Ανορεξία-Κατάθλιψη και πάει λέγοντας...:(
Χρόνια Πολλά σε όλους/ες
Εκμεταλλεύομαι την ύπαρξη αυτού του forum για να καταθέσω την προσωπική μου τραγωδια και να ζητήσω τη βοήθεια συμπασχόντων και ειδικών, για να βγω απ\'το λαβύρινθο...όχι τόσο για μένα όσο για το 6χρονο αγγελούδι μου..:(
Πάσχω από κατάθλιψη από το 2002.
Από το 2004 εμφάνισα και νευρική ανορεξία, ενώ τους τελευταίους μήνες η ανορεξία συνοδεύεται ΚΑΙ από παράλληλα βουλιμικά επεισόδια (προκλήσεις εμετού+λήψη καθαρτικών+σκληρή γυμναστική καθημερινά & ανελλιπώς).
Καθημερινός μου εφιάλτης η τροφή και ο φόβος των θερμίδων.
Τρέφομαι με 1 γιαούρτι 1%+2 παξιμάδια+3-4 φρούτα καθημερινά (φαγητό ΔΕΝ τρώω 2 χρόνια τώρα, ούτε κάθομαι σε τραπέζι).
Υποφέρω εδώ και μήνες από αϋπνίες που μ\'έχουν εξαντλήσει (στην αρχή τους, ήμουν γεμάτη ενεργητικότητα, παραδόξως!) και έχουν εντείνει τη νευρικότητά μου. Κοιμάμαι κατά μέσο όρο 1-2,5 ώρες κάθε βράδυ, είτε μεταξύ 23.00-01.00\'\' είτε μετά τις 04.00\' τα χαράματα).
Λόγω των πολλών ωρών ξαγρύπνιας, καταναλώνω 8-11 στιγμιαίους καφέδες ανελλιπώς κάθε μέρα (είμαι εθισμένη πλέον στην καφεϊνη & τη νικοτίνη για τα καλά...).
Από το φθινόπωρο, εμφανίσθηκε κι άλλο πρόβλημα: η νυχτερινή ενούρηση. Είμαι μόλις 40 ετών και φοράω πάνα ακράτειας κάθε βράδυ (ντρέπομαι πολύ γι\'αυτό...), γιατί δεν μπορώ να ελέγξω τι μου συμβαίνει τη νύχτα, στις ελαχιστότατες ώρες που κλείνουν τα μάτια μου... Αρκετές φορές, αλλάζω και 2 πάνες σε μια νύχτα..
Ευτυχώς που δεν έχω σύντροφο (είμαι σε διάσταση 4 μήνες τώρα και ζω με την κόρη μου), γιατί θα έπρεπε να με καταπιεί η γη απ\'τη ντροπή, αν κάποιος μοιραζόταν το ίδιο κρεβάτι με μένα:((
Τέλος, παρατηρώ να βγαίνουν κάποια περίεργα \"βουζούνια\" (σαν κόκκινες φουσκάλες) στο σώμα μου, τα οποία πρήζονται και τσούζουν (υποθέτω ότι είναι αποτέλεσμα της έλλειψης θρεπτικών συστατικών του οργανισμού, λόγω της διατροφικής διαταραχής).
Για την κατάθλιψη, βλέπω (όχι συχνά) ψυχίατρο & ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή με EFEXOR. Μέχρι πριν 5 μήνες έπαιρνα 300mg/ημέρα, αλλά επειδή ένιωσα καλύτερα, μείωσα σταδιακά τη δοσολογία ΑΥΤΟΒΟΥΛΑ, μέχρι που έπαψα να τα παίρνω εντελώς για λίγο καιρό. Πιθανώς, υποτροπίασα κάπου εκεί, χρονικά...
Τότε περίπου εμφανίσθηκε και η νυχτερινή ενούρηση..
Δεν ξέρω πού θα με βγάλει ο τρόπος που ζω.
Νιώθω ότι, μετά το χωρισμό μου, πολέμησα γενναία την κατάθλιψη (δε νιώθω απελπισμένη πλέον, έχω αποθέματα δύναμης), αλλά τη διατροφική διαταραχή, την αϋπνία και τη νυχτερινή ενούρηση ΔΕΝ μπορώ να τα πολεμήσω και με τρομάζει λίγο αυτό. Πού πάω???????
Συγνώμη για το μακροσκελές της αφήγησης. Βοηθήστε με!!