Πως μπορώ να βελτιώσω το φλερτ μου ;
Καλησπέρα σε όλους,
Καταρχάς πριν φτάσουμε στο θέμα, καλό πιστεύω είναι να σας περιγράψω τον εαυτό μου και την ιστορία μου για να καταλάβετε λίγο καλύτερα την προσωπικότητα μου.
Είμαι 22Α. Δεν μπορώ να πω ότι μεγάλωσα σε μια σωστή οικογένεια, πολλή απιστία από τον πατέρα μου στη μάνα μου, σωματική και ψυχολογική βία, όλα αυτά να τα βλέπω και να με επηρεάζουν μέχρι τα 15 μου περίπου όπου και πήραν διαζύγιο και βρήκα την ησυχία μου.
Μέχρι και το δημοτικό δεν θεωρώ ότι πέρασα καλά στη ζωή μου, δεν είχα παρέες, δεν έβγαινα έξω να παίξω με τα άλλα παιδιά, δεν με έβγαζαν οι γονείς μου, γενικά δεν έχω κάποια θετική ανάμνηση. Θεωρώ ότι αυτό το γεγονός παίζει μεγάλο ρόλο στην μη σωστή διαμόρφωση των κοινωνικών μου δεξιοτήτων. Η κοινωνική μου ζωή ξεκίνησε στο γυμνάσιο, όπου έκανα παρέα (μέχρι σήμερα είμαστε με τα παιδιά), άρχισα να βγαίνω να παίζω μπάσκετ, ποδόσφαιρο, για κανα καφέ με την παρέα.
Στα 15 μου έκανα κάτι πρώτη φορά με μια κοπέλα. Απο εκεί και πέρα στα χρόνια του λυκείου είχα κάποιες εμπειρίες με κοπέλες, κάποιες προχώρησαν παραπάνω, κάποιες δεν πήγαν καθόλου καλά με πολύ άβολες στιγμές. Κοινός παράγοντας ήταν ότι από τότε θεωρούσα ότι ήμουν "παράξενος" στα ραντεβού. Δηλαδή, ότι είμαι ντροπαλός, ότι δεν έχω σωστή γλώσσα του σώματος, δεν μπορώ να έχω μια σωστή ροή συζήτησης, δεν μπορώ να φτιάξω ατμόσφαιρα για να κάνω κίνηση. Βέβαια τότε επειδή ήμασταν μικροί και άπειροι αυτό δεν πείραζε πολύ, κανένας τότε δεν ήξερε πως να κάνει σωστό φλερτ. Η καλύτερη εμπειρία μου (μέχρι και σήμερα) είναι μια πολύμηνη ολοκληρωμένη σχέση που είχα στα 17 μου. Αυτή η σχέση τελείωσε γιατί τότε άφησα τα προσωπικά μου προβλήματα να μπουν στη σχέση μας, και σήμερα που το σκέφτομαι καλά έκανε και με χώρισε.
Στο πανεπιστήμιο γενικά δεν έκανα μεγάλη φοιτητική ζωή. Πέρασα πληροφορική Αθήνα άρα δεν πήγα επαρχία μόνος (άρα τι φοιτητική ζωή να κάνω :Ρ). Δεν ήμουν σπιτόγατος, έβγαινα αλλά δεν γνώρισα αρκετό κόσμο και δεν κοινωνικοποιήθηκα. Δεν εξάσκησα τις ήδη ελλειπείς (τουλάχιστον κατ εμένα) κοινωνικές δεξιότητες μου και το φλερτ μου με τις κοπέλες. Ήταν και μία πολύ δύσκολη περίοδος για μένα, γιατί με βασάνιζαν κρίσεις πανικού, έκανα και κάποια χειρουργεία που έπρεπε να γίνουν, ήρθε και η καραντίνα και η απόλυτη απομόνωση. Το καλό ήταν ότι διάβασα πολύ γενικά, έκαψα πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή γιατί πραγματικά γουστάρω το επάγγελμα και από το 2ο έτος μπήκα και κανονικά στην αγορά εργασίας. Σήμερα εργάζομαι σε μεγάλη εταιρία πληροφορικής με πολύ καλές αποδοχές. Θυσίασα τη "ξένοιαστη φοιτητική ζωή" γιατί πραγματικά χωρίς δικά μου χρήματα δεν θα μπορούσα να βγω ούτε για ένα ποτό.
Τα ερωτικά μου στο πανεπιστήμιο πήγαν αρκετά πίσω, μόνο μια (κακή) εμπειρία έχω. Είχα ερωτευτεί πολύ μια κοπέλα αλλά είχε σχέση. Έκανα παρέα μαζί της γιατί πραγματικά ήμουν κολλημένος και στα τέλη του 1ου έτους όταν χώρισαν έκανα κίνηση (πάλι άγαρμπα θεωρώ κάτι που μου το έλεγε κιόλας) αλλά επειδή αυτή ψαχνόταν να ξεπεράσει τον γκόμενο εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα τα πράγματα μεταξύ μας. Η διαφορά με αυτήν ήταν ότι της είχα πει πράγματα για μένα, για τις κρίσεις πανικού που είχα τότε, για τα προβλήματά μου και λανθασμένα ένιωθα μια παραπάνω σύνδεση. Πέρναγα πολύ καλά σε όλους τους τομείς, ένιωθα ότι είχα κάποια που με άκουγε και με καταλάβαινε ενώ πέρναγα καλά και στο σεξουαλικό κομμάτι. Εννοείται ότι μετά από 1.5 μήνα μου το ληξε για να επιστρέψει στον πρώην :Ρ. Μετά ήρθε η καραντίνα, ήμουν και απογοητευμένος και αφοσιώθηκα πολύ στη σχολή και τα επαγγελματικά.
Απο κει και πέρα εδώ και 3 χρόνια, 2-3 ραντεβού που έχω βγει όλα έχουν καταλήξει σε απόρριψη. Ενω δέχονται να βγουν μαζί μου, θεωρώ ότι χάνω το παιχνίδι στη διαδικασία του φλερτ και γενικότερα της προσέγγισης. Θεωρώ ότι επειδή δεν έβγαινα αρκετά, δεν φλέρταρα με αρκετές κοπέλες κατά τα φοιτητικά μου χρόνια, το ότι δεν ήμουν και ποτέ καλός έτσι κι αλλιώς στο φλέρτ σε συνδυασμό με την προσωπικότητα μου και όλα αυτά που έχω περάσει και με έχουν διαμορφώσει, ότι δεν με κάνουν ελκυστικό και έχει πέσει σοβαρά η αυτοπεποίθησή μου σε αυτό το θέμα. Πλέον πιστεύω ότι δικαίως μια κοπέλα δεν θέλει κάποιον ή τουλάχιστον υποσυνείδητα δεν ελκύεται από κάποιον που δεν διαθέτει βασικές ικανότητες πάνω στο φλερτ ή να τις κάνει να νιώσουν άνετα.
Ψάχνω συμβουλές και γνώμες πάνω στο θέμα, πως μπορώ να βελτιώσω το φλερτ μου; Με την εξάσκηση θα μου πείτε αλλά δεν είμαι ο τύπος που θα πάει να μιλήσει σε 20 κοπέλες και κάποια στιγμή θα το βρει. Δεν νομίζω ότι έχει και νόημα αυτό αν και κάποιοι το κάνουν. Τα 2-3 ραντεβού που βγήκα σε αυτά τα 3 χρόνια ήταν με κοπέλες που είχα γνωρίσει λίγο (δεν θεωρώ ότι ήμουν friendzone) και πραγματικά με ενδιέφεραν και μου στοίχησε έστω και λίγο ψυχολογικά η απόρριψη τους. Θέλω να βγω ένα ραντεβού και να νιώσω εγώ ο ίδιος ότι έκανα τα πάντα σωστά και ας φάω και απόρριψη, με ενοχλεί περισσότερο το γεγονός ότι μόνος μου αναγνωρίζω ότι δεν τα πάω καλά στα ραντεβού. Πάντα στο τέλος όπως δικαιολογούσαν τον λόγο απόρριψης ένιωθα σαν να έλεγαν έμμεσα: "Ωραίος είσαι καλό παιδί αλλά δεν είχαμε χημεία στο ραντεβού μας ένιωθα άβολα". Κορίτσια και εσείς δείξτε λίγο κατανόηση, δεν είμαστε όλοι Αλεν Ντελον :Ρ
