ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ

Καλησπερα σε ολους,

Εδω και 4 μηνες η κοπελα μου εμφανησε σημπτωματα ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ..
Ειχε αντιμετοπισει ξανα το ιδιο προβλημα σε μικροτερη ηλικια, τωρα ειναι (20 ετων) και απο οτι φανηκε η τοτε θεραπεια της δεν ηταν αρκετη..

Στην αρχη δεν εδωσα σημασια και μετα απο εποικινωνια που ειχα με τους συγγενεις της(κρυφα), με συμβουλεψαν να εχω την αντιμετοπιση του αδιαφορου και του μη συζητησημου σε οτι αφορα τις σκεψεις της..

Θελωντας και μη φαινομουνα απομακρος και παγωμενος καθως οποιαδηποτε κουβεντα της ηταν για αυτο το θεμα..

Μετα απο ενα συμβαν κρισης πανικου καταληξαμε μεσανυχτα στο δαφνι στα επειγοντα καθως ετρεμε ολοκληρη..

Μετα απο αυτο ο γιατρος μας συμβουλεψε να επισκεφτουμε ενα ψυχιατρο και να ξεκινησουμε εναν εντελως διαφορετικο τροπο θεραπειας με φαρμακευτικη αγωγη..

Οι μερες περνουσαν καλυτερα καθως η ιδια αποφασησε να μην καθετε σπιτι ουτε λεπτο και να ειναι συνεχεια εξω με φιλες, γνωστες κλπ...
Εγω αδυνατουσα να την ακολουθησω φυσικα σε ολα αυτα αλλα ποτε δεν εξεφρασα ουτε παραπονο ουτε ζηλια..

Ενα απογευμα μου ειπε οτι το βραδυ θα εβγενε με κατι παλιους "Φιλους"...
Δεν αντεξα αλλο ειχα και τα νευρα απο τη δουλεια και της απαντησα "Δεν πας στο ****** λεω γω, εμεις οι 2 τερμα"...!

Και αυτο εγινε...

Η αληθεια ειναι οτι το μετανιωσα...

Μετα απο μια εβδομαδα δοκιμασα να μιλησουμε μονο για να διαπιστωσω ενα "ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΤΟΜΟ"
Συναισθημα 0....
Ασυναρτησιες 100%

Δεν την αναγνωρησα...Η αληθεια ειναι οτι της πεταξα ενα καθρεφτη και της ειπα "Τι βλεπεις" και απαντησε σαν πως ξερω και γω...


Τεσπα μην πολυλογω γιατι τα θυμαμαι και στενοχωριεμαι...

Απο τοτε δεν εχουμε καμια επαφη...Μαθαινω καθε μερα για αυτη (απο αλλο ατομο χωρις να ξερει κατι η ιδια)..

Παρατησε τη δουλεια της λεγοντας οτι αδυνατει να δουλεψει, αλλα αυτο που δεν χωνεψα ειναι αφου αδυνατει να δουλεψει πως δεν αδυνατει να ξεκυχταει μεχρι το πρωι στα club φλερταροντας...

Δεν ξερω τι να πω...

Αποφασησα να προχωρησω τη ζωη μου γιατι με βλεπω να τρελενομαι εγω στο τελος ..

--------------------------------------------------------------------------

Αυτο που θα ηθελα να ξερω απο τυχων πασχοντα η ειδηκο ειναι αν κανω καλα που πιστευω οτι ειναι καλυτερα για εκεινη να με ξεχασει και να μη με ξαναδει για ενα μεγαλο χρονικο διαστημα...
-------------------------------------------------------------------------

Ουτως η αλλος τις τελευταιες μερες πριν χωρισουμε συνεχως μου ελεγε οτι δεν την καταλαβαινω και την κανω χειρωτερα με το να μην μιλαω συνεχως για το προβλημα της..
Με ελεγε αναισθητο και ακαρδο ενω εγω μεσα μου ημουν ποιο χαλια απο ποτε..Θεορουσα οτι δεν επρεπε να λυγισω γιατι θα με εχανε σα στυριγμα..


Ολα αυτα εχουνε σαν αποτελεσμα την τελευται βδομαδα εμενα να βγαινω εξω καθε βραδυ για να μην τη σκεφτομαι με μοναδικη καταληξη να εχω κανει σε 2 κοπελες σκοτσεζικο ντουζ μονο και μονο επειδη οποτε παω να πρωχωρησω μου ερχεται στο μυαλο μου οτι μπορει να κανω ΛΑΘΟΣ και οτι μπορει να με χρειαζεται τωρα διπλα της ενω εγω τωρα μ********αι με την οποιαδηποτε...


Δεν ξερω τι να πω....
Αυτο που θελω ξερω ειναι αν της κανω καλο που εφυγα τελειως..
Πρεπει να ξερω αλλιως δεν μπορω να προχωρησω...

Για μενα δεν με νοιαζει τι θα ειναι καλυτερα...Δεν παθαινω τιποτα...
Το θεμα ειναι εκεινη!!!


Ευχαριστω για το χρονο σας


ΥΓ. Ουφ τα πα και ξαλαφρωσα.....

Μαλλον το λαθος ηταν που μιλησες με τους δικους της για το προβλημα υγειας που αντιμετωπιζει και ακουσες της συμβουλες τους και δεν απευθυνθηκες σε καποιον ειδικο να το συζητησεις και να σε καθοδηγησει.Εχω υπαρξει ιδεοψυχαναγκαστικη και πιστεψε με, με τρλλενε η αδιαφορια η η απαξιωση των γυρω μου για το προβλημα μου.Δεν φταις εσυ, απλα δεν ηξερες.Οσο για την φιλη σου εγω θα κατερρεα αν αγαπουσα καποιον και αυτος με αφηνε.Ισως να μην μπορει να δουλεψει και χρησιμοποιει την εξοδο και το ποτο για να ξεσπαει, πραγμα μαλλον επικινδυνο για εκεινη.

Αληθεια επισκευθηκε τον γιατρο τελικα?

Μίλησα πρωτα στους δικους της γιατι το ειχαν ξανα-αντιμετοπισει αλλα αποτι αποδειχτεικε ητανε λαθος τροπος...

Δεν την παρατησα εγω στο τελος....Οταν βρεθηκαμε εκεινη ητανε που δεν ηθελε τιποτα και συγκεκριμενα μου ελεγε οτι σ\'αγαπαω αλλα δεν μπορω..

Τωρα οταν την ρωταγα αν με θελει και να σταματησει να σκεφτεται και να νιωσει αρχισε να τρεμει και να κλαιει λεγοντας μου \"Ασε νε δεν αντεχω και αρχισε να τρεμει ολοκληρη\"

Εγω φοβηθηκα και της ειπα με συγχωρεις και μετα απο λιγο εφυγε...
Η συμπεριφορα της ητανε οχι απλα μυστηρια, εδειχνε σαν αλλος ανθρωπος..

Θεωρησα καλυτερο για εκεινη να μην με ξαναδει...
Το θεμα ειναι αν ειναι σωστο αυτο, της κανω καλο ή πληρωνω το τιμημα τσαμπα, γιατι η αληθεια ειναι οτι ΕΓΩ το πληρωνω...
Η μοναδικη της σκεψη ειναι μονο το ΠΡΟΒΛΗΜΑ της πλεον και τιποτε αλλο, αλλα αυτο δεν της το χρεωνω καθως ξερω οτι τα φαρμακα που περνει τα κανουν αυτα(ή ετσι θελω να πιστευω), δειχνει σαν να μην μπορει να νιωσει...
Εκει που ξεκιναει η σκεψη της σταματαει, μπερδευετε....

Τωρα επισκεπτεται 1 φορα την εβδομαδα ενα ψυχιατρο απο οσο ξερω + φαρμακα....

Πλην ολων τον αλλον εγω ομως παροτι χωρισαμε ανησυχω αλλα δεν εχω κανενα λογο πλεον..... Δειχνει τοσο επιρεπης που φοβαμαι οτι θα παθει κακο...


Τεσπα δυστηχως ειναι πολυ αργα για μας, δεν την καταλαβαινω πλεον σε τιποτα και εφαγα μεγαλη στεναχωρια για να το ξανατολμησω παροτι τη νοιαζομαι οσο τιποτε αλλο..

Εχω την αισθηση οτι αμα τι δω, θα τις προκαλεσω σκεψεις, συναισθηματα, θα θυμιθει στιγμες που ισως σε τελικη αναλυση την κανουν χειρωτερα για αυτο και δεν το τολμαω...

Δεν ξερω...Τι να πω...

Η φιλη σου υποφερει.Αυτο ειναι σιγουρο.Οι ψυχαναγκασμοι επηρεαζουν πολυ τη ζωη του ασθενη.Σε κανουν δυσλειτουργικο και σε εμποδιζουν να γαληνεψεις ακομα και να χαρεις απλα πραγματα.Το αγχος ειναι απεριγραπτο, εφιαλτικο, και σε ενταση και σε διαρκεια.Φαντασου να αγχωνεσαι και να φρικαρεις για το καθε τι.Απο το αν κλειδωσες την εξωπορτα- ακομα και μετα την εικοστη φορα που θα την ελενξεις μεχρι το αν μιλησες καλα στο διπλανο στο λεωφορειο και αν παρεξηγησε τα λογια σου και αυτη η αμφιβολια να μην ξεκολλαει απο το μυαλο σου ολη μερα και να σε βασανιζει , να σε εμποδιζει να κανεις το οτιδηποτε.Το χειροτερο ειναι οτι ο ασθενης ξερει οτι ολα αυτα ειναι παραλογα, νομιζει οτι τρελλαινεται και δεν εχει τη δυναμη να σταματησει ολες αυτες τις παραλογες και βασανιστικες σκεψεις.

Τα φαρμακα, αν ειναι τα σωστα, βοηθουν πολυ αλλα πρεπει να περασει καποιο χρονικο διαστημα για να αρχισουν να δρουν-μεχρι τοτε και ισως και αργοτερα- θα την ταλαιπωρουν οι παρενεργειες οι οποιες διαφερουν σε καθε ανθρωπο ακομα και αν προκειται για το ιδιο φαρμακο.
Αν κανει ψυχοθεραπεια, κρινοντας απο εμενα, στην αρχη μου ειχε βγει ενας θυμος προς ολους.
Η γνωμη μου ειναι να εισαι διακριτικος, αφησε της χωρο και αν επικοινωνησει μαζι σου μη την αποπαρεις.Και εαν μιλησετε, ασε την να μιλησει αν θελει για αυτα που αντιμετωπιζει και εσυ ακου.Μονο αυτο, ακουσε την, προσπαθησε να καταλαβεις αυτο που περναει, πες της-αν το νοιωθεις φυσικα - οτι θα εισαι εκει για να τη στηριζεις.Ακουσε την και προπαντως μην πεταξεις αστοχιες του τυπου:
1.Ολα μεσα στο μυαλο μας ειναι
2.Πηγαινε μια βολτα και θα σου περασει
3.Αν εχεις θεληση θα το ξεπερασεις
4.Εδω αλλοι περασαν χειροτερα, ειχαν μεγαλα προβληματα να αντιμετωπισουν στη ζωη τους και ειναι μια χαρα- και εσυ πνιγεσαι σε μια κουταλια νερο
.....και αλλα εμπριμε...

Αληθεια, δεν μας ειπες ποια ηταν η αφορμη που ξεσπασε ξανα αυτη η ασθενεια ενω την ειχε ξεπερασει?

Κατ\'αρχην σε ευχαριστω πολυ για τον χρονο σου και το ενδιαφερον σου...

Η αληθεια ειναι οτι η αφορμη για το ξεσπασμα ηταν ενα βιβλιο ψυχολογιας που διαβαζε για να δωσει εξετασεις...
Ω ναι σπουδαζει ψυχολογια και οπως σιγουρα μαντευεις αυτη τη στιγμη την εχει παρατησει τελειως.

Οπως και να χει θα κρατησω τις συμβουλες σου και θα ειμαι διακριτικος οπως και τωρα, δεν θα δοκιμασω να επικοινωνησω αν δεν το επιδιωξει η ιδια και τωρα καλως ή κακως πρεπει να προχωρησω...
Μετα απο 3 χρονια δεν ειναι και τοσο ευκολο, ειδικοτερα οταν ξερω οτι εχει καποιο προβλημα και δεν μπορω να τη βοηθησω..

Ελπιζω στο καλυτερο για εκεινη, και ισως καποια μερα οταν γινει καλα να καταλαβει οτι δεν ημουν και τοσο \"ΓΟΥΡΟΥΝΙ\"..

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Φίλε μου να σου κάνω μια ερώτηση; Έχεις αναρωρηθεί μήπως η φίλη σου γράφει εδώ μέσα, ή...ελπίζεις σε κάτι τέτοιο;

Τωρα αυτο που κολαει δεν καταλαβαινω αλλα οπως και να χει δεν νομιζω ουτε να γραφει, ουτε και προκειτε..
Αλλα ακομα και αν, σιγα μην καταλαβει ποιος ειμαι..

Η αληθεια ειναι οτι ισως να εκφραστηκα καπως μιας και ειμαι λιγο κλειστος χαρακτηρας και δεν πολυμιλαω για διαφορα σε κανεναν μεχρι που θα σπασω τιποτα, ή θα μιλησω..

Αυτη τη φορα υποθετω οτι επειδη δεν εσπασα τιποτα μαλλον τα εβγαλα σε αγνωστους

Ελπιζω στο καλυτερο για εκεινη, και ισως καποια μερα οταν γινει καλα να καταλαβει οτι δεν ημουν και τοσο \"ΓΟΥΡΟΥΝΙ\"..

μαλλον το λεει η θεοφανια απο αυτο η απο τα υπολοιπα!

Αα οκ..αλλα νταλλον

Quote:

---

Originally posted by The_One
Αα οκ..αλλα νταλλον

---

Μπράβο sunset κοντά έπεσες!

Όχι φίλε δεν είναι άλλα αλλά ντι άλλων. αλλά μια εκτίμηση δική μου πως γράφεις, όχι για μας ή για σένα, αλλά για να απολογηθείς σε κάποιον άλλο.....εξ ου και η ερώτηση μου...

The one γειά σου! Δυστυχώς ειμαι και εγώ σε φάση ιδεοψυχαναγκασμού! Εδω και 3 μήνες, δεν εχω φτάσει σε πολύ ακραία επίπεδα, το παλεψα στην αρχή με ψυχολόγους τώρα αυτη τη στιγμή παλεύω μόνη μου, χωρις θεραπεία ουτε φαρμακα. Οι ψυχικες ασθένειες είναι πολύ ύπουλο πράγμα, γιατί νιωθεις συνεχώς ανύμπορος. Εγώ ενιωθα οταν ήμουν σε εξαρση οτι προτιμώ να πεθάνω και το εννοουσα. Φοβάσαι για το μέλλον, βλέπεις τα πάντα με ενα μαύρο πέπλο μπροστά, γίνεσαι εγωιστής και δεν εισαι σε θεση να ασχοληθείς με κανέναν άλλον. Εγώ τουλάχιστον ετσι ενιωθα. Εχω και εγω ενα αγόρι και η σχέση μας παει απο το κακό στο χειρότερο, να φανταστείς δεν θελω να παω διακοπές και εκείνος με παρακαλάει να φύγουμε εστω για 3 μερες. Αλλά δεν θέλω να το ρισκάρω. Εφυγα ενα διήμερο και εγινα χειρότερα. Με τα φάρμακα θα καλυτερέψει η κοπέλα σίγουρα,αλλά θελει στήριξη και απο το περιβάλλον της. Συμφωνω με τους προλαλήσαντες. Μην λέτε Δεν είναι τιποτα! ¨η όλα ειναι στο μυαλό σου γιατι ναι το ξέρουμε! Το θέμα είναι οτι δεν μπορουμε να τα βγάλουμε!Αν την αγαπάς ας την να θεραπευτεί και βλέπεις τι γίνεται. Πάντως και εγω πιστεύω οτι δεν επρεπε να τη χωρίσεις.Αλλά είναι δική σου ζωή και πρεπει να περνάς καλά και εσυ. Ειναι σκληρό αλλά thats life!zinovia!! Το ποστ σου δεν θα μπορουσε να είναι πιο αντιπροσωπευτικό για αυτά που περνάω!!! Αλήθεια ο ιδεοψυχαναγκασμός απο τι προέρχεται? Απο άγχος?

Γεια σου Σοφακι και σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια.Ευχομαι ολοι να ξεπερασουμε τις ασθενειες μας!

Οσον αφορα τον ιδεοψυχαναγκασμο, νομιζω οτι ειναι ο ανιερος καρπος του γαμου της καταθλιψης και του γιου της του αγχους!Πισω απο ολα αυτα θεωρω οτι βρισκεται η καταθλιψη...

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Quote:

---

Originally posted by The_One
Αα οκ..αλλα νταλλον

---

Μπράβο sunset κοντά έπεσες!

Όχι φίλε δεν είναι άλλα αλλά ντι άλλων. αλλά μια εκτίμηση δική μου πως γράφεις, όχι για μας ή για σένα, αλλά για να απολογηθείς σε κάποιον άλλο.....εξ ου και η ερώτηση μου...

---

Μπα δεν θα το ελεγα..
Οχι και να απολογηθω κιολας, την συνηδηση μου ησυχη την εχω..Οτι μπορουσα και με το παραπανω το εκανα.
Μηπως πας να με ψυχολογησεις κ τετοια....Αδικος κοπος ειμαι μυστηριο τρενο εγω..

Quote:

---

Originally posted by The_One

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Quote:

---

Originally posted by The_One
Αα οκ..αλλα νταλλον

---

Μπράβο sunset κοντά έπεσες!

Όχι φίλε δεν είναι άλλα αλλά ντι άλλων. αλλά μια εκτίμηση δική μου πως γράφεις, όχι για μας ή για σένα, αλλά για να απολογηθείς σε κάποιον άλλο.....εξ ου και η ερώτηση μου...

---

Μπα δεν θα το ελεγα..
Οχι και να απολογηθω κιολας, την συνηδηση μου ησυχη την εχω..Οτι μπορουσα και με το παραπανω το εκανα.
Μηπως πας να με ψυχολογησεις κ τετοια....Αδικος κοπος ειμαι μυστηριο τρενο εγω..

---

Μπα...χλωμό...

Απλά είπες στην αρχή πως είναι φοιτήτρια ψυχολογίας και υποφέρει από ιδεοψυχαναγκασμό.
Επειδή αυτό το σαιτ έχει τα περισσότερα μέλη τόσο από θεραπευτές/θεραπευόμενους/άλλους από κάθε άλλο σάιτ ψυχολογίας, μου δημιουργήθηκε αυτή η αίσθηση.
Ξεκίνησες λέγοντας πως οι συγγενείς της σε προέτρεψαν να κρατήσεις τη συγγεκριμένη στάση και τελείωσες με την ευχή να μη σε λέει γουρούνι. Κάπου εκεί σκέφτηκα πως απευθύνεσαι σε εκείνη και όχι σε μας...
Ντοντ γουόρι....καλή καρδιά...