Αθεράπευτη νοσταλγία

Αισθάνομαι νοσταλγία πολλές φορές μέσα στην ημέρα. Ακόμα και μια απλή ή επουσιώδης ανάμνηση μπορεί να μου δημιουργήσει νοσταλγία. Η βόλτα σε διάφορα μέρη όντας φοιτητής, η καφετέρια που σύχναζα με τους φίλους μου, η μυρωδιά των λουλουδιών την άνοιξη, η μελωδία ενός τραγουδιού. Για παράδειγμα η μυρωδιά του βρεγμένου γρασιδιού και του βασιλικού μου θυμίζουν την γιαγιά μου και τα ξέγνοιαστα καλοκαίρια που περνούσαμε μαζί στο χωριό. Δεν είναι πια εδώ. Νιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά και ένα βάρος στο στήθος. Πηγαίνω νοερά πίσω στον χρόνο και αισθάνομαι αυτό το γλυκόπικρο συναίσθημα. Γλυκό στην αρχή αλλά πάντα πικρή επίγευση στο τέλος. Πικρή γιατί είναι μια όμορφη ανάμνηση που δεν πρόκειται ξανά βιώσω. Θλίψη. Με γεμίζει θλίψη. Πολλές φορές, όμως, το προκαλώ και ο ίδιος. Περνάω επίτηδες από τον δρόμο που έμενε η καλύτερη μου φίλη και να τη πάλι ξεπροβάλλει η νοσταλγία. Μου λείπουν οι τελευταίες συζητήσεις που είχαμε προτού την καληνυχτίσω. Ίσως μου αρέσει να ζω στο παρελθόν. Ίσως δεν είμαι ευχαριστημένος από το παρόν και πηγαίνω συνειδητά ή ασυνείδητα σε όμορφες αναμνήσεις του παρελθόντος. Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι ότι το αισθάνομαι σε καθημερινή βάση και μου δημιουργεί θλίψη. Διάβασα ότι συνδέεται με την κατάθλιψη. Σκέφτομαι μήπως έχω κάποιας ήπιας μορφής κατάθλιψη και το βιώνω με αυτόν τον τρόπο. Σας συμβαίνει και σε εσάς αυτό ή μόνο εγώ το αισθάνομαι έτσι;

Το παθαίνω και εγώ αρκετές φορές...σε εμένα έχει ξεκάθαρα να κάνει με το γεγονός ότι δεν είμαι ικανοποιημένος με την παρούσα κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Δεν είναι ανάγκη να έχει φτάσει στο επίπεδο κατάθλιψης, συνήθως έρχεται τις φορές που βιώνεις μια περίοδο που δεν είσαι τόσο ευτυχισμέν@ ή γενικότερα ευχαριστημέν@

Μπορεί απλά να είσαι καλλιτέχνης και ευαίσθητη φύση. Γιατί δεν γράφεις;

Τι όμορφο συναίσθημα η νοσταλγία!...Γιατί να αισθάνεσαι ενοχικά που το βιώνεις?...Εγω όταν το βιώνω αισθάνομαι τυχερός που μπορώ ακόμα να το αισθανθώ...Εχει κάτι να κάνει με τον φευγαλέο χαρακτήρα της πραγματικότητας.
Οταν νοσταλγώ είναι ολόδικές μου οι στιγμές που μου δημιουργούν νοσταλγία.

μήπως θες να πεις μελαγχολία;
όντως συνδέεται με την κατάθλιψη, όμως σε μικρές δόσεις δεν είναι ένδειξη αδυναμίας ή διαταραχής. είναι φυσιολογικό.

Σίγουρα είναι ένα αρκετά συχνό συναίσθημα που βιώνει κάποιος πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωή του. Στην περίπτωση μου απλά είναι καθημερινό φαινόμενο και συμβαίνει ακόμα και για πράγματα όχι ιδιαίτερα μακρινά από το σήμερα. Μπορεί να πρόκειται για μια πρόσφατη ανάμνηση που αφορά μια κατάσταση πριν από μερικούς μήνες. Και το περίεργο είναι ότι μπορεί να είναι μια ανάμνηση χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Μια ανάμνηση που για άλλους θα ήταν εντελώς αδιάφορη. Δεν αισθάνομαι ενοχικά που το βιώνω απλά μου δημιουργεί μια θλίψη. Για μένα, πάντως, η νοσταλγία παρότι όμορφο συναίσθημα έχει περισσότερο αρνητικό παρά θετικό πρόσημο. Τον τελευταίο καιρό δεν έχω και πολλές κοινωνικές συναναστροφές και αυτό το χειροτερεύει. Δυστυχώς όντως είμαι ευαίσθητος και πολλά πράγματα τα βιώνω πιο έντονα απ' όσο θα έπρεπε. Ζηλεύω αυτούς που κοιτάνε μπροστά στην ζωή τους και δεν ζούνε στο παρελθόν. Εγώ πάντα είχα την τάση να κοιτάζω πίσω.

Έτσι όπως το θέτεις στο δεύτερο μήνυμα, νομίζω ότι ξεκάθαρα δεν σε εμπνέει ιδιαίτερα η πραγματικότητα που βιώνεις στο παρόν...

όντως όταν δεν έχεις δυνατά ερεθισματα στο τώρα, φυσικά θα υπάρξει μια αναπώληση στο παρελθόν.

Είναι όμορφο να νοσταλγείς, αρκεί να αισθάνεσαι παράλληλα και στο παρόν αισιοδοξία, ελευθερία και όρεξη για νέες περιπέτειες.
Αν σήμερα αισθάνεσαι εγκλωβισμένος και απομονωμένος, πιο παισιόδοξος, η νοσταλγία είναι λογικό να παίρνει τη μορφή θλίψης.

Quote:

---

Originally Posted by endeavour

Σίγουρα είναι ένα αρκετά συχνό συναίσθημα που βιώνει κάποιος πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωή του. Στην περίπτωση μου απλά είναι καθημερινό φαινόμενο και συμβαίνει ακόμα και για πράγματα όχι ιδιαίτερα μακρινά από το σήμερα. Μπορεί να πρόκειται για μια πρόσφατη ανάμνηση που αφορά μια κατάσταση πριν από μερικούς μήνες. Και το περίεργο είναι ότι μπορεί να είναι μια ανάμνηση χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Μια ανάμνηση που για άλλους θα ήταν εντελώς αδιάφορη. Δεν αισθάνομαι ενοχικά που το βιώνω απλά μου δημιουργεί μια θλίψη. Για μένα, πάντως, η νοσταλγία παρότι όμορφο συναίσθημα έχει περισσότερο αρνητικό παρά θετικό πρόσημο. Τον τελευταίο καιρό δεν έχω και πολλές κοινωνικές συναναστροφές και αυτό το χειροτερεύει. Δυστυχώς όντως είμαι ευαίσθητος και πολλά πράγματα τα βιώνω πιο έντονα απ' όσο θα έπρεπε. Ζηλεύω αυτούς που κοιτάνε μπροστά στην ζωή τους και δεν ζούνε στο παρελθόν. Εγώ πάντα είχα την τάση να κοιτάζω πίσω.

---

ετσι οπως το περιγραφεις, δηλαδη ακομα και για προσφατα γεγονοτα, οτι δυσκολευεσαι να δεις μπροστα και νοιωθεις θλιψη, περισσοτερο με μελαγχολια μοιαζει, στα ορια της καταθλιψης, παρα με "νοσταλγια"...
καλα θα κανεις να τα συζητησεις ολα αυτα με καποιον εκπαιδευμενο ψυχοθεραπευτη και να βρεις την αληθινη καταστασηα υτου που σου συμβαινει...