Πώς τους αποβάλλουμε από την ζωή μας όταν αυτοί ανήκουν στο οικογενειακό περιβάλλον....??? Πως κρατάμε την ψυχολογία μας σε καλά επιπεδα και επανακτουμε την ηρεμία μας???
Printable View
Πώς τους αποβάλλουμε από την ζωή μας όταν αυτοί ανήκουν στο οικογενειακό περιβάλλον....??? Πως κρατάμε την ψυχολογία μας σε καλά επιπεδα και επανακτουμε την ηρεμία μας???
Αυτό θα ήθελα να το μάθω κ εγώ, έχω το ίδιο πρόβλημα … ο πατέρας μου μόνο να γκρινιάζει ξέρει, μόνο αυτός έχει δίκιο πάντα, δε δέχεται άλλη άποψη, αν πας να εκφράσεις την γνώμη σου σε βρίζει γιατί λες βλακείες…πως διαχειριζόμαστε τέτοιες καταστάσεις, τι κάνουμε με τέτοια άτομα. Κάθε χρόνο μαύρες γιορτές κάνουμε, όπως σήμερα, κ να τον ρωτήσεις κάτι αρχίζει να φωνάζει ότι λες βλακείες και φεύγει κλείνεται στο δωμάτιο του για ώρες. Επιπλέον εκτός από το πως να διαχειριστεις τετοια ατομα, υπαρχει τρόπος να τα βοηθήσεις να αλλάξουν ;
Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
δυσκολο κομματι αν ειναι στενοι συγγενεις δυσκολα μπορεις να τους αποφευγεις αν ειναι φιλοι τους αποφευγεις πολυ απλα και δεν ξανακανεις παρεα μαζι τους.κοιτα ολοι εχουμε καποιες φορες παραπονα με τους συγγενεις μας.geli μιας και ειπες οτι γκρινιαζει συνεχεια ο πατερας σου εχεις σκεφτει οτι μπορει να εχει αδιαγνωστη καταθλιψη και ισως ενα καλο φαρμακο του παρει την μιζερια κατα προτιμηση αντικαταθλιπτικο
Σ ευχαριστώ για την απάντηση, γενικά έχω σκεφτεί πως η συμπεριφορά του δεν είναι λογική και ο,τι κάτι πρέπει να έχει, του λέω να πάει σε κάποιον γιατρό για να τον βοηθήσει, αλλα αρνείται κατηγορηματικά υποστηρίζει πως δεν έχει τίποτα έτσι είναι και σε όποιον αρέσει, δε θέλει να αλλάξειQuote:
Originally Posted by xaka10
Παιδιά εγώ υποφέρω..ειλικρινά μέρες που είναι αφού μας έκανε άνω κάτω δεν βρέθηκα στο οικογενειακό τραπέζι....στην ουσία όλοι ήταν να επιβραβεύουν την συμπεριφορά του συγκεκριμένου ατόμου αφού δεν έγινε καμία άκου Έντα για την συμπεριφορά του....εμένα η κατάσταση μου επιδεινώθηκε...και επιπλέον ενώ το άτομο αυτό πρέπει να ζητήσει βοήθεια από ειδικό...όλοι το χαϊδεύουν και λένε δεν πειράζει....από τότε που μπήκε στη ζωή μας , έχει καταστρέψει 3 οικογένειες... Χώνεται παντού , γίνετε τόσο κακό σα διάβολος ???? ..απίστευτα αντικοινωνικό..σε υποτιμά ,σε χλευάζει ... Και σε εμένα προσωπικά με έχει προσβάλει κατά εξακολούθηση....πλέον το μόνο που μπόρεσα να κάνω είναι να απομακρυνθω από την οικογένεια μου...μια αυτό με πληγώνει....
Σε καταλαβαίνω ως προς την απομάκρυνση … και εγώ ειχα απομακρυνθεί από την οικογένεια μ λόγω ότι δεν άντεχα αυτή τη συμπεριφορά και το αρνητικό κλίμα, 4 χρόνια ειχα να κάνω γιορτές μαζί τους, μου έλειπαν κ φέτος αποφάσισα να έρθω κ θυμήθηκα γτ δεν ερχομουν τόσα χρόνια!!! Μακάρι να υπήρχε μια αλλη λύση…Quote:
Originally Posted by Margarita 77
Ομοιοπαθης κι εγώ. Μακριά κι αγαπημένοι, μη σκατε. Και αδιαγνωστη κατάθλιψη ή άλλη ψυχική πάθηση να έχει κάποιος σπάνια (ειδικά αν είναι παλαιών αρχών ή αμόρφωτος ή μεγάλης ηλικίας ή όλα αυτά μαζί) πάει μόνος του στον γιατρό να ζητήσει βοήθεια, εκτός αν η κατάσταση σε σωματικό επίπεδο φτάσει στο απροχώρητο. Ας το δουλέψουμε με τον εαυτό μας για να μη μας τρώει μέσα μας αλλά και να μην γινόμαστε αντικείμενο κακοποίησης (ψυχολογικής)
Αν ήταν κάτι απο αυτά δεν θα γκρινιάζω ..αλλά 30 ετών μένει σε μεγάλη πόλη και να συμπεριφέρεται σα 5 χρόνο δεν μπορώ να το καταλάβω...και το ταίρι και οι γονείς να κάνουν τις κοτες απαράδεκτο....πάντως αυτό που ήθελε το πέτυχε...Quote:
Originally Posted by Niels
Το χειρότερο συναίσθημα είναι ο θυμός που μένει μέσα μας. Βρες δημιουργικό τρόπο να τον εκφράσεις. Ο,τι απωθημένο έχεις, αν έχεις, ζήσε το. Είναι ο μόνος τρόπος να πας παρακάτω.