Θα μαι πάντα δεύτερος;

Είμαι από Αθήνα, 24 χρονών φοιτητής. Μένω με τους γονείς μου και αρκετά κοντά σε εμάς και ο αδερφός μου. Τον αδερφό μου τον αγαπάω πολύ και τον θαυμάζω απεριόριστα. Ήταν το διαχρονικό πρότυπο μου. Είμαστε πολύ δεμένοι. Δεν ξέρω πως να εκφράσω αυτό που θέλω να πω. Έχω μια διαρκή ανάγκη να εισπράττω την επιβράβευση από αυτόν και κάπως και από τους γονείς μου. Προσπαθώ να είμαι τόσο καλός όσο αυτός και δεν είναι καθόλου εύκολο γιατί είμαι αστέρι.
Πάντα έβλεπα τον εαυτό μου σαν κάποιον που προσπαθεί να μοιάσει στον αδερφό μου, σαν να θέλω να "γίνω αυτός". Να είμαι εγώ τόσο ωραίος, τόσο γαμάτος, τόσο πετυχημένος. Σε αυτή την τρέλα του να γίνομαι καλύτερος ξέρω πως έχω κατακτήσει πολλά. Έχω ασχοληθεί με τον αθλητισμό, έχω γράψει πολύ καλά στις πανελλήνιες. Αλλά όλα αυτά ήταν αφού τα είχε κάνει ο αδερφός μου. Ένα πράμα στην ζωή μου που να έχω κάνει πρώτος δεν έχει υπάρξει. Όλα γύρω μου προσδιορίζονται κάπως από αυτόν. Δεν το λέω για να γκρινιάξω. Πάντα με βοηθούσε. Με τράβαγε ψηλά. Αλλά πάντα ήταν ένα βήμα μπροστά.
Κοντά του νιώθω τελείως αδύναμος. θα θελα σε ένα πράγμα να είμαι εγώ πρώτος, αλλά τόσα χρόνια τέτοιο πράγμα δεν έχει υπάρξει. Κάπου ίσως φταίνε οι γονείς. Εμένα δεν με πίεσαν σε τίποτα. Σκόπιμα δεν πιστεύω ότι έγινε αλλά ένιωθα σαν να ήταν αυτός το καμάρι τους και εμένα φυσικά και με αγαπούσαν αλλά είχαν χορτάσει από τις επιτυχίες του αδερφού μου. Ορισμένες φορές ένιωθα ότι δεν ήθελα καν να είμαι κοντά για να μην χαλάσω κάποια στιγμή.
Δεν του έχω μιλήσει για όλα αυτά, αλλά δεν μπορεί να μην το ξέρει. Ότι είναι το πρότυπο μου του το έχω πει όμως. Πάντα με έχει υπό την προστασία του, το έχει πολύ έντονο αυτό το στοιχείο. Κάτ με πληγώνει σε όλο αυτό. Ένα κομμάτι μου τον θαυμάζει, ένα λυπάται που κανένα από τα συστατικά που φτιάχνουν εμένα δεν είναι τόσο καλά. Του μοιάζω πολύ, προσέχω το σώμα μου, είμαστε στην ίδια σχολή (αυτός τέλειωσε δηλαδή και με φοβερό βαθμό). Με άλλα λόγια είμαι κάτι σαν αντίγραφό του. Νιώθω άσχημα για όλα αυτά που νιώθω, ορισμένες φορές με πνίγει αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by CloudnStrife

Είμαι από Αθήνα, 24 χρονών φοιτητής. Μένω με τους γονείς μου και αρκετά κοντά σε εμάς και ο αδερφός μου. Τον αδερφό μου τον αγαπάω πολύ και τον θαυμάζω απεριόριστα. Ήταν το διαχρονικό πρότυπο μου. Είμαστε πολύ δεμένοι. Δεν ξέρω πως να εκφράσω αυτό που θέλω να πω. Έχω μια διαρκή ανάγκη να εισπράττω την επιβράβευση από αυτόν και κάπως και από τους γονείς μου. Προσπαθώ να είμαι τόσο καλός όσο αυτός και δεν είναι καθόλου εύκολο γιατί είμαι αστέρι.
Πάντα έβλεπα τον εαυτό μου σαν κάποιον που προσπαθεί να μοιάσει στον αδερφό μου, σαν να θέλω να "γίνω αυτός". Να είμαι εγώ τόσο ωραίος, τόσο γαμάτος, τόσο πετυχημένος. Σε αυτή την τρέλα του να γίνομαι καλύτερος ξέρω πως έχω κατακτήσει πολλά. Έχω ασχοληθεί με τον αθλητισμό, έχω γράψει πολύ καλά στις πανελλήνιες. Αλλά όλα αυτά ήταν αφού τα είχε κάνει ο αδερφός μου. Ένα πράμα στην ζωή μου που να έχω κάνει πρώτος δεν έχει υπάρξει. Όλα γύρω μου προσδιορίζονται κάπως από αυτόν. Δεν το λέω για να γκρινιάξω. Πάντα με βοηθούσε. Με τράβαγε ψηλά. Αλλά πάντα ήταν ένα βήμα μπροστά.
Κοντά του νιώθω τελείως αδύναμος. θα θελα σε ένα πράγμα να είμαι εγώ πρώτος, αλλά τόσα χρόνια τέτοιο πράγμα δεν έχει υπάρξει. Κάπου ίσως φταίνε οι γονείς. Εμένα δεν με πίεσαν σε τίποτα. Σκόπιμα δεν πιστεύω ότι έγινε αλλά ένιωθα σαν να ήταν αυτός το καμάρι τους και εμένα φυσικά και με αγαπούσαν αλλά είχαν χορτάσει από τις επιτυχίες του αδερφού μου. Ορισμένες φορές ένιωθα ότι δεν ήθελα καν να είμαι κοντά για να μην χαλάσω κάποια στιγμή.
Δεν του έχω μιλήσει για όλα αυτά, αλλά δεν μπορεί να μην το ξέρει. Ότι είναι το πρότυπο μου του το έχω πει όμως. Πάντα με έχει υπό την προστασία του, το έχει πολύ έντονο αυτό το στοιχείο. Κάτ με πληγώνει σε όλο αυτό. Ένα κομμάτι μου τον θαυμάζει, ένα λυπάται που κανένα από τα συστατικά που φτιάχνουν εμένα δεν είναι τόσο καλά. Του μοιάζω πολύ, προσέχω το σώμα μου, είμαστε στην ίδια σχολή (αυτός τέλειωσε δηλαδή και με φοβερό βαθμό). Με άλλα λόγια είμαι κάτι σαν αντίγραφό του. Νιώθω άσχημα για όλα αυτά που νιώθω, ορισμένες φορές με πνίγει αυτό.

---

νομιζω οτι καταλαβαινεις κι ο ιδιος οτι πρεπει να προχωρησεις παραπερα...
εχεις κολλησει σε μια παιδικη ηλικια, που ολες σου οι αναφορες ηταν απο το σπιτι σου, οποτε απο τον αδερφο σου ως προτυπο...
παρεες, φιλους, εχεις; κοινωνικη ζωη, εχεις; σχεσεις με κοπελες εχεις;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

νομιζω οτι καταλαβαινεις κι ο ιδιος οτι πρεπει να προχωρησεις παραπερα...
εχεις κολλησει σε μια παιδικη ηλικια, που ολες σου οι αναφορες ηταν απο το σπιτι σου, οποτε απο τον αδερφο σου ως προτυπο...
παρεες, φιλους, εχεις; κοινωνικη ζωη, εχεις; σχεσεις με κοπελες εχεις;

---

Αυτό που είπες. Έχω κολλήσει. Οι αναφορές, τις έκανα για να εξηγήσω ότι αυτή η κατάσταση χρονίζει, δεν προέκυψε ξαφνικά.

Έχω σχέση σχεδόν 4 χρόνια και είμαστε πολύ καλά. Φίλους έχω 2, έναν παιδικό που έφυγε στο εξωτερικό οπότε μιλάμε μέσω ιντερνετ και έναν ακόμα συμφοιτητή. Αυτοί είναι οι άνθρωποι δηλαδή που αν χρειαστώ βοήθεια θα τρέξω σε αυτούς. Κοινωνική ζωή, αν το πάω συγκριτικά δεν έχω. Δεν είμαι του έξω. Θα δω ταινία με τον κολλητό μου ή μαζί και με τις κοπέλες μας, θα πάμε για φαγητό, θα πάμε για καφέ. Δεν θα πάω για ποτό, δεν θα πάω σε μπουζούκια. Δεν τρελαίνομαι να βγαίνω. Βγαίνω με τον αδερφό μου τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα για φαγητό, το έχουμε σαν εθιμοτυπικό.

Quote:

---

Originally Posted by CloudnStrife

Αυτό που είπες. Έχω κολλήσει. Οι αναφορές, τις έκανα για να εξηγήσω ότι αυτή η κατάσταση χρονίζει, δεν προέκυψε ξαφνικά.

Έχω σχέση σχεδόν 4 χρόνια και είμαστε πολύ καλά. Φίλους έχω 2, έναν παιδικό που έφυγε στο εξωτερικό οπότε μιλάμε μέσω ιντερνετ και έναν ακόμα συμφοιτητή. Αυτοί είναι οι άνθρωποι δηλαδή που αν χρειαστώ βοήθεια θα τρέξω σε αυτούς. Κοινωνική ζωή, αν το πάω συγκριτικά δεν έχω. Δεν είμαι του έξω. Θα δω ταινία με τον κολλητό μου ή μαζί και με τις κοπέλες μας, θα πάμε για φαγητό, θα πάμε για καφέ. Δεν θα πάω για ποτό, δεν θα πάω σε μπουζούκια. Δεν τρελαίνομαι να βγαίνω. Βγαίνω με τον αδερφό μου τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα για φαγητό, το έχουμε σαν εθιμοτυπικό.

---

ξερω γιατι εκανες τις αναφορες. λεω οτι ΜΕΣΑ ΣΟΥ οι αναφορες σου ειναι απο το σπιτι και τον αδερφο...
μονος σου οδηγηθηκες σε αυτες τις συγκρισεις, ή φερεται ανταγωνιστικα ο αδερφος σου και σας συγκρινουν απο μικρους οι γονεις;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ξερω γιατι εκανες τις αναφορες. λεω οτι ΜΕΣΑ ΣΟΥ οι αναφορες σου ειναι απο το σπιτι και τον αδερφο...
μονος σου οδηγηθηκες σε αυτες τις συγκρισεις, ή φερεται ανταγωνιστικα ο αδερφος σου και σας συγκρινουν απο μικρους οι γονεις;

---

Αυτό που με ρωτάς το έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, δεν μπορώ να καταλήξω κάπου, δεν ξέρω αν είμαι καν θυμωμένος ή κάπως αγανακτισμένος. Δεν ξέρω καν αν εγώ είμαι υπερβολικός.

Για τους γονείς.. δεν ένιωσα παραμέληση. Πάντα είχα ότι ήθελα (ξέρω παιδιά που έλεγαν ότι για τον μεγάλο έπαιρναν τα πάντα και αυτοί ήταν κάπως στην απέξω). Σίγουρα τον θεωρούν καλύτερο από εμένα, ποτέ δεν μου το χτύπησαν όμως. Ήμουν καλός μαθητής δεν είχα το "πάρε παράδειγμα από τον αδερφό σου". Αλλά όποια χαρά μπορεί να πάρει ένας γονιός από ένα παιδι την είχε ήδη προλάβει αυτός. Επαίνους, άθληση, να ναι ο ωραίος της τάξης. Εμένα δεν με πίεσαν για τίποτα, αυτό με ενοχλούσε. Μου έλεγαν ότι δεν χρειάζεται κάποια προϋπόθεση για να με αγαπάνε, με αγαπάνε έτσι και αλλιώς. Μου έλεγε η μητέρα μου για τον μεγάλο ότι δεν πρέπει να νιώθω κάποια πίεση, ο καθένας ζει όπως θέλει. Εγώ το εισέπραττα ότι δεν με θεωρούσαν ικανό και δεν ήθελαν να στεναχωρθώ.

Ο αδερφός μου.. μας ενώνουν και μας χωρίζουν πολλά. Αυτός περιμένει πράγματα από εμένα. Θα χωθεί στα προσωπικά μου, με ποιους κάνω παρέα, με ποια τα έχω κτλ. Θέλει να έχει το πάνω χέρι σε αυτή την σχέση και ενδεχομένως καλά κάνει. Δεν με ανταγωνίζεται (δεν έχει λόγο). Μου φέρεται σαν να θέλει να γίνω καλύτερος από αυτόν. Είναι κάπως νάρκισος.

Στο λύκειο άλλαξα σχολείο (πήγαινα σε ιδιωτικό μαζί του, αλλά μετά πήγα σε πειραματικό). Στεναχωρήθηκε τότε και με ρώτησε. Του είπα ότι δεν θέλω να με πρσδιορίζει σαν άνθρωπο ότι είμαι ο αδερφός του Χ. Μου είχε πει ότι είμαι δειλός και είναι μια φράση που με έχει στοιχειώσει.

Ο ΚΑΘΕΝΑς ΕΙΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟς ΝΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΑΣΕΙς ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑΧΕΙ ΣΑ ΑΤΟΜΟ ΜΑ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΑΤΟΜΟ ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝ Η ΑΞΙΑ ΝΑ ΕΙς ΕΣΥ ΜΟΝΟΝ ΕΣΥ ΚΙ Ο ΚΑΘΕΝΑς ΚΑΤΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟ ΣΤΗ ΖΩΗ .

Εισαι μαλακασ μια χαρα ειναι ολα στη ζωη σου

Εισαι το τελειο θυμα μαλακασ με λεφτα

Γεια σου θεματοθετη!

Θεωρώ ότι ως ένα σημείο μπορεί να φταίνε λίγο οι γονείς, οι οποίοι ασυναίσθητα να δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για να υπάρχει αυτή η σύγκριση μεταξύ σας. Παρόλα αυτά, πρέπει να ενδυναμωθείς και να αρχίσεις να χαράσσεις τη δίκη σου πορεία, όπως έχεις ήδη κάνει, και να καταλάβεις ότι εισαι μοναδικός και όχι κόπια του αδερφού σου. Και να σου πω και κάτι; Νομίζω ότι μόνος σου έχεις πέσει στην λούπα και για καθετί που κανείς συγκρίνεσαι με τον αδερφό σου, εαν δηλαδή εκείνος το έκανε νωρίτερα και καλύτερα από εσένα. Η Remedy έχει δίκιο σε όσα αναφέρει στην απάντηση της και συμφωνώ μαζί της ότι πρέπει να προχωρήσεις παρά πέρα.

Quote:

---

Originally Posted by CloudnStrife

Αυτό που με ρωτάς το έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, δεν μπορώ να καταλήξω κάπου, δεν ξέρω αν είμαι καν θυμωμένος ή κάπως αγανακτισμένος. Δεν ξέρω καν αν εγώ είμαι υπερβολικός.

Για τους γονείς.. δεν ένιωσα παραμέληση. Πάντα είχα ότι ήθελα (ξέρω παιδιά που έλεγαν ότι για τον μεγάλο έπαιρναν τα πάντα και αυτοί ήταν κάπως στην απέξω). Σίγουρα τον θεωρούν καλύτερο από εμένα, ποτέ δεν μου το χτύπησαν όμως. Ήμουν καλός μαθητής δεν είχα το "πάρε παράδειγμα από τον αδερφό σου". Αλλά όποια χαρά μπορεί να πάρει ένας γονιός από ένα παιδι την είχε ήδη προλάβει αυτός. Επαίνους, άθληση, να ναι ο ωραίος της τάξης. Εμένα δεν με πίεσαν για τίποτα, αυτό με ενοχλούσε. Μου έλεγαν ότι δεν χρειάζεται κάποια προϋπόθεση για να με αγαπάνε, με αγαπάνε έτσι και αλλιώς. Μου έλεγε η μητέρα μου για τον μεγάλο ότι δεν πρέπει να νιώθω κάποια πίεση, ο καθένας ζει όπως θέλει. Εγώ το εισέπραττα ότι δεν με θεωρούσαν ικανό και δεν ήθελαν να στεναχωρθώ.

Ο αδερφός μου.. μας ενώνουν και μας χωρίζουν πολλά. Αυτός περιμένει πράγματα από εμένα. Θα χωθεί στα προσωπικά μου, με ποιους κάνω παρέα, με ποια τα έχω κτλ. Θέλει να έχει το πάνω χέρι σε αυτή την σχέση και ενδεχομένως καλά κάνει. Δεν με ανταγωνίζεται (δεν έχει λόγο). Μου φέρεται σαν να θέλει να γίνω καλύτερος από αυτόν. Είναι κάπως νάρκισος.

Στο λύκειο άλλαξα σχολείο (πήγαινα σε ιδιωτικό μαζί του, αλλά μετά πήγα σε πειραματικό). Στεναχωρήθηκε τότε και με ρώτησε. Του είπα ότι δεν θέλω να με πρσδιορίζει σαν άνθρωπο ότι είμαι ο αδερφός του Χ. Μου είχε πει ότι είμαι δειλός και είναι μια φράση που με έχει στοιχειώσει.

---

απο αυτα που λες, εγω βλεπω οτι και οι γονεις και ο αδερφος, εκαναν και ελεγαν τα σωστα ωστε να μην στεναχωριεσαι και να μην νοιωθεις υποδεεστερος, εσυ ομως καταλαβαινες οτι η "υπεροχη" του αδερφου σου ηταν αδιαμφισβητητη και δεδομενη και εμπαινες μονος σου σε διαδικασια συγκρισης.
παιζει βεβαια, αυτο να ισχυε στο μυαλο σου και μονο και να ηταν απολυτως ειλικρινη αυτα που σου ελεγαν.

ο αδερφος, μπορει να σε φροντιζε απο αγαπη κι οχι για να σε χειριζεται, οσο για το "ναρκισος", ενας ναρκισος δεν θελει ποτε να γινεις καλυτερος του. θελει να σε εχει διπλα του ως υποτακτικο... βεβαια ηταν φαουλ να σε πει δειλο επειδη αποφασισες να αλλαξεις σχολειο, αλλα κατι αλλο μεμπτο δεν του βρισκω...

να σου πω και κατι αλλο που σκεφτηκα ξαναδιαβαζοντας τον τιτλο σου, δηλαδη τον βασικο προβληματισμο σου.
και τι πειραζει δηλαδη να ερχεσαι δευτερος;
ολοι πρωτοι πρεπει να ειμαστε;
τι κακο εχει να ερχεσαι δευτερος;
ξεκολλα απο την δυσαρεσκεια αυτην και σκεψου οτι εισαι χρονικα δευτερος στην ζωη της οικογενειας σου και αυτο δεν αλλαζει.
ουτε ειναι κακο, ομως...
ολοι ειμαστε πρωτοι στην δικη μας ζωη.
κι εσυ εισαι πρωτος στην δικη σου ζωη.
ζησε την δικη σου ζωη, οχι του αδερφου σου, και ασε τις συγκρισεις..

Ο αδερφοσ σου κ πρωθυπουργοσ να ειναι δεν εχει καθολου σημασια αν εισαι παλτο ο αλλοσ τι φταιει αν δεν εισαι παλτο παλι δεν ευθυνεται εκεινοσ

@Renia Καλησπέρα! Μπορείι όντως να έχω πέσει στην λούπα αυτή είναι κάτι που το σκέφτομαι. Ταυτόχρονα κάτι με τρώει μέσα μου σαν να μην είμαι ποτέ αρκετά καλος. Σαν να θέλω κάτι δικό μου και να μην έχω.

@Remedy ισχύει αυτό που λες, μόνος μου έμπαινα στην σύγκριση. Ένιωθα σαν να μην έμπαινε κανείς στην διαδικασία να πιστέψει σε μενα. Σίγουρα με φροντίζει επειδή με αγαπάει, αν γίνεται χειριστικός ορισμένες φορές δεν γίνεται επίτηδες. Δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις τους, όλοι έχουμε τις κακές στιγμές μας.

Νάρκισο τον λέω επειδή ορισμένες φορές είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του. Θα προσέξει το ντύσιμό του, θα προσέξει μην λερωθεί, θέλει συγκεκριμένα μέρη να βγαίνει. Είναι ωραίο παιδί ούτως ή άλλως αλλά θέλει πάντα να το βοηθάει αυτό.

Προσπαθώ να ξεμπλοκάρω από αυτό. Να μη σκέφτομαι πρώτος και δεύτερος. Δεν το έχω καταφέρει χρόνια και χρόνα. Ελπίζω μια μέρα να το καταφέρω.

Quote:

---

Originally Posted by CloudnStrife

@Renia Καλησπέρα! Μπορείι όντως να έχω πέσει στην λούπα αυτή είναι κάτι που το σκέφτομαι. Ταυτόχρονα κάτι με τρώει μέσα μου σαν να μην είμαι ποτέ αρκετά καλος. Σαν να θέλω κάτι δικό μου και να μην έχω.

@Remedy ισχύει αυτό που λες, μόνος μου έμπαινα στην σύγκριση. Ένιωθα σαν να μην έμπαινε κανείς στην διαδικασία να πιστέψει σε μενα. Σίγουρα με φροντίζει επειδή με αγαπάει, αν γίνεται χειριστικός ορισμένες φορές δεν γίνεται επίτηδες. Δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις τους, όλοι έχουμε τις κακές στιγμές μας.

Νάρκισο τον λέω επειδή ορισμένες φορές είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του. Θα προσέξει το ντύσιμό του, θα προσέξει μην λερωθεί, θέλει συγκεκριμένα μέρη να βγαίνει. Είναι ωραίο παιδί ούτως ή άλλως αλλά θέλει πάντα να το βοηθάει αυτό.

Προσπαθώ να ξεμπλοκάρω από αυτό. Να μη σκέφτομαι πρώτος και δεύτερος. Δεν το έχω καταφέρει χρόνια και χρόνα. Ελπίζω μια μέρα να το καταφέρω.

---

αυτο που περιγραφεις, λεγεται "ωραιοπαθεια". ο ναρκισισμος, ειναι διαταραχη και συμπεριφορα πολυ τοξικη..

ναι, να δουλεψεις προς την κατευθυνση να παρατησεις αυτην την συγκριση και να ζησεις για τον εαυτο σου και με τον εαυτο σου. οχι σαν παρακολουθημα τουα δερφου σου...
αν σε καταπιεζουν πολυ αυτες οι σκεψεις σου, κανε ψυχοθεραπεια.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αυτο που περιγραφεις, λεγεται "ωραιοπαθεια". ο ναρκισισμος, ειναι διαταραχη και συμπεριφορα πολυ τοξικη..

ναι, να δουλεψεις προς την κατευθυνση να παρατησεις αυτην την συγκριση και να ζησεις για τον εαυτο σου και με τον εαυτο σου. οχι σαν παρακολουθημα τουα δερφου σου...
αν σε καταπιεζουν πολυ αυτες οι σκεψεις σου, κανε ψυχοθεραπεια.

---

Ναι δεν το εννοούσα σε επίπεδο διαταραχής. Του αρέσει ο εαυτός του λίγο παραπάνω από το φυσιολογικό χωρίς να ξεφεύγει. Πιστεύω ότι χαλιέται που δεν ντύνομαι όπως αυτός (αρκετά αθλητικό το ντύσιμό μου) γιατί θεωρεί ότι δεν είναι πολύ ωραίο. Κάπως βραχυκυκλώνει με ανθρώπους που δεν θεωρεί τόσο ωραία την εμφάνισή του δεν θα τους διάλγε για φίλους.

Δεν με καταπιέζουν πολύ. Πάνε και έρχονται. Όταν έγραψα αυτό το ποστ με έπνιγε η σκέψη, τώρα είμαι καλά (και αύριο μπορεί να μαι πάλι κάπως).

Quote:

---

Originally Posted by CloudnStrife

Ναι δεν το εννοούσα σε επίπεδο διαταραχής. Του αρέσει ο εαυτός του λίγο παραπάνω από το φυσιολογικό χωρίς να ξεφεύγει. Πιστεύω ότι χαλιέται που δεν ντύνομαι όπως αυτός (αρκετά αθλητικό το ντύσιμό μου) γιατί θεωρεί ότι δεν είναι πολύ ωραίο. Κάπως βραχυκυκλώνει με ανθρώπους που δεν θεωρεί τόσο ωραία την εμφάνισή του δεν θα τους διάλγε για φίλους.

Δεν με καταπιέζουν πολύ. Πάνε και έρχονται. Όταν έγραψα αυτό το ποστ με έπνιγε η σκέψη, τώρα είμαι καλά (και αύριο μπορεί να μαι πάλι κάπως).

---

οπως βλεπεις μεγαλωνοντας, εχει κι ο αδερφος τα θεματακια του, οπως εχουμε ολοι...
εσυ δες τα καλα παραδειγματα που σου δινει και διαχωρισε την θεση σου σε αυτα που διαφωνεις..
δεν ειναι και ο,τι καλυτερο να απορριπτεις ανθρωπους γιατι δεν ντυνονται οπως θελεις...