«Σαν την μύγα μέσα στο γάλα»;
Όπως θα ξέρουν κάποιοι/ες βρήκα την δύναμη και πηγαίνω σε ένα κεκ. Ιδιαίτερα ακανθώδες το θέμα των σχέσεων φιλικών ή μη. Τελικά γιατί πάει κανείς σε ένα κεκ για τα χρήματα; Εννοείται. Για να μάθει κάτι; Παίζεται αυτό. Για να συνδεθεί με άλλα άτομα; Μπορεί. Γιατί πάμε σχολείο; Γιατί σπουδάζουμε; Για την γνώση; Κι αν η κοινωνικοποίηση είναι πιο σημαντική από την γνώση ή στο ίδιο επίπεδο; Αυτό που με κουράζει είναι οι ψιλοκουβέντες...αερολογίες. ..στερεότυπες συζητήσεις. Όχι, δεν πιστεύω ότι πρέπει να φιλοσοφούμε 24ώρες το 24ωρο, θα πεις και την ελαφράδα σου και ναι ίσως είναι καλό να αφήνεσαι και λίγο, από το να προσπαθείς να αλλάξεις τον κόσμο, πράγμα μάταιο. Εξάλλου κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και ο καθένας βρίσκεται σε διαφορετικό στάδιο στη ζωή του και δεν έχουμε όλοι τα ίδια κοινά. Αλλά κάποιες φορές νιώθω σαν την μύγα μέσα στο γάλα, ενθουσιάζομαι και δημιουργώ εύκολα προσδοκίες, ως αμετανόητα εσωστρεφής και ιδεαλιστής.
Οκ να μην κρίνουμε μέσα μας τους άλλους, να μην θυμώνουμε, να τους καταλαβαίνουμε. Και μετά τι...ο κάθε ένας στον δικό του κόσμο.
Δεν έχω γεράσει αλλά από ένα σημείο και μετά γερνάς και από σεβασμό σε λένε Κύριε τάδε. Όλα υποκριτικά. Μια κοινωνία ρόλων.
