Κατάθλιψη και αυτοτραυματισμός
Καλησπέρα, γράφω εδώ για να εξηγήσω μια κατάσταση και αν έχετε λίγο χρόνο -οσοι έχετε-να μου πείτε αντικειμενικά την άποψη σας. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.
Λοιπόν...η ιστορία ξεκινά πέρυσι τον Νοέμβριο όπου είχα προβλήματα με την μητέρα μου για πρώτη φορά όλα αυτά τα χρόνια, έφυγε από το σπίτι μου είπε κάποια πολύ σκληρά λόγια, πρόδωσε πράγματα που της εμπιστευτηκα. Παράλληλα, ειχα μια όμορφη σχέση με έναν άνθρωπο που πάλευα πολύ να μην τον πληγώσω αλλά τελικά τον άφησα γιατί δεν ήθελα να τον ταλαιπωρώ. Γνωρίζω έναν άνθρωπο στην ηλικία μας (είμαστε 24 στα 25). Λόγω αυτού που είχε γίνει με την μητέρα μου, είχα χάσει τελείως τον εαυτό μου, έκανα πράγματα που δεν θα τα έκανα υπό άλλες συνθήκες και ούτε που θα τα σκεφτόμουν. Σκεφτόμουν ότι δεν θέλω την ζωή μου, ότι και να πάθω κακό δεν με πειράζει. Ότι είμαι μόνη μου. Ενώ έχω άτομα που με αγαπάνε ένιωθα μόνη μου. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, ήρθε στην ζωή μου, για κάποιον ανεξήγητο λόγο ένιωσα μια τεράστια έλξη, ίσως από την ιδέα που δημιούργησα στο μυαλό μου για εκείνον. Τον χρειαζομουν σε στιγμές που δεν ήμουν καλά και εκείνος με κοροϊδευε, μου το έχει πει κιόλας ξεκάθαρα ότι σε είχα στο φτύσιμο. Εγώ σαν αντίδραση άρχισα να μιλάω με τον κολλητό του και να ανταλλάζω μηνύματα όχι τόσο φιλικά κάποιες φορές. Νιώθω πολύ άσχημα για αυτό που έκανα και έχω ζητήσει άπειρες φορές συγγνώμη. Υπήρχε απόσταση μεταξύ μας, καθώς ήμασταν σε διαφορετικές πόλεις. Πήρα την απόφαση να έρθω να ξαναμεινω σε μια πόλη που μεγάλωσα και κοροϊδευα τον εαυτό μου ότι δεν το κάνω για εκείνον, αλλά γιατί μεγάλωσα εδώ, για τους φιλους μου και πολλά άλλα. Ο αδερφός μου ήξερε όμως ότι το κάνω γιατί θέλω εκείνον. Μετά από πολλά ζόρια, σκαμπανεβάσματα, μέρες χωρίς να μιλήσουμε, φασαριες, τελειώνουμε - ξανά μαζί, ένα βράδυ πριν 1,5 μήνα έστειλα ένα κατεβατό μήνυμα που του έλεγα ξεκάθαρα πως νιώθω για εκείνον. Κανονική ερωτική εξομολόγηση που κανονικά τα σιχαίνομαι αυτά και τα κοροϊδευω. Δεν το έκανα για να μου απαντήσει. Το έκανα γιατι ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου και να μείνει εκεί...από τότε λοιπόν...αρχίσαμε να είμαστε μαζί δηλαδή 1,5 μήνα τώρα. Περνούσαμε πολύ όμορφα, κάναμε σχέδια, γελούσαμε, επικοινωνούσαμε. Τώρα τελευταία είχε πρόβλημα στο σεξουαλικό κομμάτι διότι είχε στύση και μετά δεν είχε. Το έβλεπα ότι ξενερώνε αλλά με τα πολλά γινόταν ότι ήταν να γίνει. Αυτό γινόταν τώρα τελευταία 8/10 φορές. Εχθές, ήρθε να μιλήσουμε και είπε να το τελειώσουμε. Και εδώ κάπου ξεκινάνε οι απορίες μου. Μου λέει ότι ναι μεν περνάει καλά μαζί μου, ότι έχει συναισθηματα για μένα και του είναι δύσκολο, ότι με αγαπάει και με λατρεύει. ΑΛΛΑ θέλει να είναι μόνος του και φοβάται μη δεθεί παραπάνω γιατί θα τον πληγώσω. Ότι δεν του αρέσει ο εαυτός του μαζί μου, ότι τον επηρεάζω. Θέλω απλά να πω ότι του έδωσα ο,τι καλύτερο είχα μέσα στην ψυχή μου. Πράγματα που δεν έχω κανει για κανέναν "ξένο" καθώς τα τείχη της άμυνας μου είναι πολύ υψηλά και δεν εμπιστεύομαι καθόλου εύκολα κάποιον. Είχε ένα σοβαρό θέμα υγείας κολλητικό και έτρεξα να είμαι κοντά του. Έθεσα σε κίνδυνο την υγεία μου για να κοιμηθώ μαζί του και να μην είναι μόνος του. Πήγα εγώ αντί ο αδερφός του.εγω που είμαι ξένη. Μέχρι ένα 24ωρο πριν γίνει αυτή η κουβέντα μου έλεγε πόσο ανυπομονει να κοιμηθούμε αγκαλιά σήμερα, ήταν τόσο γλυκός και άψογος μαζί μου στην συμπεριφορά του. Αλλά δεν καταλαβαίνω όλα αυτά που είπε και δεν μπορώ να τα επεξεργαστω. Νιώθω απλά ότι πονάω παντού, ότι έχω πεθάνει και ότι αν μου συμβεί κάτι κακό δεν θα με πειράξει. Μου είπε και ότι δεν είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, ότι δεν είμαι η γυναίκα που μπορεί να εμπιστευτεί, παρόλο που και εκείνος στο παρελθόν με είχε απογοητεύσει πολύ. Αλλά οπως του είπα μένουμε στο τώρα, που είμαστε εδώ μαζί και σου φέρομαι με τον καλύτερο τρόπο. Τον θεωρούσα τόσο δικό μου άνθρωπο, κομμάτι μου. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Και απλά δεν καταλαβαίνω. Υποκρινόταν; Τα ένιωθε όντως αυτά που έκανε και έλεγε σε μένα; Πώς γίνεται να έχει συναισθηματα για εμένα, να μου λέει ότι με αγαπάει γιατί έχει δει τον χαρακτήρα μου ακόμα και σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, ότι έκανε σχέδια μαζι μου ΑΛΛΑ θέλει να μείνει μόνος του γιατί τον επηρεάζω και θέλει την ελευθερία του. Δεν ξέρω αν πρέπει να προσθέσω κάτι άλλο, απλά νιώθω χίλια κομμάτια. Ένα συναίσθημα που δεν το εύχομαι ούτε στον χειρότερο εχθρό μου. Με λυπάμαι, με απογοητεύω που αισθάνομαι έτσι και με αυτοτιμωρω. Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει όλη αυτή την συμπεριφορά για να μη νιώθω και χαζή ;
