Printable View
Δεν ξερω καν αν ειναι σοβαρο αυτο το ζητημα. Ωστοσο καθε φορα που προκειται να κανω καποιο τηλεφωνημα ειτε σε υπηρεσιες ειτε οτι αφορα τα γραφεια της δουλειας μου, δυσκολευομαι να το εκτελεσω...Δυσκολευομαι στην καθημερινοτητα μου σχετικα με αυτο και πριν γινει το τηλεφωνημα σκεφτομαι πως να το πω και φοβαμαι πως να το επικοινωνησω..Εχω παρατηρησει οτι οταν προκειται για προσωπα εξουσιας, το αγχος μεγαλωνει!
Εγώ με φίλους μιλούσα παλιότερα στο τηλέφωνο και αγχωνομουν. Δουλεύεις χρόνια; Όσο περνάει ο καιρός δεν συνηθίζεις; Μόνο με αυτό το θέμα έχεις άγχος; Γιατί εγώ είχα γενικευμένη αγχωδη διαταραχή, έκανα ψυχοθεραπεία και παίρνω αγωγή (αντικαταθλιπτικό με ένδειξη και για ΓΑΔ)
Δουλευω τα τελευταια 2 χρονια.Γενικοτερα με αγχωνει και η φυσικη επικοινωνια ειδικοτερα με ατομα που δεν γνωριζω καθολου η με ατομα οταν παω σε υπηρεσιες πχ κεπ κτλ και φυσικα με ατομα που εχουν εξουσια..Με οικεια προσωπα δεν με πιανει καθολου αυτο. Ειναι καποιου ειδους κοινωνικη διαταραχη; δεν γνωριζω καθολου...
Πολύ συνηθισμένο σε αγχωδη άτομα θα έλεγα. Κοινωνικό άγχος. Λογικά με την έκθεση και την εξοικείωση θα βελτιωθεί. Εμένα με βοήθησε η ψυχοθεραπεία και η αγωγή. Αν επιμένει και σου δημιουργεί προβλήματα ίσως καλύτερα θα είναι να πας σε ψυχολόγο.
Καλά, δεν θα μπορούσα να ταυτιστώ περισσότερο με ποστ που έχει αναρτηθεί εδώ. Έχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα και πριν επιχειρήσω να πάρω τον οποιοδήποτε (ακόμα και να είναι κάποιος δικός μου) το σκέφτομαι πολύ και υπεραναλυω τι θα πω με αποτέλεσμα να με πιάνουν ταχυπαλμίες και να ιδρώνουν τα χέρια μου. Ακολουθώ αγωγή εδώ και 1 χρόνο αλλά το εν λόγω ζήτημα δεν έχει λυθεί πλήρως. Μπορεί να έχω λιγότερο άγχος σε σύγκριση με παλαιότερα που δεν έπαιρνα τα χάπια αλλά δεν λέει να μου φύγει η φοβία. Καλά, ας μην αναφέρω τι γίνεται όταν πρόκειται να πάρω κάποιον τον οποίο δεν γνωρίζω ούτε στο ελάχιστο. Πολλές φορές έχω βάλει και την μητέρα μου να τηλεφωνήσει για μένα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι βάζοντας τους άλλους συνέχεια να εκτελούν πράγματα για μας, δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ. Επομένως, η λύση για μένα είναι να πηγαίνουμε κόντρα στους φόβους μας και να μην υπεραναλυουμε τόσο. Να μην κάνουμε το λεγόμενο projection. Ειδικά σε έναν αγχώδη άνθρωπο μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει αυτό. Σάμπως και να κάνουμε κάποιο λάθος τι έγινε; Στα τέτοια μας στη τελική. Δεν απευθυνόμαστε και στον πρωθυπουργό της χώρας. Το κατανοώ ότι δεν είναι κάτι που λύνεται δια μαγείας, όμως αν κάνουμε μονίμως πίσω σε όλα απλά θα μένουμε στάσιμοι μια ζωή.Quote:
Originally Posted by Johnphoenix
Κι εγώ είχα εφίδρωση χεριών από το δημοτικό όταν αγχωνομουν και μέχρι και ενήλικας. Υπέφερα. Ευτυχώς είμαι καλύτερα τώρα αλλά μου έχει μείνει η τάση να είμαι μοναχικός.
Εγώ παιδιά έχω το άλλο τώρα τελευταία μου βγήκε φόβος με το αμάξι. Οδηγώ χρονια. Ξαφνικά μου έχει εμφανιστεί εμμονή με την οδήγηση φοβάμαι ότι έρχονται όλοι οι πεζοί πάνω μου. Φοβάμαι συνέχεια ότι χτυπάω κάποιον ενώ ποτέ δεν έχει συμβεί αλλά εγώ εκεί να λέω αν το έπαθες και δεν το πήρες χαμπάρι? Και τώρα πάλι το ίδιο κόλλησα με ένα σημείο που πέρασα μια στρογγυλά πλατεία και ήταν νύχτα και φοβάμαι μην σε ένα σημείο κάποιον βρήκα που πήγε να περάσει. Και προσπαθώ να μην ξαναπηγαινω γιατί μου έχει έρθει ότι και καλά να περνάω ξανά από το σημείο για να σιγουρευτώ. Τώρα αυτό τι είναι πάλι? Δυστυχώς το σκέφτομαι συνέχεια και ξαφνικά δεν μπορώ να ευχαριστηθω την οδήγηση που τόσο αγαπώ.
Θέλοντας να απαντήσω στο μήνυμα καθώς έχω αγχώδη διαταραχή με καραμπινατες κρίσεις πανικού ,νοσοφοβια και μειζον κατάθλιψη πάντα πίσω από το άγχος και κατεπεκταση τις κρίσεις πανικού κρύβεται ένα τριγκερ. Στην δικη σου περιπτωση ειναι οι κοινωνικες καταστασεις,καταστασεις της δουλειας. Κοινωνικό άγχος. Σε καταλαβαίνω γιατί το είχα από πολύ μικρή ηλικία. Τα πρόσωπα εξουσία όπως λες αυτά που είναι πάνω από εμάς στην βαθμίδα εργασίας ή παίζουν ένα ρόλο στην δουλειά μας πάντα δημιουργούν ένα έξτρα άγχος γιατί εκεί είναι που νιώθεις ότι πρέπει να παραδόσεις υπευθυνότητα και εκεί είναι που πρέπει να δείξεις κάτι. Είναι τα στάνταρ και κουτάκια που μας έχει βάλει η κοινωνία που δυστυχώς δημιουργούν πολλά θέματα άγχους, που πολλές φορές σωματοποιουνται κιόλας. Αναζήτησε την βοηθεια κάποιου ειδικού και μην πας αμέσως σε φάρμακα. Εννοώ ξεκινά με ψυχοθεραπεία και ασκήσεις χαλάρωσης όταν πας να κάνεις κάποιο τηλεφώνημα. Αναπνοές και ότι άλλο σου δώσει ο γιατρός. Αν δεις ότι επιμένει το πράγμα πήγαινε σε αντικαταθληπτικα. Εξαρτάται σε ποιο λέβελ πάντα εσύ πιστεύεις πως είναι τώρα πια το άγχος σου.
Καλησπέρα, όπως είπαν και οι προλαλησαντες είναι μια μορφή κοινωνικού άγχους η φοβίας (υπάρχει και ειδική ενότητα στο φόρουμ για αυτήν), εσύ μόνο γνωρίζεις πόσο είναι το επίπεδο του άγχους σου όταν χρειάζεται να κάνεις αυτήν την επικοινωνία. Άμα έχεις μόνο αυτό καλά είσαι... με συνεχή έκθεση και αφού σου δίνεται τέτοια δυνατότητα στην εργασία, θα μετριαστει σιγά σιγά, φαρμακευτική αγωγή μόνο αν πραγματικά δεν μπορείς καθόλου να το διαχειριστείς. Από δική μου εμπειρία η έκθεση βοηθάει όσο τίποτε άλλο και οι αναπνοές η άλλες φυσικές λύσεις, βέβαια αν το έχεις πολύ παγιωμένο και χρόνιο ποτέ δεν φεύγει τελείως αλλά τουλάχιστον φτάνεις σε καλύτερα επίπεδα. Βοηθάει γενικά να μην παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τους εαυτούς μας, τις καταστάσεις, τους άλλους, η υπεραναλυση είναι πραγματικά βασανιστήριο και αυτή η αίσθηση να μην κάνουμε λάθος ποτέ... Τα γράφω να τα βλέπω και εγώ. Να φανταστείς παλιότερα από άγχος σε τηλεφώνημα σε κάποια υπηρεσία, είχα ξεχάσει μέχρι και το νούμερο του κινητού μου όταν μου το ζήτησαν και έλεγα κάτι του στυλ μισό λεπτό να το δω γιατί το άλλαξα πρόσφατα και δε θυμάμαι το νούμερο, που το είχα για 10ετια ξέρω γω. Και διάφορα τέτοια, αγχωνομουν επίσης αν μου δώσουν να συμπληρώσω αίτηση ξαφνικά και βιάζονται κιόλας, πλέον δε με νοιάζει, ας νομίσουν ότι θέλουν, ότι μπορώ κάνω, με τους δικούς μου ρυθμούς.
Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις και το ενδιαφερον σας..Πραγματικα πιστευα πως ημουν ο μοναδικος ανθρωπος σε αυτον τον κοσμο που να εχει τετοια φοβια και αισθανομουν λιγο εξωγιηνος.Πολλοι θα φανταζοντουσαν οτι δεν ειναι αρκετα σοβαρο ως θεμα συζητησης...Να φανταστειτε πως αυτο το παθαινω μονο σε περιπτωσεις φυσικης και τηλεφωνικης επικοινωνιας, με τον γραπτο λογο δεν υπαρχει θεμα οταν πχ ειναι να γραψω καποιο μειλ η να παραπονεθω για κατι μεσω διαδικτυου πχ..αν και σε αυτην την περιπτωση διπλοτσεκαρω πως το διατυπωσα στο μηνυμα.Ειναι πραγματικα πολυ αξιοσημειωτο πως λειτουργει ο ανθρωπινος νους!
Να επισκεφτεις ειδικο. Αυτα που περιγραφεις τα ειχα κι εγω, πριν ξεκινησω αγωγη για Γ.Α.Δ. Τωρα δεν κολλαω πουθενα. Ειδικα το να παιρνω τηλεφωνο σε αγνωστους ή να με καλουν για εξυπηρετηση πελατων κτλ., ειναι πλεον το καλυτερο μου, ενω καποτε κατι τετοιο ουτε κατα διάνοια... Μετα την διαγνωση και θεραπεια, ειμαι ακριβως το αντιθετο απο αυτο που ημουν καποτε...Quote:
Originally Posted by Johnphoenix