9 χρόνια ιψδ

Οι σκέψεις πανε και έρχονται... Πότε η κατάσταση είναι τραγική για κλάμματα είμαι και πότε είμαι πιο καλά.... Εχοντας ιψδ η ζωή γίνεται πολυ δυσκολη και όταν έχεις και πολλες υποχρεώσεις να βγάλεις εις περας τότε πιεζεσαι και αγχώνεσαι ακόμα πιο πολυ για το πως θα τα καταφέρεις... Εχω έξαρση της ιψδ τους τελευταίους μήνες... Δυστηχως το αντιμετώπιζω βουβά και με πολυ πόνο κάνω υπομονή όσο μπορώ στον πονο... Υπάρχει κανείς που να έχει τα συμπτώματα του σε υφεση για πολλα χρονια? Δεν μπορώ ουτε να φανταστώ ότι θα ζω έτσι για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου...

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα900

Οι σκέψεις πανε και έρχονται... Πότε η κατάσταση είναι τραγική για κλάμματα είμαι και πότε είμαι πιο καλά.... Εχοντας ιψδ η ζωή γίνεται πολυ δυσκολη και όταν έχεις και πολλες υποχρεώσεις να βγάλεις εις περας τότε πιεζεσαι και αγχώνεσαι ακόμα πιο πολυ για το πως θα τα καταφέρεις... Εχω έξαρση της ιψδ τους τελευταίους μήνες... Δυστηχως το αντιμετώπιζω βουβά και με πολυ πόνο κάνω υπομονή όσο μπορώ στον πονο... Υπάρχει κανείς που να έχει τα συμπτώματα του σε υφεση για πολλα χρονια? Δεν μπορώ ουτε να φανταστώ ότι θα ζω έτσι για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου...

---

Χριστίνα παίρνεις κάποια αγωγή;σε παρακολουθεί κάποιος γιατρός;για να δεις ύφεση στα συμπτώματα πρέπει να φύγει το άγχος!

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα900

Οι σκέψεις πανε και έρχονται... Πότε η κατάσταση είναι τραγική για κλάμματα είμαι και πότε είμαι πιο καλά.... Εχοντας ιψδ η ζωή γίνεται πολυ δυσκολη και όταν έχεις και πολλες υποχρεώσεις να βγάλεις εις περας τότε πιεζεσαι και αγχώνεσαι ακόμα πιο πολυ για το πως θα τα καταφέρεις... Εχω έξαρση της ιψδ τους τελευταίους μήνες... Δυστηχως το αντιμετώπιζω βουβά και με πολυ πόνο κάνω υπομονή όσο μπορώ στον πονο... Υπάρχει κανείς που να έχει τα συμπτώματα του σε υφεση για πολλα χρονια? Δεν μπορώ ουτε να φανταστώ ότι θα ζω έτσι για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου...

---

Αν μη τι αλλο, χρειαζεσαι αγχολυτικη αγωγη για να ανακουφιστεις.

Quote:

---

Originally Posted by damien!!!

Χριστίνα παίρνεις κάποια αγωγή;σε παρακολουθεί κάποιος γιατρός;για να δεις ύφεση στα συμπτώματα πρέπει να φύγει το άγχος!

---

Δεν παιρνω αγωγή... Απλά με τόσα που ακουω ότι δεν βοηθάει διστάζω να παρω γιατί φοβάμαι ότι δεν θα με βοηθήσει καθόλου...εσυ έχεις ιψδ?

επισκέπτεσαι κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο τώρα; όταν διαγνώσθηκες, τότε πριν 9 χρόνια, είχες τακτικές επισκέψεις σε κάποιον; σε ποια ηλικία ήσουν;

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα900

Δεν παιρνω αγωγή... Απλά με τόσα που ακουω ότι δεν βοηθάει διστάζω να παρω γιατί φοβάμαι ότι δεν θα με βοηθήσει καθόλου...εσυ έχεις ιψδ?

---

Ναι και εγώ έχω ιψδ.εννοειται ότι βοηθάνε τα φάρμακα.να πας σε έναν γιατρό να σε παρακολουθεί και θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά.μην κάθεσαι μόνη σου να το παλεύεις,δεν είναι καθόλου εύκολο.

Quote:

---

Originally Posted by damien!!!

Ναι και εγώ έχω ιψδ.εννοειται ότι βοηθάνε τα φάρμακα.να πας σε έναν γιατρό να σε παρακολουθεί και θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά.μην κάθεσαι μόνη σου να το παλεύεις,δεν είναι καθόλου εύκολο.

---

Εσυ σε τι κατάσταση βρίσκεσαι? Έχεις ξεπεράσει την ιψδ είσαι καλυτερα και αν ναι με τι τρόπο?

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα900

Οι σκέψεις πανε και έρχονται... Πότε η κατάσταση είναι τραγική για κλάμματα είμαι και πότε είμαι πιο καλά.... Εχοντας ιψδ η ζωή γίνεται πολυ δυσκολη και όταν έχεις και πολλες υποχρεώσεις να βγάλεις εις περας τότε πιεζεσαι και αγχώνεσαι ακόμα πιο πολυ για το πως θα τα καταφέρεις... Εχω έξαρση της ιψδ τους τελευταίους μήνες... Δυστηχως το αντιμετώπιζω βουβά και με πολυ πόνο κάνω υπομονή όσο μπορώ στον πονο... Υπάρχει κανείς που να έχει τα συμπτώματα του σε υφεση για πολλα χρονια? Δεν μπορώ ουτε να φανταστώ ότι θα ζω έτσι για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου...

---

Καλημέρα!
Έχοντας βιώσει έντονες εξάρσεις ΙΔΨ στο παρελθόν μπορώ να σου πω ότι ναι ξέρω πάρα πολύ καλά τι περνάς, τι βιώνεις, πόσο χάλια μπορεί να αισθάνεσαι κατά διαστήματα, πόσο επηρεάζει την καθημερινότητα σου... Δε θα σου πω πόσα χρόνια βίωνα έντονη Ιδψ, ήταν αρκετά, η τι περιεχόμενο είχε, καθώς άλλαζε κατά καιρούς, υφέσεις, εξάρσεις κλπ. Ένα είναι σίγουρο ότι όλα αυτά είναι εκδήλωση άγχους. Όλη η ιστορία είναι να κατανοήσεις αυτό, αυτή είναι η βάση και αφετηρία των σκέψεων και να ξέρεις να αποδυναμώνεις αυτές τις σκέψεις. Οι οποίες δεν έχουν καμία σημασία, δεν είσαι εσύ αυτές οι σκέψεις. Όχι να τις σταματάς, αλλά να μην τους δίνεις σημασία όταν, όποτε έρχονται. Όπως πχ ένα αεροπλάνο περναει κάνει λίγο θόρυβο και φεύγει, η ένα σκυλί που γαβγίζει για λίγη ώρα και σταματά. Δε θα δίναμε σημασία, κάπως έτσι και με τις σκέψεις. Συγχρόνως με αυτό, να στρέφεις την προσοχή σε ότι κάνεις, εργασία, κάποια δραστηριότητα, μια βόλτα, οτιδήποτε. Όσο πιο πολύ αφήνεις να σε απορροφά αυτό που κάνεις εκείνη τη στιγμή τόσο καλύτερα.
Παρατήρησε ποια είναι τα δικά σου αγχολυτικα. Ποια είναι τα πράγματα που σου μετριάζουν το άγχος στη ζωή σου γενικά. Κάνε τα καθημερινά η έστω λίγες ώρες εβδομαδιαία. Για τον καθένα μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό αυτό. Κάτι με κάποια κίνηση βοηθάει πολύ, περπάτημα, γυμναστική, πχ εμένα έχω παρατηρήσει μου κάνει καλό και η κηπουρική, με γειώνει πολύ.
Όσον αφορά τα αγχολυτικα φάρμακα ήθελα να πω πολλή πολλή προσοχή με αυτά, όποιος νιώθει ότι τα χρειάζεται για να ανταποκριθεί στην απαιτητική του καθημερινότητα, ας τα πάρει. Με φειδώ και βραχυπρόθεσμα αν γίνεται, και με μεγάλη εμπιστοσύνη στον γιατρό που του τα χορηγεί. Τα γράφω αυτά γιατί δυστυχώς έχω δει τα προβλήματα, τη φθορά και τον εθισμό που κάνουν σε βάθος χρόνου σε κοντινό μου πρόσωπο.
Αν έχεις δυνατότητα να κάνεις συνεδρίες με έναν ψυχολόγο που ειδικεύεται σε ΙΔΨ κάνε το, μπορεί να σε βοηθήσει πολύ.
Και επίσης να μοιράζεσαι τον πόνο που σου προκαλεί όλο αυτό με κάποιον άνθρωπο που εμπιστεύεσαι και σε νοιάζεται, είναι λυτρωτικό και αυτό.
Να ξέρεις ότι σε νιώθω, όπως και όλα τα άτομα που γράφουν για παρόμοια προβλήματα εδώ. Μη χάνετε το κουράγιο σας παιδιά. Και ένα ελαχιστοτατο βήμα να κάνετε την καθε ημέρα προς βελτίωση της κατάστασης, είναι σημαντικό! Και μια μέρα να είναι χαλια τα πράγματα, οκ το αποδεχόμαστε και αυτό και πάμε παρακάτω. Αυτές οι καταστάσεις χρειάζονται χρόνο για να αντιμετωπιστούν, αλλά αντιμετωπίζονται και σίγουρα βελτιώνονται.
Από μια βετεράνο στις αγχώδεις διαταραχές, τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε όλους :D

Υποφέρω πολυ αυτή τη στιγμή... Νιώθω τεραστιο πονο ... Και άγχος από τις σκέψεις δεν είμαι καλά.. Και δεν έχω κανέναν να του πω πως νιωθω

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα900

Υποφέρω πολυ αυτή τη στιγμή... Νιώθω τεραστιο πονο ... Και άγχος από τις σκέψεις δεν είμαι καλά.. Και δεν έχω κανέναν να του πω πως νιωθω

---

Καλημερα !
Βρε κοριτσακι μου πανε τρια χρονια σχεδον που σε παρακολουθω και βλεπω ενα κοριτσι νεο να ταλαιπωρειτε και να παλευει με ολο αυτο μονο του ..
Γιατι το κανεις αυτο στον ευατο σου ?
Γιατι επηρεαζεσαι απο οτι λενε οι αλλοι και δεν μιλας με τον γιατρο σου για αγωγη η οποια θα σε βοηθησει ..

Στο λεω με βεβαιοτητα πλεον "δουλευοντας" σε αυτο τον χωρο με ανθρωπους που ειναι στην ιδια φαση με εσενα .. σε καποια πραγματα επιβαλετε αγωγη και δεν ειναι κατακριτεο ...
Τι παθαμε ολοι εμεις που καποτε δεχτηκαμε να παρουμε μονο και μονο για να μπορεσουμε να δουλεψουμε και να ειμστε σημερα χωρις αυτη και καταλληλα εξοπλισμενοι ?
Ακομα και εφ ορου ζωης να χρειαστεις εχει σημασια αν ειναι με αγωγη και πολυ ηρεμη η ζωη σου ή χωρις αγωγη και ολη αυτη η ανιση μαχη που δινεις και χαραμιζεις τα πιο ομορφα σου χρονια ?

Φτανει πια ,θυμωσε σε παρακαλω λιγο με την ολη κατασταση ,σταματα να επηρεαζεσαι και ζησε ,παρε την ζωη σου στα χερια σου ,μην την πετας αλλο ..

Ελα σε παρακαλω πολυ !

Τι σε τρομαζει στην αγωγη γιατι την αρνεισαι ?

Μαριλου πραγματικα ακουω όλα αυτά που λες... Αλλά δυστυχώς προς το παρων δεν μπορώ να παρω αγωγή... Και το περναω μόνη μου επειδή δεν θελω να στεναχωρω την οικογένεια μου... Δεν ξέρουν τι περναω. Και αυτό είναι το χειροτερο. Ότι μόνο εδώ μέσα μπορώ να μοιραστω τον πονο μου, τον πονο που μου προκαλουνε αυτές οι σκέψεις... Θέλω πολυ να νιώσω Ειρήνη μέσα μου το έχω απόλυτη ανάγκη... Φοβάμαι μην δεν καταφέρω να βγάλω εις περας όλα αυτά που πρέπει να κάνω στη ζωή μου. Νιώθω ότι δεν θα τα καταφέρω λόγω των σκέψεων και με τρομάζει αυτό... Μακάρι να μην είχα τίποτα μακαρι

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα900

Μαριλου πραγματικα ακουω όλα αυτά που λες... Αλλά δυστυχώς προς το παρων δεν μπορώ να παρω αγωγή... Και το περναω μόνη μου επειδή δεν θελω να στεναχωρω την οικογένεια μου... Δεν ξέρουν τι περναω. Και αυτό είναι το χειροτερο. Ότι μόνο εδώ μέσα μπορώ να μοιραστω τον πονο μου, τον πονο που μου προκαλουνε αυτές οι σκέψεις... Θέλω πολυ να νιώσω Ειρήνη μέσα μου το έχω απόλυτη ανάγκη... Φοβάμαι μην δεν καταφέρω να βγάλω εις περας όλα αυτά που πρέπει να κάνω στη ζωή μου. Νιώθω ότι δεν θα τα καταφέρω λόγω των σκέψεων και με τρομάζει αυτό... Μακάρι να μην είχα τίποτα μακαρι

---

Δεν θελεις να στεναχωρησεις την οικογενεια σου και δεν ανοιγεσαι; Αν χειροτερεψει η κατασταση σου ομως οχι μονο θα καταλαβουν και θα στεναχωρηθουν περισσοτερο αλλά κι εσυ θα δυσκολευτεις ακομα περισσοτερο να νιωσεις καλα και ισως να χρειαστεις ακομα πιο ισχυρη φαρμακευτικη αγωγη απο αυτην που θα σου συνταγογραφουσε τωρα ενας ψυχιατρος. Επισης καταστρεφεις την ζωη σου ετσι. Κανεις κακο στον εαυτο σου. Χανεις τον πολυτιμο χρονο σου και το μαρτυριο δεν προκειται δυστυχως να περασει απο μονο του. Αν αυτο ηταν δυνατο, δεν θα χρειαζοταν να υπαρχουν γιατροι και φαρμακα....

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα900

Μαριλου πραγματικα ακουω όλα αυτά που λες... Αλλά δυστυχώς προς το παρων δεν μπορώ να παρω αγωγή... Και το περναω μόνη μου επειδή δεν θελω να στεναχωρω την οικογένεια μου... Δεν ξέρουν τι περναω. Και αυτό είναι το χειροτερο. Ότι μόνο εδώ μέσα μπορώ να μοιραστω τον πονο μου, τον πονο που μου προκαλουνε αυτές οι σκέψεις... Θέλω πολυ να νιώσω Ειρήνη μέσα μου το έχω απόλυτη ανάγκη... Φοβάμαι μην δεν καταφέρω να βγάλω εις περας όλα αυτά που πρέπει να κάνω στη ζωή μου. Νιώθω ότι δεν θα τα καταφέρω λόγω των σκέψεων και με τρομάζει αυτό... Μακάρι να μην είχα τίποτα μακαρι

---

αγάπη μου γλυκιά η οικογένεια σου θα στεναχωρηθει πολυ περισσότερο αν πάθεις κάτι χειρότερο.
άσε που σαν μητέρα πλέον σου λέω ότι οι γονείς σου είναι ήδη προβληματισμενοι και μπορεί εσύ να μην το ξέρεις.
το ένστικτο μας όσο αφορά τα παιδιά μας δεν κάνει λάθος ....

εδώ εμένα η κόρη μου ζει σε άλλη πόλη πλέον και μόνο που μιλαμε σε βιντεοκλησεις και την βλέπω ξέρω αμέσως από το βλέμμα της αν ειναι καλά ή αν πιέζεται...

κανένας γονιός δεν αδιαφορεί για κάποια πραγματα που βλέπει στο παιδί του άσχετα αν δεν μιλάει...την αφήνω να μου τα λέει μόνη της ,αλλά εγώ ξέρω στεναχωριεναι που την βλέπω κάποιες φορές έτσι...

κάνε ένα δώρο στους γονείς σου εφόσον για εκείνους δεν πας και έπειτα στον εαυτό σου και πήγαινε σε παρακαλώ πάρα πολύ σε ένα ψυχίατρο να συζητήσεις το θέμα σου και μετά βρες ένα επαγγελματία ψυχικής υγείας να βοηθήσει και το μυαλουδακι σου ,να εκπαιδεύσετε μαζί το μυαλό σου να ζεις επιτέλους μια όμορφη ζωή.

στο ξαναλέω σαν μάνα στεναχωριεναι πάρα πολύ να βλέπω το παιδί μου να πιέζεται από το να πάρει την απόφαση να φροντίσει τον εαυτό του όπως πρέπει.

έπειτα γιατί είναι ανάγκη να το μάθουν οι γονείς σου αν στην τελική δεν θέλεις να τους στεναχωρείς;

σε παρακαλώ Χριστινάκι μου πάρε την ζωή στα χέρια σου ,δικιά σου είναι και κάνε δώρο επιτέλους και σε εκείνους ακι σε εσένα την Χριστίνα που αξίζεις!

εδώ μέσα δεν θα μπορέσεις να πάρεις την βοήθεια που θες για αρχή...

Υπάρχει κάποιος που να έχει ξεπεράσει την ιδψ? Και αν ναι ποσο καιρό έχει που είναι καλά?

Δεν υπαρχει χειροτερο λαθος απο το να κανεις υπομονη, οταν αυτο που σε βασανιζει γινεται ολοενα και χειροτερο ή εστω παραμενει σταθερο αλλά ηδη επιπονο. Η υπομονη ειναι τρομακτικο λαθος και πηγαζει απο λανθανουσες μαζοχιστικές τάσεις και απο αδυναμια ληψης αποφασεων που απαιτουν ρηξη με το παρελθον και αναληψη πρωτοβουλιων. Οσο για την ΙΔΨ διαταραχη, δεν ξερω κανεναν ασθενη που χωρις ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη να μπορεσε να την ξεπερασει. Τωρα, εαν αυτο ειναι εφικτο, μια στο εκατομμυριο, ειναι σαν να παιζεις λοτο και να περιμενεις να πιασεις το τζοκερ των 5 εκατομμυριων ευρω. Με αλλα λογια, δεν θελω να σου δωσω ψευτικες ελπιδες. Θα σου ελεγα ψεμματα αν προτεινα να μην κανεις τιποτα απολυτως και να περιμενεις ενα θαυμα. Ο εγκεφαλος μας ειναι ενα περιπλοκο βιοχημικο οργανο και οταν δυσλειτουργει, σπανια καταφερνει να επιτυχει μια αυτοιαση για να ξεπερασει το προβλημα. Η αυτοιαση υπαρχει μονο σε μικροπροβληματα που λυνονται απο τον ιδιο μας τον οργανισμο. Οι χρόνιες διαταραχες σαν την ΙΔΨ, δεν συγκαταλεγονται σε αυτην την κατηγορια, λυπαμαι πολυ. Χριστινα, αυτο που πρεπει να κανεις, το ξερεις. Απλως δεν εχεις το κουραγιο να το κανεις και στο θεμα του κουραγιου, κανενας δεν μπορει να στο δωσει. Μονη σου θα βρεις την ψυχικη δυναμη. Εκτος αν εχεις καποια σχεση και επιμεινει πολυ το αγορι σου να πας σε ψυχιατρο. Σε αυτην την περιπτωση βεβαια εχεις να κανεις με συντροφο τυπου πατρικης στοργης και αρα θα ησουν και πολυ τυχερη.