OCD και πράξεις που θέτουν τη ζωή σε κίνδυνο

Καλημέρα σας,
Το σοβαρό αυτό πρόβλημα ξεκίνησε τον προηγούμενο Ιούνιο όταν είδα βίντεο ενός γνωστού μου ο οποίος ήταν σε πάρτι σε ταράτσα σπιτιού και είχε την ιδέα να καθίσει πανω στο τοιχιο της ταράτσας με το πρόσωπο προς τα μέσα.
Από τότε με έπιασε μια έμμονη ιδέα να κάνω το ίδιο πράγμα στο τοιχίο της ταράτσας του δικού μου σπιτιού (η πολυκατοικία ειναι 4οροφη), το οποίο μάλιστα έχει μικρότερο πλάτος, περίπου 12 εκ.
Το χειρότερο είναι ότι το δοκίμασα πολλές φορές και, συνεχώς, λόγω του OCD, σκέφτομαι συνεχώς να προσθέτω πράγματα, ώστε να κάνω πιο επικίνδυνη τη όλη διαδικασία (π.χ. να κάθομαι πιο πίσω, να κάνω μικρά τιναγματα του σώματος μου προς τα πίσω κλπ.)
Είχε ποτέ κανείς έμμονες σκεψεις με επικινδυνες για τη ζωη κινήσεις, και πως ξεπεραστηκε αυτη η κατασταση;

Για όσους έχουν όρεξη να διαβάσουν παραπάνω:
Η παραπάνω εντονη παρόρμηση προήλθε από το γεγονός ότι ήθελα να νιώσω πώς είναι να κάθεσαι καπου και από πισω σου να βρισκεται το απόλυτο κενό (ο σίγουρος θάνατος).
Ξέρω ότι η συγκεκριμένη σκέψη δεν έχει καμία λογικη, εφόσον μάλιστα το έχω επιχειρήσει πολλές φορές τους τελευταίους μήνες αλλά καθε φορα προκύπτει και μια καινούρια ιδέα για να κάνω πιο αγχωτική την όλη διαδικασία π.χ. τωρα σκέφτομαι να έχω τα χέρια στις τσέπες για να έχω μικρότερο χρόνο αντίδρασης σε περίπτωση που χρειαστεί.
Υπάρχουν στιγμές που το σκέφτομαι όλο αυτό και καταλαβαίνω πόσο γελοίο ειναι, αλλά δεν μπορώ να το διώξω από μεσα μου.
Επίσης, δεν έχω αυτοκτονικες τάσεις, υπάρχουν ευτυχώς στιγμες που δεν το σκέφτομαι καν και γενικά είμαι λειτουργικός στην καθημερινότητα μου.
Πιο πολύ σκέφτομαι το ποσο πολύ θα καταστρέψω κυριως τη ζωη των γονιών μου στο κακο σεναριο αλλά, πραγματικά, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να διώξω τους δαίμονες που έχω μεσα στο μυαλό μου.

Χρειάζεται αγωγή και ψυχοθεραπεία. Δεν ξέρω άλλο τρόπο.