Η ιστορια μου με το ανχος
Ολα αρχισαν οταν πηγα παρισι πριν πέρυσι.
Στην απογείωση του αεροπλάνου επαθα την πρωτη κρίση πανικου και ενιωθα οτι θα λυποθημισω. Ειχα κυριολεκτικα χασει την γη κατω απτα ποδια μου . ενιωθα οτι θα πεσω ανα πασα στιγμή. Ενιωθα το παραμικρο κενο αερος και την πραγματικγ αλλαγη στην πιεση του αερακαι επιανα το μπρατσο του μπαμπα μου και του έλεγα οτι λυποθημαω. Οταν εφτασα και χρειαζόταν Στον να μπαινω σε μετρο , με έπιανε και εκει ΚΑΘΕ φορα που εμπαινα χωρις να εχω συνέλθει σε ολο το ταξιδι . Η μαμα μου ελεγε οτι ειναι μετατραυματικο στρες. γυρισμο πηρα ενα εξοζαλ αξοζαλ πως το λενε και ημουν φουλλ καλυτερα.
Μεχρι που πριν 2 μηνες πηγα ιταλια .και με ξαναεπιασε στο λεωφορείο. (Πηγαμε με πλοιο)
Η χειρότερη μερα της ζωης μου . το ειπα στην καθηγήτρια γιατι ειχαμε παι με το σχολειο και μου εριχνε νερο και μου εκανε αερα . Εθχα φαει τρια κιλα ζαχαρη κατα την διαρκεια . Τιποτα .μου ελεγε οτι οι παλμοι μου ειναι οκ . Η Ερωτηση μου : εχει παθει καποιος κατι παρομοιο ? Σαν να ειναξ ολα σε σλομο η να νιωθεις οτι αναπασα στιγμη θα μαυρισουν ολα ( υγ δεν εχω λυποθημισει ποτε )