Printable View
Ενώ ξεκίνησαν με πολύ τρόμο αυτές οι σκέψεις (ότι θα σκοτώσω κάποιον - αγόρι , μαμά, άγνωστους), τώρα νομίζω ότι δε θα με νοιάζει καν. Βλέπω πχ στη τηλεόραση ανθρώπους να τσακώνονται και σκέφτομαι "α, θα μπορούσε να τον σκοτώσει". Όλα αυτά ξεκίνησαν το καλοκαίρι με φόβο και τώρα πιστεύω ότι αυτό είμαι εγώ. Δε ξέρω τι να κάνω, είμαι όλη μέρα σπίτι και τα σκέφτομαι και έχω και κάτι υπαρξιακά ότι τίποτα δεν έχει νόημα και όλα είναι ένα ψέμα επί της ουσίας που το κάνουν ακόμα χειρότερο.
ειναι αυτο που σου ειπαν. ιδεοληψια. καποια στιγμη θα σου περασει.
η εννοια του ψυχοπαθους δεν χρησιμοποιητε σημερα
Το έχεις πάθει και εσύ;
Με βάση τον τρόπο που μεγαλώνουμε αποκτούμε και τα λεγόμενα ψυχολογικά. (Απλά λιτά και απεριττα) Αυτά τα συνδρομα μπορείς να αναλυσεις και να τα βελτιώσεις και μόνη μέσα από το διάβασμα, με κάποιες εξαιρέσεις, εξαρτάται το άτομο και ο τροπος που λειτουργεί ο εγκέφαλος του. Για να βγει άκρη στο μυαλό σου χρειάζεται να ξεκινήσεις από κάτι που χρειάζεται να αλλάξεις και να βελτιώσεις για εσένα, το πρώτο που έχεις ανάγκη. Γιατί όταν πέφτουν όλα μαζι έρχεσαι σε αδιέξοδο..(εμπειρικά μιλώντας) Και κάτι που πιστευω θα βοηθήσει είναι η σωματική δραστηριότητα.. Kick boxing π.χ Αθλήματα που θα σε βοηθησουν να εξωτερικευσεις θετικά τον θυμό σου.
Εγώ έχω ιδεοληψίες ότι σκοτώνω την μητέρα μου και ότι θα καταλήξω σε ψυχιατρείο και είναι πολύ τρομακτικά για εμένα.Κανω και εγώ φαρμακοθεραπεία και δεν ξέρω πως να γλιτώσω από αυτές τις σκέψεις μου
Θα γλιτώσεις από τις σκέψεις όταν δεν θα τους δίνεις καμία σημασία, δεν ξεπερνιούνται αλλιώς! Όλα ΙΔΨ είναι, από τη στιγμή που δεν θέλετε να τις έχετε τις σκέψεις. Αν θέλατε να τα κάνετε αυτά δεν θα σας ενοχλούσαν οι σκέψεις, ούτε θα νιώθατε τύψειςQuote:
Originally Posted by Confused889
Έχεις απόλυτο δικιοQuote:
Originally Posted by Eagle guy
Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Το θέμα μου είναι ότι όταν μου ξεκίνησαν αυτές οι σκέψεις, όντως με τρομαζαν. Όλο το καλοκαίρι ήμουν χάλια. Και ένιωθα και παρορμήσεις και ήμουν σίγουρη οτι είχα τρελαθεί. Τώρα , όμως, έξι μήνες μετά νιώθω σα να μη με νοιάζει, σαν να είναι κάτι "απλό". Νιώθω πχ ότι θα πάω μέσα και θα επιτεθώ στη μάνα μου και δε θα με νοιάζει. Νιωθω χάλια μέσα μου και πιστεύω ότι επειδή νιώθω χάλια μέσα μου ότι γι'αυτό θέλω το κακό των άλλων.
Ίσως είναι έτσι εγώ δεν έχω καταλάβει ακριβώς γιατί μου συμβαίνειQuote:
Originally Posted by Elsa00
Με την ψυχοθεραπεία και την αγωγή δεν είναι ότι δεν θα έρχονται καθόλου πια περίεργες σκέψεις αλλά δεν θα σε ορίζουν/καθορίζουν αυτές.