Βιώνω μετατραυματικό στρες;
Είμαι ολίγον άσχετη επί του θέματος, αλλα ίσως είναι μια πραγματικότητα για μενα. Ήμουν σε ένα αυτοκίνητο συνοδηγός, γυρνάγαμε Αθήνα με τον κολλητό μου και τρακάραμε. Κάποιος βγήκε εκτός πορείας και έπεσε πάνω μας χοντρικά. Ο οδηγός ο άλλος τραυματίστηκε αλλά δεν είναι πολύ σοβαρά, εγώ καθόλου και ο φίλος μου λίγο. Το θέμα είναι ότι από τότε ο εγκέφαλος μου το παίζει σε ένα ανελέητο replay. Μπορεί εκεί που μιλάω τσακ να δω ένα αυτοκίνητο να έρχεται πάνω μου. Όταν έβλεπα το αυτοκίνητο λέω σίγουρα θα πεθάνουμε. Εκείνη την στιγμή το είχα αποδεχτεί. Λέω ότι έζησες έζησες. Είχα κλείσει τα μάτια και το περίμενα. Θυμάμαι να φωνάζει εκείνος το όνομά του ή να του πιάνω το χέρι. Στο νοσοκομείο μου έδωσαν ηρεμιστικό, δεν ξέρω αν φταίει αυτό αλλά έχω ξεχάσει μερικά πράγματα. Βλέπω εφιάλτες. Ότι τρακάρουμε ξανά. Βλέπω τον φίλο μου και εμένα με αίματα. Κάποιες φορές βλέπω ότι σκοτώνεται. Τα χω παίξει. Με έχει ξεκόψει από την πραγματικότητα αυτό.
