Ξέκοψα με τον κολλητό χωρίς να το καταλάβω
Καλησπέρα, από τα χρόνια της εφηβείας (14-15) είχα μια τέρμα κολλητή φιλία μ' ένα παιδί που καταλήξαμε να αλληλοθεωρούμαστε αδέρφια και ειμαι 33 πλέον. Αλληλοστηριχθήκαμε σε πολύ άσχημες στιγμές οικογενειακά με απώλειες προσώπων και γενικά ο ένας ήταν πάντα παρών συνέχεια σε κάθε δυσκολία του άλλου και όχι μόνο στα καλά. Έπιασα όμως τον εαυτό μου να μην επιδιώκει να περνά χρόνο μαζί του εδώ και κάποιους μήνες και συγκεκριμένα εδώ και 3 μήνες δεν μιλάμε καν, έστω μέσω social media (π.χ. Messenger). Δεν έχει γίνει τίποτα απολύτως και να τσακωθήκαμε και ούτε επιδίωξα να επικοινωνήσω μαζί του, ούτε αυτός. Νιώθω περίεργα συνειδητοποιώντας ότι δεν με λείπει εντελώς ξαφνικά ένα άτομο με το οποίο ήμασταν/είμαστε (?) κολλητοί φίλοι και θεωρούμασταν αδέρφια. Δεν θα 'πρεπε να με λείπει ή έστω να θέλω να μιλήσω μαζί του, αντί να μη μ' απασχολεί και να προτιμώ να συναναστρέφομαι με άλλες παρέες; Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ και να το επεξεργαστώ. Δεν θα 'πρεπε να μ' ενοχλεί που δεν μιλάμε χωρίς να έχει γίνει τίποτα και ειδικά που δεν μ' απασχολεί να στείλω να δω αν έγινε κάτι;
Τώρα που το γράφω συγκεκριμένα συνειδητοποιώ ότι έχουμε να τα πούμε από την παραμονή Χριστούγεννων που είχαμε πάει για έναν κλασικό καφέ και δεν έγινε απολύτως τίποτα, ήμασταν κλασικά μες στα γέλια όπως είσαι μ' έναν κολλητό.
