Συσσωρευμένο Άγχος - Κρίσεις Πανικού

Γεια σας παιδιά από Κύπρο,

Έψαξα πολύ το Internet για αυτό το θέμα που με απασχολεί και τελικά ίσως εδώ μαζί σας να βρω μια λύση.
Αρχικά, είμαι 24 ετών και πάσχω από μια σπάνια πάθηση των οστών. Αυτό δεν μου επηρέασε ιδιαίτερα την ζωή μου (δεν παίρνω κάποια φάρμακα ή ακολουθώ κάποιες συγκεκριμένες θεραπείες) εκτός από το ότι είμαι σε τροχοκάθησμα.
Είμαι ανεξάρτητος στο μέτρου του δυνατού, μένω στον δικό μου χώρο, έχω την βοήθεια των γονέων μου σε περίπτωση που χρειαστώ κάτι και σε γενικές γραμμές ζω μια φυσιολογική ζωή τόσο σε κοινωνικό όσο και σε αισθηματικό επίπεδο χωρίς η αναπηρία μου να έχει παίξει κάποιο ανασταλτικό ρόλο εκτός σε θέματα που είναι εκ των πραγμάτων ανέφικτα.
Τα τελευταία 3 χρόνια αντιμετωπίζω τεράστιες ποσότητες άγχους κατά διαστήματα για λόγους που ουσιαστικά με αφορούν εμένα και την "κατάσταση" αναπηρίας στην οποία βρίσκομαι. Δηλαδή πράγματα τα οποία δεν περνούσαν καν από το μυαλό μου στα 20 μου τώρα με περικυκλώνουν και με πιέζουν κάθε στιγμή.

Για παράδειγμα: Η αρχή έγινε το 2006 όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο στις αρχές του 3ου έτος, ήμουν με την παρέα μου όταν σε κάποια φάση για κάποιο λόγο σταμάτησαν να μου συμπεριφέρονται όπως πριν 1 εβδομάδα επειδή έγινε μία παρεξήγηση όπου ουσιαστικά με κατηγόρησαν για κάτι το οποίο δεν ήταν αλήθεια. Δεν με πείραξε γιατί το πίστεψαν όλοι αλλά γιατί το πίστεψε η κοπέλα με την οποία φλερτάραμε.
Σκεφτόμουν κάθε μέρα κάθε ώρα τον λόγο (ακόμα δεν ξέρω) σκεφτόμουν γιατί να το πιστέψει αυτή οποιοσδήποτε λόγος και να ήταν. Για 8 μήνες ζούσα κάθε μέρα με αυτές τις έντονες και επίμονες σκέψεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μου δημιουργηθεί ένα μόνιμο αίσθημα ζάλης σαν "μέθη" μέχρι και σήμερα.
Σε αυτό το διάστημα συνέχιζα μεν την ζωή μου κανονικά, τις εξόδους μου, τις διακοπές μου με άλλους φίλους μου κλπ αλλά πάντα αργά η γρήγορα σκεφτόμουν το τί έγινε και με βασάνιζε. Στην πορεία τελικά τα βρήκαμε με τα άλλα παιδιά και την κοπέλα και γίναμε όπως παλιά άλλα εγώ ένιωθα ψυχικά κουρασμένος από τις σκέψεις 1 επίπονου χρόνου και κάποιες φορές πήγαινα στον παθολόγο μου έχοντας κάποιο βήχα ή οτιδήποτε σωματικό πρόβλημα που ουσιαστικά όλα ήταν παροδικά χωρίς κάποια παθολογική αιτία.

Στα επόμενα 2 χρόνια πέρασα διαφορές τέτοιες - ακόμα πιο έντονες - καταστάσεις. Όλα αφορούσαν εμένα να προσπαθώ να γίνω ακόμα πιο ανεξάρτητος. Αγόρασα ένα αυτοκίνητο στο οποίο είχα σκοπό να μπαίνω και να βγαίνω μόνος μου χωρίς την βοήθεια των φίλων μου ή των δικών μου. Απέτυχα γιατί δεν είδα κάποια προβλήματα που μπορούσαν να εμφανιστούν στο μέλλον όπως για παράδειγμα να μην αντέχω το βάρος του τροχοκαθήσματος. Αυτό με πλήγωσε πολύ επειδή ήταν ένα ας το πούμε «λάθος» που στοίχησε σε μένα τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά γιατί πάλι με έπαιρνε 10 βήματα πίσω αναφορικά με την πλήρη ανεξαρτητοποίηση μου. Πάλι μέχρι να βρω τη να κάνω για αρκετούς μήνες κοιμόμουν και ξυπνούσα με την ίδια σκέψη. Πάλι εμφανίζονταν κάποια προβλήματα υγείας (ευερέθιστο έντερο πλέον λόγο άγχους) αλλά και πάλι με τον καιρό συνέχιζα την ζωή μου.
Αυτές οι μεγάλοι περίοδοι άγχους συνεχίστηκαν μέχρι και τι πριν 1 μήνα για διάφορους άλλους λόγους στους οποίους δεν χρειάζεται να σας αναφέρω γιατί νιώθω ότι σας έχω ήδη κουράσει.
Αυτό που έγινε πριν 1 μήνα και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας είναι ότι ενώ ήμουν έξω για καφέ ένα απόγευμα (προηγήθηκαν φυσικά μερικές εβδομάδες εξαιρετικά εντόνων σκέψεων για ένα θέμα, την αγορά δευτέρου αυτοκίνητου πλέον με άλλες προδιαγραφές και των αποκλεισμό οποιοδήποτε λαθών νιώθοντας ενοχές ουσιαστικά γα το πρώτο μου «λάθος») άρχισα να μην αναπνέω κανονικά, να νομίζω ότι θα λιποθυμήσω να ιδρώνω και να ζαλίζομαι και βγήκα έξω δήθεν να πάρω καθαρό αέρα. Μου πέρασε αλλά ο φίλος μου επέμενε να πάμε σε κάποια κλινική μπας και είναι κάτι γιατί είχα πάθει κάτι παρόμοιο με λιγότερη ένταση πριν 2 μήνες αλλά δεν έδωσα σημασία. Τελικά στην κλινική δεν βρήκαν απολύτως τίποτα παθολογικό. Την επόμενη μέρα όταν πήγα έξω πάλι έπαθα τα ίδια. Άρχισα να αναρωτιέμαι τι μπορεί να είναι έμαθα στο Internet ότι αυτό ήταν κρίση πανικού και πιθανών αγοραφοβία. Λέω και εγώ 24 ετών και να γίνω πάσχω από αγοραφοβία την στιγμή που 2 μέρες πριν την «κρίση» διασκέδαζα σε clubs; Και προσπάθησα να το πολεμήσω μόνος μου. Έβγαινα έξω με τον φόβο ότι θα με πιάσει πάλι αλλά όταν ξεχνιόμουν ήμουν καλά. Εν τέλει την μία νύχτα ήμουν έξω καλά ενώ την άλλη έτρεχα σπίτι. Άρα ήμουν κάπου στην μέση.
Αμέσως πήρα των προσωπικό μου παθολόγο και πήγα να μιλήσουμε. Μου είπε ότι αυτό είναι λόγο του συσσωρευμένου άγχους που είχα δια μέσου των χρόνων και τώρα έκανε την έκρηξη του. Μου είπε να το πολεμήσω μόνος μου γιατί είμαι νεαρός για φάρμακα. Μετά όμως από 2 εβδομάδες όπου ήμουν σχεδόν κλεισμένος σπίτι μου με τις σκέψεις μου, και πολλές επισκέψεις σε καρδιολόγους, πνευμονολόγους και ό,τι ειδικότητα φανταστείτε απλά γιατί νόμιζα είχα κάτι παθολογικό αποφάσισα να πάω πάλι και να το πω ότι δεν τα κατάφερα μόνος μου να το ξεπεράσω το άγχος και την νευρικότητα.
Μου είπε να πάρω για 15 μέρες Xanax 0.25mg, μισό το πρωί μισό το μεσημέρι και ένα το βράδυ απλά και μόνο μέχρι να κατασταλάξουν οι σκέψεις μου και να ηρεμίσω. Ουσιαστικά η δόση είναι συνολικά 0.50mg την μέρα. Εσείς τι λέτε; Είναι εντάξει ή να πάω σε κάποιο ψυχολόγο; Ακόμα δεν έχω αρχίσει να παίρνω τίποτα.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και πραγματικά λυπάμαι αν σας κούρασα.
Ανδρέας

καλως ηρθες φιλε στη παρεα μας...εγω θα σε συμβουλευα κατ αρχας να παρεις το ζαναξ ειναι σε πολυ μικρη δοσολογια και θα προλαβει τα χειροτερα.....και δεν θα παθεις τπτ κακο.στο λεω απο προσωπικη παρομοια εμπιρεια....μακαρι να το χα παρει πιο νωρις και εγω,,η αν θελεις να επισκευτεις ενα ψυχιατρο καλυτερα πριν το παρεις..για να παρεις μια πιο ειδικη γνωμη...συντομα ομως μην αφηνεις να εξελισεται η κατασταση

Εγω φιλε μου,μιας και ειμαστε στην ιδια ηλικια θα σου προτεινα να πας σε ενα καλο ομοιοπαθητικο...Εχω παθει ακριβως το ιδιο και το πολεμαω με ομοιοπαθητικη.Μην το καθυστερεις ομως για κανενα λογο...Εγω το αφησα για κανα χρονο και επαθα βαρβατη αγοραφοβια...Πριν ενα χρονο ημουν απιτευτα κοινωνικη και μετα απο ενα χρονο μιζερη..Τωρα ξαναρχισα να τα καταφερνω σιγα σιγα...Οτι και να επιλεξεις σου ευχομαι καλη ιαση:)))

Καλώς σας βρήκα φίλοι και ευχαριστώ για τις μέχρι τώρα απαντήσεις σας.

Τελικά πήγα χτες σε ψυχίατρο και μου είπε και αυτός ότι επειδή είμαι σε αρχικό στάδιο μπορώ να \"γιατρευτώ εύκολα\". Μου έδωσε και αυτός το Xanax αλλά σε 2 δώσεις των 0.25, 1 το πρωί και 1 το βράδυ για 8 μέρες. Επίσης μου έδωσε και το Arketis 20mg (Paroxetine - Παροξετίνη) το οποίο δεν έχω ιδέα τι είναι και μου είπε να το αρχίσω μετά από 2 μέρες και να παίρνω μισό αρχικά μόνο το βράδυ και μετα απο λιγές μερες μισό πρωί και μισο βράδυ.

Λέω να παρακούσω τον Ψυχίατρο και να μην πάρω το Arketis και να παίρνω μονάχα το Xanax για 15 μέρες μόνο (όπως μου εισηγήθηκε ο παθολόγος μου).

Στο μεταξύ πήρα το Xanax σε 3 δώσεις χτες και όντως παιδιά κάνει θαύματα. Για αρκετές ώρες ένιωθα να είμαι όπως ήμουν πριν από 1 μήνα.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ! ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΘΗΚΕΣ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΟΙΟΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ. ΣΕ Ο,ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΞΑΝΑΣΚΕΨΟΥ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΙΔΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΘΟΛΟΓΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΕ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΒΟΗΘΑΕΙ.

Καλε μου warrior αν ο γιατρος σου ειπε να παρεις και τα δυο να παρεις και τα δυο..Σε αυτα τα θεματα δεν πρεπει να παρακουμε βρε...Κανε οτι σου λεει να φυγει μια ωρα αρχιτερα απο πανω σου και μην ανησυχεις...Ειπαμε ο γιατρος ξερει καλυτερα οποτε μην παλειπεις να κανεις αυτα που λεει...:)

Πιστευω πως καλυτερα ειναι να παρεις μονο το ενα μην ειμαστε κ τοσο υπερβολικοι με τα φαρμακα...μετα μολις τελειωσεις θα δεις αν ειχε αποτελεσμα η οχι...
Οσο για το αγχος που εχεις θα ηθελα να σου πω πως η ζωη ειναι μικρη κ ειναι παρα πολυ ωραια οταν τη περναμε με ανθρωπους που μας καταλαβαινουν κ μας αγαπανε κ αντισοιχα κ εμεις το ιδιο.Ετσι δε θα επρεπε κατα τη γνωμη μου να αναλωθεις τοσο για καποια ατομα που απ οτι καταλαβα δε σε εμπιστευονταν κ πολυ παρολο που εισασταν στην ιδια παρεα.Ειμαι 24 κ παλιοτερα ειχα μια παρολοια αντιμετωπιση των πραγματων οπως εσυ,δηλαδη καθε φορα που καποιος πειραζοταν απο κατι που εκανα η αν τυχαινε να πουν σε καποιον κατι που δεν ισχυει τρελαινομουν.Τελικα τωρα καταλαβα πως εκανα μεγαλο λαθος διοτι αν καποιος δε μπορει να σε συγχωρεσει για κατι που εκανες (σε λογικα πλαισια) η ακομα χειροτερα σε κατηγορει για κατι ενω δε το εχεις κανει αυτο σημαινει πως δε σε αγαπαει πραγαματικα πως δε σε εκτιμαει κ δε σε σεβεται.Οποτε καλο θα ηταν να βγαλεις απο τη ζωη σου αυτους που σε στεναχωρουν κ να πιστεψεις στον εαυτο σου.Να πιστεψεις πως απο τη στιγμη που εχεις δικιο σε καποια πραγματα δε χρειαζεται να στεναχωριεσαι για αυτους που σε πληγωσαν επισης ενα λαθος αν εκανες κ 2 και 3 δε σημαινει οτι πρεπει να κατηγορεις τον εαυτο σου καθε μερα κ να μη του δινεις ελαφρυντικα.Αν ειμασταν ολοι τελιοι κ δε καναμε ποτε λαθη τοτε ολα θα ηταν βαρετα κ δε θα ειχε νοημα η ζωη.
Προσπαθησε να ηρεμησεις κ σκεψου πως πανω απ ολα δεν αξιζει να χαραμιζεσαι για ανθρωπους που δε σε εμπιστευονται.Προσπαθησε να καταλαβεις πως εκεινοι που πραγματικα σε αγαπανε δε θα σε κατηγορησουν γιατι πηρες το λαθος αυτοκινητο ουτε θα σου θυμωσουν χωρις λογο.Οποτε παρε το θεμα πιο χαλαρα κ να δεις πως ολα θα βγουν οπως θες....

Ναι να πας σε ψυχολόγο αυτό θα είναι το καλύτερο

Παιδιά καλησπέρα σας,θα ηθελα παρα μα παρα πολυ την βοήθεια σας,Ύστερα απο Ημικρανια άρχισα να νιώθω σαν μεθυσμένη,μόνιμη θολούρα στο μυαλό και στα ματια και νιώθω την αίσθηση όπως οταν κανεις ονειρεύεται...έκανα μαγνητικη αξονικη αγγειογραφία εγκεφάλου και βγήκαν καθαρά,νυσταγογραφιμα καθαρό,νευρολόγους,άρχισα να ψάχνω τα ματια μου,πήγα σε 7 οφθαλμίατρους έφτασα ακόμα και στο eye clinic στην Γλυφάδα και ολα μου βγαίνουν καθαρά,εχω εξαντλήσει ολα τα ιατρικά περιθώρια αλλα ολα βγαίνουν καθαρά...πολλές φορές μπερδεύω τα λόγια μου νιώθω μόνιμα θολή σκέψη...SOS δεν ξερω ποια τι αλλο να κάνω...???

ΠΑΣΧΩ ΑΠΟ ΚΡΙΣΗΣ ΠΑΝΙΚΟΥ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΣΥΝΕΣΤΗΣΕ ΤΟ CENTRAC ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΜΑΡΚΟ