Φοβάμαι ότι έχω κατάθλιψη...

Είμαι στα 27 μου...
ανησυχώ τελευταία ότι έχω κατάθλιψη...
ήμουν πάντα νευρικός, αλλά τελευταία κι ευέξαπτος...κάποιες φορές μπορεί να ξεσπάσω και με ενοχλούν πράγματα όλο και πιο πολύ... πολλές φορές νιώθω κενό, αν με ταράξει κάτι μπορεί να είμαι πεσμένος για μέρες όσο κι αν σκέφτομαι ή πράττω θετικά...
δεν προσέχω τον εαυτό μου, εδώ και δυο-τρεις ξεσάλωσα με το φαγητό χωρίς να με νοιάζει μέχρι τώρα που κατάλαβα ότι έβαλα ελάχιστα κιλά....μοναξιά, νιώθω κάποιες φορές ότι θέλω να κλάψω αλλά δεν μπορώ να κλάψω, δεν έχω να μιλήσω σε κάποιον που όντως θα θελει να ακούσει...
δεν με ευχαριστούν πράγματα όπως παλιά...πχ να επικοινωνώ και να γνωρίζω νέο κόσμο, ή μισ βόλτα στη θάλασσα...δεν έχω όρεξη για χόμπι, ή που παράτησα το κανάλι μου στο youtube ενώ είχα μια συνέπεια...
κάπου εκεί και το οικονομικό, που δεν μου επιτρέπει να κάνω πολλά...μένω σε σπίτι με νοίκι κι οι υποχρεώσεις έρχονται πιο πρώτες από τις επιθυμίες...
χάνομαι τα βράδια στο νετφλιξ κι η μοναδική μου βόλτα είναι με το σκύλο στη φύση...
σήμερα γύρισα για δεύτερη σεζόν σε μια δουλειά που την αγαπώ και είμαι καλός...όμως ένιωθα από μόνος μου να πιέζομαι και να ενοχλούμαι χωρίς λόγο, να γίνομαι απρόσεκτος, ασχέτως αν μου βγαίνει με έναν φυσικό τρόπο να την κάνω αυτή τη δουλειά..
όλα ξεκίνησαν πριν δυο χρόνια όταν είχα στεναχωρεθεί με ένα κακό φλερτ...κάπως σαν να έκανα restart κι άρχισα να ανακαλύπτω όλο και πιο πολύ τη τοξικότητα κι ό,τι δεν ήταν καλό για μένα...κι άρχισα να απομακρύνομαι από πολλούς...
έχω έρθει με κάποιους κοντά στη δουλειά, αλλά και πάλι άλλη μια παρέα της καφετέριας και τίποτα παραπάνω...
σκέφτομαι να ξεκίνησω πάλι ψυχοθεραπεία

να μην φοβηθείς να ζητήσεις βοήθεια.

Quote:

---

Originally Posted by spiros.k

Είμαι στα 27 μου...
ανησυχώ τελευταία ότι έχω κατάθλιψη...

---

Η κατάθλιψη δεν είναι μια κατάρα η οποία πέφτει επάνω μας από τον ουρανό...Σιγά σιγα και ασυνείδητα την καλλιεργούμε μέσα στα χρόνια....Αφηνόμαστε, και της δίνουμε χώρο.
Είσαι 27...Από μια ηλικία και μετέπειτα απομαγευόμαστε νομοτελειακά από την ζωη...Γινόμαστε πιο κυνικοί και πεζοί...Ζηλεύω όσους μπορούν να διατηρούν ενα παρθενο βλέμμα για τα πράγματα σε όλη τους την ζωή.
Απο αυτά που γράφεις,δεν φαίνεται ότι έχεις περάσει στα όρια της ψυχοπαθολογίας...Πάλεψέ το.

Quote:

---

Originally Posted by spiros.k

Είμαι στα 27 μου...
ανησυχώ τελευταία ότι έχω κατάθλιψη...
ήμουν πάντα νευρικός, αλλά τελευταία κι ευέξαπτος...κάποιες φορές μπορεί να ξεσπάσω και με ενοχλούν πράγματα όλο και πιο πολύ... πολλές φορές νιώθω κενό, αν με ταράξει κάτι μπορεί να είμαι πεσμένος για μέρες όσο κι αν σκέφτομαι ή πράττω θετικά...
δεν προσέχω τον εαυτό μου, εδώ και δυο-τρεις ξεσάλωσα με το φαγητό χωρίς να με νοιάζει μέχρι τώρα που κατάλαβα ότι έβαλα ελάχιστα κιλά....μοναξιά, νιώθω κάποιες φορές ότι θέλω να κλάψω αλλά δεν μπορώ να κλάψω, δεν έχω να μιλήσω σε κάποιον που όντως θα θελει να ακούσει...
δεν με ευχαριστούν πράγματα όπως παλιά...πχ να επικοινωνώ και να γνωρίζω νέο κόσμο, ή μισ βόλτα στη θάλασσα...δεν έχω όρεξη για χόμπι, ή που παράτησα το κανάλι μου στο youtube ενώ είχα μια συνέπεια...
κάπου εκεί και το οικονομικό, που δεν μου επιτρέπει να κάνω πολλά...μένω σε σπίτι με νοίκι κι οι υποχρεώσεις έρχονται πιο πρώτες από τις επιθυμίες...
χάνομαι τα βράδια στο νετφλιξ κι η μοναδική μου βόλτα είναι με το σκύλο στη φύση...
σήμερα γύρισα για δεύτερη σεζόν σε μια δουλειά που την αγαπώ και είμαι καλός...όμως ένιωθα από μόνος μου να πιέζομαι και να ενοχλούμαι χωρίς λόγο, να γίνομαι απρόσεκτος, ασχέτως αν μου βγαίνει με έναν φυσικό τρόπο να την κάνω αυτή τη δουλειά..
όλα ξεκίνησαν πριν δυο χρόνια όταν είχα στεναχωρεθεί με ένα κακό φλερτ...κάπως σαν να έκανα restart κι άρχισα να ανακαλύπτω όλο και πιο πολύ τη τοξικότητα κι ό,τι δεν ήταν καλό για μένα...κι άρχισα να απομακρύνομαι από πολλούς...
έχω έρθει με κάποιους κοντά στη δουλειά, αλλά και πάλι άλλη μια παρέα της καφετέριας και τίποτα παραπάνω...
σκέφτομαι να ξεκίνησω πάλι ψυχοθεραπεία

---

Καλημερα !

Εχει σημασια τι εχεις ?
Μπορει να εχεις αγχωδες διαταραχη ,μπορει να περνας κρισης αγχους ή πανικου μπορει χιλια αλλα δυο ..

Αλήθεια τι σε τρομαζει το γεγονος ,η λεξη καταθλιψη ή οι συνεπειες αυτης ?

Η καταθλιψη να ξερεις εχει πολυ χειροτερη μορφη απο αυτα που μου γραφεις ...Ναι μπορει να περνας καταθλιπτικα επεισοδια ή επισοδια θλιψης που η ριζα τους μπορει να προερχεται απο κατι αλλο π.χ αγχος ,απογοητευση και σιγουρα ολο αυτο δεν ανηκει στο παρον ..

Ψυχοθεραπεια γιατι εκανες ?γιατι την σταματησες ?

Να θυμασαι πως η καταθλιψη σε παραλυει ,σε ευνοχιζει ,δεν μπορεις να σκεφτεις δεν ειναι λειτουργικος ,δεν εξυπηρετεισε εισαι ενας ζωντανος νεκρος ...Αυτη την εικονα εχω εγω οταν βιωνα εντονα καταθλιπτικα επεισοδια ..ημουν ευαλωτη ,εκλαιγα ,αδηνα ανθρωπους να με χειριζοντε να εχουν εισβαλει στη ζωη μου και να μου την εχουν κανει μπαχαλο επειδη τους εδωσα εγω το περιθωριο προσπαθωντας να πιαστω απο το οτιδηποτε που πιστευα οτι θα με βγαλει απο αυτο το μαρτυριο ...

Ειναι ενα τερατακι που σε κυνηγα σε ενα λαβύρινθο και εσυ μονίμως τρεχεις και δεν καταφέρνεις τιποτα....

Εσυ αυτη την στιγμη και δουλευεις και εισαι λειτουργικος απλα εχεις και καποια επεισοδια ..Κινουμενη αμμος ολο αυτο και οσο το αφηνεις σε βουλιαζει ..Μην το κανεις και μην φοβασαι την λεξη καταθλιψη ,μπορεις και την αντιμετωπιζεις ηδη ,εχεις την δυναμη να πας και παρακατω απλα ΠΡΕΠΕΙ να προσπαθησεις λιγο παραπανω ..

Και να θυμασαι η ψυχοθεραπεια βοηθαει ΜΟΝΟ οταν εμεις εχουμε παρει αποφασει να αλλαξουεμ και να βγουμε απο ολο αυτο !

Βρες εναν ανθρωπο να μιλησεις ,να μοιραστείς τον ¨πονο ¨σου ,αυτο εχεις αναγκη τωρα ...οτι μοιράζεται διαιρείται και οτι διαιρείτε εκμηδενίζετε ..καντω ,διωξτω απο μεσα σου !

Κανεις δε βιωνει το αισθημα καλυτερα απο σενα . Αγκαλιασε την ανησυχια και αποχαιρετησε την . Καταθλιπτικος ή οχι δεν παιζει κανενα ρολο . Η οπτικη ομως ειναι καταλυτικη . Τι εικονα αντιλαμβανεσαι τη στιγμη που συμβαινει . Τα ματια μας ειναι οι καμερες μας . Δεν σταματα η αποθανατιση ποτε . Προσπαθησε να εντοπισεις τι ελκυει τις σκεψεις σου και σε φερνει σε επαφη με το συμπερασμα του βιωματος . Αναλυσε το διεξοδικα , σαν ουδετερος παρατηρητης . Το παζλ τουτης της διαδικασιας ειναι χρονοβωρο και επωφελες ταυτοχρονα . Μην αποθαρρυνθεις αν οι πρωτες φορες σε οδηγησουν σε αδιεξοδο . Στο τελος θα εχεις καταφερει να αναγνωρισεις τα ερεθισματα που αλλοιωνουν το σκεπτικο σου . Εχεις προσθεσει την αντιληπτικη ικανοτητα μεσα σου .

Καλησπέρα κι ευχαριστώ σε όσους μου απαντάτε!
Σαν ένα σύντομο update θέλω να πω πως ανακαλύπτω ότι τη φετινή σεζόν, η δουλειά μου, μου κάνει αρκετά κακό...όσο κι αν την αγαπώ...βρίσκω στιγμές να θυμώνω με τις καταστάσεις μέσα στην εργασία, κάποιες στιγμές να εξαντλείται η υπομονή μου κι άλλες να κλατάρω και να μην αποδίδω άλλο...αλλά γενικά φέτος είναι πιο πιεστικά...γυρνώ σπίτι και νιώθω εξαντλημένος πιο πολύ ψυχολογικά κι ας υπάρχει και σωματική κούραση, και το μόνο που'χω κουράγιο είναι να κάθομαι στη γωνιά μου για κάνα δυο ώρες χωρίς να θέλω να βλέπω και να ακούω τίποτε, κάτι που συνέβαινε και πέρσι απλά δεν έδινα τόση σημασία...
και με πιάνω να γίνομαι στιγμές τοξικός χωρίς να είναι χαρακτηριστικό του χαρακτήρα μου...
χώρια το οικονομικό που δεν μου επιτρέπει πολλά πχ κάποιο ταξίδι...ή πχ ένα χόμπι...
και γενικά η μοναξιά...με ενοχλεί που ανακαλύπτω ότι όσοι εμπιστεύομαι σε σύντομο χρόνικό διάστημα είναι τόξικ απεναντί μου με κάποιο τρόπο και πάλι απομακρύνομαι...

Μήπως σταμάτησες να αγαπάς αυτή τη συγκεκριμένη δουλειά; δεν είναι παράξενο.Δεν είσαι πολύ μεγάλος για να αλλάξεις ρώτα....η ίδια δουλειά με άλλους συναδέλφους ή συνθήκες θα σε ικανοποιούσε; χωρίς να θέλω να γίνω αδιάκριτη τι δουλειά είναι αυτή;(αν θες απαντάς) Πάντως πολύ λίγα άτομα νομίζω απολαμβάνουν τη δουλειά τους μετά από ένα σημείο , απορώ πώς το καταφέρνουν άλλοι μια ζωή.

Είναι σε αεροδρόμιο...είναι κυρίως σε εξωτερικό χώρο και με πολλή ευθύνη προς τα αεροπλάνα που αναλαμβάνουμε...δεν θα πω πολλά...ήμουν πολύ ενθουσιασμένος πέρσι που την απέκτησα γιατί ήθελα να ενταχθώ σε αυτή κάνα χρόνο...την έμαθα σχεδόν μόνος...σαν δουλειά μου αρέσει αλλά νομίζω το εταιρικό κλίμα δεν με εμπνέει και δεν μου ταιριάζει πια, τώρα που το σκέφτομαι ξανά...έφυγαν κάνα δυο αγαπημένοι συνάδελφοι κι έμαθα πολλά αρνητικά και τα αντιλαμβάνομαι τώρα με τα ίδια μου τα μάτια...οπότε ναι η ίδια δουλειά με άλλους συναδέλφους και καταστάσεις θα με ικανοποιούσε...και το καλό είναι ότι έχω την εναλλακτική μελλοντικά...

Πολύ ευχάριστο πάντως που έχεις εναλλακτική αυτό σημαίνει ότι απλά πρέπει να κάνεις και να σκέφτεσαι ότι είναι μια προσωρινή δύσκολη περίοδος, όταν λες ότι γίνεσαι τοξικός τι εννοείς; υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα που θα ήθελες να μοιραστείς; Όσο μεγαλώνουμε πάντως μειώνεται η αντοχή και η ενέργεια μας οπότε δεν πειράζει που κάθεσαι στη γωνιά σου για κάνα δίωρο, χρειάζεσαι περισσότερο ξεκούραση μάλλον,να αδειάσεις από την ένταση , μπορείς να εκμεταλλευτείς αυτό το 2ωρο κάπως δημιουργικά; Π.χ να βάλεις μια μουσική που σε χαλαρώνει,να διαβάσεις ένα βιβλίο ή κάτι άλλο που να σου ταιριάζει..

ναι συχνά φτιαχνω καφέ κι ακούω μια αγαπημένη ψυχολόγο στο youtube...με ηρεμεί...

κάποιες φορές θα γίνω τοξικός πχ προς συναδέλφους, όταν θα φτάσω στα όρια μου και θα εκφράσω με τρόπο κακό που δεν συνηθίζω τη δυσαρέσκεια μου...όλο γύρω από τη δουλειά αλλά τελικά με πιάνω να το κάνω κι αλλού...κάποιες φορές είναι λυτρωτικό κάποιες άλλες με βάζει σε σκέψη μήπως επηρεάζει τη θέση μου...

Δεν υπάρχει τρόπος να μη φτάσεις στα όρια σού; Π.χ να πιάσεις το συνάδελφο και να του πεις αυτό και αυτό με ενοχλεί ή μου δημιουργεί προβλήματα στη ροή της δουλειάς σε μια ήρεμη στιγμή πριν αρχίσει η ένταση; Από ότι καταλαβαίνω γίνεσαι αγενής, φωνάζεις ή κάτι τέτοιο; Είπες ότι είναι λυτρωτικό κάποιες φορές.. αισθάνεσαι καθόλου θυμωμένος αδικημένος; πιστεύεις ότι το αξίζουν αυτό οι συνάδελφοι;ότι το προκαλούνε; ή απλά εσύ είσαι πιεσμένος και ξεσπας πάνω τούς; κάνω πολλές ερωτήσεις μήπως κάπως βρεις μια άκρη αν δώσεις συγκεκριμένες απαντήσεις... εάν γίνομαι ενοχλητική μη συνεχίζεις δε προσβάλλομαι .

είναι λυτρωτικό μερικές φορές όταν οι άλλοι με τη στάση και τη συμπεριφορά τους είναι προκλητικοί, μέσα κι έξω από τη δουλειά...
πχ στη δουλειά...
δεν αντέχω να με στριμώχνουν και να προσπαθούνε να με βγάλουν εμένα σκάρτο, όταν επικρατεί μια παλιοκατάσταση, όταν υπάρχει έλλειψη προσωπικού κι εξοπλισμού και δεν γίνεται να βγει όπως πρέπει η δουλειά...μαζί με όλο το φόρτο και τη πίεση, φτάνω στα όρια και ξεσπάω με αγένια

Πω πω χαλιά ακούγεται, πάντως κοίτα αν κάποιος σού επιτεθεί εσύ θα αμυνθείς για να προστατευτείς,ε το ίδιο συμβαίνει και όταν σε προκαλούν , από ότι καταλαβαίνω δεν έχεις επιλογή και γίνεσαι αγενής είναι κάτι σαν άμυνα για σένα,δε νομίζω ότι λέγεται τοξικότητα αυτό, έμαθα καί εγώ εδώ στο φόρουμ ότι λέγεται υπερασπίζομαι τον εαυτό μου.. απλά σού βγαίνει ο χειρότερος εαυτός σου και αυτό σε έχει φθείρει.Ποσο ακόμα πρέπει να περιμένεις για την εναλλακτική σού; Πάντως ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού στην Ελλάδα έχουν σχεδόν όλοι οι κλάδοι κοίτα από εκπαιδευτικούς -νοσοκομεία-τρενα.. πολύ εργαλεία έχουμε γίνει όλοι... Υπομονή φίλε μου.ισως πρέπει να εκπαιδευτείς λίγο στην αναισθησία (όσο αναφορά τη δουλειά μόνο).

Quote:

---

Originally Posted by spiros.k

Είναι σε αεροδρόμιο...είναι κυρίως σε εξωτερικό χώρο και με πολλή ευθύνη προς τα αεροπλάνα που αναλαμβάνουμε...δεν θα πω πολλά...ήμουν πολύ ενθουσιασμένος πέρσι που την απέκτησα γιατί ήθελα να ενταχθώ σε αυτή κάνα χρόνο...την έμαθα σχεδόν μόνος...σαν δουλειά μου αρέσει αλλά νομίζω το εταιρικό κλίμα δεν με εμπνέει και δεν μου ταιριάζει πια, τώρα που το σκέφτομαι ξανά...έφυγαν κάνα δυο αγαπημένοι συνάδελφοι κι έμαθα πολλά αρνητικά και τα αντιλαμβάνομαι τώρα με τα ίδια μου τα μάτια...οπότε ναι η ίδια δουλειά με άλλους συναδέλφους και καταστάσεις θα με ικανοποιούσε...και το καλό είναι ότι έχω την εναλλακτική μελλοντικά...

---

Αν εισαι σε καποιο περιφερειακο αεροδρομιο, δεν ξερω ποσο ενδιαφερον μπορει να εχει μια τετοια δουλεια.... Ολο τα Β737 και τα Α320 θα βλεπεις.... Αν κανεις μια τετοια δουλεια, η πραγματικη αποζημιωση θα ειναι καποιο 747, Α380 ή το πανεμορφο Α340-600.

Quote:

---

Originally Posted by Thessalonian

Αν εισαι σε καποιο περιφερειακο αεροδρομιο, δεν ξερω ποσο ενδιαφερον μπορει να εχει μια τετοια δουλεια.... Ολο τα Β737 και τα Α320 θα βλεπεις.... Αν κανεις μια τετοια δουλεια, η πραγματικη αποζημιωση θα ειναι καποιο 747, Α380 ή το πανεμορφο Α340-600.

---

Μόνο μέχρι Β767 μπορεί να πιάσει στο νησί...όντως θα ήταν μιας μορφής αποζημίωση αυτά τα τέρατα, αλλά νομίζω μιας μορφής αποζημίωση είναι να εξυπηρετούμε και σοβαρές εταιρείες με καλά πληρώματα...