Διαταραχή πανικού και έκτακτες συστολες
Λοιπόν παιδιά αυτά που θα πω σίγουρα τα περνάτε το 99% τουλάχιστον από τα άτομα εδώ στην σελίδα.
Ήμουν πάντα αγχώδης και πάντα πιεζομουν και στεναχωριομουν για τα ΠΆΝΤΑ. τα κρατούσα όλα μέσα μου γιατί ένιωθα ότι κανεις δεν με καταλάβαινε με αποτέλεσμα να γίνει απόπειρα αυτοκτονίας 2 φορές στην ζωή μου. Πάντα λοιπόν είχα χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτιμηση με αποτέλεσμα πάντα να είμαι κλειστή σε πολλούς και να μην κάνω τίποτα από αυτά που αγαπάω (τραγούδι) γιαυτό τον λόγο.
Fast forward λοιπόν στο 2018 που είχα ηρεμήσει για πολλά χρόνια, ξαφνικά λοιπόν όπως καθόμουν με τους γονείς μου (ήμουν 23 χρόνων τότε) με έπιασε ξαφνικά κρίση πανικού η οποία δεν έλεγε να περάσει. Δεν ήξερα τι είναι δεν το είχα ξαναπάθει. Πήγα νοσοκομείο και μου είπαν μετά από εξετάσεις ότι όλα είναι καλά και ευθύνεται το άγχος μου. Πήγα σε παθολόγο και μου είπε ότι έχω σιδηροπαινικη αναιμία (συγνώμη αν το έγραψα λάθος δεν τα πάω καλά με τις ιατρικές έννοιες χάχα) σίδηρο 20.. ΧΆΛΙΑ.
Μην σας τα πολυλογώ το ρίξαμε το άγχος εκεί.
Είχα ηρεμήσει για λίγο αλλά μετά ξανά άρχισαν. Όσο πήγαινε και χειρότερα ήταν. Είχα κάποιες αρρυθμίες που και που και έκτακτες αλλά δεν τις καταλάβαινα τόσο έντονα.
Τα τελευταία χρόνια όμως δεν εχω δει άσπρη μέρα. Είχα δίπλα μου τότε κάποιο άτομο πολύ τοξικό (παλιά κολλητή) και μου έκανε κακό με πίεζε, με αγχωνε, με έριχνε, με στεναχωρουσε και στο τέλος που τσακωθηκαμε τελείως μου είπε μέχρι να ψοφήσω. Τέλος πάντων, χειροτερεψε αυτό το άτομο την κατάσταση μέχρι που έφτασα σε σημείο να πάω ένα ταξίδι μαζί της και να πάθω κρίση πάνω στα άλογα που μας πήγαιναν βόλτα που ποτέ δεν είχα θέμα με άλογα εγώ....
Μην τα πολυλογώ λοιπόν φτάνουμε τώρα στο 2022 που είμαι σε μια πιεστική δουλειά η οποία μου προκαλεί ακόμα περισσότερη πίεση και άγχος επίσης. Έχω φτάσει λοιπόν σε σημείο να πάω σε καρδιολόγο να μου πει ότι όλα είναι καλά και ότι είναι φυσιολογικη η καρδιά μου να πάω μέχρι και σε ψυχίατρο και να κουβαλάω πάντα μαζί μου στην τσάντα ζαναξ για να μην πάθω κρίση πανικού έξω. Φοβάμαι να κυκλοφορησω σε κόσμο χωρίς να έχω αγοραφοβία.
Κάποια από τα συμπτωματα μεταξύ άλλων - πόνος στο στήθος και στα πλευρά ξαφνικός, ζάλη, αίσθημα αδυναμίας και κόπωσης, δυσφορία, μούδιασμα χεριών - ποδιών και προσώπου, έκτακτες συστολες, κατάθλιψη, πόνος στο στερνο, πονοκέφαλος πίσω από τα αυτιά, πόνος στο σαγόνι και κλείδωμα σιαγόνας κάποιες φορες.
Νιώθω βάρος στους γύρω μου γιατι συνέχεια με πιάνει και με βλέπουν συχνά σε αυτήν την κατάσταση. Εχω φτάσει σε σημείο να έχω αρρωστοφοβια. Να πιάνω συνέχεια τους παλμούς μου και να νιώθω ότι είναι φυσιολογικοί πχ αλλά πάλι να αγχώνομαι και να ξανατσεκαρω μετά από λίγο. Πλέον φοβάμαι ακόμα και όταν η καρδιά χτυπάει πιο χαμηλά από 70 γιατί φοβάμαι ότι μπορεί να γίνει βραδυκαρδια..
Σκέφτηκα να αρχίσω τα αντικαταθλιπτικα αλλά φοβάμαι. Και λεφτά δεν έχω τόσα ώστε να κάνω μια φορά την εβδομάδα συνεδρια με ψυχίατρο...
Με καταλαβαίνετε??? Υπάρχει κάποιος που να περνάει τα ίδια???