Printable View
παιδια ανοιγω αυτο το θεμα και περιμενω αποψεις.ποσο εχει αλλαξει η ζωη σας με ολο αυτο το μαρτυριο που βιωνουμε και λγεται αγχος?πως ειναι η κιονωνικοτητα σας?μπορειται να βγειτε για καφε-ποτο?εχετε φιλους?δουλευεται?εγω ντεμι φαση ...κανω καποια ωπραγματα π.χ ψωνια αλλα με τον αρραβωνιαστηκο μου σχεδον παντα συνοδεια και νιωθωντας σωματικα χαλια...
Zώζα,
σίγουρα δεν υπάρχει άνθρωπος που να βιώνει κρίσεις πανικού και να μην του έχει χαλάσει το άγχος την ποιότητα ζωής του.
Το θέμα είναι τι κάνουμε.
Χαίρομαι που κάνεις πράγματα, έστω και με συνοδεία του αρραβωνιαστικού σου.
Βάζε σιγά σιγά μικρούς στόχους και προσπάθησε σιγά σιγά να τους πραγματοποιείς. Έτσι έκανα κι εγώ. Θα δεις ότι θα νιώθεις σιγά σιγά καλύτερα και η ποιότητα ζωής σου θα γίνεται καλύτερη.
ΑΠό ότι έχω διαβάσει κάνεις ομοιοπαθητική. Κάνεις και κάποια ψυχοθεραπεία;
Αν ήμουν σε αναπηρικό καροτσάκι και είχα μόνο τη σωματική αναπηρία πιο εύκολα θα έκανα τα πράγματα που θα ήθελα να κάνω.
Το ίδιο σίγουρα θα λέει κάποιος άνθρωπος σε καροτσάκι για όσους είναι αρτιμελείς.
ειμαστε εγωιστικα οντα σκεφτομαστε αν ημουν σε αναπηρικο καροτσακι θα ταν καλυτερα απο αυτη την αποψη δεν εχουμε ρωτησει ΠΟΤΕ καποιον αναπηρο ομως πως νιωθει..ο καθενας το δικο του προβλημα το κανει ΤΕΡΑΣΤΙΟισως και να ναι αλλα αυτο θα πρεπει να μας κανει να παλευουμεκαι να μην λεμε αα αυτος εχει καρκινο πχ ειναι καλυτερα η χειροτερα?ΓΙΑ ΝΑ ΣΑς πεισω το πρωτο που σκεφτεται ο περισσοτερος κοσμος οταν ακουει για την μεγαλη δυστηχια του αλλου δεν ειναι πχ αν ειναι σχετικα καλα ο αλλος αα εγω εμαι καλυτερα η οταν ειναι σε τραγικη κατασταση αρρωστειες και τα λοιπα να πει ααα ευτυχως που δεν το χω και εγω αυτο?κανω λαθος?ξεφυγα απο το θεμα αλλα μην σκεφτομαστε μονο την παρτη μας για τον αναπηρο ολη του η ζωη ειναι πχ να σταθει ορθιος ...
δεν θα το αφησω αυτο το σκ34%^7* μενο πραγμα να μου χαλασει την ζωη!δεν το αφηνω δεν το αφηνω..δεν λεω μεγαλΑ λογια γιατι ακομα δεν εχω παρει φαρμακα κα ουτε γουσταρω αλλα ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ!
Πολυ καλη ερωτηση.
Η απαντηση μου ειναι οτι μου εχει διαλισει την ζωη το αγχος και οι συνεπειες του.
Αλλα αν δεν ηταν αυτο δεν θα εκτημουσα την ζωη οσο τωρα.
Γιατι
1 δεν εχω καποια ανιατη αρωστια οπως καρκινος ,ειτς
2 δεν εχω αναπηρια
3 δεν εχω αγοραφοβια αντηθετα φοβια μην μηνω μονη
4 ξερω οτι δεν θα πεθανω απο αυτο ουτε θα τρελλαθω
5 αγαπαω την ζωη πολυ για να κανω πισω.
εγω απο την αλλη επιασα πατο..επαθα αγοραφοβια και κρισεις πανικου και ενα σωρο φοβιες και αγχη....Τους αναπηρους δεν του λυπαμαι γιατι ειναι ισαξιοι και πολλες φορες και καλυτεροι απο εμας.Απλα δεν μπορω να συγκρινω αυτο που παιρναω με εκεινη την κατασταση..καμια σχεση..Το ενα ειναι στο μυαλο μου και στο χερι μου να το ξεπερασω και το αλλο δεν ξεπερνιεται..οποτε η συγκριση θα ηταν ατοπη.Κατα τα αλλα ναι..Μου χαλασε πολλα πραγματα.Αφησα την σχολη μου 1,5 χρονο,ενοιωθα εντελως μαλ@@ω,δεν μπορουσα να παω για καφε,για ψωνια,για ποτο,σε μια συναυλια,να κανω ενα μπανιο και πολλα αλλα...Πλεον τα εχω καταφερει με σχολη,μπανιο,καφε,ποτο(ετσι και και ετσι δλδ γιατι με ενοχλει η δυνατη μουσικη-αν και εχω σηκωθει και να χορεψω και τα ξεχασα ολα:))Ακομα δεν εχω καταφερει τα ψωνια αλλα που θα μου παει..μια δυο τρεις θα την παλεψω..Αααα μου εφυγε και η νοσοφοβια τελειως,οπως και η φοβια για τον οδοντιατρο....
Επειδή το θέμα με το αναπηρικό καροτσάκι εξόργισε κάποια μέλη, αν πω ότι έχασα -- και συνεχίζω να χάνω -- σχεδόν 10 χρόνια από την ζωή μου από μία ηλίθια κατάσταση που επικρατεί στο μυαλό μου, αν πω ότι η ιδέα μιας φυσιολογικής ζωής φαντάζει να βρίσκεται τόσο κοντά που μπορώ να την νιώσω όσο και τόσο μακριά σαν ένα άπιαστο όνειρο, θα ήταν καλύτερα διατυπωμένη η κατάσταση της κατάστασής μου; Έχω μακροχρόνιο σύντροφο, κατά τα άλλα στην κοινωνικότητά μου δίνω 4, δουλειά 0, προσπάθεια εύρεσης εργασίας 3, βγαίνω για ποτό-καφέ σχεδόν φυσιολογικά, ψώνια μπορώ να κάνω και μόνος μου έστω και με άγχος. Ποιότητα ζωής: 4,5 στο σύνολο. Με ένα 8 θα ήμουν ικανοποιημένος.
Και πάλι πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι εγωιστικό είχε η δήλωσή μου. Πιστεύω θα ήθελα να είχα κάτι μόνιμο (και να ήμουν συμβιβασμένος με αυτό) παρά κάτι φαινομενικά προσωρινό-αντιμετωπίσιμο που η πράξη αποδεικνύει ότι επί 10 χρόνια είναι μόνιμο-ανυπέρβλητο.
Τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά βέβαια αλλά αυτή η προσωρινή μονιμότητα με έχει κουράσει. Πρέπει να ζήσω για να ξεπεράσω τους φόβους μου, ενώ φοβάμαι να ζήσω.
Η ζωή τρέχει και εγώ δεν ζω.
αρκετα θα έλεγα, τόσο ώστε να αποφεύγω καταστάσεις, συνήθειες κ πρόσωπα που αγαπώ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
ΠΟΣΟ ΕΧΕΙ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΜΟΥ; ΑΡΚΕΤΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΟΝΟ ΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΥΠΟΤΡΟΠΗ...ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΜΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΒΟΛΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ-ΠΡΑΓΜΑ ΑΝΗΚΟΥΣΤΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΔΕΝ ΑΦΗΝΑ ΣΟΚΑΚΙ ΓΙΑ ΣΟΚΑΚΙ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑ!!!ΑΡΚΕΤΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ, ΚΟΥΡΑΣΗ, ΑΠΟΦΥΓΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ, ΠΙΕΣΗ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ..ΕΧΩ ΚΛΕΙΣΕΙ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΕΛΠΙΣΤΩ ΜΕ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΨΩ. ΕΞΑΛΛΟΥ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ
δεν εξοργιζομαι τοσο ευκολα μιας που το θιξατε και ειδικα με ατομα που δεν ξερω!!..και οταν το κανω δεν ειναι καλο.....και φυσικα και εμενα με επηρεαζει αυτο στο σκατοπραγμα να σκεφτομαι να μπω στο λεωφορειο η θα χω ταχυπαλμια και θα ιδρωνω η να παω καπου μακρινο ταξιδι η θα ζαλιζτω?και πολλα αλλα βεβεια...απλα το πα πως θα το βλεπει καποιο αλλος που εχει αλο προβλημα!
Εγω ξερετε τι βλεπω γενικοτερα?και οχι μονο εδω?πως ο καθενας μεγαλωποιει το δικο του..Μονο το δικο μας ειναι σοβαρο και κανενος αλλου.Καλε μου llogan κανεναν δεν εξοργησες γιατι πολυ απλα ο καθε ανθρωπος εχει δικαιωμα να εχει δικη του αποψη η οποια δεν χρειαζεται να συγκλινει με την δικη μας...Παντως μην νομιζεις πως εας αναπειρος ανθρωπος συμβιβαζεται με αυτο...Παντα ευελπιστει σε ενα θαυμα ή σε μια εγχειρηση που θα τον κανει καλα..Οποτε η διαφορα ειναι μικρη...Απο την αλλη οσο φοβασαι να ζησεις τοσο η ζωη θα σε αφηνει...Αν δεν παλεψεις μονος δεν προκειται να βγει τιποτα...Χαπι της χαρας οπως εχω ξαναπει δεν υπαρχει..Ολα εξαρτωνται απο εμας....Και εγω κανω πραγματα και φοβαμαι..Ε και τι εγινε?Αν πεσω θα ξανασηκωθω.Σημασια δεν εχει ποσες φορες πεφτεις αλλα ποσες απο αυτες σηκωνεσαι...Η ζωη ειναι μια και δεν ξαναρχεται...Μην της κρυβεσαι...Σου ευχομαι οτι καλυτερο
σημερα εφυγε απο τη δουλεια ενα παιδι που δεν μιλαγαμε απλα τον αποχαιρετησαν καποιοι..μερικοι δεν τον χωνευαν γιατι ειχε υφακι..παρολαυτα ειναι κωφαλαλος..εξυπνος πολυ αλλα κωφαλαλος..ομως ειναι πολιτικος μηχανικος τελειωσε σχολες πηρε δυο πτυχια σε γλωσσες εχει καποιες παρεουλες..χεστηκα για τισ σχολες του αλλα το νοημα ειναι οτι δεν καθησε να κλαψει την μοιρα του ιπως πχ μπορει να το δει καποιος αλλος..αυτο ειναι το νοημα ποτε να μην τα παραταμε..αν ηταν αλλος πχ και στεναχωριοταν θα λεγε ωχ εχω αυτο το προβλημα τι καλα θα ταν να χω απλα μια κριση πανικου...αλλα και παλι η κριση πανικου χαλια ειναι
illogan σε οσα λες αναγνωριζω τον εαυτο μου..βεβαια δε θα ροτιμουσα με τιποτα να ημυν αναηρη ..ισα ισα οταν σκεφτομαι αυτα λεω μεσα μου(ειδες ηλιθια τι γινεται γυρω σου?και εσυ εισαι καλα και δεν κανεις βημα)αυτο ειναι ομως ενα μαρτυριο...οπου και να παω οτι και να κανω νιωθω χαλια...παιδια χθες σαν να μην εφταναν ολα τα αλλα μου παρουσιαστηκαν εξανθηματα το μεσημερι στο κορμι....περιττο να σας πω τι σοκ επαθα....εκλαιγα...ελεγα στον αρραβωνιαστηκο μου τι να ειναι..μετα ξαπλωσε λιγο και τον ξυπνησα να με παει νοσοκομειο....τελικα πηγα σε δερματολογο...αφστε που μεχρι να ανοιξει το ιατρειο περιμενα απεξω κι ελεγα θα λιποθυμησω,...τρεμουλα και ζαλη σε ολο τους το μεγαλειο...τελικα δεν ηταν τιποτα μια απλη αλλεργια και σημερα δεν εχω τιποτα...αλλα νιωθω πτωμα με ολες αυτες τις ταλαπωριες και το αγχος..ουφ