Το πρώτο κεράκι στην τούρτα!

Σήμερα έκλισα ένα χρόνο από την πρώτη κρίση πανικού! Ένας χρόνος! Κοιτάζω πίσω και βλέπω ποσό μεγάλα βήματα έχω κάνει από τότε και παίρνω θάρρος. Αγοραφοβία δεν έχω, την νίκησα στην αρχή με εντατική προσπάθεια.

Άραγε και του χρόνου τέτοια μέρα θα έχω ακόμα διαταραχή πανικού? Ακόμα και αυτό το ενδεχόμενο δεν με τρομάζει πια! Μέσα σε αυτό τον χρόνο υπήρχαν διαστήματα που ήμουν πολύ καλά και πλέον το ξέρω: είναι κάτι που περνάει! Και αν δεν περάσει γρήγορα δεν χάθηκε ο κόσμος κάποια στιγμή όλοι θα τα καταφέρουμε….

Καλη επιτυχία σε όλους :)

να σαι καλα!καλη επιτυχια και σε εσενα!
αληθεια,την αγοραφοβια πως την ξεπερασες?

Η βασική αρχή είναι να πας κόντρα στο φόβο σου σιγά- σιγά! διάβασα ένα βιβλίο το \"Ξεπερνώντας τον πανικό\" και με βοήθησε πολύ στο θέμα της αγοραφοβίας! το έχεις διαβάσει?

οχι δυστυχως δεν το εχω διαβασει.
εγω σκεφτομαι να εκτεθω αποτομα σε αυτο που φοβαμαι δηλαδη να ταξιδευω μακρια ,
και ξερω δεν θα ειναι καθολου ευκολο αλλα στο κατω κατω τι μπορει να μου συμβει?
να σωριαστω,ε και?θα με πιασουν...
βεβαια απο ψυχολογικης σκοπιας αυτο που λενε κανω ενα βημα μπροστα - 10 πισω ποτε δεν το καταλαβα..τι μπορει να παθω δλδ?
το θεμα ειναι οτι αναγνωριζω οτι δεν υπαρχει πραγματικος κινδυνος και ολοι εκει εχουμε τις ιδιες πιθανοτητες να μας συμβει κατι ομως και παλι φοβαμαι.ειναι ενας παραλογος φοβος ο οποιος ξερω απο που προερχεται αλλα και παλι μου ειναι τοσο δυσκολο να τον ξεπερασω.....

Quote:

---

Originally posted by papg
Σήμερα έκλισα ένα χρόνο από την πρώτη κρίση πανικού! Ένας χρόνος! Κοιτάζω πίσω και βλέπω ποσό μεγάλα βήματα έχω κάνει από τότε και παίρνω θάρρος. Αγοραφοβία δεν έχω, την νίκησα στην αρχή με εντατική προσπάθεια.

Άραγε και του χρόνου τέτοια μέρα θα έχω ακόμα διαταραχή πανικού? Ακόμα και αυτό το ενδεχόμενο δεν με τρομάζει πια! Μέσα σε αυτό τον χρόνο υπήρχαν διαστήματα που ήμουν πολύ καλά και πλέον το ξέρω: είναι κάτι που περνάει! Και αν δεν περάσει γρήγορα δεν χάθηκε ο κόσμος κάποια στιγμή όλοι θα τα καταφέρουμε….

Καλη επιτυχία σε όλους :)

---

Papg, συγχαρητήρια:) Εγω βρισκω πολυ σημαντικα τα οσα λες κ κυριως πώς δεν σε τρομαζει η προοπτικη μιας επερχομενης κρισης!

Μπραβο για την προσπάθεια, μπραβο για τα αποτελεσματα. Ευχομαι καλη συνεχεια κ καλη δυναμη κ στην πορεια απο εδω κ στο εξης:)

Χαιρομαι που τελευταια διαβάζω μνμ μελων που μας μιλανε για ευχαριστες εξελιξεις...

Quote:

---

Originally posted by melene
οχι δυστυχως δεν το εχω διαβασει.
εγω σκεφτομαι να εκτεθω αποτομα σε αυτο που φοβαμαι δηλαδη να ταξιδευω μακρια ,
και ξερω δεν θα ειναι καθολου ευκολο αλλα στο κατω κατω τι μπορει να μου συμβει?

---

Εγώ έκανα το εξής:

Φοβόμουν διάφορες καταστάσεις όπως για παράδειγμα να οδηγώ το αυτοκίνητο μου (με είχε πιάσει μια κρίση πανικού την ώρα που οδηγούσα, σε μποτιλιάρισμα). Από τότε φοβόμουν να πάω οπουδήποτε με το αυτοκίνητο.

Ένα βράδυ (που η κυκλοφορία στους δρόμους ήταν φυσικά μικρή) πήρα τον αδερφό και έκανα μια μικρή βόλτα. Τα επόμενο βράδυ το έκανα μόνος μου. Αρχικά ο φόβος ήταν μεγάλος αλλά σιγά – σιγά έπεφτε! Πρέπει επίσης να σου πω ότι κάθε μέρα (με τον φόβο να πέφτει) έκανα όλο και μεγαλύτερες βόλτες. Τώρα πια δεν έχω κανένα πρόβλημα με το να οδηγώ ακόμα και σε μποτιλιάρισμα.

Με την σταδιακή έκθεση ξεπέρασα και άλλους φόβους όπως το να πηγαίνω για καφέ η για ψώνια.

Και κάπως έτσι ξεπέρασα την αγοραφοβία!

και εγω επισης εναν χρονο και κατι μηνες απο τοτε π αρχησαν οι κρησεις.
σημερα το πρωι μολις σηκωθηκα ειχα την τρελλη εντηπωση οτι σταματησε η καρδια μου.
δεν εδωσα πολυ σιμασια κ εστρεψα τις σκεψεις μ σε κατι αλλο και περασε.

Papg, συγχαρητήρια και σου εύχομαι πάντα δυνατός και συνειδητοποιημένα ευτυχής... και σύντομα με περισσότερα κεράκια στην τούρτα.
Melene νομίζω πως η επιλογή του πως θα αντιμετωπίσεις το φόβο σου έχει σχέση με το τι είσαι διατεθειμένος τα αντέξεις.
Πράγματι, η πιο σίγουρη μέθοδος είναι ένα βήμα τη φορα. Σιγά σιγά, να ξεκινήσεις από κάτι μικρό, και να αυξάνεις την απόσταση μέρα με τη μέρα. Αυτή η οδός όμως προϋποθέτει χρόνο και επιμονη.
Από την άλλη μεριά, η πιο άμεση μέθοδος είναι αυτή του άλματος, της κατά μετώπου επίθεσης. Φτιάχνεις βαλίτσες, πας στο αεροδρόμιο και μπαίνεις στην πρώτη πτήση εξωτερικού που έχει θέση. Το πρόβλημα εδώ είναι πως θέλει πολύ πείσμα, και υπάρχει και ένα ρίσκο, καθαρά λόγω ατυχίας, τα πράγματα να πάνε στραβά.

dissolve και εγω αυτου του στυλ ειμαι...του μεγαλου αλματος...ως φορες το τολμησα το εκανα και καλυτερα απο οσο νομιζα...καλε μου pap συγχαρητηρια για οτι καταφερες...Μπραβο παντα τετοια σου ευχομαι...Σου στελνω και ενα διαδυκτιακο φιλι καλε μου φιλε για τα συγχαρητηρια:))))))))Ευχομαι οτι καλυτερο και στους υπολοιπους.!!!!!!!!!!!!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ PAPG ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΕΤΣΙ!
ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΟΛΥ ΤΟ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΖΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΚΟ ΔΕ ΘΑ ΜΟΥ ΣΥΜΒΕΙ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΦΑΣΗ ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ-ΜΕ ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΕΝΤΟΝΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΒΡΕ ΝΤΙΝΙ ΜΟΥ, ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΚΑΛΟ ΛΟΓΟ!

Quote:

---

Originally posted by DissolvedGirl
Papg, συγχαρητήρια και σου εύχομαι πάντα δυνατός και συνειδητοποιημένα ευτυχής... και σύντομα με περισσότερα κεράκια στην τούρτα.
Melene νομίζω πως η επιλογή του πως θα αντιμετωπίσεις το φόβο σου έχει σχέση με το τι είσαι διατεθειμένος τα αντέξεις.
Πράγματι, η πιο σίγουρη μέθοδος είναι ένα βήμα τη φορα. Σιγά σιγά, να ξεκινήσεις από κάτι μικρό, και να αυξάνεις την απόσταση μέρα με τη μέρα. Αυτή η οδός όμως προϋποθέτει χρόνο και επιμονη.
Από την άλλη μεριά, η πιο άμεση μέθοδος είναι αυτή του άλματος, της κατά μετώπου επίθεσης. Φτιάχνεις βαλίτσες, πας στο αεροδρόμιο και μπαίνεις στην πρώτη πτήση εξωτερικού που έχει θέση. Το πρόβλημα εδώ είναι πως θέλει πολύ πείσμα, και υπάρχει και ένα ρίσκο, καθαρά λόγω ατυχίας, τα πράγματα να πάνε στραβά.

---

υποφερω πραγματικα να σου πω την αληθεια αλλα λεω η τωρα η ποτε.
ειμαι αποφασισμενη να αντεξω τον πονο ομως το μονο που με προβληματιζει ειναι αν με το να μου ασκησω τοση πιεση ειναι καλο η κακο..
νομιζεις οτι θα μπορουσε μια πολυ μεγαλη κριση να δημιουργησει αλλα προβληματα οπως ιδεοληψιες κλπ?
αυτο μονο σκεφτομαι κατα τ\'αλλα το βλεπω σαν μια δοκιμασια
και αν τα καταφερω και βγω νικητρια μετα θα το εχω ως σημειο αναφορας.
απλα αυτο που δεν μπορω με τιποτα να καταλαβω ειναι πως οι διακοπες σε ενα μακρυνο νησι να μου φαινονται εφιαλτης...
ξερω,δεν υπαρχει κινδυνος αλλα δεν μπορω να καταλαβω τι με τρομαζει πια τοσο!
εχω επιγνωση οτι αυτο που φοβαμαι δεν ειναι ρεαλιστικο αλλα και παλι δεν φευγει με τιποτα...
ολοι οι φιλοι μου ειναι χαρουμενοι και εγω καθομαι και κλαιω τη μοιρα μου....

Quote:

---

Originally posted by melene
ειμαι αποφασισμενη να αντεξω τον πονο ομως το μονο που με προβληματιζει ειναι αν με το να μου ασκησω τοση πιεση ειναι καλο η κακο..
νομιζεις οτι θα μπορουσε μια πολυ μεγαλη κριση να δημιουργησει αλλα προβληματα οπως ιδεοληψιες κλπ?

---

Ακόμα και σε αυτό το κομμάτι του προβλήματος, είναι θέμα προσωπικής αντιμετώπισης. Μερικοί αντιδρούν πιο αποτελεσματικά κάτω από πίεση, άλλοι αγχώνονται και καταρρέουν, άλλοι τσαντίζονται και εγκαταλείπουν. Εσύ ξέρεις τον εαυτό σου, τα όρια του και το τι σε κάνει να νιώθεις πιο άνετα (εγώ π.x. είμαι τέρας οργάνωσης, κάνω λίστες επί λιστών για το τι θα γίνει πρώτο, τι θα κάνω δεύτερο κτλ... κάποιον άλλο αυτό θα τον τρέλαινε, εμενα με κρατάει συγκεντρωμένη και ήρεμη). Όσο για τις κρίσεις, πραγματικά πιστεύω πως εμείς τις κάνουμε μεγάλες η μικρές, και αν οχυρώσεις τον εαυτό σου και δεν πανικοβληθείς, θα ξεπεράσεις τα πάντα με ελάχιστες απώλειες.

Quote:

---

Originally posted by meleneξερω,δεν υπαρχει κινδυνος αλλα δεν μπορω να καταλαβω τι με τρομαζει πια τοσο!
εχω επιγνωση οτι αυτο που φοβαμαι δεν ειναι ρεαλιστικο αλλα και παλι δεν φευγει με τιποτα...

---

Καλά τώρα μπορεί να ακουστώ τελείως παραλογη, αλλα έχεις δοκιμάσει να καταγράψεις έναν έναν τους φόβους που σου έρχονται στο μυαλό, και να γράψεις από κάτω μια παράγραφο για τους λόγους που ο κάθε ένας δεν ισχύει, καθώς και θετικές σκέψεις σχετικές με τον κάθε ένα Μετά τους διαβάζεις ξανά και ξανά και στο τέλος το μυαλό συνηθίζει να σκέφτεται θετικά. Είναι άσκηση μεταλλάξεις προβληματισμού και εμενα με έχει βοηθήσει αρκετά.

ενω εδω και 2 μηνες με επιαναν ολες αυτες οι κρισεις αλλα το αντιμετωπιζα καπως δηλαδη, εβγαινα απο το σπιτι, δουλευα, οδηγουσα, απο χθες δεν αντεχω τι σκεψη οτι θα βγω απο το σπιτι. ειμαι χαλια και στο σπιτι δηλαδη αλλα οταν σκεφτομαι οτι θα βγω νιωθω οτι παραλυω..πως να το πολεμησω?

λοιπον μοιαζουμε πολυ εμεις οι 2!
και εγω φτιαχνω παντα λιστες με το τι εχω να κανω και διπλα τη λυση και με βοηθαει πολυ.
καθομαι φαντασου και κανω μονη μου γνωσιακης προσεγγισης συνεδριες και καταγραφω τι ειναι αγχος τι μου το προκαλλει πιθανες λυσεις κλπ κλπ....νομιζω με καταλαβαινεις!
ποτε ομως δεν εγραψα τον λογο που δεν ισχυουν οι φοβιες μου!
θα το κανω τωρα λοιπον και θα παρω το βιβλιαρακι μου αυτο μαζι μου και σε φασεις υστεριας και μη θα το δαβιαζω!ελπιζω να πετυχει...!σε ευχαριστω παρα πολυ!

Quote:

---

Originally posted by melene
λοιπον μοιαζουμε πολυ εμεις οι 2!
και εγω φτιαχνω παντα λιστες με το τι εχω να κανω και διπλα τη λυση και με βοηθαει πολυ.

---

Αχ τέλεια, σε ευχαριστώ που υπάρχεις, φιλενάδα, γιατί προς στιγμήν και κατά καιρούς έχω την εντύπωση πως είμαι η μονη με τέτοιες εμμονες και πάω ολαταχώς για ιδεοψυχαναγασμο.

Μπορεί να πάρει λίγο χρόνο, και ξέρω πως οι φόβοι σου θα προσπαθήσουν να σαμποτάρουν την προσπάθεια (poses και poses φορες δεν είπα η ίδια στον εαυτό μου \"καλά, σαχλαμάρα δικαιολογία έγραψες τώρα\" αλλα μετά συνειδητοποίησα ότι και ο ίδιος ο φόβος ήταν χαζός) αλλα \"ενωμένες θα νικήσουμε!\" Σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία :)