Printable View
Έβαλα σαν ηλιθια που είμαι γυάλινο με ένα ξυλάκι μέσα στο φούρνο μικροκυμάτων. Ως ήταν αναμενόμενο το ξυλάκι μαύρισε πολύ και σχεδόν πήρε φωτιά και είδα πως βγαίναν καπνοί από το φουρνακι. Έτρεξα άνοιξα αερισα το χώρο και έβαλα μάσκα αλλά δεν πρόλαβα και μου μύρισε πολύ. Υπάρχει περίπτωση να εισεπνευσα κάτι τοξικό από το φουρνακι η από το ξύλο που ήταν σε μορφή ξυλάκι και να με πιάσουν περισσότερες έκτακτες? Γνωρίζει κανείς?
ενδεχομενως ετσι οπως εθεσες το θεμα να σε πιασει δυσπνοια και μονο απο το γεγονος οτι καηκε και καπνισε ενα ξυλακι σε φουρνο μικροκυματων... Η γνωμη μου ειναι πως δεν προκειται να παθεις τιποτα απο τοξικο ή μη! χρονια τωρα ο ανθρωπος καιει ξυλα για να ζεσταθει και μην ανησυχεις
Αν είσαι από πόλη μη ξεχνάς πως αναπνέεις χειρότερα από τα αυτοκίνητα.. οπότε μην αγχώνεσαι για κάτι που μυρισες 5 λεπτά
Βρε κορίτσι μου γλυκό...τι είναι αυτά που σκέφτεσαι;;; ξέρεις τι αναπνέουμε καθημερινά;;;τι τρώμε;;; Μην αφήνεις σε παρακαλώ το μυαλό σου να σου παίζει τέτοια παιχνίδια... προσπάθησε να χαλαρώσεις με κάποιον τρόπο κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν και θα δείς ότι σιγά σιγά θα εξαφανιστούν ολαα και ειδικά οι έκτακτες πού νά είσαι σίγουρη πως είναι από άγχος ακραίο άγχος το οποίο είχα και εγώ στο έχω ξαναπεί....τι ηλικία έχεις εάν επιτρέπεται;;; έχεις σκεφτεί να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό;;Quote:
Originally Posted by Elli19899
πηγες στο ραντεβου με τον ψυχιατρο, τελικα; κι αν ναι, πως πηγε;
Πήγα αλλά και πάλι δεν με βοήθησε πολύ. Αυτό που ξεκίνησα είναι όταν αγχώνομαι πολύ να λέω στον εαυτό μου ότι είναι ασφαλής. Χθες το βράδυ πάλι ενώ πήγαινα να κοιμηθώ έκανα έκτακτες και ταχυκαρδία η τριπλή έκτακτη αν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Το ξέρω ότι εγώ φταίω για όλα. Θα γίνω καλά όμως το πήρα πολύ αλλιώς τώρα. Δεν θα είμαι έτσι. Τέλος.
Θα προσπαθήσω να γραφω και λιγότερο εδώ μέσα. Σας ζαλίζω και σας αγχώνω και εσάς με τις βλακειες που γράφω. Δεν θα το κάνω ξανά και ζητώ συγνώμη από όλους όσους διαβασανε τις αηδιες μου.
Δεν θεωρώ πως ζαλίζεις κάποιον.. ειδικά τα άτομα που μπαίνουμε στην διαδικασία να σου απαντάμε..για να είμαστε εδώ όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο,μην νιώθεις άσχημα, το θέμα είναι να γίνεις καλύτερά και εσύ και όλοι μας φυσικά... αλλά αν θες την γνώμη μου φυσικά θεωρώ πως εάν δεν βοηθήσεις τον εαυτό σου σύντομα (με όποιον τρόπο πιστεύεις εσύ πώς θα βοηθήθεις) θα έχεις προβλημα με τον περίγυρο σού φίλοι, σχέση, γονείς κτλπ... όταν κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς το πώς αισθάνεσαι η υπομονή εξαντλείται.. προσωπικά είχα άπειρα προβλήματα σε αυτό το θέμα...στην δική μου περίπτωση βοήθησε η φαρμακευτική αγωγή.. εσύ θα κρίνεις τι θα βοηθήσει εσένα αλλά κάνε κάτι σύντομα μην το αφήνεις να σε καταπίνει..Quote:
Originally Posted by Elli19899
Τι σου είπε ο ψυχιατρος; Θεωρώ πως πρέπει να σου κάνει διάγνωση στην παρούσα φάση, υπαρχουν υπόνοιες ΙΔΨ σε όσα γράφεις. Νομίζω αν σου γίνει διάγνωση και σου δώσει κάποια αγωγή, θα καλυτερευσεις. Αλλιώς, αν δεν θες αγωγή, το οποίο είναι σεβαστο, πήγαινε σε ψυχολόγο για να κάνεις συστηματικές συνεδρίες. Με μια φορά δεν θα αλλάξει κάτι. Είσαι σε συνεχή πανικό αυτό το διάστημα, ελπίζω να το συνειδητοποιεις.
μερικοι ανθρωποι πρεπει να πηγαινουν σηκωτοι και με το ζορι στον γιατρο. αυτο ειναι το σωστοQuote:
Originally Posted by Skiouros8
Το θέμα που μας έλλειπε σχετικά με τις έκτακτες (το 90% των θεμάτων του φόρουμ).
Έχω πολύ καιρό να γράψω. Πάρα πολύ. Το θέμα είναι ότι είχα έκτακτες,πολλές. Μερικές φορές χωρίς λόγο κ αιτία. Μερικές φορές είχα λόγους. Μερικές φορές πριν την περίοδο. Μερικές μετά την περίοδο. Γενικά άγχος, άγχος, άγχος. Ταχυκαρδίες,κρίσεις άγχους,κρίσεις πανικού. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Καθόμουν σε μια άκρη του καναπέ κ απλά αγχωνομουν για το πότε θα με πιάσουν πάλι όλα. Εξετάσεις, γιατροί εννοείται ο ένας μετά τον άλλο. Ψυχολόγο πήγα. Για αρκετά χρόνια. Τελικά όμως εμένα προσωπικά δεν με βοήθησε τίποτα. Οπότε σαν τελευταία λύση ξεκίνησα αγωγή με αντικαταθλιπτικά από τα τέλη Αυγούστου. Αυτήν την στιγμή που γράφω διανύω μια από τις καλύτερες φάσεις της ζωής μου. Κ αυτό που λέω στον εαυτό μου είναι γιατί??? Γιατί τόσα χρόνια δεν πήρα ένα χαπακι, το οποίο με βοηθάει. Κ αν αυτό το χάπι είναι η αιτία να είμαι καλά, να νιώθω καλά, να μπορώ να ανταπεξέλθω σε οτιδήποτε απέναντι στον άντρα μου κ στο παιδί μου, τότε θα το παίρνω για πάντα.