Δεν θέλω να πάω στους δικούς μου ούτε την Πρωτοχρονιά

Λύθηκε με συζήτηση, όλα οκ

Έχετε μιλήσει ποτέ, να τους εκφράσεις όσα νιώθεις;
Μην σε φοβίζει ο ψυχολικός εκβιασμός που κάνουν, τους ξέρεις πια και δεν έχεις να χάσεις αν τους πεις στα ίσα "Δεν επιθυμώ να έρθω". Ή πες πχ με έχουν καλέσει σε τραπέζι από τη δουλειά και δεν γίνεται να λείπω, θα είμαστε άπαντες. Πιο πολλή χαμένη σε άλλα πράγματα είσαι από τους γονείς σου και πιστεύω σε μη υλικά αγαθά.


Να χαίρεσαι τη νιότη σου και για όσα καταφέρνεις μόνη, γιατί μόνη κερδίζεις τη ζωή σου χωρίς να τα βρίσκεις έτοιμα με αποκούμπια. Να είσαι περήφανη για σένα και να μην φοβάσαι να τους αντιμετωπίζεις στα ίσα, πιστεύω αναγνωρίζεις κι εκτιμάς πιο πραγματιστικές αξίες.

Δεν με νοιάζουν τόσο τα υλικά αγαθά, τόσο το ότι μου το τρίβουν στα μούτρα και έχουν και απαιτήσεις από πάνω.

Δυστυχώς δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτήν την δικαιολογία, διότι εργάζομαι απομακρυσμένα.

Ίσως απλά πω όπως τα Χριστούγεννα ότι έχω μαθήματα μέχρι αργά το Σάββατο πάλι.

αν αυτοι που εχεις συγγενεις σου φεροντε άσχημα καλύτερα κρατα αποστάσεις . αν φεροντε ετσι μακριααααααααααααα

Quote:

---

Originally Posted by Marble

Εδώ και 3 χρόνια βρίσκω δικαιολογίες και δεν πηγαίνω τις γιορτές. Κάθε φορά που πηγαίνω για κάποια άλλη οικογενειακή υποχρέωση, νιώθω περισσότερο ράκος και κάνω μέρες να συνέλθω.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι δείχνουν σοβαρή προτίμηση στον αδερφό μου. Από όταν γεννήθηκε, όταν τους ζητούσα εγώ κάτι, με το ζόρι μου το έδειναν αν και πότε, ενώ μόλις κλαψουριζε λίγο εκείνος αμέσως έτρεχαν. Αυτό συμβαίνει και τώρα που μεγαλώσαμε.

Όταν ήρθα εγώ φοιτήτρια, με άφησαν εδώ με ένα γραφείο που απλά τους περισευε. Τους ζητούσα έναν αφυγραντήρα επί τρία χρόνια, και μου έλεγαν "όταν έχουμε χρήματα".

Μόλις ήρθε ο αδελφός μου, του πήραν ψυγείο, καναπέ, πλυντήριο, αφυγραντήρα, τα πάντα. Εμένα πάλι τίποτα.

Του έχτισαν/ επιπλωσαν ολόκληρο σπίτι δικό του. Κάθε φορά που επισκέπτομαι με πάνε αναγκαστικά να το δω, λες και είναι δικό μου η κάτι. Εμένα μου λένε "μάζεψε χρήματα να χτίσεις το δικό σου"

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν τα μαθήματα οδήγησης. Του τα πλήρωσαν, και σκοπεύουν να του πάρουν αμάξι. Εγώ τόσα χρόνια τους ζητούσα, έκαναν τις πάπιες. Είναι 22 και εγώ 30.

Δεν τους ζητάω χρήματα, απλά θέλω ισότητα. Αν δεν μπορούν να το κάνουν αυτό ας μην έχουν απαιτήσεις από εμένα. Δεν θέλω να πάω ούτε την Πρωτοχρονιά (τα Χριστούγεννα βρήκα καλή δικαιολογία, αλλά με καλούσαν σήμερα πάλι να μου λένε να πάω για Πρωτοχρονιά). Ξέρω ότι αν παω θα με σχολιάζουν, και θα μου τρίβουν πάλι στα μούτρα την προτίμηση που έχουν στον αδελφό μου, ενώ θα μου φέρονται παράλληλα λες και πρέπει να κάνω τεμεναδες για το παραμικρό (π.χ. ενα μπλουζάκι από τα μεταχειρισμένα, ενώ στον αδελφό μου δίνουν κάθε τρίμηνο σχεδόν για καινούργια ρούχα της επιλογής του). Να φανταστείτε η μητέρα μου μου είπε να μην δωρίσω αλλά να στείλω εκεί ρούχα δεκαετίας+ που δεν μου κάνουν και δεν είναι πια του στυλ μου, για να τα φορέσω πάλι όταν αδυνατίσω (της είπα ότι θέλω να πάρω καινούργια γκαρνταρόμπα με τα δικά μου χρήματα όταν έρθει η ώρα, και εκείνη επιμένει ).

Εν κατακλείδι, δεν θέλω να πάω. Πώς το λέω αυτό χωρίς να έχω ψυχολογικό εκβιασμό πάλι;

---

Πραγματικά, απίστευτος διαχωρισμός μεταξύ παιδιών αν συμβαίνει αυτό.
Αν δεν θες να πας, πες το στεγνά δεν έρχομαι γιατί τόσα χρόνια γίνεται το και το.
Μην το αποφεύγεις το όλο ζήτημα, συζήτησε το ξανά.

Να τους αντιμετωπίσεις. Να μιλήσεις τώρα λέγοντας την αλήθεια η αφήνεις να περάσουν οι γιορτές λες μια δικαιολογία για τώρα και τους μιλάς στο πιο χαλαρό με τον καινούριο χρόνο . Σαφώς δεν είσαι αποπαίδι να έχουν επιλεκτική συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά τους . Τους λες ξεκάθαρα πως πληγώνεται ο ψυχισμός σου και ότι επιλέξεις να κανεις είναι για την ψυχική σου υγεία ηρεμία. Επίσης τους λες ότι δεν έχεις προσωπικά με τον αδελφό σου και δεν είναι σωστό από την πλευρά τους ως γονείς να προσπαθούν να δημιουργούν αθέμιτο ανταγωνισμό και αντιπαλότητα στην αδελφική σχέση με την επιλεκτική στάση τους…ασχέτως αν εσυ και ο αδελφός έχετε την καλύτερη σχέση για παράδειγμα.

Δυστυχώς είναι πολύ άσχημο κάποιοι γονείς να ξεχωρίζουν τα παιδιά τους.Αντιλαμβάνομαι οτι το πρόβλημά σου δεν είναι τα υλικά αγαθά η τα χρήματα αλλά η αντιμετώπιση τους προς εσένα.Δεν ξέρω αν στη θέση σου θα μιλούσα γιατί κι εγώ είμαι πολύ εσωστρεφής αλλά θα σε συμβούλευα εφόσον δεν σ’ευχαριστεί το να πας Πρωτοχρονιά να μην πας.Χωρίς δικαιολογίες,να τους πείς απλά οτι έχεις κανονίσει με την παρέα σου.Να πηγαίνεις εκεί που περνάς όμορφα.Είναι πολύ δύσκολο γιατί είναι οικογένειά σου και σκέφτεσαι οτι θα επακολουθήσει κήρυγμα,αλλά να πρώτα να σκέφτεσαι το που νιώθεις εσύ καλά..☺️