Προβλήματα με την οικογένεια του συζύγου

Θέλω να γράψω το πρόβλημα μου μήπως κάποιος τρίτος μπορεί να με βοηθήσει ουσιαστικά. Είναι πολλά, αλλά θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη.
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 3 χρόνια, τα τελευταία 2 παντρεμένοι. Φουλ ερωτευμένοι ο ένας το άλλο μισό του άλλου κλπ.
Τον τελευταίο χρόνο ζοριστηκαμε και περάσαμε πολλές δοκιμασίες. Έμεινα έγκυος, κάναμε ανακαίνιση στο σπίτι κ μας έφυγαν πολλά λεφτά (και αυτό του δημιούργησε μεγάλη οικονομική ανασφάλεια) δυσκολεύτηκαμε με τον ερχομό του παιδιού να βρούμε τα πατήματα μας. Πρόσφατα ξαναεμεινα έγκυος αλλά δυστυχώς δεν πήγε καλά και κατέληξα στο χειρουργείο.
Όλα αυτά μας έκαναν να χαθούμε στη μετάφραση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως προέκυψε από τον αδελφό του.
Οι δυο τους μαζί έχουν μια περιουσία από τον πατέρα τους. Ο άντρας μου γενικά δουλεύει πολύ κ πολλές ώρες, σε τρείς διαφορετικές δουλειές. Όχι μόνο κράτησε την περιουσία αλλά έφτιαξε και δικά του, τα οποία πάντα μοιράζονταν με τον αδερφό του και τη γυναίκα του (άπειρα χρόνια μαζί τα τελευταία 7-8 παντρεμένοι χωρίς παιδιά)
Λίγο πριν παντρευτούμε έμεινα χωρίς δουλειά και χωρίς δεύτερη σκέψη με έβαλε να δουλέψω σε μια από τις δουλειές του. Δεν ήξερα τπτ από τη συγκεκριμένη δουλειά αλλά πήγα με όρεξη να μάθω, γτ πάνω απ'όλα ήταν η δουλειά του άντρα μου.
Στη συγκεκριμένη δουλειά ο σύζυγος αφιέρωνε τις λιγότερες ώρες και η γυναίκα του αδερφού ήταν εκείνη που κρατούσε το τιμόνι, μαζί με άλλον έναν υπάλληλο. 15 χρόνια αυτοί στη δουλειά καινούρια εγώ.
Λίγο μετά το γάμο ξεκίνησα κανονικά με μισθό ( το προηγούμενο διάστημα αμισθί).
Λίγο αργότερα έβλεπα τη. .... συνυφαδα τέλος πάντων να τσινάει πολύ απέναντι μου. Με κοίταζε με μισό μάτι, ερχόταν το πρωί δεν έλεγε καλημέρα, υπήρχαν φορές που έφερνε δύο καφέδες έναν για εκείνη έναν για υπάλληλο και μου έλεγε :αχχχ συγγνώμη δεν ήξερα ότι θα είσαι εδώ να πάω να σ πάρω?? Ρωτούσα για τη δουλειά άκουγα συνέχεια τσ τσ τσ δυσανασχετουσε να βοηθήσει. Γενικά αντιμετώπιζα καθημερινώς ένα πολύ άσχημο κλίμα στη δουλειά. Δεν είπα κάτι στο σύζυγο στην αρχή, ούτως ή άλλως με τον αδερφό ναι μεν έχουνε πολλά κοινά κ ιδίως τις δουλειές, αλλά δεν κάνουνε παρέα. Βέβαια ο άντρας μου τους αγαπούσε και τους δύο πολύ και τους έδινε πολλά, μια και ο ίδιος ήταν μόνος του.
Μετά έμεινα έγκυος και μόλις πήρα την άδεια εγκυμοσύνης, μια μέρα τσακώθηκαν πολύ άσχημα τα αδέρφια για θέμα της επιχείρησης. Και άρχισε ο αδελφός να εξαπολύει τρομερή επίθεση απέναντι μου. ( Στο μεταξύ εγώ είχα πει στο σύζυγο πως με αντιμετώπιζε στη δουλειά η συνυφαδα, αλλά πολύ αργότερα)
Ο σύζυγος αστραψε και βροντηξε με τον αδερφό. Πήρε το μέρος μου και κατάλαβε τελικά, ότι μου έσκαβε το λακο η συνυφαδα και έστρεψε εναντίον μου τον αδερφό.
Τους τη χάλασε που με έβαλε ο σύζυγος στη δουλειά γτ τον έκλεβαν τόσα χρόνια με τις ευλογίες του συζύγου βέβαια (εγώ δεν είχα καταλάβει κάτι τέτοιο)
Πλέον δεν έχω επαφές και δε θέλω να ξαναγυρίσω εκεί για δουλειά παρόλο που η άλλη έχει φύγει γιατί βρήκε καλύτερη δουλειά.
Απλά καταλήγουμε συχνά πυκνά να τσακωνόμαστε γι'αυτους γτ ο άντρας μου θέλει να κρατάμε τους τύπους.
Θέλει λέει να τους αφήσουμε να δείξουν τον κακό τους χαρακτήρα και να βγούνε από μόνοι τους χαμένοι.
Εμείς λέει να κρατάμε τα προσχήματα και θα βγούμε κερδισμένοι γτ μπορεί αυτοί να μη με πάνε, αλλά έχω με το μέρος μου όλους τους υπόλοιπους από το σόι του που με αγαπάνε πολύ. Νομίζει ότι είμαστε ελληνική σειρά που στο τέλος όλα θα πάνε καλά.
Εμένα πάλι αυτοί οι άνθρωποι μου έχουνε βγάλει το χειρότερο εαυτό μου και δεν το χειριζομαι ίσως σωστά το θέμα με μούτρα νεύρα κλπ.
Δε μπορώ με τίποτα να συγχωρήσω έναν άνθρωπο πάνω από 40 χρόνων να έρθει μέσα στο σπίτι μου ενώ είμαι ετοιμογεννη και να λέει για εμένα τα τέρατα.
Και έτσι δε θέλω να έχω εγώ και το παιδί μου καμιά σχέση μαζί τους.
Μέχρι τώρα άφηνα να βλέπει το παιδί ο θείος αλλά με ενοχλεί και δε ξέρω πως να το χειριστώ. Πριν λίγες μέρες βαφτίσαμε το παιδί και δεν ήρθε να μου πει ούτε μια κουβέντα το έπαιζε βαρύ πεπόνι ο αδελφός του.

Υ.γ τελικά το κείμενο ήταν μεγάλο και ζητώ συγγνώμη. Έκατσα και το διάβασα πριν το ανεβάσω και πραγματικά αναρρωτιεμαι αν όντως ζω σε ελληνική ταινία.

Κοιτα, ποτε το προβλημα δεν το 'χεις με τους τριτους αλλα παντα με τον συζυγο σου. Θελω να πω τσακωνεστε για αυτους, οπως λες, αλλα οι ταακωμοι ειναι απορροια της.σχεσης που εχεις με τον αλλον, αφορμες για συγγρουσεις θα υπαρχουν παντα. Απο αυτα που γραφεις φαινεται πως η αναγκαστικη συναναστροφη σου με αυτους τους ανθρωπους, σου προκαλει δυσφορια. Οποτε εγω βλεπω να αναδυονται τα εξης θεματα: Υπολογιζει ο συζυγος σου τα συναισθηματα σου; Ειναι ή δεν ειναι σημαντικο για σενα να κατανοει και να σεβεται ο συντροφος σου το γεγονος οτι μια τετοια κατασταση σε επηρρεαζει τοσο αρνητικα;

Η συναναστροφή ναι μου προκαλεί δυσφορία. Βέβαια είναι σπάνια συναναστροφή πλέον. Και ο σύζυγος έχει αποτραβηχτεί. Υπολογίζει τα συναισθήματα μου και έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι αν το φτάσουν στα άκρα θα είναι με το μέρος μου.
Πραγματικά ποτέ δεν περίμενα ότι θα αντιμετώπιζα τέτοια συμπεριφορά ( ειδικά με τον αδερφό που από την πρώτη στιγμή είχαμε συμπαθήσει πολύ ο ένας τον άλλον) και δε μου αρέσει όλο αυτό που γίνεται, αλλά θα ήθελα να κόψω κάθε επαφή.
Δε γίνεται όμως αυτό γιατί οκ είναι αδερφός του.
Πιο πολύ με τσατιζει που ο άντρας μου, που θέλει να κρατάμε τα προσχήματα όταν σπάνια βρισκόμαστε και να τους αφήσουμε να κάνουν ότι θέλουν, να βγάλουν όλη τη σκατοψυχια τους γτ έχουν πλέον έχουν πέσει οι μάσκες (και καλά).
Εγώ απλά θα προτιμούσα να έρθει η οριστική ρήξη και να τσακωθω μαζί τους με ότι τους έχω μαζεμένο κ να πέσει η αυλαία.

Μμμμ. Εαν δεν αντεχεις τις εστω και λιγες συναναστροφες, μην εισαι παρουσα σε αυτες, εστω. Θα ηταν αυτο εφικτο; Γιατι εαν εκεινος αντεχει τις συμπεριφορες τους για τον χ ψ λογο οκ, ας τις δεχεται ομως μονος του.
Γιατι θες σωνει και ντε να τσακωθεις πρωτα μαζι τους και μετα να κοψετε επαφη;

Σε λάθος πράγμα εστιάζεις αυτή τη στιγμή. Τις οικονομικές δραστηριότητες και τις δουλειές πρέπει να διαχωρίσετε όσο είναι νωρίς. Εκεί είναι το δύσκολο και το μεγάλο τζέρτζελο και πιθανότατα δεν καταλαβαίνει ο άντρας σου ούτε κι εσύ τι έχει να γίνει μελλοντικά. Αυτά που περιγράφεις είναι τίποτα μπροστά στο τι σας περιμένει.

Ξέρω τί μας περιμένει. Από τότε που άρχισαν όλα αυτά, αυτό σκέφτομαι. Και ο άντρας μου το σκέφτεται και θέλει να τα διαχωρίσει αλλά δεν το κάνει. Δεν τολμάει γιατί πιστεύει ότι έτσι θα έρθει η οριστική ρήξη. Έχει πληγωθεί με τη συμπεριφορά του αδερφού όχι μόνο προς εμένα αλλά και προς εκείνον, αλλά όσο και να τσακώνονται ( γτ τσακώνονται συνέχεια από πάντα σα μικρά) όσο και να πέφτει κλέψιμο του τα συγχωρεί κατά βάθος επειδή είναι αδερφός. Ρίχνει στον εαυτό του το φταίξιμο που αφήνει το περιθώριο να τον εκμεταλλεύονται αλλά ως εκεί.
Θα τα βάλει σε σειρά λέει. Ναι καλά....
Δε μπορώ να επέμβω στα περιουσιακά τους. Του έχω πει απλά να προσέχει για τα παιδιά μας.
Με εμένα να μη δουλεύω έχει φορτωθεί κι άλλα τόσα. Και σκέφτομαι, έκανα καλά που άφησα τη δουλειά?? Γτ σε λίγο το παιδί θα μεγαλώσει ιδανικά θα ήθελα να δουλέψω ξανά. Και πόσο δύσκολο είναι να βρεις δουλειά αυτή την εποχή.
Γτ δεν άφησα μια δουλειά. Άφησα τη δουλειά του άντρα μου που θα μπορούσα να τον βοηθήσω.
Και για να απαντήσω και στο πιο πάνω σχόλιο, δε ξέρω γιατί αλλά αυτοί οι άνθρωποι μου έχουν βγάλει το χειρότερο εαυτό μου. Εντάξει δεν τα βρίσκουμε με όλους, διαφωνίες και τσακωμοί υπάρχουν, αλλά τόση κακία και τέτοια σκατοψυχια πρώτη φορά έχω συναντήσει.
Και εννοείται όλα αυτά πίσω από την πλάτη μου. Μπροστά μου κρατάνε τα προσχήματα αυτό με τρελαίνει και θέλω να τους την πέσω. Είμαι και νευρική, πόσο μάλλον τώρα με την κούραση του να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνος σου εξ ολοκλήρου.

Δεν υπάρχει "Βοηθάω τον άντρα μου" και μεθαύριο "Τα παιδιά βοηθάνε τον πατέρα τους" και τα κάνουμε κοινοκτημοσύνη και διαιωνίζουμε τα κουλουβάχατα στις δουλειές. Πόσο μάλλον στην περίπτωσή σου. Πολύ καλά έκανες και έφυγες. Αύριο-μεθαύριο βρίσκεις δουλειά κάπου αλλού. Όχι αλλάζουμε τα λεφτά από τη μία τσέπη του παντελονιού στην άλλη ή ακόμα χειρότερα δεν παίρνουμε καν λεφτά στο χέρι.

Τον άντρα σου να τον προετοιμάσεις στο ότι θα επέλθει ρήξη κάποια στιγμή. Όσο το πάει και πιο πίσω, τόσο το χειρότερο και τόσο πιο οριστική θα είναι. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, αλλά κάποιες φορές όταν κάνεις δική σου οικογένεια πρέπει να τη βάζεις σε προτεραιότητα. Όχι να έχεις σύζυγο και παιδιά και να λιβανίζεις γονείς κι αδέρφια. Τα έχουμε πολύ μπερδεμένα σε αυτή τη χώρα...

Συμφωνώ με αυτά που λες.
Πίστεψε με δεν έχω κάνει παιδί για να μας βοηθάει αργότερα. Θέλω να μεγαλώσει και να κάνει ότι θέλει και αν ζητήσει ποτέ τη συμβουλή μου θα του έλεγα να μην ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του.
Όσον αφορά τις οικογένειες εγώ τουλάχιστον τα έχω πλήρως διαχωρισμένα στο μυαλό μου. Το ίδιο και εκείνος. Εμείς είμαστε η οικογένεια του. Αλλά ο άλλος δεν παύει να είναι αίμα, όσο π@#€ας και να είναι.
Αν ρωτάς εμένα, εγώ θα είχα συμπεριφερθεί διαφορετικά και πολύ πιο σκληρά. Δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι το αίμα νερό δε γίνεται. Αλλά εγώ είμαι εγώ και ο καθένας έχει διαφορετικές απόψεις πάνω σε αυτό το θέμα.
Επειδή ξέρω τι πρόκειται να συμβεί, όπως και εκείνος, δε χρειάζεται να τον προετοιμάσω το ξέρει ότι είναι αναπόφευκτο, η αλήθεια είναι ότι κρυφά μέσα μου χαίρομαι που θα πάρει ένα μεγάλο μάθημα ο σύζυγος, αλλά από την άλλη λυπάμαι γτ ο άντρας μου τον αγαπάει τον αδερφό του, σε αντίθεση με εκείνον που θα πούλαγε ακόμα και τη μάνα του.

Quote:

---

Originally Posted by Regina-Phalange

Θέλω να γράψω το πρόβλημα μου μήπως κάποιος τρίτος μπορεί να με βοηθήσει ουσιαστικά. Είναι πολλά, αλλά θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη.
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 3 χρόνια, τα τελευταία 2 παντρεμένοι. Φουλ ερωτευμένοι ο ένας το άλλο μισό του άλλου κλπ.
Τον τελευταίο χρόνο ζοριστηκαμε και περάσαμε πολλές δοκιμασίες. Έμεινα έγκυος, κάναμε ανακαίνιση στο σπίτι κ μας έφυγαν πολλά λεφτά (και αυτό του δημιούργησε μεγάλη οικονομική ανασφάλεια) δυσκολεύτηκαμε με τον ερχομό του παιδιού να βρούμε τα πατήματα μας. Πρόσφατα ξαναεμεινα έγκυος αλλά δυστυχώς δεν πήγε καλά και κατέληξα στο χειρουργείο.
Όλα αυτά μας έκαναν να χαθούμε στη μετάφραση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως προέκυψε από τον αδελφό του.
Οι δυο τους μαζί έχουν μια περιουσία από τον πατέρα τους. Ο άντρας μου γενικά δουλεύει πολύ κ πολλές ώρες, σε τρείς διαφορετικές δουλειές. Όχι μόνο κράτησε την περιουσία αλλά έφτιαξε και δικά του, τα οποία πάντα μοιράζονταν με τον αδερφό του και τη γυναίκα του (άπειρα χρόνια μαζί τα τελευταία 7-8 παντρεμένοι χωρίς παιδιά)
Λίγο πριν παντρευτούμε έμεινα χωρίς δουλειά και χωρίς δεύτερη σκέψη με έβαλε να δουλέψω σε μια από τις δουλειές του. Δεν ήξερα τπτ από τη συγκεκριμένη δουλειά αλλά πήγα με όρεξη να μάθω, γτ πάνω απ'όλα ήταν η δουλειά του άντρα μου.
Στη συγκεκριμένη δουλειά ο σύζυγος αφιέρωνε τις λιγότερες ώρες και η γυναίκα του αδερφού ήταν εκείνη που κρατούσε το τιμόνι, μαζί με άλλον έναν υπάλληλο. 15 χρόνια αυτοί στη δουλειά καινούρια εγώ.
Λίγο μετά το γάμο ξεκίνησα κανονικά με μισθό ( το προηγούμενο διάστημα αμισθί).
Λίγο αργότερα έβλεπα τη. .... συνυφαδα τέλος πάντων να τσινάει πολύ απέναντι μου. Με κοίταζε με μισό μάτι, ερχόταν το πρωί δεν έλεγε καλημέρα, υπήρχαν φορές που έφερνε δύο καφέδες έναν για εκείνη έναν για υπάλληλο και μου έλεγε :αχχχ συγγνώμη δεν ήξερα ότι θα είσαι εδώ να πάω να σ πάρω?? Ρωτούσα για τη δουλειά άκουγα συνέχεια τσ τσ τσ δυσανασχετουσε να βοηθήσει. Γενικά αντιμετώπιζα καθημερινώς ένα πολύ άσχημο κλίμα στη δουλειά. Δεν είπα κάτι στο σύζυγο στην αρχή, ούτως ή άλλως με τον αδερφό ναι μεν έχουνε πολλά κοινά κ ιδίως τις δουλειές, αλλά δεν κάνουνε παρέα. Βέβαια ο άντρας μου τους αγαπούσε και τους δύο πολύ και τους έδινε πολλά, μια και ο ίδιος ήταν μόνος του.
Μετά έμεινα έγκυος και μόλις πήρα την άδεια εγκυμοσύνης, μια μέρα τσακώθηκαν πολύ άσχημα τα αδέρφια για θέμα της επιχείρησης. Και άρχισε ο αδελφός να εξαπολύει τρομερή επίθεση απέναντι μου. ( Στο μεταξύ εγώ είχα πει στο σύζυγο πως με αντιμετώπιζε στη δουλειά η συνυφαδα, αλλά πολύ αργότερα)
Ο σύζυγος αστραψε και βροντηξε με τον αδερφό. Πήρε το μέρος μου και κατάλαβε τελικά, ότι μου έσκαβε το λακο η συνυφαδα και έστρεψε εναντίον μου τον αδερφό.
Τους τη χάλασε που με έβαλε ο σύζυγος στη δουλειά γτ τον έκλεβαν τόσα χρόνια με τις ευλογίες του συζύγου βέβαια (εγώ δεν είχα καταλάβει κάτι τέτοιο)
Πλέον δεν έχω επαφές και δε θέλω να ξαναγυρίσω εκεί για δουλειά παρόλο που η άλλη έχει φύγει γιατί βρήκε καλύτερη δουλειά.
Απλά καταλήγουμε συχνά πυκνά να τσακωνόμαστε γι'αυτους γτ ο άντρας μου θέλει να κρατάμε τους τύπους.
Θέλει λέει να τους αφήσουμε να δείξουν τον κακό τους χαρακτήρα και να βγούνε από μόνοι τους χαμένοι.
Εμείς λέει να κρατάμε τα προσχήματα και θα βγούμε κερδισμένοι γτ μπορεί αυτοί να μη με πάνε, αλλά έχω με το μέρος μου όλους τους υπόλοιπους από το σόι του που με αγαπάνε πολύ. Νομίζει ότι είμαστε ελληνική σειρά που στο τέλος όλα θα πάνε καλά.
Εμένα πάλι αυτοί οι άνθρωποι μου έχουνε βγάλει το χειρότερο εαυτό μου και δεν το χειριζομαι ίσως σωστά το θέμα με μούτρα νεύρα κλπ.
Δε μπορώ με τίποτα να συγχωρήσω έναν άνθρωπο πάνω από 40 χρόνων να έρθει μέσα στο σπίτι μου ενώ είμαι ετοιμογεννη και να λέει για εμένα τα τέρατα.
Και έτσι δε θέλω να έχω εγώ και το παιδί μου καμιά σχέση μαζί τους.
Μέχρι τώρα άφηνα να βλέπει το παιδί ο θείος αλλά με ενοχλεί και δε ξέρω πως να το χειριστώ. Πριν λίγες μέρες βαφτίσαμε το παιδί και δεν ήρθε να μου πει ούτε μια κουβέντα το έπαιζε βαρύ πεπόνι ο αδελφός του.

Υ.γ τελικά το κείμενο ήταν μεγάλο και ζητώ συγγνώμη. Έκατσα και το διάβασα πριν το ανεβάσω και πραγματικά αναρρωτιεμαι αν όντως ζω σε ελληνική ταινία.

---

Δε καταλαβαίνω γιατί τσακώνεστε.Ας κανει ο καθένας αυτο που θέλει.Δε μπορεί να σε αναγκάσει να έχεις επαφές με το ζόρι... btw θεικο το Νικ νειμ σου

Χαχαχαχαχα σε ευχαριστώ πολύ!!!! Είμαι μεγάλη φαν.
Η αλήθεια είναι ότι δε με αναγκάζει. Οι επαφές είναι σπάνιες αλλά ακόμη και αυτές, με χαλάνε τρομερά και αυτό που δε θέλω είναι να βλέπουν το παιδί. Όχι ότι ζητάει να το βλέπει. Απλά αν το ζητήσει έστω μια φορά.
Έχει τύχει πχ να μου πει είναι ο αδελφός μου από κάτω, να πάρω λίγο το παιδί να το δει. Μέχρι τώρα το άφηνα, πλέον δε θέλω.
Αλλά δε μπορώ να βάλω και τελείως βέτο γιατί το παιδί είναι και δικό του, δε μπορώ να το απαγορευσω.
Γι'αυτό ήθελα να έρθει η οριστική ρήξη για να απαλλαγώ από όλα αυτά.

Quote:

---

Originally Posted by Regina-Phalange

Χαχαχαχαχα σε ευχαριστώ πολύ!!!! Είμαι μεγάλη φαν.
Η αλήθεια είναι ότι δε με αναγκάζει. Οι επαφές είναι σπάνιες αλλά ακόμη και αυτές, με χαλάνε τρομερά και αυτό που δε θέλω είναι να βλέπουν το παιδί. Όχι ότι ζητάει να το βλέπει. Απλά αν το ζητήσει έστω μια φορά.
Έχει τύχει πχ να μου πει είναι ο αδελφός μου από κάτω, να πάρω λίγο το παιδί να το δει. Μέχρι τώρα το άφηνα, πλέον δε θέλω.
Αλλά δε μπορώ να βάλω και τελείως βέτο γιατί το παιδί είναι και δικό του, δε μπορώ να το απαγορευσω.
Γι'αυτό ήθελα να έρθει η οριστική ρήξη για να απαλλαγώ από όλα αυτά.

---

Δυστυχώς όντως είναι κάτι που δεν μπορείς να απαγορεύσεις όσο και αν σε χαλάει.Οχι μόνο επειδή ειναι κ δικό του παιδι αλλα επειδή πρόκειται και για τον θείο του..οκ εσεις μπορει μα μην εχετε καλες σχεσεις αλλα αν στο παιδί φερεται οκ γιατί μα έχεις πρόβλημα;

Quote:

---

Originally Posted by Regina-Phalange

Χαχαχαχαχα σε ευχαριστώ πολύ!!!! Είμαι μεγάλη φαν.
Η αλήθεια είναι ότι δε με αναγκάζει. Οι επαφές είναι σπάνιες αλλά ακόμη και αυτές, με χαλάνε τρομερά και αυτό που δε θέλω είναι να βλέπουν το παιδί. Όχι ότι ζητάει να το βλέπει. Απλά αν το ζητήσει έστω μια φορά.
Έχει τύχει πχ να μου πει είναι ο αδελφός μου από κάτω, να πάρω λίγο το παιδί να το δει. Μέχρι τώρα το άφηνα, πλέον δε θέλω.
Αλλά δε μπορώ να βάλω και τελείως βέτο γιατί το παιδί είναι και δικό του, δε μπορώ να το απαγορευσω.
Γι'αυτό ήθελα να έρθει η οριστική ρήξη για να απαλλαγώ από όλα αυτά.

---

Κοιτα, οσον αφορα το παιδι, εκει το πρωταρχικο ειναι το συμφερον του παιδιου. Αν ο θειος τού φερεται καλα και δεν σας κακολογει σε αυτο, τοτε και μονο τοτε ειναι συζητησιμο το εαν θα το βλεπει ή.οχι.
Παρολα αυτα ειναι σεβαστο το να μην θελεις να βλεπει το παιδι σου. Κι αν υποφερεις οταν γινεται αυτο, πρεπει να το πεις στον συζυγο σου, και να αποφασισετε απο κοινου, τι ειναι πιο σημαντικο η αναγκη η δικη του να βλεπει ο αδελφος του το παιδι του ή η αναγκη η δικη σου να χεις την ψυχικη σου ηρεμια; Γενικα, παντως αυτο δειχνει μια συναισθηματικη αναγκη του συζυγου σου να μην αποκοπει απο αυτους.
Στη θεση σου εγω δεν θα ξαναερχομουν σε καμια.επαφη.μαζι τους, κι αν ο συζυγος μου ειχε προβλβμα με αυτο θα προβληματζομουνα αρκετα για το ποσο λαμβανει υποψιν.του τα συναισθηματα.μου.
Τωαα το οτι επιθυμεις να φυγεις με θορυβο κι ως νικητρια(αναφερομαι σε αυτο που γραφεις για τσακωμο και κλεισιμο αυλαιας) ειναι κατι που πρεπει να εξετασεις. Δεν υπονοω κατι απλα δειχνει σαν να θες να τους νικησεις, καπως συναισθηματικα ανωριμο μου κανει εμενα αλλα το τι μου κανει εμενα δεν εχει σημασια. Εσυ ξερεις.

Σαν άτομο που τα είχαν και τα έχουν κάνει κουλουβάχατα οι δικοί μου με τα αδέρφια τους και ειδικά ο πατέρας μου που μια ζωή είχαν και κάποιες κοινές οικογενειακές επιχειρήσεις, σας λέω ότι όσο κι αν μικρή δεν είχα πρόβλημα με τα μπαρμπάδια μου, μου φέρονταν ωραία και προσπάθησα πάρα πολύ και ποτέν δεν έμπλεξα ιδιαίτερα με τα οικονομικά και τις δουλειές, σας λέω και σας το υπογράφω ότι κάποια στιγμή όλα γίνονται ΣΚΑΤΑ. Δεν είναι ωραίο να δημιουργούνται τριγωνισμοί, τετραγωνισμοί και κύκλοι και στις σχέσεις μεταξυ όλων με όλους γενικά και στα οικονομικά ειδικά. Είνα αδύνατο να μπουν σαφή όρια σε πολλά πράγματα, συσσωρεύονται θέματα πολλά που βαριέμαι να αναλύσω, και το ζευγάρι όπως η θεματοθέτρια κι ο άντρας της φθείρεται με τη σειρά του και το κυριότερο αν νομίζετε ότι μεθαύριο όλα αυτά δεν έχουν επιπτώσεις και στα παιδιά σας, ξανασκεφτείτε το. Αυτό θα πω και τίποτα άλλο.