Μη ρωτατε, ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!
Λοιπον, ως γενικη εισαγωγη θα πω απλως μερικες λεξεις για να καταλαβετε τι ειμαι
- εχω οικογενειακο ιστορικο αιμομιξιας που εχει καθορισει απομονωμενη κοινωνικα ζωη εκ γενετης (οσον αφορα σχεσεις με συγγενεις)
- αλλαξα 10 σχολεια γιατι ολο αλλαζα τοπο διαμονης
- εζωησα τρομερη φτωχεια, κυριως λογω γονεικης συχνης εγκαταλειψης (οικονομικα και συναισθηματικα)
- παντα ειχα ενα ζορι να σπουδασω και οταν μπηκα στο πανεπ νομιζα οτι θα ολυθουν αυτοματα ολα τα προβληματα μου, αντι αυτου αποεκτησα κι αλλα (γιατι δεν ηξερα πως να κοινωνικοποιουμαι, να διαδικτυωνομαι,τι ειναι φιλος και τι απλα γνωστος, γενικως τιποτε), φυτοζωησα αρκετα χρονια σε πανεπ και στιες χωρις να παρω πτυχιο αλλαζοντας 2 σχολες
- τωρα ειμαι χαλια σωματικα /ψυχικα, θελω ναυτοκτονησω, εχω φτασει στο ναδιρ με το στρες και το κλαμα και την αισθηση αποτυχιας σε ολα
Ετσι λοιπον, σημερα για πρωτη φορα πηγα σε (κρατικο) ψυχιατρο. Με ρωτησε γιατι εχω νευρα και μετα πηγαινε ολο πιο πισω χρονικα με τις ερωτησεις του μεχρι περιπου το λυκειο. Με ρωτησε και κατι τρελα (εαν νομιζω οτι με παρακολουθουν) και αυτο δεν μου αρεσε....
Τελοςπαντων, για να ειμαι ειλικρινης, καποιος (οχι γιατρος) μου εδωσε προσφατα Λοραζεπαμ και τα δοκιμασα και για πρωτη φορα μετα απο χρονια χαλαρωσα σωματικα και ψυχικα και μου αρεσε. Ετσι ηθελα κι αλλα αλλα ο γνωστος αρνηθηκε να μου δωσει οποτε επρεπε να παω στον ψυχιατρο να τα γραψει.
Αντι για Λοραζεπαμ μου εγραψε κατι παρομοιο (Μπενζοδιαπινες), Τρανξένε. Αποτι ειδα στο γουικιπιντια ειναι κατι φτιαγμενο απο το ιδιο συστατικο που φτιαχνουν τα Λοραζεπαμ. Ηπια 2 μαζι και ηδη νιωθω χαλαρωμενη αρκετα σε σχεση με το ποσο τσιτωμενη ειμαι (μονιμως).
Ηδη νιωθω οτι εαν συνεχισω αυτο το φαρμακο και καταφερω να αποκτησω ξανα αυτοελεγχο οσον αφορα τις αντιδρασεις μου στην καθημερινοτητα, ισως μπορεσω να γινω 'φυσιολογικος' ανθρωπος καποτε... Και ηδη αυτο με κανει πολυ χαρουμενη.
Οποτε το γενικο μυνημα για οσους αναρωτιουνται και το σκεφτονται αν πρεπει να πανε γιατρο ειναι ΠΑΝΤΕ ΤΩΡΑ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ !!!
Εγω περιμενα πανω απο 15 χρονια (ειμαι 29 και ηδη απο τα 14 εδειξα προβληματικο χαρακτηρα αλλα φταιει και οτι αλλαζα σχολειο καθε χρονο σχνεδον). Τωρα ειμαι εγκλειστη εδω καιχ ρονια μεσα σενα σπιτι και σπανια βγαινω, ζω με το ιντερνετ και με ελεημοσυνες απο εναν συγγενη (ο οποιος ομως δεν θελει καν να με δει). Θα ηθελα κατι καλυτερο απο αυτη τη (φυτο)ζωή εστω και τωρα 'αργα'. Οποτε οποιος το σκεφτεται σας παρακαλω να πατε τωρα οχι σε εναν, σε δυο (για δυο γνωμες) ψυχιατρους, μη το καθυστερειτε. Εγω περιμενα και με κατεστρεψα, εαν ειχα παει νωριτερα ισως τωρα ηδη να ημουν καλα!