Σεξουαλική διαταραχή-δυσφορια φυλου (λόγω κακοποίησης??...)

Καλησπερα σας, δεν ξέρω από που να πρωτοξεκινησω αλλά ας τα παρουμε από την αρχή μηπως και κάποιος μπορεί να με βοηθησει. Αρχικά είμαι 25 ετών, και από την μικρή μου ηλικια 5-6 που θυμάμαι μου άρεσε να φοράω γυναικεία ρουχα, να υποδυομαι την γυναίκα, να παιρνω γυναικείους ρόλους σε παιχνιδια που έπαιζα με συνομήλικος κλπ.(αν και σαν παιδι δεν ήμουν θηλυπρεπής θα ελεγα-ισα ίσα) Σαν αγόρι πάντα με κορόιδευαν στο σχολείο λόγο του μικρου μου αναστήματος ήμουν και είμαι κοντος, δέχθηκα κάποιες φορές bullying και γενικά τα σχολικά μου χρόνια ήταν λίγο αστατα με εξαίρεση το λυκειο που σιγά σιγά καταλαγιαζε όλο αυτό... Ωστόσο στην ηλικία των 9-10 περιπου έγινε ένα περιστατικο που με στιγμάτισε μέχρι και σήμερα στη ζωή μου καθώς δέχθηκα σεξουαλική κακοποίηση από εναν θείο μου και ένα φίλο του, αυτοί ήταν γυρω στα 25 τότε, και βρισκόμουν στο δωμάτιο του όταν με άγγιξε σε περιοχες που δεν έπρεπε,ερεθιζοντας με και κάνοντας με να νιώσω αβολα.Απο τοτε φυσικά δεν το έχω πει σε κανέναν -μόνο εδώ μεσα και φυσικά πλεον δεν έχω επαφες μαζί του ουτε επιδιωκω.Και κάπου εκεί στην αρχή της εφηβείας ξεκίνησα να αυτοικανοποιουμε όπως οι περισσοτεροι όμως με μια διαφορά σχεδόν παντα. Την διέγερση της πισω πορτας (καταλαβαινετε.)... Και κάπου εκεί ξεκίνησε να κολλάει το παζλ μέσα μου και να νιώθω πραγματα για τα οποία ήμουν μπερδεμένος. Οσον αφορά την προτιμηση μου παντα μου αρεσαν οι γυναίκες... Όμως ποτε δεν κατάφερα για προσωπικους μου λόγους να νιώσω άντρας να το πω έτσι και να κάνω κάποια σχέση έως και σήμερα (αν και έκανα αρκετές προσπαθειες ραντεβου κλπ) που παραμενω μόνος. Έπειτα η ζωή μου προχωραγε μέχρι που το φετίχ θα έλεγα του να ντυνομαι γυναίκα όλο και μεγάλωνε, κρυφά από τους γονείς μου οι οποίοι όντας τρομερά θρησκευόμενοι με ειχαν ψιλιαστει 1-2 φορές η μάνα μου είχε βρει και κάτι εσώρουχα κρυμμένα και μου την είχε πει... Εγώ ντραπηκα φυσικά αλλά δεν μπήκα σε διαδικασία να δώσω εξηγήσεις γιατί σαν γονείς είναι τρομερά συντηρητικοί και καθόλου ανοιχτόμυαλοι. Μέχρι που σήμερα έχω καταντησει να έχω δυσφορία φυλου για οσους ξέρουν, αισθάνομαι αβολα με το σώμα μου, πηγαινωσε ερημική μέρη για να ντυνομαι σαν γυναίκα, θέλω να προχωρησω σε ορμονοθεραπεια κλπ όμως ξέρω ότι η λυση μπορεί να μην είναι αυτή αλλά ίσως κάποια ψυχοθεραπεία. Γιατί λέτε να συνέβη αυτό στη ζωή μου ? Έπαιξε κάποιο ρόλο αυτό το περιστατικο και αν ναι τώρα τι κάνουμε? Τέλος να σημειώσω πως εχω προβει σε επικίνδυνες ενεργειες με κίνδυνο σωματικής βλάβης λόγο της δυσφορίας μου με αποκορυφωμα την τελευταία φορά που πηρα φάρμακα και είχα επιπλοκή με τις ορμόνες μου και έπαθα ζημιά στο συκώτι μου... Δεν θέλω άλλο να είμαι αυτό που είμαι, δεν αγαπώ τον εαυτό μου, αντιθέτως νιώθω ότι θέλω να είμαι ένας κοριτσαρος, να έχω αντίστοιχη αντιμετώπιση από τους άλλους γυρω μου και γενικα να νιώθω και να είμαι αλλιώς.. Αν μπορείτε να με βοηθησετε καλώς..

Δεν είμαι και ειδικός οπότε εννοείται πως η άποψη μου είναι καθαρά υποκειμενική και ως τέτοια να την πάρεις. Χίλιες φορές να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία για όλα όσα σε ταλαιπωρούν στο μυαλό σου παρά να αρχίσεις ορμονοθεραπεια για αλλαγή φύλου χωρίς να έχεις βάλει σε τάξη τις σκέψεις σου και χωρίς να επουλωσεις τις πληγές σου. Σίγουρα η ταυτότητα φύλου είναι πολύ σημαντικό για τη ζωή μας. Και η μη έκφραση σου στο ερωτικό -σεξουαλικο εννοείται πως μόνο αρνητικά φέρνει αλλά από προσωπική εμπειρία μιλώντας όταν ξεκαθάρισα το μυαλό μου με ψυχοθεραπεία (και αγωγή για κοινωνικό άγχος) μπόρεσα και έκανα σχέση για πρώτη φορά , τόλμησα να εκφραστω ερωτικά. Σε ο,τι αφορά το γιατί αισθάνεσαι έτσι, αν έπαιξε ρόλο το περιστατικό με τον θείο σου ή όχι, μη βασανιζεσαι άδικα. Κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει, ούτε οι ψυχοθεραπευτές ούτε σεξολόγοι. Υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ των επιστημόνων για τέτοια θέματα π.χ. για την ομοφυλοφιλία. Δηλαδή άλλοι θεωρούν ότι οφείλεται σε ορμόνες που διαμορφώθηκαν ήδη από την εποχή που είμαστε έμβρυα και άλλοι μιλούν για την έλλειψη του πατέρα κατά το μεγάλωμα του αγοριού κλπ.

Ευχαριστώ πολυ για την απάντηση, οποιαδήποτε γνώμη ευπρόσδεκτη... Παρεπιπτοντος ξεκιναω ψυχοθεραπεία σε λίγες μέρες...

καλησπερα.....
λυπαμαι πολυ για την κακοποιηση σου.
θα μπορουσες να ειχες υποστει κακοποιηση, οποιοδηποτε σεξουαλικο προσανατολισμο και να ειχες. δεν συνδεονται το ενα με το αλλο, πολλω δε μαλλον που διαθεση σου να εκφραζεσαι σαν γυναικα, προυπηρχε.
οταν σου συνεβη η κακοποιηση, δεν το ειπες στους γονεις σου;
δεν εκαναν κατι γι αυτο;
τωρα, δεν αισθανεσαι την αναγκη να τιμωτηθουν αυτοι οι ανθρωποι;
μπορεις και τωρα να τους καταγγειλεις αν η τιμωρια τους θα σε ανακουφισει.
τις ορμονες τις πηρες μονος σου, χωρις να παρακολουθεισαι απο γιατρο και εβλαψαν το συκωτι σου;
ειναι ολα διαφορετικα θεματα, αυτα.
αλλο θεμα ειναι η ταυτοτητα του φυλου σου, αλλο θεμα η παιδικη κακοποιηση, αλλο θεμα το ιατρικο προβλημα που σου προκαλεσαν οι ορμονες (;).
το μονο σιγουρο , ειναι οτι πρεπει να ξεκινησεις απο ψυχοθεραπεια και αργησες παρα πολυ.
η ψυχοθεραπεια για τεοτια θεματα αλλα και η διορθωση φυλου ΑΝ αυτο ειναι η τελικη συνειδητη και ισορροπημενη αποφαση σου, μετα απο εντατικη ψυχοθεραπεια δηλαδη, ξεκιναει μετα την εφηβεια, σταδιακα, οχι αφου ολοκηρωθει ολη η αρρενωπη αναπτυξη του ανδρα.
οχι οτι δεν γινεται και μετα, απλα τα αποτελεσματα ειναι πολυ πιο καλα, οταν ξεκιναει μετα την εφηβεια...
το ρεζουμε ειναι οτι χρειαζεσαι οπωσδηποτε στηριξη ειδικων που ξεκιναει απο ψυχοθεραπεια.
δεν συζητιεται με συμβουλες απο αγνωστους αυτο το θεμα...

Κατάλαβα... Η αλήθεια είναι ότι ουτε το είπα σε κάνεναν ουτε είχα σκοπό να το καταγγείλω γιατί ντρεπομουνα και οποίο κι αν ήταν το αποτέλεσμα σημασία έχει ότι αυτό σημάδεψε το μέσα μου οπότε δεν έχει κάποιο νόημα.Ωστοσο αν και θα ήθελα να τιμωρηθούν αυτοί δεν θα έλεγα ότι είναι η προτεραιοτητα μου αυτή τη στιγμή. Ναι τα φάρμακα τα πηρα από μονος μου χωρίς γιατρό για αυτό έπαθα και το θέμα.... Ευχαριστώ για τη συμβουλή!