μια αποφαση

Πριν καποιες μερες αποφασισα να παω σε ψυχολογο.Θα ειναι η πρωτη μου επισκεψη και βασικα ειμαι λιγο αγχωμενη γι\'αυτο(παρολο που σπουδαζω ψυχολογια),γιατι γενικα δεν συνηθιζω να μιλαω κ πολυ για τον ευατο μου,για το πως αισθανομαι κλπ.Μονο εδω στο φορουμ προσπαθησα να κανω μια εξαιρεση και να πω καποια πραγματα.Δεν ξερω γιατι αλλα στην καθημερινη μου ζωη,ενω παντα βοηθαω τους αλλους οταν με χρειαζονται κλπ,εγω δεν αφηνω να με πλησιασουν και πολυ ευκολα.Κ δεν ειναι οτι πιστευω πως δεν χρειαζομαι τη βοηθεια καποιου κλπ,το αντιθετο μαλιστα αλλα ενω θα ηθελα να μπορω να λεω το πως αισθανομαι ορισμενες φορες ή οταν υπαρχει καποιο πρόβλημα να μιλησω με καποιους φιλους για παραδειγμα,νιωθω οτι κατι με μπλοκαρει και δεν μπορω να το κανω.Ισως για να μην τους κουρασω,ισως για να μην σκεφτουν οτι δεν μπορω να τα βγαλω περα μονη μου,διαφοροι λογοι..
Ομως τωρα αποφασισα οτι πρεπει να μιλησω τουλαχιστον με καποιον ειδικο για να αλλαξω καποια πραγματα και για να μην κανω τη ζωη μου δυσκολη απο μονη μου.Ισως αυτο να ειναι κατι το οποιο επρεπε να ειχα κανει απο καιρο(βεβαια ποτε δεν ειναι αργα:))Ομως αυτη τη φορα επειδη παρουσιαστηκε και καποιο οικογενειακο προβλημα και ενω εχω περασει πολλα και τα χω βγαλει περα μονη μου,αναλαμβανοντας ευθυνες που δεν ηταν για την ηλικια μου,δεν ξερω κατα ποσο αυτη τη φορα μπορω να αντιμετοπισω παλι απο την αρχη κατι που συμβαινει(και που με κανει να ειμαι κ καπως ανασφαλης για το μελλον,με λιγα λογια φοβαμαι για το τι εξελιξη θα εχουν καποια πραγματα).Ετσι πιστευω πως πρεπει επιτελους να παω σε ψυχολογο.Αυτα!!
Σε γενικες γραμμες(με εξαιρεση καποια γεγονοτα και το οτι ειμαι αρκετα αγχωμενη)ειμαι καλυτερα σε σχεση με πριν και σε αυτο με εχετε βοηθησει κ εσεις με τη στηριξη σας!:)
Sorry αν σας κουρασα,αλλα τελικα ηταν παραπανω αυτα που ηθελα να σας πω απ\'οσο περιμενα:P
Ευχομαι καλη χρονια σε ολους και ελπιζω ολα να πανε καλυτερα!!:)

Αγαπητη μου φίλη Νικη,
αφου προσωπικα νιωθεις έτοιμη να επισκεπτείς καποιον ειδικό ειναι το καλύτερο πραγμα που μπορεις να κάνεις. Ευχομε να σε βοηθήσει σε αυτο που προσωπικα θες και να βοηθεισεις και εσυ τον εαυτό σου σε αυτο που περνάς! Ειμαι σιγουρη πως θα τα καταφέρεις. Να σου δώσω μια συμβουλη: να ψαξεις ενα καλο ψυχολόγο που να μπορεις να τον εμπιστευεσε, να σε βοηθάει στο συγκεκριμένο ζητημα οπου θές και να νιωθεις άνετα, γιατι υπάρχουν παρα πολοι που δεν κάνουν καλα την δουλειά τους..
Ευχαριστώ πολύ!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

Σημερα πηγα απ\'το γραφειο για να συμπληρωσω κατι ερωτηματολογια και να κανονισω για ραντεβου.Ηδη απο σημερα ημουν αγχωμενη,αργοτερα τι θα γινει δηλαδη?:P

Νικη μου,

ετσι αντιδράμε όλοι σε παρόμοιες περιπτώσεις. οχι απλά αγχωμένη ήμουν πριν τα ραντεβού, αλλά έκανα για ώρες κυκλους γυρω απο το ιατρείο μέχρι να αποφασίω να ξαναμπω μέσα. Τα χερια μου ίδρωνα, ταχυπαλμίες κλπ.

Νομιζω ότι με τρόμαζε ο πόνος που ένιωθα μιλώντας για αυτα που με πονούσαν, κανεις μας δεν θέλει να πονάει και όλοι προσπαθουμε να ξεφυγουμε απο τον πόνο.

Το επώδυνο διάστημα ήταν στην περίπτωσή μου πολυ μεγάλο, επίσης το ίδιο διάστημα έφευγα ¨πιτα\" απο το ιατρείο, σε χειρότερη κατάσταση από ότι ειχα πάει.. Μαυρίλα, κλάμα, απελπισία...

Ηταν μεχρι να μπει το νερό στο αυλάκι που λένε... Βγηκε ο πόνος, ξορκίστηκε και στο επόμενο στάδιο της θεραπείας -φαντάσου- τα ίδια γεγονότα της ζωης μου τα διηγιόμουν σαν ανέκδοτα, έβλεπα και την αστεία τους πλευρά.. είχε αρχίσει η θεραπεία...

Θα πονέσεις, θα υποφέρεις αλλά αυτός ειναι ο δρόμος. Τώρα θα ξέρεις και τι θα αντιμετωπίζει μπροστά σου ο ασθενής. Αγωνίζεσαι για σένα αλλά και για τον συνάνθρωπο σου που αργότερα θα ζητήσει τη βοήθεια σου σαν ειδικός.

Περιμένουμε τις εμπειρίες σου απο το ραντεβού λοιπον!
Κουράγιο!:)