Όταν διασκεδάζω έχω ενοχές. Τι να κάνω για να μην έχω;
Καλησπέρα. Εδώ μια αίσθηση ότι η ζωή μου είναι ανούσια και ότι δεν ζω όπως θα έπρεπε να ζω. Νιώθω απογοητευμένη με τον εαυτό μου που δεν είμαι όσο κοινωνική θα ήθελα, όσο πετυχημένη. Επίσης σκέφτομαι ότι όλοι ασχολούμαστε με ηλίθια πράγματα. Όταν βγαίνω έξω δε μπορώ ακριβώς να απολαύσω το ότι βγαίνω γιατί σκέφτομαι ότι είναι ανούσιο πχ που πίνω ή που χορεύω, οπότε δεν διασκεδάζω όσο θα θελα. Βλέπω άλλα άτομα να είναι εντάξει και να γελάνε και να διασκεδάζουν και σκέφτομαι ότι είναι ηλίθιοι, ή ότι είναι στον κόσμο τους. Σκέφτομαι ότι όλα πάνε κατά διαόλου και ότι εμείς ασχολούμαστε μόνο με το πώς να περάσουμε καλά. Δε θέλω να σκέφτομαι έτσι. Θα ήθελα να απολαμβάνω τη ζωή μου. Θα θελα να έχω ωραίες στιγμές χωρίς το βάρος ότι δεν βοηθάω κάπως τον κόσμο να γίνει καλύτερο μέρος. Πάντα νιώθω ότι θα έπρεπε να κάνω κάτι άλλο. Απλά, η ζωή είναι τόσο μικρή και δεν ξέρω πως να την περάσω. Το θέμα είναι να κοιτάζω απλά πως θα μεγιστοποίησω την ευχαρίστηση μου; Ή είναι να βοηθάω άλλους; Πώς πρέπει να ζω τη ζωή μου; Νιώθω απλά ότι ζω σε μια κοινωνία που όλοι τρέχουν να πάνε πάντα κάπου ενώ συνεχίζουμε να έχουμε προβλήματα καθημερινά, με κλιματική αλλαγή, οικονομικά, πόλεμοι κλπ και συνάμα έχουμε διασκέδαση, ψυχαγωγία, διακοπές κλπ. Δε προσπαθώ να βγω υπεράνω απλά δεν καταλαβαίνω πώς πρέπει να νιώθω με τον κόσμο. Εκμυστηρεύτηκα αυτές μου τις σκέψεις σε κάποιον και είπε ότι οδηγούν σε κατάθλιψη, για αυτό και τα γράφω εδώ... Όταν περνάω καλά έχω ενοχές ότι δε θα έπρεπε να περνάω καλά και ότι δε ξοδεύω τον χρόνο μου σωστά.