει οτι εχω κλειστει , επισης δεν εχω παρεες να ηρεμησω να κοινωννικοποιηθω ακομα και να εκφραστω ερωτικα καποιια στιγμη ρε παιδακι μου , και δε μπορω να δεχτω τις κυνικες συμβουλες '' δωσε ευκαιριες σε ανθρωπους, κανε παρεες '' λες και ξαφνικα στα 38 θα αποκτησω παρεες η θα αλλαξω λες και προκειται για παραγγελια...η λες και δε το προσπαθησα ΠΟΛΥ!
Τελος παντων, και ψυχοθεραπειες δοκιμασα καποια στιγμη και πιστευω οτι ειμαι πολυ σκληρος κριτης του εαυτου μου... Παντα όμως ενιωθα ότι ξερω περισσοτερα από τον θεραπευτη ότι με διεκπεραιωνε ότι μ ελεγε κλασσικες ατακες, ότι ημουν 50 ευρω….ισως κ ότι ηθελε να με ξεπεταξει.

τελος, θελω να μοιραστω οτι καποτε ειχα χτυπησει κοπελα που βγαιναμε ( ηταν η δευτερη σχεση μου, κ σιγουρα πρωτη φορα εμπλεκα με καποια ''εμπειρη'' θα ελεγα κοπελα), πανω σε καυγα. ποτε δε το συγχωρησα στον εαυτο μου αυτο, ακομα κ οταν βρεθηκαν ανθρωποι να με δικαιολογησουν. Εγω δεν ηθελα κ δε θελω να ειμαι αυτος. το πληρωσα ακριβα , με κυνηγησαν οι γονεις της και χαιρομαι για αυτο. κ χαιρομαι γιατι ενω ζω σε ενα περιβαλλον - κρητη- που το χαστουκι στην ασεβεια κ τον καυγα ειναι ψιλοοκ, για μενα ειναι εγκλημα. Νιωθω εστω κ λιγο υπερηφανος γιατι στο τελευταιο χωρισμο, ενω πληγωθηκα πολυ, κ ενω με προσεβαλε με ασχημους χαρακτηρισμους κ βρισιες, δεν αντεδρασα , δεχτηκα το χωρισμο κ κρατησα ολο το πονο μεσα μ. αλλα κρατησα κ την αξιοπρεπεια μου.


θα μου πεις τι να το κανω… όταν για άλλη μια φορα η καταληξη μου είναι η ιδια, 1.5 χρονο μονος, διχως παρεες, διχως συντροφια, διχως ευκαιρια να προχωρησω κ εγω. Και ο 1.5χρονος θα γινει 2χρ , 3 χρονια κτλ όπως κάθε άλλη φορα. Όχι γιατι θελω να προκαλέσω εγω στον εαυτο μου αυτό αλλα γιατι ρε γμτ πλεον ξερω κ εμενα και το μοτιβο της ζωης μου, ως ένα σημειο οκ να μεινεις μονος , ισως είναι και πιο σωστο από το ξεπερασεις κατι με κατι καινουργιο, ισως είναι και μια τιμωρια, ισως μια διαδικασια αυτογνωσιας ( αυτή μπορει να γινει βεβαια ενώ εχεις κ καμια παρεα -φιλους…)

Τελος, ποτε δε καταλαβα πως πολλες παρεες μου θεωρουσαν αυτονοητο οτι αν μ γνωρισουν μια φιλη τους , θα κανω κατι σοβαρο. Εγω δεν ειχα ποτε δικαιωμα να κανω κατι χαλαρο η να χωρισω τον αλλο, η να την απορριψω αν δεν μ αρεσε!και ξερετε γιατι? γιατι ημουν παντα το καλο παιδι στα ματια τους ... κ το καλο παιδι δεν εχει δικαιωμα να χωρισει ουτε να κανει κατι εφημερο...

Η ταμπέλα psychopath δεν βοηθάει νομίζω σε κάτι. Ίσως θεωρείς ότι εξηγεί το μοτίβο στο οποίο αναφέρεσαι, αλλά και ψυχιατρικά να το πάρεις είμαι σίγουρος ότι ο όρος είναι αδόκιμος. Αυτό το μοτίβο μου το έχει εξηγήσει ο γιατρός - ψυχοθεραπευτής μου ότι συμβαίνει γιατί αντιλαμβανόμαστε τις σχέσεις ως σχέσεις συγχώνευσης, δηλαδή στην ουσία παύουν να υπάρχουν δύο αυτόνομες υπάρξεις με τις δικές τους επιθυμίες, ότι έχει να κάνει με την εξιδανίκευση που αναφέρεις, ότι θεωρούμε πως η σχέση εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς (δεν ισχύει). Ειδικά το τελευταίο προκύπτει από όλο το κείμενο σου. Εγώ τα έχω πάει ακόμα χειρότερα σε επίπεδο σχέσεων. Έχω χτυπήσει κι εγώ κοπέλα, μάλιστα ήταν απλώς φίλη μου (κολλητή ή εν πάση περιπτώσει κολλητή για τα δικά μου δεδομένα). Κι εγώ στο μυαλό μου είχα ότι οι φιλικές σχέσεις διαρκούν για πάντα και ομοίως απογοητεύομαι εύκολα και γρήγορα. Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε αρκετά, κυρίως να καταλάβω ότι κάποια πράγματα βρίσκονται μόνο στο μυαλό μου και να κάνω υπομονή, να μην δρω με βάση τις σκέψεις μου. Εχω ουσιαστικά απομονωθεί, εκτός δουλειάς δεν έχω κοινωνική ζωή. Προφανώς αποφεύγω ο,τι με φοβίζει ή μου προκαλεί άγχος.

Α κι αυτό με το καλό παιδί που λες, επίσης με ταλαιπώρησε μια ζωή. Μεγάλη παγίδα η γνώμη των άλλων. Αλλά είναι μια μαθημενη από το παρελθόν συμπεριφορά που για να την αποβάλλεις στην ενήλικη ζωή χρειάζεται αφενός να την αντιληφθείς, να την παρατηρήσεις, να την κατανοήσεις ώστε εν τέλει να την ελέγξεις.

Psychopath ισως να ησουν αν ζουσες σε καμμια αγγλια. αλλα μην φοβασε ουτε ψυχοπαθης εισαι.
ο ορος δεν χρησιμοποιητε πουθενα επισημα για να χαρακτηρισει καποιον.
προφανως εχεις ιδεοληψια με αποτελεσμα να ψαχνεις πολυ το παρελθον σου για να βρισκεις λαθη.
ισως να εχεις καποια προβληματα κοινωνικοποιησης οπως οι περισσοτεροι ανθρωποι.
αυτα συμβαινουν σε ολους και ολες. το βασικο σου προβλημα ειναι οτι νοιωθεις απογοητευμενος

Αν και κάποια σημεία στο κείμενο σου με μπέρδεψαν, δεν νομίζω πως είσαι ψυχοπαθής... Ο λόγος που σου απαντάω όμως είναι και για να σου πω μπράβο που αναγνωρίζεις πόσο μεγάλο λάθος ήταν που χτύπησες την κοπέλα... Αν το καταλάβαιναν όλοι αυτό δεν θα είχαμε τόσες δολοφονίες γυναικών... Αυτά τα λίγα από μένα, αν βοηθάνε καθόλου... Ένιωσα την ανάγκη να στο πω... Και είμαι και γυναίκα στην περίπτωση που δεν φαίνεται απ' τα ροζ γράμματα...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Αν και κάποια σημεία στο κείμενο σου με μπέρδεψαν, δεν νομίζω πως είσαι ψυχοπαθής... Ο λόγος που σου απαντάω όμως είναι και για να σου πω μπράβο που αναγνωρίζεις πόσο μεγάλο λάθος ήταν που χτύπησες την κοπέλα... Αν το καταλάβαιναν όλοι αυτό δεν θα είχαμε τόσες δολοφονίες γυναικών... Αυτά τα λίγα από μένα, αν βοηθάνε καθόλου... Ένιωσα την ανάγκη να στο πω... Και είμαι και γυναίκα στην περίπτωση που δεν φαίνεται απ' τα ροζ γράμματα...

---

καλημερα Κυκνε και καλο μηνα!

εισαι για αλλη μια φορα εκτος θεματος........
αλλα μου αρεσουν αυτα που γραφεις, συνηθως τα διαβαζω με ενδιαφερον.
ελπιζω και εσυ να διαβαζεις τα δικα μου σχολια, παντα θα εχεις κατι να μαθεις απο εμενα!

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

καλημερα Κυκνε και καλο μηνα!

εισαι για αλλη μια φορα εκτος θεματος........
αλλα μου αρεσουν αυτα που γραφεις, συνηθως τα διαβαζω με ενδιαφερον.
ελπιζω και εσυ να διαβαζεις τα δικα μου σχολια, παντα θα εχεις κατι να μαθεις απο εμενα!

---

Καλημέρα, επίσης!

Ήθελα απλά να πω κάτι στον θεματοθέτη με καλή πρόθεση, αν υπάρχει πρόβλημα δεν ξαναγράφω στο συγκεκριμένο θέμα και του ζητώ συγγνώμη για την παρέμβαση... Ας μου πει αν ενοχλήθηκε και θα πράξω αναλόγως...

Τα διαβάζω, ναι, αλλά αυτό που κάνεις συνήθως είναι να κατακρίνεις τις γυναίκες και όντας γυναίκα νομίζω ότι ξέρω καλύτερα πως λειτουργούμε... Αυτή η παρατήρηση αναφέρεται μόνο σε θέματα σχέσεων με το άλλο φύλο, σε άλλα θέματα πιθανόν να έχω πράγματα να μάθω, δεν το αποκλείω...

Quote:

---

Originally Posted by Greek_mistis

Θελω να μοιραστω 2 ιστοριες. 1) Διχως επισημη διαγνωση αλλα με βαση οσα διαβαζω απο ειδικους, πρεπει να ειμαι Psychopath κ αυτο ισως εξηγει πολλα. και 2) σχετικα με τις γυναικοκτονιες κτλ, ολα μα ολα ξεκινανε απο το σπιτι κ πως μεγαλωνουν τα παιδια κ τα αγορια. Μεγαλωσα σε ενα σπιτι με πολυ ενταση, ποτε δε χωρισαν ομως. Απεκτησα ομως πολυ αγχος, νευρα και αντιδραση , προβληματα με υπνο, τρομερα προβληματα να διατηρησω φιλιες . Δε το εκανα απο κακια, αλλα ειχα μια ρομαντικη ιδεα για τους ανθρωπους, ξερετε οτι ειναι ολοι ειλικρινεις, οτι οι σχεσεις κρατανε για παντα, οτι ακομα κ αν εχεις προβληματα ( οπως ειχαν οι γονεις μ) θα εισαι για παντα μαζι κτλ. Οταν πηγα φοιτητης , παιδι απο επαρχια κ μεγαλωμενος σε φουσκα, φουλ προστατευμενος κ με ιδεες που καμια σχεση δεν ειχαν με την πραγματικοτητα, επαθα μεγαλο σοκ. Οταν ειδα οτι οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι χαλαρες και αναλωσιμες τις περισσοτερες φορες, επαθα καταθλιψη. Κλειστηκα πολυ στον εαυτο μου κ πλακωνομουν συνεχεια με τις φιλιες μου γιατι ηθελα παραπανω. Τελικα κατεληγα να ζηταω και συγνωμη και αν γυρναω μετανιωμενος αλλα ποτε χαρουμενος . καθαρα απο αναγκη κ να αποφυγω τη μοναξια...
Οσον αφορα τα ερωτικα... εφτασα 26 χρ για να κανω κατι. Ενω ημουν εμφανισιμος, φοβομουν κ ακομα φοβαμαι τις γυναικες. ποτε δεν απεκτησα παιδεια, ανεση με το αλλο φυλο. κ ολα ξεκινησαν απο το σπιτι. Εφαγα πολυ απορριψη απο το αλλο φυλο, σε σημειο που δε μπορουσα να το εξηγησω. καποια στιγμη με το γυμναστηριο κτλ, απεκτησα αυτοπεποιθηση και καταφερα να κανω καποια πραγματα. Ομως σε ολες τις σχεσεις, ενω ξεκιναγα σαν απιαστο ονειρο για τις κοπελες, κατεληγα να με χωριζουν κ μαλιστα να μην θελουν ουτε να με δουν ζωγραφιστο. κ αυτο με πληγωνε παντα περισσοτερο. Προσπαθησα να δω τι κανω λαθος, προσπαθησα να διορθωσω τα δικα μου λαθη, καθως παντα κοιταγα εμενα πρωτα κ παντα η καταληξη η ιδια. Καπως εκανα καποιες παρεες, παντα φαινομουν κατι ''εξωτικο '' και αξιο διερευνησης να το πω για τους αλλους κ παντα ειχα κοσμο να θελει να με γνωρισει ή ή να κανουμε παρεα. Λιγο η καλη εμφανιση, λιγο το μυστηριο οτι δν μιλαγα πολυ, παντα προκαλουσε το ενδιαφερον. Στη πορεια απογοητευομουν απο τις προσδοκιες απο τις φιλιες μου. Δε μπορουσα να δεχτω βασικα οτι υπαρχουν και χαλαρες φιλιες, πχ φιλιες που θα πας απλα για καφε κ τπτ παραπανω. Ενιωθα οτι με χρησιμοποιουν, ηθελα βαθυτερες σχεσεις και σεβασμο! οι περισσοτερες φιλιες μου ακολουθουσαν ενα μοτιβο ( οπως και οι ερωτικες...) Τρομερη περιεργεια ποιος ειμαι, πολυ μεγαλο ενδιαφερον , μετα οκ χαλαρα, και στο τελος φτησιμο. απο τη πλευρα μου τι αλλαζε παντα? κ το αναγνωριζω... ειχα κ εχω τοση αναγκη να συναναστραφω με κοσμο ( ειμαι σαν τον πεινασμενο , ειδικα πλεον) που ανοιγομουν πιο ευκολα κ εντονα. + ολοι καταλαβαιναν οτι ειμαι καλο παιδι...
Δε ξερω αν αυτο ξενερωνε τον κοσμο ή αν δημιοργουσε μια αντιθεση ξενερωτικη σε σχεση με το μυστηριο-κακο παιδι που φαινοταν απο μακρια...


Καποιες απο αυτες τις σκεψεις μου τις εχουν πει παιδια που εκανα παρεα, ως παρατηρησεις της ''αποτυχιας μου''.
οτι ειμαι αυτοκαταστροφικος επισης...
Παραλληλα, ισως να γνωριζα κ καποια κοπελα μεσω της παρεεας που εκανα κατα καιρους με κοσμο.
Το μοτιβο το ιδιο.
Εχω ακουσει ενδεικτικα ατακες του στυλ ''πιο πιθανο να πεσει μετεωρητης παρα να ασχοληθει αυτος με μενα'' ή να ΜΗΝ μου απανταει κοπελα στην προταση μου για ραντεβου γιατι δεν πιστευε οτι ασχοληθηκα μαζι της... (και δεν μιλαμε για ασχημες η μετριες η τοσο ανασφαλεις κοπελες). Η αληθεια ειναι οτι ολοι νομιζαν οτι εκανα τρελα οργια κ εμπειριες με κοπελες. Ειχα αυτο το στυλ. Η αληθεια ειναι οτι πηγα 26 χρ να κανω κατι,( φοβος, ανασφαλειες, ισως κ μισογυνισμος) .
Στις λιγες (2-3) αποκλειστικες σχεσεις που εχω κανει απο τα 26 μεχρι 38 , παντα ξεκιναγα τρομερα ψηλα, οι κοπελες γουσταραν παρα πολυ, εγω ημουν ψιλοαδιαφορος σχεδον φιλικα απο εμενα ( ισως κ λογω αποχης ή συνηθειας στη μοναξια μου), κ κατεληγα να κανουμε σχεση, να κολλαω και να με χωριζουν τρεχωντας μετα απο μηνες /χρονια.
Αυτα για τις αποκλειστικες σχεσεις που εκανα. Που γουσταρα δηλαδη κι εγω... Παντα κατεληγα χαμηλα στα ματια τους, μετα απο 1-2 χρονια κ παντα μεσα απο τρομερους καυγαδες....
Στις πιο χαλαρες σχεσεις και στα εφημερα, παντα εφευγα εγω. Οταν δεν γουσταρα πολυ ( γουσταρα αλλα οχι πολυ ειτε χαρακτηρα ειτε εμφανιση), παντα ειχα αλλο προσωπο σε σχεση με τις αποκλειστικες σχεσεις μου. Μολις αντιλάμβανομουν οτι δεν γουσταρα πολυ ( μονο αν γουσταρεις πολυ αξιζει πιστευω), η αντιλαμβανομουν ασυμφωνια αμοιβαιοτητα διαφορα νοοτροπιας κτλ / 'η ακομα κι ελλέιψη σεβασμου, εφευγα πολυ γρηγορα και χωρις δραματα...
Σε αντιθεση με τις αποκλειστικες σχεσεις που ΠΑΝΤΑ ακολουθουμε το παραπανω μοτιβο, παντα φυσικα με χωριζουν εκεινες και παντα με δραματα...
η καταληξη μετα τους χωρισμους ξερετε ποιος ηταν ? 2-3 χρονια μονος διχως καν να μιλησω σε κοπελα, προφανως ουτε ραντεβου ή φλερτ...
κ καποια στιγμη καποια κακομοιρα τυφλη που δεν ηξερε με τι τερας εμπλεκε, εμφανιζοταν
(ολο κ πιο σπανια λογω ελλειψης παρεας). η τελέυταια φανταστειτε ηταν κονε της μανας μου μετα απο 3 χρονια που δεν ειχα μιλησει καν σε κοπελα. Και ηταν μια κοπελά που με ειχε δει στο οικογενειακο κυκλο κ ειχε πολυ μεγαλο ενδιαφερον για εμενα για πολύ καιρο διχως εγω να το γνωριζω φυσικα.. Οταν αποφασισα να ξανασχοληθω με το αλλο φυλο, προφανως δεχτηκε να βγουμε ( δε το πιστευε οταν της εστειλα...) και φυσικα κατεληξε σε μια πολυ ομορφη ρομαντικη σχεση . καποια στιγμη προφανως επισης, με χωρισε κ εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μ. Εκεινη προχωρησε κ μαλιστα παρα πολυ γρηγορα κ μαλιστα ειναι πολυ καλυτερα μακρια μου οπως ολες. Εγω μονος κλασσικα, ουτε εχω μιλησει σε κοπελα εδω κ 1.5 χρονο. Το ιδιο μοτιβο ολης της ζωης μου. Μια βασικη διαφορα που το κανει ακομα πιο δυσκολο? οτι πλεον εχω κουραστει πολυ, δεν εχω κ τη ψυχολογικη δυναμη ουτε τη σωματικη να ασχοληθω με αλλη. Δεν πιστευα οτι θα κατεληγε ετσι παλι . Πλεον δε βρισκω κ νοημα να ξανακανω κατι καθως ειναι σα να βλεπω ταινια σε επαναληψη! + με καλυπτε παρα παρα πολυ σε πολλα κομματια οποτε πλεον εχει μπει και κατι πολυ απλο κ πρακτικο, δηλ δεν μ αρεσουν ευκολα κοπελες που βλεπω! δε θα εβγαινα με καποια που δεν μ θα αρεσε εξισου! να το πω κ κυνικα, δυσκολα να συναντησω κοπελα να μ αρεσει τοσο εξωτερικα για αρχη κ στη συνεχεια να ειναι αμοιβαιο αλλα και να με κερδισει με εσωτερικα χαρακτηριστικα.
Δε λεω οτι ηταν ιδανικη,. ισα ισα εχω δει εναν αλλο ανθρωπο απο τοτε που χωρισαμε. δν εχει καμια σχεση με αυτο που γνωρισα κ εβγαινα. και δεν ειμαι σιγουρος οτι θα μ αρεσε αν την γνωριζα τωρα...
Σιγουρα δεν εχει βοηθησει οτι εχω κλειστει , επισης δεν εχω παρεες να ηρεμησω να κοινωννικοποιηθω ακομα και να εκφραστω ερωτικα καποιια στιγμη ρε παιδακι μου , και δε μπορω να δεχτω τις κυνικες συμβουλες '' δωσε ευκαιριες σε ανθρωπους, κανε παρεες '' λες και ξαφνικα στα 38 θα αποκτησω παρεες η θα αλλαξω λες και προκειται για παραγγελια...η λες και δε το προσπαθησα ΠΟΛΥ!
Τελος παντων, και ψυχοθεραπειες δοκιμασα καποια στιγμη και πιστευω οτι ειμαι πολυ σκληρος κριτης του εαυτου μου... Παντα όμως ενιωθα ότι ξερω περισσοτερα από τον θεραπευτη ότι με διεκπεραιωνε ότι μ ελεγε κλασσικες ατακες, ότι ημουν 50 ευρω….ισως κ ότι ηθελε να με ξεπεταξει.

τελος, θελω να μοιραστω οτι καποτε ειχα χτυπησει κοπελα που βγαιναμε ( ηταν η δευτερη σχεση μου, κ σιγουρα πρωτη φορα εμπλεκα με καποια ''εμπειρη'' θα ελεγα κοπελα), πανω σε καυγα. ποτε δε το συγχωρησα στον εαυτο μου αυτο, ακομα κ οταν βρεθηκαν ανθρωποι να με δικαιολογησουν. Εγω δεν ηθελα κ δε θελω να ειμαι αυτος. το πληρωσα ακριβα , με κυνηγησαν οι γονεις της και χαιρομαι για αυτο. κ χαιρομαι γιατι ενω ζω σε ενα περιβαλλον - κρητη- που το χαστουκι στην ασεβεια κ τον καυγα ειναι ψιλοοκ, για μενα ειναι εγκλημα. Νιωθω εστω κ λιγο υπερηφανος γιατι στο τελευταιο χωρισμο, ενω πληγωθηκα πολυ, κ ενω με προσεβαλε με ασχημους χαρακτηρισμους κ βρισιες, δεν αντεδρασα , δεχτηκα το χωρισμο κ κρατησα ολο το πονο μεσα μ. αλλα κρατησα κ την αξιοπρεπεια μου.


θα μου πεις τι να το κανω… όταν για άλλη μια φορα η καταληξη μου είναι η ιδια, 1.5 χρονο μονος, διχως παρεες, διχως συντροφια, διχως ευκαιρια να προχωρησω κ εγω. Και ο 1.5χρονος θα γινει 2χρ , 3 χρονια κτλ όπως κάθε άλλη φορα. Όχι γιατι θελω να προκαλέσω εγω στον εαυτο μου αυτό αλλα γιατι ρε γμτ πλεον ξερω κ εμενα και το μοτιβο της ζωης μου, ως ένα σημειο οκ να μεινεις μονος , ισως είναι και πιο σωστο από το ξεπερασεις κατι με κατι καινουργιο, ισως είναι και μια τιμωρια, ισως μια διαδικασια αυτογνωσιας ( αυτή μπορει να γινει βεβαια ενώ εχεις κ καμια παρεα -φιλους…)

Τελος, ποτε δε καταλαβα πως πολλες παρεες μου θεωρουσαν αυτονοητο οτι αν μ γνωρισουν μια φιλη τους , θα κανω κατι σοβαρο. Εγω δεν ειχα ποτε δικαιωμα να κανω κατι χαλαρο η να χωρισω τον αλλο, η να την απορριψω αν δεν μ αρεσε!και ξερετε γιατι? γιατι ημουν παντα το καλο παιδι στα ματια τους ... κ το καλο παιδι δεν εχει δικαιωμα να χωρισει ουτε να κανει κατι εφημερο...

---

Ο λόγος που σε χωριζαν δεν μας λες όμως ποιος είναι?

σας ευχαριστω ΟΛΟΥΣ για τις απαντησεις!!! φιλε niels και Νικο, τι θα συμβουλευατε καποιον που θελει να δει βελτιωση αλλαγη στη ζωη του στους συγκεκριμενους τομεις , αλλα διχως επισκεψη σε θεραπευτη ( συνειδητη επιλογη πλεον ,μετα απο αρκετες δοκιμες).

Αν καταλαβα καλα, το θεμα ειναι να εισαι πολυ χαλαρος? να εισαι πληρως συνειδητοποιημενος με λιγα λογια οτι αυτο μπορει να τελειωσει επομενως να μην ταυτιζεις τον εαυτο σου με αυτη τη σχεση? αν ισχυει, εχω εναν σημαντικο αντιλογο που βιωσα στη τελέυταια σχεση κ σιγουρα θα σας προκαλέσει το ενδιαφερον.

επισης η απομονωση που αναφερεις Niels, θεωρεις οτι ειναι κατι που θα σε βοηθησει?

Quote:

---

Originally Posted by Αποστολια

Ο λόγος που σε χωριζαν δεν μας λες όμως ποιος είναι?

---

με βαση οσα υποθετω η εχω ακουσει στα τελειωματα , συνηθως οι αιτιες ειναι η ελλειψη υπομονης απο την αλλη πλευρα να διαχειριστει πλεον διαφωνιες κ δυσκολες καταστασεις, μετα απο αρκετες εντασεις και υπεραναλυση. Με βαση δικη μου εκτιμηση επισης , ξεκιναγα ως ο τελειος γκομενος ( εξου και το πολυ εντονο ενδιαφερον απο τν αλλη πλευρα στα ξεκινηματα ) , που ειναι χαλαρος κ ωραιος και στην πορεια επεφτα στα ματια τους.

Δε θα μπω σε πολλες λεπτομερειες , με την εννοια οτι μικροτερος διαχειριζομουνα πολυ διαφορετικα καταστασεις. πχ με ενταση, ανασφαλειες , αναλυσεις κτλ κ πιστευω εχω βελτιωθει αρκετα σε καποια κομματια διχως βεβαια να μπορω να αποτρεψω το τελος.

Πλεον εχει περιοριστει παρα πολυ τις εκρηξεις, σε σημειο να με προσβαλλουν/βριζουν σε χωρισμο κ να απλα να ανοιγω την πορτα να φυγει ο αλλος (πηρα το μαθημα μου μετα την εκδηλωση βιαιης συμπεριφορας παλαιοτερα).

Επισης οταν δω οτι υπαρχει ασυμφωνια ηδη απο νωρις, με ωραιο τροπο προτεινω να χωρισουμε η να παραμεινει φιλικη η σχεση, αντι να καθομαι να αναλυω κ να πλακωνομαι. αυτο τουλαχιστον, ειχα προτεινει στις δυο τελευταιες σχεσεις μου, διχως ομως να γινει σεβαστο.

υπηρχε δηλ πιεση θα ελεγα απο την αλλη πλευρα για να συζητησουμε , αν βρουμε λυση κτλ κ να προχωρησουμε σε σχεση . Ενω ημουν αρκετες φορες αρνητικος, διχως να θελω να ριξω το φταιξιμο αλλου ( καθως καταλαβαινω και το εγωιστικο κομματι της απορριψης αλλα και της ειλικρινους ισως προθεσης να λειτουργησει η σχεση με το ..στανιο....), υπηρχε αρκετη πιεση για να βρεθει λυση ενω θα μπορουσε να ειχε αποδεχτει η αλλη πλευρα την αποφαση μου για φιλικη σχεση /τελος της σχεσης.

Οπως κ να εχει αναλαμβανω εγω την ευθυνη της κακης διαχειρισης και μη διατηρησης της αρχικης /σωστης αποφασης που τελικα θα ηταν για καλο κ για τους 2.

η καταληξη ειναι αφου τελικα δεν χωρισουμε, να υπαρξουν διαφωνιες, καταπιεση ( οπως εχει φανει διχως ποτε να ζητησω να αλλαξει ο αλλος ), αναλυσεις, εντασεις κ τελικα φθορα που οδηγει σε χωρισμους.

Μαλιστα αυτο που με στεναχωρει ακομα περισσοτερο ειναι η πληρης απαξιωση θεωρω της σχεσης κ οσων βιωσατε, μετα το χωρισμο με την αποτομη καθετη κ βιαιη πληρη διακοπη καθε επαφης, ακομα κ της τυπικης πχ στο δρομο , ισως καποιας ευχης.

Δηλ απο την μια καταλαβαινω την αναγκη να διακοπει καθε επαφη προς διευκολυνση αλλα το να εισαι με καποιον πχ σημερα κ μετα απο 1 βδομαδα να τον δεις στο δρομο η σε μαγαζι ή να εχει γενεθλια πολυ συντομα και ξαφνικα να μην ευχηθεις ή χαιρετησεις.

Πολυ υποκριτικο μου φαινεται. Σχεδον σε σοκαρει σε βαζει σε σκεψεις κ αποκαθηλωνει το ανθρωπινο ειλικρινες στοιχειο της σχεσης που ειχατε.

Αυτο θα το καταλαβαινα μετα απο καιρο ή αν υπηρχε αλλος συντροφος ( πολυ συντομο ομως κ γιαυτο )

Quote:

---

Originally Posted by Greek_mistis

με βαση οσα υποθετω η εχω ακουσει στα τελειωματα , συνηθως οι αιτιες ειναι η ελλειψη υπομονης απο την αλλη πλευρα να διαχειριστει πλεον διαφωνιες κ δυσκολες καταστασεις, μετα απο αρκετες εντασεις και υπεραναλυση. Με βαση δικη μου εκτιμηση επισης , ξεκιναγα ως ο τελειος γκομενος ( εξου και το πολυ εντονο ενδιαφερον απο τν αλλη πλευρα στα ξεκινηματα ) , που ειναι χαλαρος κ ωραιος και στην πορεια επεφτα στα ματια τους

---

Συνήθως όταν χωριζουν δυο άτομα που ξεκινανε με πολύ πάθος όπως λές υπάρχουν σοβαροί λόγοι. Διαφωνίες και δυσκολες καταστασεις ως προς τι?Πχ δεν σε χωριζει κάποια ενώ όπως λες εισαι ο τέλειος επειδή διαφωνειτε για το τι φαγητό θα μαγειρεψετε λέω εγώ τωρα.θα υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι.
Τώρα το υποθετω που λες τι ειναι?δεν σου είπαν επακριβως γιατί σε χωριζουν?τι κάνεις λαθος?

επεξεργαστηκα την απαντηση μ και σας εξηγω διαφορα στο τελευταιο μυνημα!

Quote:

---

Originally Posted by Greek_mistis

Θελω να μοιραστω 2 ιστοριες. 1) Διχως επισημη διαγνωση αλλα με βαση οσα διαβαζω απο ειδικους, πρεπει να ειμαι Psychopath κ αυτο ισως εξηγει πολλα. και 2) σχετικα με τις γυναικοκτονιες κτλ, ολα μα ολα ξεκινανε απο το σπιτι κ πως μεγαλωνουν τα παιδια κ τα αγορια. Μεγαλωσα σε ενα σπιτι με πολυ ενταση, ποτε δε χωρισαν ομως. Απεκτησα ομως πολυ αγχος, νευρα και αντιδραση , προβληματα με υπνο, τρομερα προβληματα να διατηρησω φιλιες . Δε το εκανα απο κακια, αλλα ειχα μια ρομαντικη ιδεα για τους ανθρωπους, ξερετε οτι ειναι ολοι ειλικρινεις, οτι οι σχεσεις κρατανε για παντα, οτι ακομα κ αν εχεις προβληματα ( οπως ειχαν οι γονεις μ) θα εισαι για παντα μαζι κτλ. Οταν πηγα φοιτητης , παιδι απο επαρχια κ μεγαλωμενος σε φουσκα, φουλ προστατευμενος κ με ιδεες που καμια σχεση δεν ειχαν με την πραγματικοτητα, επαθα μεγαλο σοκ. Οταν ειδα οτι οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι χαλαρες και αναλωσιμες τις περισσοτερες φορες, επαθα καταθλιψη. Κλειστηκα πολυ στον εαυτο μου κ πλακωνομουν συνεχεια με τις φιλιες μου γιατι ηθελα παραπανω. Τελικα κατεληγα να ζηταω και συγνωμη και αν γυρναω μετανιωμενος αλλα ποτε χαρουμενος . καθαρα απο αναγκη κ να αποφυγω τη μοναξια...
Οσον αφορα τα ερωτικα... εφτασα 26 χρ για να κανω κατι. Ενω ημουν εμφανισιμος, φοβομουν κ ακομα φοβαμαι τις γυναικες. ποτε δεν απεκτησα παιδεια, ανεση με το αλλο φυλο. κ ολα ξεκινησαν απο το σπιτι. Εφαγα πολυ απορριψη απο το αλλο φυλο, σε σημειο που δε μπορουσα να το εξηγησω. καποια στιγμη με το γυμναστηριο κτλ, απεκτησα αυτοπεποιθηση και καταφερα να κανω καποια πραγματα. Ομως σε ολες τις σχεσεις, ενω ξεκιναγα σαν απιαστο ονειρο για τις κοπελες, κατεληγα να με χωριζουν κ μαλιστα να μην θελουν ουτε να με δουν ζωγραφιστο. κ αυτο με πληγωνε παντα περισσοτερο. Προσπαθησα να δω τι κανω λαθος, προσπαθησα να διορθωσω τα δικα μου λαθη, καθως παντα κοιταγα εμενα πρωτα κ παντα η καταληξη η ιδια. Καπως εκανα καποιες παρεες, παντα φαινομουν κατι ''εξωτικο '' και αξιο διερευνησης να το πω για τους αλλους κ παντα ειχα κοσμο να θελει να με γνωρισει ή ή να κανουμε παρεα. Λιγο η καλη εμφανιση, λιγο το μυστηριο οτι δν μιλαγα πολυ, παντα προκαλουσε το ενδιαφερον. Στη πορεια απογοητευομουν απο τις προσδοκιες απο τις φιλιες μου. Δε μπορουσα να δεχτω βασικα οτι υπαρχουν και χαλαρες φιλιες, πχ φιλιες που θα πας απλα για καφε κ τπτ παραπανω. Ενιωθα οτι με χρησιμοποιουν, ηθελα βαθυτερες σχεσεις και σεβασμο! οι περισσοτερες φιλιες μου ακολουθουσαν ενα μοτιβο ( οπως και οι ερωτικες...) Τρομερη περιεργεια ποιος ειμαι, πολυ μεγαλο ενδιαφερον , μετα οκ χαλαρα, και στο τελος φτησιμο. απο τη πλευρα μου τι αλλαζε παντα? κ το αναγνωριζω... ειχα κ εχω τοση αναγκη να συναναστραφω με κοσμο ( ειμαι σαν τον πεινασμενο , ειδικα πλεον) που ανοιγομουν πιο ευκολα κ εντονα. + ολοι καταλαβαιναν οτι ειμαι καλο παιδι...
Δε ξερω αν αυτο ξενερωνε τον κοσμο ή αν δημιοργουσε μια αντιθεση ξενερωτικη σε σχεση με το μυστηριο-κακο παιδι που φαινοταν απο μακρια...


......
Στις λιγες (2-3) αποκλειστικες σχεσεις που εχω κανει απο τα 26 μεχρι 38 , παντα ξεκιναγα τρομερα ψηλα, οι κοπελες γουσταραν παρα πολυ, εγω ημουν ψιλοαδιαφορος σχεδον φιλικα απο εμενα ( ισως κ λογω αποχης ή συνηθειας στη μοναξια μου), κ κατεληγα να κανουμε σχεση, να κολλαω και να με χωριζουν τρεχωντας μετα απο μηνες /χρονια.
Αυτα για τις αποκλειστικες σχεσεις που εκανα. Που γουσταρα δηλαδη κι εγω... Παντα κατεληγα χαμηλα στα ματια τους, μετα απο 1-2 χρονια κ παντα μεσα απο τρομερους καυγαδες....
......

κ μαλιστα παρα πολυ γρηγορα κ μαλιστα ειναι πολυ καλυτερα μακρια μου οπως ολες. Εγω μονος κλασσικα, ουτε εχω μιλησει σε κοπελα εδω κ 1.5 χρονο. Το ιδιο μοτιβο ολης της ζωης μου. Μια βασικη διαφορα που το κανει ακομα πιο δυσκολο? οτι πλεον εχω κουραστει πολυ, δεν εχω κ τη ψυχολογικη δυναμη ουτε τη σωματικη να ασχοληθω με αλλη. Δεν πιστευα οτι θα κατεληγε ετσι παλι . Πλεον δε βρισκω κ νοημα να ξανακανω κατι καθως ειναι σα να βλεπω ταινια σε επαναληψη! + με καλυπτε παρα παρα πολυ σε πολλα κομματια οποτε πλεον εχει μπει και κατι πολυ απλο κ πρακτικο, δηλ δεν μ αρεσουν ευκολα κοπελες που βλεπω! δε θα εβγαινα με καποια που δεν μ θα αρεσε εξισου! να το πω κ κυνικα, δυσκολα να συναντησω κοπελα να μ αρεσει τοσο εξωτερικα για αρχη κ στη συνεχεια να ειναι αμοιβαιο αλλα και να με κερδισει με εσωτερικα χαρακτηριστικα.
........

τελος, θελω να μοιραστω οτι καποτε ειχα χτυπησει κοπελα που βγαιναμε ( ηταν η δευτερη σχεση μου, κ σιγουρα πρωτη φορα εμπλεκα με καποια ''εμπειρη'' θα ελεγα κοπελα), πανω σε καυγα. ποτε δε το συγχωρησα στον εαυτο μου αυτο, ακομα κ οταν βρεθηκαν ανθρωποι να με δικαιολογησουν. Εγω δεν ηθελα κ δε θελω να ειμαι αυτος. το πληρωσα ακριβα , με κυνηγησαν οι γονεις της και χαιρομαι για αυτο. κ χαιρομαι γιατι ενω ζω σε ενα περιβαλλον - κρητη- που το χαστουκι στην ασεβεια κ τον καυγα ειναι ψιλοοκ, για μενα ειναι εγκλημα. Νιωθω εστω κ λιγο υπερηφανος γιατι στο τελευταιο χωρισμο, ενω πληγωθηκα πολυ, κ ενω με προσεβαλε με ασχημους χαρακτηρισμους κ βρισιες, δεν αντεδρασα , δεχτηκα το χωρισμο κ κρατησα ολο το πονο μεσα μ. αλλα κρατησα κ την αξιοπρεπεια μου.

.......
Τελος, ποτε δε καταλαβα πως πολλες παρεες μου θεωρουσαν αυτονοητο οτι αν μ γνωρισουν μια φιλη τους , θα κανω κατι σοβαρο. Εγω δεν ειχα ποτε δικαιωμα να κανω κατι χαλαρο η να χωρισω τον αλλο, η να την απορριψω αν δεν μ αρεσε!και ξερετε γιατι? γιατι ημουν παντα το καλο παιδι στα ματια τους ... κ το καλο παιδι δεν εχει δικαιωμα να χωρισει ουτε να κανει κατι εφημερο...

---

καλησπερα.
μηπως εννοεις οτι νομιζεις οτι εισαι sociopath; γιατι psychopath δεν νομιζω να εισαι.. αλλα ουτε σοσιοπαθ νομιζω οτι εισαι. μπορει ομως να εισαι κατι αλλο, που αν σε ενδιαφερει, πρεπει να επισκευθεις ψυχιατρο. αποφευγουμε τις διαγνωσεις εδω, αλλα δεν ξερω κι αν εχει πρακτικη αξια για σενα..

νομιζω περνας συχνα σε δυο ακραια αντιθετους πολους, απο τον εξωραισμο στην υποτιμηση, αποφευγοντας τα ενδιαμεσα..
για παραδειγμα, δεν ειναι "ρομαντικη" αποψη οτι οι σχεσεις πρεπει να κρατανε για παντα ακομα κι αν ειναι προβληματικες, αλλα ειναι απολυτη και λανθασμενη... δεν ισχυει οτι ή θα ειναι αναλωσιμες, ή θα κρατανε για παντα ακομα και προβληματικες.
υπαρχουν και οι σχεσεις που κρατανε, οταν αξιζει να κρατησουν. αυτες που δεν εχουν σοβαρα προβληματα και ειναι αρμονικες, δηλαδη..

αυτο που φαινεται, οσο αναλυεις τις σχεσεις σου, ειναι οπως λες κι εσυ οτι υπαρχει ενα επαναλαμβανομενο μοτιβο και στις φιλικες και στις ερωτικες.
ξεκινουσαν ολες οι σχεσεις με μεγαλο ενδιαφερον για σενα και ολες κατεληγαν ειτε με ξενερωμα, ειτε με εχθρικοτητα, καυγαδες, βρισιες κλπ.

εφοσον υπαρχει μοτιβο, υπαρχει αιτια εκει, και πανω σε αυτο πρεπει να δουλεψεις, χωρις να αφησεις να περνανε 3 και 5 χρονια πριν ξανατολμησεις, γιατι η ζωη ειναι μικρη οπως ξερεις...

θα ηθελα να μου πεις τοσο για την τελευταια ερωτικη σχεση, οσο και για προηγουμενες, οταν οι κοπελες εφευγαν βριζοντας σε, για ποιο πραγμα σε ακτηγορουσαν.
ησουν βιαιος; ησουν κτητικος και ζηλιαρης και τους εκανες την ζωη- μαρτυριο; τι ακριβως γινοταν; για τι πραγμα σε κατηγορουσαν;

για αυτην την ιδεα που εχεις για τις φιλιες οτι ηταν για εναν καφε και ενοιωθες να σε χρησιμοποιουν καπως, εχω να σου πω, οτι υπαρχει φιλια που δεν ειναι μονο για τον καφε, ΑΛΛΑ ΧΤΙΖΕΤΑΙ. δεν βρισκεις εναν φιλο και με το καλημερα γινεστε αυτοκολλητοι να ειστε μαζι καθε μερα και να πηγαινετε σετακι..
πιθανολογω οτι εσυ, πολυ νωρις σε καθε γνωριμια ενοιωθες μια αναγκη προσκολλησης σε αυτους, ειτε φιλους ειτε κοπελες, πριν αναπτυξετε ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ κι αυτο κουραζε, ξενερωνε και εκνευριζε..

αν δεν αναγνωριζεις τπτ σε αυτα που λεω, αλλα πιστευεις οτι υπηραχαν αλλοι λογοι, πες μου...

οσο για την βια... πραγματικα ευχομαι να ηταν μονο μια η φορα που εγινες βιαιος γιατι ειναι πολυ σπανιο καποιος να σταματησει στην μια φορα. μακαρι ειλικρινα.
πολυ ευχαριστο που δεν το ξαναεκανες η δεν αντεδρασες βιαια σε προκλησεις οπως ειπες, αλλα πολυ ανησυχητικο που νοιωθεις "Περηφανος" για αυτο, γιατι ειναι το αυτονοητο φιλε... δεν ειναι κατορθωμα.. το αυτονοητο ειναι να μην χτυπαμε και κρυιως πιο αδυναμους. και ειναι και ενδειξη δειλιας να χτυπας καποιον αδυναμο...
το μερος που μεγαλωσες σιγουρα δεν βοηθαει... και σιγουρα δεν βοηθαει το βιαιο παρελθον της οικογενειας σου.
χαιρομαι να βγαινουν ανδρες και να αποκυρρησουν την τσαμπα- μαγκια τετοιων περιοχων και να προσπαθουν να ξεφυγουν..

πιστευω οτι κακοπεσες στην ψυχοθεραπεια και εχει νοημα να ξαναπροσπαθησεις με καποιον πιο ταιριαστο σου θεραπευτη, να σε βοηθησει να διαχειριστεις αυτες τις δυσκολιες..

για μενα ειναι νο1 ο σεβασμος κ μετα ολα τα αλλα. θεωρω οτι υπηρχαν δειγματα ελλειψης σεβασμου απο την αλλη πλευρα για παραδειγμα ή υπερμετρου εγωισμου απο την αλλη πλευρα ( το παραδεχτηκε αυτο η κοπελα προς τιμην της στο χωρισμο οτι ηταν παρα πολυ εγωιστρια) ή καποιες στιγμες για παραδειγμα που ενιωθα πολυ κουραση απο το να τραβαω τοσες ευθυνες στη σχεση ( οικονομικες, περισσοτερη αναγκη για χωρο κ χρονο μονος μου, ληψη αποφασεων). ως αντρας απο την αρχη μ αρεσε να αναλαμβανα με χαρα μου πολλα πραγματα, απλα ισως το παραεκανα...

κ επισης ισως να κακομαθε κι η αλλη πλευρα κ οταν ζητησα να γινει ενα μοιρασμα σε αυτα δεν εγιναν σεβαστα ή ξαφνικα εγινα ο '' φαινεται οτι μαλλον δεν εισαι για σχεση''. Δηλ καπως ξενερωσε η κοπελα . Καπου παιδια, ηθελα να κανω καποια πραγματα που ταιριαζαν περισσοτερο στα θελω μου κ ποιιος ειμαι κ ειχαν τεθει πολυ λαθος ( ισως απο αφελεια, αναγκη , ενδιαφερον για τον αλλον) απο την αρχη. Οποτε οταν καπως τα εκανα μανταρα. δηλ φανηκα ασταθης... κ μη σταθερος στις αποψεις κ θελω μου... αλλοπροσαλος...

κατι που θεωρω οτι με αδικησε καθως ηταν ολοφανερο οτι γουσταρα κ το εδειχνα απλα ως ανθρωπος ηθελά κ καποια πραγματα για εμενα. Εγινε θεωρω οπως κ σε αλλες σχεσεις μου κ φιλιες ακομα, μια υπερμετρη απομυθοποιηση κ ανοιγμα. κ οταν ανθρωπινα, μαζευτεις , αυτο φαινεται περιεργο στον αλλο....

ειναι προτιμοτερο να ειναι απο την αρχη πιο μοιρασμενα ολα και πιο ελευθερα...

Εν τελει εγιναν πολλες κουβεντες κ αναλυσεις για πολλα πραγματα που τεθηκαν λαθος απο την αρχη ( κλασσικο λαθος μ σε ολες τις σχεσεις) κ αυτο φυσικα εφερε κουραση κ νευρα. εμενα με φθειρει λιγοτερο απο οτι φαινεται ...ισως κ λογω της οικογενειας μου που μια ζωη ειχαν εντασεις...

αν βρισκω ενα καλο στην φαση τωρα που ειμαι διχως παρεες κ συντροφο ,. ειναι οτι εχω βαλει προτεραιοτητα εμενα μονο κ ορια βαζω παντου κ παντα απο νωρις. δεν χαλαω δηλ τα θελω μου για τπτ κ κανενα στο κοσμο.ισως λογικη αντιδραση μετα απο στραπατσα. αυτο ισως κανει πιο δυσκολες ενδεχομενες συνανστροφες κ το ερωτικο κομματι φυσικα, αλλα ισως μελλοντικα βοηθησει ο,τι ερθει , να χτιστει σε πιο στεραιες βασεις.

ΙΣΩΣ.. δε ξερω,.. ισως και να με γεμισει τοσα ψυχολογικα κ να με αγριεψει τοσο, που να ειναι αδυνατο να συνανστραφω με ανθρωπο πλεον. Εχω δει τετοια δειγματα δηλ δυστυχως...


Παντως εξακολουθω να μη μπορω να καταλαβω την τοσο εντονη κ αποτομη διαγραφη επαφης και επικοινωνιας κ κυριως την τοσο μεγαλη αλλαγη τοσο συντομα. εχω επιγνωση κ κατανοηση αλλα η τοσο καθετη απαλλαγη του αλλου αλλα και αλλαγη στον αλλο, εμενα μου φαινεται οπως εγραψα κ πανω τελειως απαξιωτικη.


Ενα στοιχειο που θελω να αναφερω τελος ειναι οι μεγαλες κουβεντες κ τα μεγαλα λογια. δηλ οταν της ειχα ζητησει να χωρισουμε , γιατι θα ηταν καλυτερ για ολους, στη τελικη ολες οι σχεσεις κανουν το κυκλο τους κ οτι ειναι καλυτερα να χωρισουμε οσο εχουμε κατι καλο να θυμομαστε. Τοτε ηταν νωρις κ δεν ειχα δεθει τοσο .

Μου ειχε πει οτι καποιιες σχεσεις δεν τελειωνουν, να την αφησω να μου το αποδειξει κ οτι θα ειμαστε για παντα μαζι κ ακομα κ αν χωρισουμε θα ειμαι παντα οικογενεια της, στη ζωη της κτλ..

Δυστυχως τα πηρα πολυ τοις μετρητοις , κ καταλαβαινετε το λογο απο την προιστορια μου.


Εν τελει, αυτο με πληγωσε ισως περισσοτερο. δηλ μπορει να χωρισεις οκ κ αυτο ειναι δυσκολο απο μονο του . αλλα δε χωραει ο νους μια τετοια αλλαγη, κ κυριως μια τετοια αποτομη αλλαγη κ απαξιωση τοσο συντομα. δηλ να δεις τον αλλο στο δρομο μια βδομαδα μετα η σ ενα μαγαζι κ να μη θες να τον χαιρετησεις, Να βγαινεις με αλλους, να κανεις μια ζωη που δεν ειχε καμια σχεση με ο,τι ηξερες για τον αλλο. Εμενα μ προκαλεσε ομολογω τεραστιο θεμα -σοκ. Δεν ηξερα τι να πιστεψω ουτε τι εκανα 1.5 χρονο. ειναι μεγαλο σοκ να βλεπεις τον ανθρωπο που ησουν μαζι , ξαφνικα να κανει πραγματα που δεν ηθελε, ενεκρινε μπροστα στα ματια σου κ να μν θελει να εχετε ουτε τυπικη σχεση ενω ησουν ''ο πιο σημαντικος ανθρωπος στη ζωη του''.

Δεν υπηρχαν ακροτητες, ουτε βιαιες συμπεριφορες ουτε εντονες ζηλιες κ ελεγχος , ουτε κατι τοσο βαρυ που να δικαιολογει τετοια αντιδραση, τετοιο μισος και διαγραφη ρε φιλε, αυτο ειναι το μονο σιγουρο. κουραση κ φθορα κ πολλες κουβεντες ναι. Οπως δεν υπηρχε και καμια πιεση κ ελεγχος αν επισης υποψιαζεστε αυτο. δηλ που ακουστηκε αγορι να παροτρυνει την κοπελα του να βγει ή να ντυθει πιο ελευθερα κ να αναδειξει τα ωραια στοιχεια της. ( κατι που φυσικα εκανε κ σε ακραιο σημειο δυστυχως αφου χωρισαμε...)

Καταλαβαινετε....

Πιστευω καπου καταπιεσε πραγματα , χωρις να τα ζητησω εγω, προκειμενου να ειναι μαζι μου ( ειμαι πιο σοβαρος απο εκεινη πχ, δεν εχω σοσιαλ, δεν ανεβαζω στορις , δεν εχω τικ τοκ κτλ) κ αν κρινω απο το μετα , ακομα κ 1.5 χρονο σχεδον μετα,σιγουρα υπηρχαν πολλα απωθυμενα. Δεν εχει καμια σχεση το ατομο αυτο τωρα με το ατομο που εβγαινα..

Δεν θα ηθελα να επικεντρωθω στη τελευταια σχεση καθως κ με πληγωνει αλλα κ δεν εχει νοημα.

οσον αφορα τις φιλιες, δεν προσκολλαμε , και πλεον εχω παρει τα πραγματα πιο χαλαρα, αλλα δε μπορω να γινω κ τελειως ζεν. δηλ θα ξερετε οτι οι ανθρωποι κ ειδικα μεγαλωντας , θελουν τα πραγματα οπως θελουν αυτοι. Δεν μπορω να κανω μονιμως υποχωρησεις κ να πηγαινω με τα νερα των αλλων. οι περισσοτεροι ανθρωποι αυτο θελουν + τι θα παρουν απο εσενα.
κακως , δεν βαζω /εβαζα ορια εξαρχης κ δεν ξεκοβα ανθρωπους απο αναγκη, που ηξερα οτι δνε ταιριαζουμε.

πχ ειμαι πολυ δυναμικος. δε μπορω να κανω παρεα τωρα με ανθρωπο που δε θα βγει εξω γιατι εχει ηλιο κ θα χαλασει την επιδερμιδα του!!!! ενδεικτικα ετσι μη το παρετε τοις μετροιτοις. ουτε μπορω να προτεινω συνεχεια πραγματα κ να τρωω πορτα η αν πρεπει να παω με τα νερα θελω χρονο του αλλου μονιμως για να κανουμε παρεα. Η να μη σε σεβεται με καποιες κουβεντες κ να πρπεει τοσο νωρις να μπω σε αναλυση. Απλα πλεον ξεκοβω μπαμ.

Οι ανθρωποι εχουν γινει πιο μοναχικοι, παρτακηδες, της εικονας κ του δηθεν κ επισης δεν κοιτανε να σε ανεβασουν αλλα να σε ριξουν. επισης δε σεβονται. κ αυτο δε το λεω για βγαλω την ουρα μου απ αξεω. αλλα αν θελω να κανω παρεα με καποιον , θα το δειξω κ δε με ενδιαφερουν τα ινσταγκραμ κτλ αλλα η ουσια. κ δε εχω συναντησει πολυ κοσμο τετοιο...

Να σας πω κατι τελειως ενδεικτικα,. ασχολουμαι με τ γυμναστηριο κ με αγωνες., Αν ανεβαζατε φωτο απο την απονομη με το μεταλλιο κ σας εστελνε ατομο που κανατε προσφατα παρεα, '' πωωωω, πως εισαι ετσι ρε???'' - λογω της βαφης ουσιαστικα που χρησιμοποιειται, πως θα νιωθατε?? θα λεγατε ενταξει μωρε να κανω παρεα??? εγω προσωπικα καταλαβα οτι απεχουμε μιλια μακρια κ χωρις να πλακωθουμε φυσικα, ξεκοψα σιγα σιγα. ποτε δεν κοιιταξα να ριξω τον αλλον, ακομα κ υπερβαρο φιλο φιλη να εχω, παντα τονιζω τα καλα στοιχεια κ οσα εχει κανει για να χασει πχ 1-2 κιλα./ Κ θα κατσω να κανω παρεα με καποοιον που θεωρει ντροπη να ανεβασω μια φωτο απο ΑΠΟΝΟΜΗ ΜΕΤΑΛΛΙΟΥ ??? ( καταλαβαινετε τι σημαινει να παρεις μεταλλιο σε αγωνες...). Ακομα κ να μη του αρεσει, ακομα κ να μη συμφωνει, ακομα κ να μη ξερει, δε στελνεις '' πωωως εισαι ετσι!!!!''.

Ενδεικτικο παραδειγμα νεας φιλιας που ξεκοψα.
προτιμω μονος παρα με τετοιους ανθρωπους.

Η εκανα παρεα με μια κοπελα κ επειδη της ειχα πει οτι δεν εχω πολλους φιλους εδω, καθε φορα που μ γωριζετε καποια φιλη της η φιλο της μ ελεγε '' ειδες ποσο κοσμο σου γνωρισα παλι??''

με εκανε να νιωθω μαλακας η οτι μου κανει χαρη οτι εχω καποιο θεμα..... Δηλ τωρα αυτοι ειναι ανθρωποι να κανεις παρεα???

ps Οσον αφορα τη βια, πιστεψτε με εινα =ι κατορθωμα οταν ζεις στη κρητη... φυσικα κ ειναι αυτονοητο, απλα προσπαθω να βρω κατι θετικο σε μενα κ στην προοδο μου καθως μονο κακα πραγματα λαμβανω κ ακουω... ειλικρινα με οσα σας περιγραφω, νιωθω σαν εγκληματιας σαν ο χειροτερος του κοσμου...

Απαντώντας στην ερώτηση αν η απομόνωση με βοηθάει θα πω και ναι και όχι. Κερδίζω την ψυχική μου ηρεμία από τη μια, χάνω τη συντροφικότητα από την άλλη με ο,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχική μου κατάσταση (κύκλος). Απ'την ανάλυση του προβλήματος σου εμένα μου φαίνεται ότι μια χαρά το έχεις κατανοήσει, απ'όσα λες στην αρχή μιας σχέσης μάλλον καταπιεζοσουν γιατί δεν έβαζες όρια, δεν διεκρινες τα δικά σου θέλω ώστε να τα επικοινωνήσεις. Επίσης αυτό που σε πειράζει να μην θέλει καμιά επικοινωνία μετά το τέλος της σχέσης δείχνει μεταξύ άλλων αυτό που σου είπα ότι ψάχνεις για συγχωνευτικες σχέσεις και ότι κατά βάση δεν μπορείς να δεχθεις ότι η σχέση δεν εξαρτάται μόνο από σένα, ότι η συμπεριφορά του άλλου δεν ελέγχεται, δεν υπόκειται στους ίδιους κανόνες με τους δικούς σου. Και ναι, εννοείται ότι υπάρχουν πολλοί που δεν αξίζουν ή δεν σου κάνουν ή δεν ταιριάζετε ή δεν τους κάνεις και δεν σημαίνει τίποτα όλο αυτό. Το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς παραμένει κανείς διαθέσιμος, ανοιχτός εάν οι προηγούμενες εμπειρίες έχουν εγγραφεί ως αρνητικές. Κι εδώ ξεκινάει μια άλλη συζήτηση, το αν μια σχέση πρέπει να εγγράφεται ως αρνητική εμπειρία μόνο και μόνο επειδή δεν διήρκεσε για πάντα ή από το πώς αισθάνεται κανείς εντός της σχέσης μέχρι αυτή να τελειώσει. Δεν ξέρω, όλο αυτό μου θυμίζει την ταινία High Fidelity. Δες την, πέρα από το ότι είναι (ενδεχομένως) σχετική με αυτό που ανέφερα και παραπάνω περί ανάληψης της ευθύνης των άλλων όταν πιστεύουμε ότι η σχέση εξαρτάται μόνο από μας και τα μοτίβα μας, it's fun to watch.