Έχω καιρό να γράψω. Είχα άγχη αλλά σε βαθμό που μπορούσα να τα ελέγξω.
Όμως έχει 2 που με ταλαιπωρουν και δεν μπορω, με φοβίζει.
Το πρώτο είναι ότι η αδελφή μου μου έκλεισε εισιτήριο για ταξίδι ενώ της είπα ότι δεν θέλω. Φοβάμαι.
Τρεις φορές ταξίδεψα όλες κι όλες και τη Τέταρτη με έπιασε τρομερη κρίση πανικού που δεν μπήκα καν στο αεροπλάνο. Το 2019. από τότε δεν ξαναπήγα έπεσε και ο κοβιντ και βρήκα δικαιολογία. Φοβάμαι μην μου ξανασυμβεί το ίδιο.
Το δεύτερο είναι οι μουσικές από το διαμερίσματα. Δεν σέβονται τους γείτονες. Απόψε ακουγονται. Δεν ξέρω άλλες βραδιές δεν έβαζαν. Φοβάμαι μην είναι καινούργοι στη γειτονιά και το κάνουν επανελειμενα. Φοβάμαι μήπως γίνει συνήθειο. Εγώ δεν μπορώ έχω φοβία με τους θορύβους. Τα δύο περιστατικά συνδέονται έγιναν τον ίδιο μήνα
Τις προάλλες στη παραλία σαν λιαζομουν ήσυχα ήρθε μια οικογένεια 2 μεγάλοι και 1 μωρό. Και η μητέρα με το που ξάπλωσε άρχισε να βάζει αυτές τις μουσικές τις ηλεκτρονικές. Αγχώθηκα νευρίασα και σηκώθηκα και έφυγα. Φυσικά θα φευγαμε έτσι κι αλλιώς όμως μου χάλασε τη διάθεση. Πήγα σε μια παραλία που είναι σχετικά ήρεμη. Το beachbar είναι στη δίπλα παραλία. Ας πήγαινε σ' αυτήν. Μου χάλασε τη διάθεση. Δεν μπορώ έχω θέμα