Το φαινόμενο του GHOSTING
Καλησπέρα! Χαίρομαι που επιστρέφω στο forum μετά από πολλά πολλά χρόνια!
Αιτία για να γράψω αποτελεί η συμπεριφορά που βίωσα από την τελευταία γνωριμία μου. Δε λέω σχέση.
Δεν ήταν τέτοια και δε θα μπορούσε να γίνει ποτέ συμβατική σχέση.
Την κοπέλα αυτή τη γνώρισα μέσα από τα σόσιαλ. 48 εγώ, 39 προς 40 αυτή, με αρκετές εμπειρίες ζωής κι οι δυο.
Με τράβηξε διότι ήταν διαμετρικά αντίθετη από εμένα, εσωστρεφής εγώ, με μικρή κοινωνική ορατότητα, παλιότερα ντροπαλός, με χαμηλή αυτοεκτίμηση, κάτι που άλλαξε μέσα από τις εμπειρίες μου.
Του γλεντιού και του ξενυχτιού αυτή, σπιτόγατος εγώ.
Τζογαδόρισσα και πότης αυτή, καμία σχέση με αυτά εγώ.
Οργανωμένη σε πολιτικό κόμμα αυτή, απολιτίκ εγώ.
Ξεκινήσαμε να βγαίνουμε αρχές Ιουνίου, χωρίς να το κυνηγήσει πολύ κάποιος απ' τους δύο, ήρθε μόνο του.
Από τη δεύτερη έξοδο, κατάλαβα πως είχα γοητευτεί.
Πολύ άνετη, αβρή, ευγενική, μου έβγαζε μια οικειότητα.
Με ένα σωματότυπο που ταίριαζε στα γούστα μου και με εμπιστοσύνη στον εαυτό της.
Ε, δεν ήθελα και πολύ να την ερωτευτώ.
Εκείνη μου έκανε σαφές ότι δεν ψάχνει σχέση. Ούτε καν να φλερτάρει.
Το αιτιολόγησε λέγοντας ότι είχε ένα πολύ κακό χωρισμό, περίπου ένα χρόνο πριν, από κάποιον που δεν τη σεβάστηκε σαν άνθρωπο, πρώτα. Κι ότι ήθελε να έχει το κεφάλι της ήσυχο.
Μου έκανε ακόμα εμφατικά γνωστό ότι της αρέσουν πολύ οι άνθρωποι με ευγένεια και τακτ.
Εγώ από τη μεριά μου, δεν την πίεσα καθόλου, ωστόσο, συνεχίσαμε να βγαίνουμε και να περνάμε πολύ όμορφα.
Αρχές Ιουλίου, εγώ έφυγα από την Αθήνα για να περάσω το καλοκαίρι στο πατρικό μου, όπως κάνω εδώ και χρόνια.
Στην τελευταία μας συνάντηση, πιαστήκαμε χεράκι χεράκι, περπατήσαμε, αγκαλιαστήκαμε.
Θέλησε να με δει μια φορά ακόμη πριν φύγω, αλλά δεν της το επέτρεψαν οι υποχρεώσεις της
Όταν μας χώρισε η απόσταση, εγώ πίστεψα ότι το πράγμα θα έφθινε. Συνέβη το αντίθετο. Ώσπου, μου ανακοίνωσε ότι αρχές Αυγούστου θα βρισκόταν για ένα τριήμερο στο εξοχικό ενός συγγενούς της σε μια πόλη της Πελοποννήσου, αρκετά πιο κοντά στον τόπο που εγώ περνούσα τις διακοπές μου. Της πρότεινα να βρεθούμε. Μου είπε ότι το ήθελε.
Πως της είχα λείψει.
Στο διήμερο που περάσαμε μαζί, οι αναστολές της έπεσαν. Δεν έπαιξε σεξ, αλλά όπου και να πηγαίναμε, φιλιόμασταν συνεχώς. Εκείνη μου είχε πει ότι δεν είχε φανταστεί έτσι τη συνάντησή μας κι ότι ακόμα με έβλεπε σαν φίλο. Εγώ το είχα φανταστεί έτσι. Έδειχνε να περνάει πολύ ωραία. Τα μάτια της χαμογελούσαν. Δεν "ξεμοναχιαστήκαμε", δεν την πίεσα για σεξ. Υπήρξε περίπτωση να μείνει μόνη στο εξοχικό. Αν γινόταν αυτό, μάλλον θα είχαμε κάνει κι έρωτα. Δε συνέβη όμως.
Γύρισε ο καθένας στη βάση του. Εγώ προσπαθούσα να συνηθίσω στην ιδέα ότι θα την έβλεπα ξανά τον Σεπτέμβριο, εκείνη να αντιμετωπίσει τα θέματα στη δουλειά της αλλά και άλλα προβλήματα που προέκυπταν:
τις χρόνιες ημικρανίες που την ταλαιπωρούσαν εκ νέου, ένα γυναικολογικό πρόβλημα που επηρέαζε τις ορμόνες της, ένα θάνατο στην ευρύτερη οικογένεια, διάρρηξη του αυτοκινήτου της κ.λπ.
Λόγω όλων αυτών, η επικοινωνία αραίωσε. Τηλέφωνα δεν υπήρχαν πια.
Μόνο μηνύματα. Κάθε 2-3 μέρες. Κάποια στιγμή, ενόψει και της αναχώρησης για τις δικές της διακοπές, ένιωσα πιεσμένος. Παραγκωνισμένος. Το εξέφρασα. Με διαβεβαίωσε με έμφαση ότι θα μιλούσαμε τηλεφωνικά οπωσδήποτε πριν αναχωρήσει. Ότι ήθελε κι εκείνη να μιλήσουμε. Η υπόσχεση αυτή δόθηκε 23/8.
Από τότε, η μόνη επικοινωνία μας ήταν για να μου ευχηθεί για τα γενέθλιά μου. Ευγενικά την ευχαρίστησα και τη ρώτησα "τι κάνει". Μου είπε πως ήταν ακόμα στο νησί και δεν είχε αποφασίσει πότε θα επέστρεφε.
Με βεβαιότητα θα πω ότι ενώ δεν ήταν η πρώτη φορά που μου έκαναν ghosting, ήταν αυτή που με πλήγωσε πιο πολύ.
Την πρώτη φορά, ήταν απλά μια ξεπέτα, στην οποία έδωσα λίγο παραπάνω αξία.
Τη δεύτερη, το έκανε κάποια που είχαμε βγει μόνο μια φορά.
Τούτη εδώ όμως, πόνεσε. Ήξερα ότι έχει θέματα, ήξερα ότι δεν ήθελε συμβατική σχέση, μου είχε πει πως χανόταν για εβδομάδες από επαφές της, αλλά ο τρόπος που έγινε με "τσαλάκωσε".
Εσείς, έχετε βιώσει το φαινόμενο της αδικαιολόγητης εξαφάνισης; Πείτε τις εμπειρίες σας...
