Νιώθω ότι έχω μείνει πολύ πίσω,και τώρα που βλέπω τα πράγματα δεν ξέρω τι να κάνω

Καλημέρα σε όλους.

Έχω ένα σοβαρό πρόβλημα και νιώθω ότι δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω. Έγραψα εδώ μήπως λάβω λίγη στήριξη συναισθηματικά, γιατί πραγματικά δεν ξέρω που να απευθυνθώ.

Νιώθω ότι έχω μείνει πίσω στη ζωή μου. Για πολλά χρόνια υποφέρω από κατάθλιψη, κάποιες φορές είναι καλύτερα, κάποιες χειρότερα.

Τα τελευταία τρία χρόνια ήμουν σαν το ζόμπι. Δεν έκανα τίποτα. Ο κόσμος γύρω μου προχώρησε αλλά όχι εγώ.

Πήρα 35 κιλά απότομα, μένω σε ένα διαμέρισμα που έχει πιάσει μούχλα, τα ρούχα μου και όλα τα πράγματα μου μυρίζουν, χρειάζεται ένα γερό καθάρισμα το οποίο δεν ξέρω που να ξεκινήσω. Επίσης απέκτησα χρέη γιατί προσπαθούσα να διώξω τη θλίψη με ανούσιες αγορές.

Ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Είμαι πλέον αρκετα υπέρβαρη, μυρίζω όσο και να πλένομαι γιατί ο χώρος είναι βρώμικος, παλεύω ένα μεταπτυχιακό εδώ και 3 χρόνια, με παράτησε τελικά ένας άνθρωπος που με αγαπούσε πολύ γιατί απηυδήσε μαζί μου και με την κατάσταση.

Τελευταία έχω αρχίσει να συνέρχομαι. Βλέπω ο κόσμος έχει προχωρήσει. Οι παλιές μου φίλες παντρεύτηκαν, ο επι οκτώ χρόνια μικρότερος μου αδερφός έμαθε μέχρι και να οδηγάει, η φουρνιά μου έχει πάρει ήδη το μεταπτυχιακό...και με παράτησε ένας σπάνιος άνθρωπος τον οποίο αγαπάω ακόμα και δεν πρόκειται να ξαναγαπησω έτσι, και δεν μου δίνει άλλη ευκαιρία.

Δεν ξέρω πως να σηκωθώ. Στενοχωριέμαι, ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Είμαι 30 χρόνων κοπέλα και ζω μέσα στη μιζέρια. Δεν ξέρω που να ξεκινήσω. Είμαι 1,76 με 104 κιλά, και όπως και να ντυθώ πάλι νιώθω ότι φαίνομαι σαν τέρας. Δεν μπορώ να βγω να χαρώ τη ζωή, και δεν ξέρω πως να ξεκινήσω το πιο βασικό, να καθαρίσω τον χώρο μου και να αποκτήσω τα life skills τα οποία μου λείπουν/έχω ξεχάσει.

Μόνο τα επαγγελματικά μου πάνε καλά. Έχω μια το κατά δύναμιν σταθερή δουλειά εδώ και δύο χρόνια. Έτσι όπως πάω όμως δεν ξέρω πόσο θα την κρατήσω.

Χρειάζεσαι κάποιο κίνητρο για να το κάνεις.
Πολλοί άνθρωποι περνάνε τέτοιες φάσεις που κρατάνε και χρόνια. Ίσως κάποια πρόκληση, κάτι να σε παρακινήσει να θέλεις να αλλάξεις. Κάποιο γκρουπ με άτομα σαν εσένα για να έχεις συμπαράσταση. Τι θα σε παρακινούσε να γίνεις καλύτερη;;;

Τι κανεις για την καταθλιψη σου? Κανεις ψυχοθεραπεια έχεις επισκεφτει ψυχιατρο? Εχεις υποστηρικτικό περιβάλλον φιλους κτλ. Τα κιλα δεν ειναι θεμα τερας δεν εισαι. Ξεκινα από καπου ισως απο ψυχοθεραπεία

Απλά νιώθω ότι δεν έχω στήριξη σωστή. Ο (πλέον) πρώην σύντροφος μου π.χ. μου επισήμανε πράγματα με αρνητικό τρόπο και φωνές, αντί για θετικό τρόπο, και είχε κολλήσει στα συμπτώματα και όχι στην αιτία. Φίλους/ες δεν έχω πολλούς πλέον αλλά το μόνο που μου λένε είναι "τι έγνοιες έχεις εσύ, έχεις καλή δουλειά, δεν είσαι σαν άλλους που δεν ξέρουν πως θα ξημερώσουν αύριο και παλεύουν", λες και τα πάντα στη ζωή είναι τα χρήματα. Από την άλλη μένω Ηρακλείο Κρήτης, οπότε δεν γνωρίζω που να απευθυνθώ και αν υπάρχουν κάποιες ομάδες να απευθυνθώ.

Έχω κάνει κάποιες συνεδρίες, και έτσι έχω συνέλθει κάπως. Το θέμα είναι το ότι όσο ξυπνάω τόσο βλέπω προβλήματα γύρω και...με καθηλώνουν

Quote:

---

Originally Posted by Marble

Έχω κάνει κάποιες συνεδρίες, και έτσι έχω συνέλθει κάπως. Το θέμα είναι το ότι όσο ξυπνάω τόσο βλέπω προβλήματα γύρω και...με καθηλώνουν

---

Αφου εχεις δει καλό με καποιες συνεδριες αυτο είναι θετικό. Συνεχισε το. Από τους φιλους σου παρε οτι μπορουν να σου δωσουν. Από τον πρωην δεν ξερω αν είναι καλό να περιμένεις πολλά. Ψυχοθεραπεια ψυχοθεραπεια ψυχοθεραπεια. Και εξω οσο μπορεις.

Άλλο η ακαταστασία κι άλλο η μπίχλα. Όταν λες μούχλα εννοείς λόγω κάποιου κατασκευαστικού θέματος ή βλάβης ή εννοείς βρώμα; Δεν χρειάζεται να ξεκινήσεις από κάπου συγκεκριμένα. Ότι έχεις σε αντικείμενο ή ρούχο που έχει αχρηστευτεί και δεν υπάρχει ελπίδα αποκατάστασης το πετάς. Ξέχασες υγρή πετσέτα μέσα στα άπλυτα για μέρες ή πέταξες το μαγιό σου πίσω από τον καναπέ με αποτέλεσμα να πιάσει μούχλα και να σαπίσει κυριολεκτικά; Τα πετάς. Άφησες φαγητό σε πλαστικό τάπερ με αποτέλεσμα να βγουν μύκητες και να ποτίσει τοξικά υγρά το σκεύος; Το πετάς όπως είναι.
Πιάνεις μια ντουλάπα, μία σιφονιέρα, ένα ράφι, το αδειάζεις, βάζεις τα ρούχα για πλύσιμο και στο μεταξύ καθαρίζεις το έπιπλο σχολαστικά.(Φροντίζεις ναέχεις καθαρό πλυντήριο βεβαίως). Όταν τα ρούχα είναι πλυμένα και στεγνωμένα και καθαρά, τα βάζεις πίσω. Λες σήμερα θα ασχοληθώ με το μπάνιο, μπουμπουνίζεις υγρό για τα άλατα ή χλωρίνη αναλόγως, το αφήνεις κάποια ώρα, τρίβεις με σφουγγάρια, ξεπλένεις καλά, στεγνώνεις με πανιά και σφουγγαρίστρες. Λες σήμερα δεν έχω πολύ χρόνο, θα ξεσκονίσω τα έπιπλα του σαλονιού έστω με φτερό. Ή έστω θα καθαρίσω ένα ράφι από το ψυγείο ή τον φούρνο της κουζίνας.
Δεν ξεχνάς να αερίζεις καλά το σπίτι και κάθε μέρα κάτι να κάνεις, να καθαρίζεις κι από κάτι. Δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεσαι για αυτό.
Η τακτοποίηση είναι άλλο πράγμα. Σημαντικό κι αυτό, αλλά το βασικό είναι η καθαριότητα.

Κάπου γράφεις ότι ο πρώην σου έβλεπε τα συμπτώματα κι όχι την αιτία. Εσύ έχεις καταφέρει να δεις ποια είναι; Όχι η κατάθλιψη, την αιτία της κατάθλιψης την έχεις βρει;

Μούχλα κανονική εννοώ από την υγρασία. Όχι δεν ξέχασα κάτι υγρό να σαπίσει, γιατί πάντα τα απλώνω αν είναι κάτι υγρό. Αλλά έχω θέμα hoarding (δηλαδή κρατούσα τα πάντα και ας μου ήταν άχρηστα). Ήδη έχω ξεφορτωθεί αρκετά πράγματα (ό,τι ήταν χαλασμένο/σπασμένο), αλλά δυσκολεύομαι με τα ρούχα που δεν μου κάνουν πια...

Προσπαθώ να καθαρίζω όσο μπορώ, αλλά το σπίτι είναι ακατάστατο, συν η υγρασία. Κάποιες μέρες δεν έχω τη δύναμη να σηκωθώ από το κρεβάτι (δουλεύω από το σπίτι ευτυχώς οπότε κούτσα στραβά βγάζω την καθημερινή δουλειά μου κι έτσι). Τώρα και με τον χωρισμό έχουν γίνει τα πράγματα χειρότερα αφού μερικές φορές νιώθω λες και έχει κοπεί κυριολεκτικά κομμάτι από την καρδιά μου. Σήμερα ειδικά είναι μια τέτοια μέρα.

Μπορείς να βάλεις cleaning/motivation videos ίσως σε βοηθήσουν λίγο. Και κατά τα άλλα να έχεις κάποια υποστήριξη να έρθει κάποιος να σε βοηθήσει να συμμαζέψετε να πετάξετε κάποια πράγματα και ίσως με αυτόν τον τρόπο να σού συμπαρασταθεί να ξεσπάσεις συναισθηματικά.

τωρα δεν ειμαι και σιγουρος οτι καταλαβα πολλα αλλα εσυ θεωρεις προβλημα το παχος σου και αυτο ειναι βλακεια. υπαρχουν πολλοι χοντροι στον κοσμο, κανεις τους δεν ειναι τερας, αν θες μεινε ετσι εαν θες χασε κιλα. το βασικο που πρεπει να σε απασχολει ειναι ο θησαυρισμος και οτι σκεφτεσαι συνεχως και λες απο που να ξεκινησω. ξεκινα απο οπου θελεις στα 30 σου εισαι πολυ μικρη αρα προλαβαινεις για ολα.

παντως γενικα νομιζω οτι ο τροπος για να κανεις αλλαγες με επιτυχια ειναι με μικρα αλλα γενναια βηματα τα οποια δεν θα αφηνεις μισοτελειωμενα.τωρα για το σπιτι η σονια τα λεει καλα αλλα εαν δυσκολευεσαι τοσο κανονισε καθε μερα να καθαριζεις ενα τετραγωνικο μετρο και οταν γραφω καθαρισμα εννοω πετας οτι δεν χωρα καπου αλλου, οχι το μετακινεις πιο διπλα, αλλα το πετας κανονικα και αν καποτε χρειαστεις κατι παρομοιο το αγοραζεις

Quote:

---

Originally Posted by Marble

Μούχλα κανονική εννοώ από την υγρασία. Όχι δεν ξέχασα κάτι υγρό να σαπίσει, γιατί πάντα τα απλώνω αν είναι κάτι υγρό. Αλλά έχω θέμα hoarding (δηλαδή κρατούσα τα πάντα και ας μου ήταν άχρηστα). Ήδη έχω ξεφορτωθεί αρκετά πράγματα (ό,τι ήταν χαλασμένο/σπασμένο), αλλά δυσκολεύομαι με τα ρούχα που δεν μου κάνουν πια...

Προσπαθώ να καθαρίζω όσο μπορώ, αλλά το σπίτι είναι ακατάστατο, συν η υγρασία. Κάποιες μέρες δεν έχω τη δύναμη να σηκωθώ από το κρεβάτι (δουλεύω από το σπίτι ευτυχώς οπότε κούτσα στραβά βγάζω την καθημερινή δουλειά μου κι έτσι). Τώρα και με τον χωρισμό έχουν γίνει τα πράγματα χειρότερα αφού μερικές φορές νιώθω λες και έχει κοπεί κυριολεκτικά κομμάτι από την καρδιά μου. Σήμερα ειδικά είναι μια τέτοια μέρα.

---

Το πρόβλημα της υγρασίας είναι σοβαρό από άποψη υγείας. Υπάρχει κάποια βλάβη ή είναι κάποια παλιά κατασκευή/υπόγειο/υπόσκαφο διαμέρισμα ή κοντά σε θάλασσα κτλ? Υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις να βελτιωθεί η κατάσταση αν δεν λύνεται εντελώς. Από μονωτικά και ειδικές μπογιές σε τοίχους μέχρι αφυγραντήρες και ειδικά καθαριστικά. Σχετικά με το hoarding, ένας τρόπος να σε βοθήσει είναι ο εξής: Αντιμετωπίζεις κάθε χώρο σαν ένα κουτί. Από ένα μπαούλο/ντουλάπα/δωμάτιο μέχρι το σπίτι. Ότι χωράει στο κουτί το κρατάς, ότι δεν χωράει το αποχωρίζεσαι. Φυσικά βάζεις προτεραιότητες. Αν έχεις μία ντουλάπα, προτεραιότητα είναι τα ρούχα που φοράς, όχι αυτά που φορούσες πριν 5 χρόνια. Αν ένα δωμάτιο το χρησιμοποιείς π.χ. σαν γραφείο, προτεραιότητα έχει το γραφείο, μία βολική και πρακτική καρέκλα, κάποια αρχειοθήκη, ο υπολογιστής και ο εκτυπωτής σου και όχι μία εταζέρα με χίλια μπιμπελό επάνω. Θα αφήσεις φυσικά χώρο και για κάτι πιο περιττό που θεωρείς ότι ομορφαίνει το χώρο σου και σου αλλάζει την ψυχολογία, αλλά πάντα με όριο την πρακτικότητα. Σε ένα μπαλκόνι 1.2 Χ 3 μέτρα που έχεις την απλώστρα σου, θα βάλεις π.χ. ένα στενό μικρό πλαστικό ντουλάπι ή μία παπουτσοθήκη αν είναι απαραίτητο και ένα γλαστράκι από επάνω ή θα βάλεις μια-δυο μεγάλες γλάστρες αν δεν έχεις έπιπλο εκεί. Δεν θα βάλεις 10 γλάστρες και γλαστράκια να μην έχει χώρο να πατήσεις, όσο κι αν αγαπάς τα λουλούδια. Στο γραφείο σου μπορείς να βάλεις κάποια αγαπημένη φωτογραφία ή ένα διακοσμητικό που σου αρέσει, αλλά δεν θα το γεμίσεις κορνίζες ή μπλιμπλίκια. Δεν έχει χώροτο "κουτί" για αυτά. Κάπως έτσι σκέψου το.



Κανένας χωρισμός δεν είναι εύκολος. Αλλά και κανένας άνθρωπος δεν είναι πιο δικός μας από τον εαυτό μας. Να αρχίσεις όσο μπορείς να τον φροντίζεις και θα δεις ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Όπως θες να κάνεις μία προσπάθεια με το σπίτι, έτσι να κάνεις προσπάθεια και με τον εαυτό σου. Κάνε έστω και κάτι λίγο κάθε μέρα να δείξεις ότι τον προσέχεις και τον αγαπάς. Σήκω και κάνε ένα αφρόλουτρο, βγες μια βόλτα, βάλε ανεβαστική μουσική. Κάτι. Όσο δύσκολο κι αν σου είναι.

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές. Με βοήθησαν πολύ να αποφασίσω από το που θα βάλω μια αρχή. Γενικά η περιοχή έχει απίστευτη υγρασία, και καθυστέρησα να πάρω αφυγραντήρα. Ήδη παρειγγειλα υγρό καθαριστικό για τη μούχλα, και έγραψα ένα πρόγραμμα για να καθαρίσω σταδιακά το σπίτι. Γενικά στο μπαλκόνι δεν έχω φυτά, μόνο ένα τραπεζάκι με καρέκλες οπότε ίσως μια
πλαστική παπουτσοθήκη να είναι ότι πρέπει εκεί. Επίσης το γραφείο μου για κάποιο λόγο είναι το μόνο τακτοποιημένο σημείο του σπιτιού. Το πρόβλημα πλέον είναι μόνο τα ρούχα που για τα περισσότερα έχω συνεννοηθεί να τα χαρίσω.

Εννιά χρόνια δεν είναι και λίγα, πόσο μάλλον όταν εκείνος αρνείται να κόψουμε τελείως επικοινωνία. Οπότε προσπαθώ τώρα να κάνω γυμναστική ή να πηγαίνω μια βόλτα έστω και μόνη όσο πιο συχνά μπορώ.