Δε μπορώ ή δε θέλω

Είμαι 40 χρονών, ΑΜΕΑ αυτοεξυπηρετούμενος, φοιτητής και άνεργος . Να τα πάρω με τη σειρά όμως.
i. Αυτοεξυπηρετούμενος, αλλά λόγω αναπηρίας δε μπορώ να κάνω " ΤΑ ΠΑΝΤΑ " όπως προσπαθούσαν τόσα χρόνια να με πείσουν. Για παράδειγμα δε μπορώ να πάω σε οργανωμένη εκδρομή, γιατί κουράζομαι εύκολα, ανά πάσα στιγμή χρειάζομαι κάποιον δίπλα μου να τον κρατάω στα δύσκολα σημεία κλπ.
ii. Φοιτητής, δυστυχώς ακόμα. Εδώ πιστεύω πως φταίω και εγώ - πια - γιατί δεν κυνήγησα με πάθος να κάνω αυτό που θέλω. Ενώ είχα δικό μου αυτοκίνητο, οι γονείς μου δε μου το έδιναν γιατί... " δεδομένα θα τρακάρω και θα σκοτωθώ και μετά θα τα βάλουν με εκείνους που με άφησαν να το πάρω " ...... Σημειωτέον, φυσικά και έχω δίπλωμα.
iii. Άνεργος, πιο πολύ επειδή ήθελα πρώτα να βγάλω τη σχολή αλλά και επειδή είμαι της άποψης ότι μια σωστή - ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ - δουλειά, απαιτεί πτυχίο.
** Παρένθεση. Μπήκα στη σχολή ποy πάντα ήθελα. Λόγω απόστασης όμως δε μπορούσα να είμαι κάθε μέρα στη σχολή. Και η συγκεκριμένη σχολή απαιτεί σοβαρή ενασχόληση, σημειώσεις, παρακολούθηση, διάβασμα κλπ. Όπου τα 10 πρώτα χρόνια... δεν έκανα τίποτα από όλα αυτά. Όταν - από τυχαίο γεγονός - άρχισε να με " τραβάει " η σχολή, άρχισα να ασχολούμαι κάπως πιο εντατικά. Όχι όμως όσο απαιτείται από το συγκεκριμένο τμήμα. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι θέλω κάποιον να με " πιέζει " να προχωρήσω, επειδή έτσι με έμαθε και η μητέρα μου στο σχολείο....
_____
Συνεχίζω, μετά τη μικρή αυτή παρένθεση. Τώρα λοιπόν αισθάνομαι πάρα πολύ μεγάλη πίεση από όλους, να παρατήσω τη σχολή, να πιάσω δουλειά κλπ. Εμένα μου αρέσει όμως η σχολή και θα ήθελα να προχωρήσω και στο μεταπτυχιακό κομμάτι. Δε μπορώ όμως να αποδώσω στην εξέταση. Αποφάσισα να κάνω κάποιο τεστ που είδα τυχαία στο διαδίκτυο και το αποτέλεσμα ήταν " πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση, πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση ". Το ένα το περίμενα. Οσο για το άλλο..... ναι ε ?! έπεσα από τα σύννεφα... ποτέ δεν το είχα σκεφτεί...
Έτσι λοιπόν, υπάρχουν αρκετοί από το περιβάλλον μου που μου λένε ότι δεν είναι ότι δε μπορώ να τελειώσω, αλλά ότι έπαθα έναν άτυπο " ιδρυματισμό " και δε θέλω να τελειώσω με τη σχολή, επειδή... μου αρέσει όλη αυτή η συναναστροφή με τους καθηγητές και με τος συμφοιτητές μου...

Υπό το φόβο να με καταλάβουν κάποιοι επαγγελματίες ψυχικής υγείας τους οποίους έχω επισκεφτεί κατά καιρούς, θα ήθελα να σταματήσω κάπου εδώ το post μου, με την ελπίδα πως θα ξεκινήσει μια συζήτηση που θα με βοηθήσει να αποκτήσω την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση για να προχωρήσω τη ζωή μου.

Σας ευχαριστώ και με συγχωρείτε αν σας κούρασα :D

Quote:

---

Originally Posted by vasilisn

Είμαι 40 χρονών, ΑΜΕΑ αυτοεξυπηρετούμενος, φοιτητής και άνεργος . Να τα πάρω με τη σειρά όμως.
i. Αυτοεξυπηρετούμενος, αλλά λόγω αναπηρίας δε μπορώ να κάνω " ΤΑ ΠΑΝΤΑ " όπως προσπαθούσαν τόσα χρόνια να με πείσουν. Για παράδειγμα δε μπορώ να πάω σε οργανωμένη εκδρομή, γιατί κουράζομαι εύκολα, ανά πάσα στιγμή χρειάζομαι κάποιον δίπλα μου να τον κρατάω στα δύσκολα σημεία κλπ.
ii. Φοιτητής, δυστυχώς ακόμα. Εδώ πιστεύω πως φταίω και εγώ - πια - γιατί δεν κυνήγησα με πάθος να κάνω αυτό που θέλω. Ενώ είχα δικό μου αυτοκίνητο, οι γονείς μου δε μου το έδιναν γιατί... " δεδομένα θα τρακάρω και θα σκοτωθώ και μετά θα τα βάλουν με εκείνους που με άφησαν να το πάρω " ...... Σημειωτέον, φυσικά και έχω δίπλωμα.
iii. Άνεργος, πιο πολύ επειδή ήθελα πρώτα να βγάλω τη σχολή αλλά και επειδή είμαι της άποψης ότι μια σωστή - ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ - δουλειά, απαιτεί πτυχίο.
** Παρένθεση. Μπήκα στη σχολή ποy πάντα ήθελα. Λόγω απόστασης όμως δε μπορούσα να είμαι κάθε μέρα στη σχολή. Και η συγκεκριμένη σχολή απαιτεί σοβαρή ενασχόληση, σημειώσεις, παρακολούθηση, διάβασμα κλπ. Όπου τα 10 πρώτα χρόνια... δεν έκανα τίποτα από όλα αυτά. Όταν - από τυχαίο γεγονός - άρχισε να με " τραβάει " η σχολή, άρχισα να ασχολούμαι κάπως πιο εντατικά. Όχι όμως όσο απαιτείται από το συγκεκριμένο τμήμα. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι θέλω κάποιον να με " πιέζει " να προχωρήσω, επειδή έτσι με έμαθε και η μητέρα μου στο σχολείο....
_____
Συνεχίζω, μετά τη μικρή αυτή παρένθεση. Τώρα λοιπόν αισθάνομαι πάρα πολύ μεγάλη πίεση από όλους, να παρατήσω τη σχολή, να πιάσω δουλειά κλπ. Εμένα μου αρέσει όμως η σχολή και θα ήθελα να προχωρήσω και στο μεταπτυχιακό κομμάτι. Δε μπορώ όμως να αποδώσω στην εξέταση. Αποφάσισα να κάνω κάποιο τεστ που είδα τυχαία στο διαδίκτυο και το αποτέλεσμα ήταν " πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση, πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση ". Το ένα το περίμενα. Οσο για το άλλο..... ναι ε ?! έπεσα από τα σύννεφα... ποτέ δεν το είχα σκεφτεί...
Έτσι λοιπόν, υπάρχουν αρκετοί από το περιβάλλον μου που μου λένε ότι δεν είναι ότι δε μπορώ να τελειώσω, αλλά ότι έπαθα έναν άτυπο " ιδρυματισμό " και δε θέλω να τελειώσω με τη σχολή, επειδή... μου αρέσει όλη αυτή η συναναστροφή με τους καθηγητές και με τος συμφοιτητές μου...

Υπό το φόβο να με καταλάβουν κάποιοι επαγγελματίες ψυχικής υγείας τους οποίους έχω επισκεφτεί κατά καιρούς, θα ήθελα να σταματήσω κάπου εδώ το post μου, με την ελπίδα πως θα ξεκινήσει μια συζήτηση που θα με βοηθήσει να αποκτήσω την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση για να προχωρήσω τη ζωή μου.

Σας ευχαριστώ και με συγχωρείτε αν σας κούρασα :D

---

καλημερα.
τι ειδους αμεα δυσκολια, εχεις; απ οτι καταλαβα δεν ειναι κινητικο το προβλημα.
μηπως ειναι ψυχικο;

δεν καταλαβαινω τι ακριβως φοβασαι στην περιπτωση που καποιος ψυχ που εχετε μιλησει στο παρελθον σε ταυτοποιησει.
μπορεις να μου το εξηγησεις;

επισης, στα 40 και χωρις να εχεις εργαστει, πως επιβιωνεις; συγκατοικεις με γονεις;

Καλημέρα! Εσύ ξέρεις μέσα σου αν μπορείς ή αν δεν θέλεις αλήθεια, χωρίς την επιρροή των γνώμεων γύρω σου;

Όχι όχι, κινητική είναι... Εννοούσα ότι επειδή έχουμε οικογενειακή φίλη ψυχολόγο, μήπως δει το post και με καταλάβει. Θα ένιωθα περίεργα σε τέτοια περίπτωση ???? ναι, για κακή μου τύχη ζω ακόμα στο πατρικό μου... Δεν κατάφερα δηλαδή ποτέ να κάνω οικογένεια. Δεν είναι ξέρετε εύκολο να αποδεχτεί κοπέλα ότι το αγόρι - η σχέση - ο σύζυγός της έχει μόνιμη αναπηρία. Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον, αλλά οι φίλοι μου λένε ότι είναι λάθος ακόμα και το σκεπτικό. Επίσης, όσον αφορά την επιβίωση, το επίδομα μου είναι αρκετό... για κάμποσο ακόμα ????

Κάποιοι φίλοι μου συμφοιτητές, αυτό το πράγμα μου λένε συνεχώς!! Ότι δε θέλω να προχωρήσω επειδή συνήθισα την κατάσταση αυτή, μου αρέσει δηλαδή όλη η διαδικασία του να σηκώνομαι πολύ πρωί, να πηγαίνω στη σχολή, να παίρνω τον καφέ μου, να μπαίνω στο μάθημα,[b] να συναναστρέφομαι με τους φοιτητές[b/] κλπ !!.... Μα... εγώ... ΘΕΛΩ να τελειώσω!! Είναι λένε το υποσυνείδητο που δε με αφήνει - ή κάπως έτσι μου το είπαν στη σχολή ????

Κάποιοι φίλοι μου συμφοιτητές, αυτό το πράγμα μου λένε συνεχώς!! Ότι δε θέλω να προχωρήσω επειδή συνήθισα την κατάσταση αυτή, μου αρέσει δηλαδή όλη η διαδικασία του να σηκώνομαι πολύ πρωί, να πηγαίνω στη σχολή, να παίρνω τον καφέ μου, να μπαίνω στο μάθημα,[b] να συναναστρέφομαι με τους φοιτητές[b/] κλπ !!.... Μα... εγώ... ΘΕΛΩ να τελειώσω!! Είναι λένε το υποσυνείδητο που δε με αφήνει - ή κάπως έτσι μου το είπαν στη σχολή ????

Quote:

---

Originally Posted by vasilisn

Όχι όχι, κινητική είναι... Εννοούσα ότι επειδή έχουμε οικογενειακή φίλη ψυχολόγο, μήπως δει το post και με καταλάβει. Θα ένιωθα περίεργα σε τέτοια περίπτωση ???? ναι, για κακή μου τύχη ζω ακόμα στο πατρικό μου... Δεν κατάφερα δηλαδή ποτέ να κάνω οικογένεια. Δεν είναι ξέρετε εύκολο να αποδεχτεί κοπέλα ότι το αγόρι - η σχέση - ο σύζυγός της έχει μόνιμη αναπηρία. Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον, αλλά οι φίλοι μου λένε ότι είναι λάθος ακόμα και το σκεπτικό. Επίσης, όσον αφορά την επιβίωση, το επίδομα μου είναι αρκετό... για κάμποσο ακόμα ????

---

Quote:

---

Originally Posted by vasilisn

Κάποιοι φίλοι μου συμφοιτητές, αυτό το πράγμα μου λένε συνεχώς!! Ότι δε θέλω να προχωρήσω επειδή συνήθισα την κατάσταση αυτή, μου αρέσει δηλαδή όλη η διαδικασία του να σηκώνομαι πολύ πρωί, να πηγαίνω στη σχολή, να παίρνω τον καφέ μου, να μπαίνω στο μάθημα,[b] να συναναστρέφομαι με τους φοιτητές[b/] κλπ !!.... Μα... εγώ... ΘΕΛΩ να τελειώσω!! Είναι λένε το υποσυνείδητο που δε με αφήνει - ή κάπως έτσι μου το είπαν στη σχολή ????

---

καλημερα.
η οικογενειακη- φιλη- ψυχολογος, εχει ασχοληθει επαγγελματικα με την περιπτωση σου; διοτι αν δεν εχει ασχοληθει, απλα την γνωριζει, δεν ηταν ψυχ ΣΟΥ, απλα τυχαινει να ειναι ψυχολογος. σε ψυχ , για ψυχοθεραπεια, εχεις απευθυνθει ποτε;;τι απεγινε; γιατι τα παρατησες;
αν εχει ασχοληθει μαζι σου ε παγγελματικα, και τι πειραζει να δει οτι συζητας το θεμα σου σε ενα φορουμ;
οι σπουδες σου , εχουν αμεση επαγγελματικη αποκατασταση, η ειναι ακαδημαικο το ενδιαφερον σου, μονο;

εγω δεν σε ρωτησα αν εκανες ή αν θελεις οικογενεια...
το να μενεις σε δικο σου σπιτι, δεν ταυτιζεται με την δημιουργια οικογενειας, προφανως ομως, για σενα συνδεεται...
οσο για συντροφο, ακομα κι αν δεν ειναι ευκολο η δεν τυχαινει να βρεις αρτιμελη συντροφο, υπαρχουν και παμπολλες γυναικες αμεα, που δυσκολευονται απειρα και στην κοινωνικοποιηση τους και στην εξευρεση συντροφου. θα μπορουσες να δικτυωθεις, να γνωρισεις και τετοιες κοπελες, αν οι γνωριμιες με μη αμεα, δεν αρκουν..

την απαντηση στο αν δεν θελεις η δεν μπορεις, μονο εσυ μπορεις να την δωσεις.
ΑΝ καταληξεις οτι θελεις γιατι θες να προχωρησεις σε κατι αλλο, αλλα δεν μπορεις, μπορεις να βαλεις στον εαυτο σου ενα οριο, μετα απο το οποιο θα παρατησεις την σχολη.
αν δεν θελεις ομως, εφοσον εχεις τροπο επιβιωσης, κανε ο,τι θελεις.
και γιατι να μην το συνεχισεις δηλαδη, αν δενε χεις κατι καλυτερο να κανεις;;; (αν επιτρεπεται κι απο την σχολη, γιατι νομιζω οτι εχουν καταργηθει οι συνταξιουχοι φοιτητες).

Καλημέρα,
Επειδή αναφέρεις ότι είναι η σχολή που πάντα ήθελες, εγώ θα σου πρότεινα να πάρεις την απόφαση να την τελειώσεις, να έχεις το πτυχίο, δεν χρειάζεται να έχεις την τέλεια αυτοπεποίθηση για να το κάνεις αυτό, μία περίοδο πιο εντατικής ενασχόλησης, διαβάσματος κλπ, όπως και την έκανες ήδη σε κάποια φάση. Και μετά να προχωρήσεις σε μεταπτυχιακές σπουδές αφού είναι το αντικείμενο που σε γεμίζει. Έτσι δεν θα χάσεις και την ακαδημαϊκή "ρουτίνα" και συναναστροφές, εάν μπορείς να τα βγάλεις πέρα οικονομικά. Άκου προπάντων τον εαυτό σου, τι θέλεις πραγματικά, όχι τι θέλουν οι άλλοι, η κοινωνία... Αυτό αφορά και όλους τους τομείς της ζωής σου. Οι άλλοι κάνουν συνήθως προβολές επάνω μας των δικών τους ανασφαλειών, πεποιθήσεων, και πάει λέγοντας. Είδες και αυτό που έγραψες ως 1, ότι προσπάθησαν να σε πείσουν ότι μπορείς να κάνεις τα ΠΑΝΤΑ, στην πράξη δεν είναι εφικτό. Όχι γιατί είσαι ΑΜΕΑ, βασικά ισχύει για όλους τους ανθρώπους θεωρώ, δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι να κάνουμε τα πάντα, το θέμα για μένα είναι περισσότερο να κατανοήσουμε και να δουλέψουμε σε αυτό που νιώθουμε ότι μας ταιριάζει, να ανακαλύψουμε τι μας δίνει εμάς ενδιαφέρον και χαρά στη ζωή.
Καλή δύναμη σου εύχομαι σε όλα!

η αμφιβολια σου για το αν θελεις πραγματικα, ή δεν θελεις, που κραταει μαλιστα ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΑ χρονια κι ακομα δεν το εχεις απαντησει, ειναι μια κλασσικη περιπτωση που χρειαζεται ψυχοθεραπεια.
απευθυνσουν σε εναν εμπειρο ψυχοθεραπευτη για να σε βοηθησει να δεις καθαρα ποια ειναι τελικα τα κολληματα που σε μπλοκαρουν.
οι φιλοι, σου λενε οτι το σαμποταρεις για να συνεχιζει η ρουτινα σου με την σχολη κλπ. μια τετοια ρουτινα ομως μπορεις να την εχεις και με το μεταπτυχιακο, ή με ενα δευτερο πτυχιο, εφοσον ο βιοπορισμος δεν ειναι μια αμεση αναγκη σου.
επομενως, ισως και να μην ειναι αυτο...

ισως ομως να το σαμποταρεις για να συνεχιζεις την λειτουργια του "παιδιου" και του "προστατευομενου μελους", που "αναγκαστικά" (αφου δεν το παιρνει το ρημαδι το πτυχιο), ουτε δουλεια εχει, ουτε "μπορει" να φυγει ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ....
σε ερωτηση μου για το να μεινεις μονος, μου απαντησες κατευθειαν για δημιουργια οικογενειας, ενω απο πουθενα δεν προκυπτει οτι οποιος μενει μονος θελει να κανει και οικογενεια....

εγω νομιζω, οτι αν το κανεις συνειδητα, καθολου δεν πειραζει οτι κι αν αποφασισεις. το κακο θα ειναι να το κανεις ασυνειδητα και να φτασεις σε ενα σημειο χρονικο που θα μετανοιωσεις για τις επιλογες σου.

ξεκαθαρισε τι θελεις με την βοηθεια ψυχοθεραπευτη και ολα θα πανε καλα, οποιες κι αν ειναι οι συνειδητες και κατασταλαγμενες αποφασεις σου.

Βασίλη κοίτα, σε ρώτησα τι πιστεύεις εσύ κι εσύ πάλι μου πρόβαλες τις γνώμες άλλων.. Οκ. Κοίτα, κατά την γνώμη μου έχεις αργήσει πολύ να τελειώσεις την σχολή σου. Δεν έχει σημασία που είσαι ΑΜΕΑ, είσαι ισάξιος. Όντως θα έπρεπε να δουλεύεις ή τουλάχιστον να έχεις ένα πτυχίο στα χέρια σου, ειδικά που λες ότι σου αρέσει, έχεις καθυστερήσει πάρα πολύ... Συγνώμη που στο λέω αλλά τα πτυχία παίρνονται σε πολύ μικρότερη ηλικία. Αν έκανες μεταπτυχιακό ή διδακτορικό, θα σε δικαιολογουσα.... Αλλά.... Το έχεις παρατραβήξει όντως. Μάλλον μπορείς. Απλά φοβάσαι το μετά.